Τα καπούλια των αλόγων και οι τεχνικές καινοτομίες

 

Γιατί οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν αυτό το εύρος;

Η απόσταση ανάμεσα στις δύο ράγες των σιδηροδρομικών γραμμών στις ΗΠΑ είναι 4 πόδια και 8,5 ίντσες (143,5 cm). Μάλλον παράξενος αριθμός. Γιατί άραγε έχει επιλεγεί το συγκεκριμένο διάκενο;
Διότι ο σιδηρόδρομος στις ΗΠΑ κατασκευάστηκε με τον τρόπο που είχε κατασκευαστεί ο σιδηρόδρομος στην Αγγλία, από Αγγλους μηχανικούς που μετανάστευσαν, και οι οποίοι θεώρησαν ότι θα ήταν καλή σκέψη, επειδή θα επέτρεπε να χρησιμοποιηθούν υπάρχουσες ατμομηχανές από την Αγγλία.
Και τότε, γιατί οι Αγγλοι κατασκεύασαν τις ατμομηχανές τους έτσι; Διότι οι πρώτες σιδηροδρομικές γραμμές κατασκευάστηκαν από τους ίδιους μηχανικούς που κατασκεύαζαν τραμ, στο οποίο χρησιμοποιούσαν ήδη το συγκεκριμένο διάκενο.
Kαι γιατί αυτό το διάκενο στο τραμ; Διότι οι κατασκευαστές του τραμ ήταν και κατασκευαστές αμαξών, που χρησιμοποιούσαν τα ίδια εργαλεία και τις ίδιες μεθόδους.
Και γιατί οι άμαξες έχουν αυτό το διάκενο; Διότι, παντού στην Ευρώπη, και στην Αγγλία, οι δρόμοι είχαν λούκια για τους τροχούς των αμαξών και ένα διαφορετικό διάκενο θα προκαλούσε διαρκώς βλάβες στους άξονες.
Και γιατί τα λούκια απέχουν τόσο μεταξύ τους; Διότι οι πρώτες μεγάλες οδοί στην Ευρώπη είχαν κατασκευαστεί από τους Ρωμαίους, με σκοπό να μετακινούνται εύκολα οι λεγεώνες τους. Οι πρώτες άμαξες ήταν οι πολεμικές άμαξες των Ρωμαίων. Οι άμαξες αυτές ήταν ιππήλατες: τις τραβούσαν δύο άλογα, τα οποία κάλπαζαν δίπλα-δίπλα και έπρεπε να απέχουν μεταξύ τους, ούτως ώστε το ένα άλογο να μην ενοχλεί το άλλο κατά τον καλπασμό. Προκειμένου να εξασφαλίζεται η σταθερότητα της άμαξας, οι τροχοί δεν έπρεπε να είναι ευθυγραμμισμένοι με τα ίχνη των αλόγων, ενώ δεν έπρεπε να είναι και πολύ απομακρυσμένοι, έτσι ώστε να αποτρέπονται τα ατυχήματα κατά την διασταύρωση δύο αμαξών στην ίδια οδό.
Ιδού λοιπόν η απάντηση στο αρχικό μας ερώτημα! Το διάκενο στις ράγες των Αμερικανικών σιδηροδρόμων εξηγείται, αφού 2.000 χρόνια νωρίτερα, σε μιαν άλλη ήπειρο, οι ρωμαϊκές άμαξες κατασκευάζονταν ανάλογα με το φάρδος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.
Και τώρα, το κερασάκι στην τούρτα: Υπάρχει και μια προέκταση αυτής της ιστορίας με το διάκενο στις ράγες και τα καπούλια των αλόγων. Αν δει κανείς το Αμερικανικό διαστημικό λεωφορείο στην εξέδρα εκτόξευσής του,μπορεί να παρατηρήσει δύο πλευρικές δεξαμενές καυσίμων που είναι στηριγμένες εκατέρωθεν της κεντρικής δεξαμενής. Η εταιρεία Thiokol κατασκευάζει αυτές τις δεξαμενές στο εργοστάσιό της στην Γιούτα. Θα ήθελαν να τις κάνουν μεγαλύτερες, αλλά οι δεξαμενές αποστέλλονται σιδηροδρομικώς στο σημείο εκτόξευσης. Η σιδηροδρομική γραμμή μεταξύ του εργοστασίου και του Ακρωτηρίου Κανάβεραλ περνά από μια σήραγγα, κάτω από τα Βραχώδη Όρη. Αυτή η σήραγγα περιορίζει το μέγεθος των δεξαμενών στο πλάτος που έχουν τα καπούλια δύο αλόγων.Έτσι, το πλέον εξελιγμένο μεταφορικό μέσον του κόσμου, το διαστημικό λεωφορείο, εξαρτάται από το φάρδος των οπισθίων του αλόγου. Οι τεχνικές προδιαγραφές και η γραφειοκρατία είναι αθάνατες!
Επομένως, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε να κρατάτε στα χέρια σας παράξενες προδιαγραφές και θα αναρωτιέστε ποια οπίσθια τις επινόησαν, θα έχετε θέσει το σωστό ερώτημα...

O θάνατος του διαλόγου

Τα παρακάτω σκίτσα, είναι μέρος του project "Death of Conversation" (O θάνατος του διαλόγου), από τον Babycakes Romero . . . . . .

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aυτή η νύχτα μένει

Κρούγκμαν για Ελλάδα: Τελευταία στροφή πριν το χάος

Tribune.gr, 30 Μαΐου 2015

Τις πολιτικές εξελίξεις στις διαπραγματεύσεις που διεξάγονται μεταξύ Αθήνας και δανειστών σχολιάζει ο γνωστός αμερικανός οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν σε άρθρο του στους New York Times με τίτλο «Τελευταία στροφή πριν το χάος».
Υπάρχει ένα νέο πρόβλημα που προκλήθηκε από την παρούσα αντιπαράθεση, σημειώνει ο γνωστός οικονομολόγος. Η αβεβαιότητα έχει ωθήσει την Ελλάδα πίσω στην ύφεση και το πρωτογενές πλεόνασμα της περασμένης χρονιάς έχει εξαφανιστεί, σημειώνει ο αμερικανός οικονομολόγος.
Εάν υπάρξει συμφωνία θα μπορούσε να γίνει ένα προσωρινός διακανονισμός για χρηματοδότηση τη στιγμή που μια μετριοπαθής ανάκαμψη θα επαναφέρει την πρωτογενή ισορροπία σε θετική κατεύθυνση.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι είναι το πως θα επιτευχθεί μια συμφωνία δεδομένης της έλλειψης εμπιστοσύνης σε όλες τις πλευρές. Οι Έλληνες αισθάνονται ως κατακτημένη περιφέρεια και αρνούνται να επιστρέψουν στο καθεστώς των προηγούμενων πέντε ετών.
Οι θεσμοί δεν εμπιστεύονται ότι η ακόμη άπειρη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ξέρει τι κάνει, έχει την ικανότητα να ανταποκριθεί ή είναι ρεαλιστική ως προς το τι πρέπει να γίνει, αναφέρει ο Κρούγκμαν.
«Από αυτά που ακούω υπάρχει ακόμη περιθώριο τουλάχιστον για μια προσωρινή συμφωνία», αναφέρει μεταξύ άλλων ο Κρούγκαν.
Η Ελλάδα θα πρέπει να αναλάβει συγκεκριμένη δράση -στο ΦΠΑ, κάποια προσαρμογή στις συντάξεις(όχι όμως πλήρη μεταρρύθμιση στην παρούσα φάση), και ίσως κάτι στις αγορές προϊόντων- τέτοια που να επιτρέπει στη Μέρκελ και άλλους να υποστηρίξουν ότι η Ελλάδα προχωρά σε δράσεις, αλλά σε ένα πλαίσιο που θα επιτρέπει στον Α. Τσίπρα να πει σε όσους τον υποστηρίζουν ότι δεν παραδόθηκε όπως οι προκάτοχοί του, σημειώνει ο Κρούγκμαν.
Εάν υπάρξει κάτι σε αυτές τις γραμμές, εκείνοι που υψώνουν τις απαιτήσεις θα αναγκάζονταν πιθανότατα να τις κατεβάσουν σε κάτι που θα είναι βιώσιμο. Δηλαδή, θα ήταν δυνατόν όλοι να κάνουν ένα βήμα πίσω.
Απομένουν μόνο μερικές ημέρες ακόμη. Ας ελπίσουμε ότι θα επικρατήσουν τα νηφάλιες προσεγγίσεις, καταλήγει ο Κρούγκμαν.

Ο καλλιτέχνης στο ατελιέ του (1)

ΑΤΕΛΙΕ

Ο χώρος δημιουργίας του καλλιτέχνη

Marie-Victoire Lemoine (1754–1820):  

"Το εσωτερικό ενός ατελιέ μίας γυναίκας ζωγράφου", 1796.

* 

Gustave  Courbet (1819-1877), “Το ατελιέ του ζωγράφου” 1855

******************************
 

 Édouard Joseph Dantan; Un moulage sur nature, 1887
*****************************
 
Ντιέγκο Ριβέρα και Φρίντα Κάλο (1933)

*********************************  

 O Nίκος Χατζηκυριάκος-Γκίκας στο ατελιέ του

*********************

Πάμπλο Πικάσο (1950)

********************************

 Αλμπέρτο Τζιακομέτι

******************************

Μορίς Ουτριλό

******************************

Λε Κορμπυζιέ: Αρχιτέκτονας και πολεοδόμος

************************

Χουάν Μιρό

********************************
 
 Ανρί Ματίς
 *************************
 
Λούσιαν Φρόιντ
***********************

Γιώργος Σταθόπουλος

********************

Σύγχρονο στούντιο. Χώρος με "άρωμα" παλαιϊκό, κατάφορτος

 από βιβλία και πίνακες. Περιβάλλον ξεκούρασης , στοχασμού,

έμπνευσης και καλλιτεχνικής δημιουργίας...

 

 

Διαβάστε =>The Atelier: The Artist Studio 

"Ανακαλύπτω την ομορφιά σε όλα τα πράγματα. Η  ιδέα είναι όχι για να τα μιμηθώ, αλλά πιο πολύ ως αφετηρία για αναχώρηση , ως μία πηγή ιδεών για να καλλιεργήσω  μία μοναδική ,  μία προσωπική  θέαση..."

Ρεμπέτικος έρωτας

Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω...

Βασίλης Βασιλικός

Δεν την ήξερε. Ούτε τη γνώριζε. Ούτε έμελλε να τη γνωρίσει. Τότε ποια ήταν λοιπόν; Ήταν η άγνωστη, ήταν η ασάφεια, ήταν του θυμικού του η προέκταση. Την ονόμασε Θάσο. Γιατί ήταν γένους θηλυκού: η νήσος Θάσος, ενώ ήταν ο Θάσος, που ίδρυσε, λεν, το νησί. Ερμαφρόδιτο στη σύλληψή του, έπαιξε στα ζάρια και του βγήκε οκτώ. 5+3=8.

Ο ερωτισμός ξεκίνησε σαν μια ακρογιαλιά, ένας όρμος πιο συγκεκριμένα. Στον κόλπο του είχε την πρώτη του εκσπερμάτωση. Έκαιγε ο άμμος κι αυτή η ζέστα, τον έφερε σε πρόωρο οργασμό. Ήταν όμως ο άμμος ή η άμμος; Ήταν ο Θάσος ή η Θάσος;

Δεν θέλησε να ψάξει πιο βαθιά. Και με ανακούφιση αυτομεταγλωττίστηκε, όταν αντάμωσε το ουδέτερο αγγλοσαξονικό «The». Μπορούσε να ήταν και το ένα και το άλλο. The-λαδή χωρίς γένος.

Ωστόσο τίποτα δεν προμηνούσε τον βίαιο χωρισμό τους. Ο τρόπος που εγκατέλειψε το νησί για να πάει μετανάστης στη Γερμανία, δεν απεμπόλησε τις πρότερες ενοχές του. Εκεί, στα εργοτάξια της Μέτζελερ, τη δεκαετία του '70 έμελλε να συνειδητοποιήσει το μέγεθος του χαμού.

Το νησί του επέστρεφε ως γκόμενα, ως αρραβωνιάρα στο «θολωμένο του μυαλό». Και την ημέρα που ο συνθέτης του ομώνυμου τραγουδιού, ο Άκης Πάνου, δολοφόνησε τον αρραβωνιαστικό της κόρης του, συνειδοτοποίησε καθυστερημένα ότι υπήρχε προηγούμενο. Το θολωμένο μυαλό του συνθέτη αντιπροσώπευσε τη δική του θολούρα ως προς το γένος. Αρσενικό ή θηλυκό; Αλλομπέτσα ή πόθος, το φυλλόδεντρο;

Ο Άκης Πάνου τού παρουσιάστηκε ως ειμαρμένη: ψηλός, οστεώδης, λυμφατικός. Μα σύντομα τον μπέρδεψε με την Πόλυ Πάνου, ευτραφή, εύχαρι, χυμώδη. Ποιος από τους δύο ήταν λοιπόν; Ο ή η Πάνου; Ο Θάσος ή η Θάσος; Σίγουρα νύχτωσε χωρίς φεγγάρι. Και το σκοτάδι ήταν βαθύ. Όμως κάποιο παλικάρι δεν μπορούσε (δεν κατάφερνε) να κοιμηθεί.

Κι άρχισε ν' ακούει παλιές κασέτες.

Γιατί το μάκρος του καιρού τα πάντα παλαιώνει

κι ο χρόνος όλα φθείρει τα, δε τα ανανεώνει,

κι αυτό είναι πρόσταγμα θεού, πασένας το γνωρίζει

κ' η μέρα τούτη η σημερνή στον κόσμο δεν γυρίζει

Πένθος Θανάτου (15ος αι.)

11.2.80

Ο χρόνος, ο δικός μου κι ο δικός σου. Τίποτα, κανένας δεν μπορεί να μας τον πάρει. Τούτος ο χρόνος είναι δικός σου και δικός μου. Σήμερα σ' αγαπώ ακόμα πιο πολύ από χθες. «Αχ να ξανάβρω τα δυο χείλια που ποτέ δεν χόρτασα». Το ίδιο τραγούδι. «Πριν το χάραμα μονάχος εξεκίνησα, αχ και στο πρώτο μας το στέκι την αυγούλα μύρισα, αχ» (μόνο που δεν υπάρχει πρώτο, υπάρχει τελευταίο για μας, δεν υπάρχει αυγούλα, υπάρχει δειλινό, νύχτα). «Αν και άλλη μ' είχε μπλέξει με καμώματα, αχ σ' αγαπώ κ' ήρθα κοντά σου πριν τα ξημερώματα» ­ (η περίπτωσή μου, άλλη μ' είχε μπλέξει, μα δεν μπορώ να 'ρθω κοντά σου, κοντά σου, που είναι το χώμα). «Πριν ακόμα σβήσουν τ' άστρα, εξεπόρτισα, αχ να ξανάβρω τα δυο χείλια που ποτέ δεν χόρτασα». Εξεπόρτισα, αγάπη μου γλυκιά. Δεν σε ονειρεύομαι. Δεν έρχεσαι συχνά να μου κρατήσεις συντροφιά. Αδειάζοντας απ' το περιττό σπέρμα μου που δεν γονιμοποιεί κανένα χωράφι, είμαι δικός σου, πιο απόλυτα, πιο αγνά, πιο αιθέρια, γιατί τώρα που η σάρκα έχει αναχθεί στο μηδέν...

«Αραμπάς περνά με τη βλάμισσα, και χαράμισα τη ζωή μου, με ρεστάρισε, στραπατσάρισε το τσαρδί μου. Σατράπισσα, είναι μέσα. Η μπαμπέσα. Αραμπάς περνά, ωχ μανούλα μου, και η καρδιά μου πώς χτυπάει, η σατράπισσα που αγάπησα, μ' άλλον πάει...».

Κι έτσι από το ένα τραγούδι στο άλλο σε βρίσκω ατόφια, εσένα, που μαζί αγαπήσαμε αυτά τα τραγούδια, τους ρεμπέτες. Απέναντι ο ουρανοξύστης μοιάζει να κοροϊδεύει την εμμονή μου στα παλιά. Είναι ψηλός, αρσενικός, δεν καταλαβαίνει. «Ηλιοβασίλεμα σωστό, την ώρα που νυχτώνει, θα βαστηχτώ στον δρόμο σου, καημός με μαραζώνει». (Άλλο τραγούδι για μένα, για σένα, για όλους τους πληγωμένους που ζουν, εντεύθεν κ' εκείθεν της όχθης του μεγάλου ποταμού).

«Γκρίζα γινήκαν τα μαλλιά, λύγισε το κορμί μου και το μαράζι ρίζωσε βαθιά μες στην ψυχή μου».

(Γκρεμίζουν τα παλιά σπίτια, μα δεν ξεριζώνουν τη δαπανημένη ζωή μέσα σ' αυτά, γιατί η ζωή είναι ενέργεια, δεν είναι δοκάρια).

«Πόνοι με δέρνουνε πολλοί, καημοί με βασανίζουν, και κάθε μέρα που περνά τα νιάτα μου τσακίζουν».

(Οι μπουλντόζες, οι εκσκαφές δεν μπορούν ν' αλλάξουν σε τίποτα την πολεοδομία της ψυχής μου. Οι εναέριοι κι οι υπόγειοι, τα τρένα, τα ελικόπτερα, τα λεωφορεία είναι μαρμερλάδες).

«Καθημερινώς με τυραννάς, μα ενώ για άλλονε πονάς, ή εμένα ν' αγαπήσεις ή να φύγεις να μ' αφήσεις». (Παίξε γλυκό μπουζούκι τους διαχρονικούς καημούς) «Μα σαν κι εμένα δεν θα βρεις, άκου κι εμένα να χαρείς, έλα να τα ξαναπούμε, μια και θες να χωριστούμε». (Όλες οι πενιές του κόσμου κεντούν το υφαντό της ψυχής μου με ψιλοβελονιές).

«Θα 'ρθει η στιγμή να θυμηθείς, μα όσα πλούτη κι αν χαρείς, τότε θα 'ναι πια για μένα, περασμένα - ξεχασμένα κι από την καρδιά σβησμένα».

Είμαι έτσι μια στάλα ζύμη που εσύ θα τη ρίξεις στο ψωμί για να φουσκώσει και να φάει καρβέλια ο κόσμος. Γλυκιά μου αγάπη, τα δάχτυλά σου μου λείπουνε, τα όμορφά σου δάχτυλα, τα λεπτά, τα φιλντισένια, τα νέγρικα, τα απόλυτα δάχτυλα, στη θωπεία αξεπέραστα και στο χάδι.

«Μες στα βαριά μεσάνυχτα, η πόρτα μου χτυπάει (μα δεν είσαι εσύ), δεν φαίνεται όμως κανείς, ποιος να με ζητάει; Στο σπίτι αυτό τ' αραχνιασμένο, τι έχω πια να περιμένω;» (Έτσι είναι τα σπίτια μας, της Ρώμης και της Αθήνας).

 «Δεν έχω μάνα κι αδερφή για να τους περιμένω, έλιωσα στο κρεβάτι μου, τον Χάρο πια προσμένω. Και του τοίχου το ρολόι αρχινά το μοιρολόι». (Έτσι είναι ακριβώς, έτσι απόλυτα). «Σώσε με, Παναγιά μου, τα νιάτα μου λυπήσου, διώξε τον Χάρο απ' την αυλή, να μην τον αντικρύσω. Και του τοίχου το ρολόι...».

(Η φωνή βαριά, σαν από λατέρνα. Κ' εγώ δεν θέλω να 'μαι πεσιμιστής σ' έναν κόσμο που σπαράζεται, θέλω ν' ανεβώ πάνω απ' αυτό το μαύρο κύμα, για να σε δω πανώρια, πλουμιστή, τέτοια που σ' αξιώθηκα, μια ζωή. Να ζήσουμε, να ζήσουμε μαζί, επιτέλους).

«Φτωχόπαιδο με γνώρισες κι από μικρό στην πιάτσα, με σίδερα στα μπράτσα κι όπου νυχτώσω και βρεθώ. Κι αν κάθε βράδυ ξενυχτώ, στη ρόδα, στο τιμόνι, μη μου παραπονιέσαι και μη στεναχωριέσαι που μένεις πάντα μοναχή». (Με το χαρτί ξανάρχισα τον διάλογο. Έτσι κ' εσύ με γνώρισες). «Σ' αυτή τη δύσκολη ζωή δεν λείπουν τα στραπάτσα, γι' αυτό στην πιάτσα, βρέχομαι στα μπράτσα, για σένα αγάπη μου γλυκιά».


(Τα ίδια λόγια, χωρίς τη μουσική, δεν σημαίνουν το ίδιο, αφού στη λέξη «αγάπη» βάζει εκείνο τον αναστεναγμό στο «α», που εγώ στο χαρτί δεν μπορώ να τον αποτυπώσω).

«Πόσο βασανίστηκα κοντά σου, πόσο πλήρωσα την απουσία σου (ψέματα), κακούργα, συ μου το 'κλεισες το σπίτι και τώρα χαίρεσαι που μ' έκανες αλήτη. Παίξτε μπουζούκια, παίξτε γλυκά, παίξτε απόψε να σπάσει, παιδιά, του αλήτη η καρδιά.

Τη ζωή μου έπαιξα για σένα, τη ζημιά σου πλήρωσα με αίμα, πολύ κι αν ξεμυαλίσει το 'χω χάσει, γιατί στη μαύρη σου ψυχή έδωσα βάση... Δυο καρδιές αφήνεις μες στο κλάμα, πόνεσε κ' η δόλια μου η μάνα που με μεγάλωσε με πίκρες και νυχτέρια για να με πνίξουνε τα δυο σου μαύρα χέρια». (Όπου εμφανίζεται αυτή η μορφή της μάνας στα λαϊκά μού σπάει την τέλεια αντιστοιχία που έχω μέχρι εκείνη τη στιγμή).

«Μες στους καβγάδες στήσαμε κ' οι δυο ψιλό γαζί, η γκρίνια που αρχίσαμε δεν ξέρω τι θα βγάλει, σαν πέφτει η γκρίνια ανάμεσα ο έρωτας δεν ζει, το φταις και φταίω θα μας φάει το κεφάλι».

«Σαν το βιολί αρχίσαμε βρε μάγκισσα που λες, τον τσακωμό τον πήγαμε θαρρώ σκοινί γαϊτάνι, το καβγαδάκι που άρχισε τις γκρίνιες μας αυτές, πού να του βρεις σε τι μπελάδες θα μας βάλει».

«Η φαγωμάρα μας αυτή δεν έχει τελειωμό, ούτε η γκρίνια μας ποτέ θα φτάσει σε μιαν άκρη, ίσως μας φέρει όπως πάει στερνά στον χωρισμό και θα μας πνίξει και τους δυο το μαύρο δάκρυ».

Μ' αυτά τα τραγούδια που ξεκίνησε το αισθηματικό οδοιπορικό μου για σένα, θέλω να τελειώσω, μη έχοντας πάλι τίποτα πει. Αφήνω τα λόγια των τραγουδιών να τα πουν για μένα. Απεργούν οι τράπεζες του λόγου.

«Δεν το περίμενα ποτέ να φύγεις να μ' αφήσεις, να πάρεις τις βαλίτσες σου να πας αλλού να ζήσεις. (Ο Στέλιος τώρα, η φωνή του). Θα μετανιώσεις. Μη φοβηθείς κοντά μου να γυρίσεις. Δεν σε μισώ κι αν μου 'φυγες και βάλτο στο μυαλό σου αχάριστα κι αν φέρθηκες δεν θέλω το κακό σου».

(Κ' είναι τα τραγούδια αυτά, μπάλσαμο).

«Στο μονοπάτι που τραβάς αν θά βγεις γελασμένη, θυμήσου μια φτωχή καρδιά που πάντα σε προσμένει. Κι αν μετανιώσεις...».

(Δεν υπάρχει επιστροφή στην περίπτωσή μας. Όλα αυτά τα τραγούδια έχουν να κάνουν με τον χώρο του επιστητού. Είναι οι πίκρες των ζωντανών για τους ζωντανούς. Η δικιά μας πίκρα δεν έχει καμιά σχέση μαζί τους. Μα αν τα λόγια δεν ταιριάζουν, αν τα σενάρια δεν κολλούν, υπάρχει η μουσική που μας ταιριάζει. Και μέσα από τα ψιλά βελόνια της σε βρίσκω απόλυτα, αγάπη μου, δικιά μου.

Τότε, στο διάσελο του δάσους, εμφανίστηκε ο Στέλιος Καζαντζίδης, σαν γκουρού. «Στέλιο, τον ρώτησα ξέπνοος, ερμήνευσέ μου τον φόνο του Άκη». Ο Στέλιος όμως δεν μίλησε. Ακούστηκε μόνο σαν φωνή από πλέι μπακ η γνωστή φράση: «Στέλλα, κρατάω μαχαίρι». Δεν καταλάβαινα. Ήταν ο Φούντας ή η φούντα που είχα διαλέξει, καταμεσής του διάσελου, για να φουμάρω;

26.2.80

Σ' αυτό το τεφτέρι αρχίζω μια καινούργια ζωή. Βρίσκομαι στο ξεκίνημα μιας νέας ζωής. Η νέα μου ζωή (σκεφτόταν) έχει όλη την πείρα της παλιάς, που δεν βαραίνει παραπάνω από ένα παλιό βιολί με νέες χορδές. Οι χορδές μου είναι παρθένες στο δοξάρι της που βγάζει απ' αυτές τον πιο γλυκό ήχο. Γιατί αναβαφτίστηκα, ξανάλαμψα όπως ο καθρέφτης του ήλιου που σφουγγαροπανα σύννεφα όλη τη νύχτα γυάλιζαν το πρόσωπό μου. Έτσι που σήμερα είμαι καινούργιος. Τα παλιά πήραν μια βουτιά, χάθηκαν. Κι απόκτησα ένα καινούργιο όνομα, Ηλίας Φυλακτόπουλος. Μου το 'πε στο κρεβάτι. Μου είπε: «Ηλία, σ' αγαπώ πολύ». Κι έτσι έγινε ο Ηλίας. Απόρριψα την παλιά ταυτότητα, το παλιό διαβατήριο. Είμαι καινούργιος, τσίλικος, σ' έναν κόσμο που έχει παλιώσει. Κι απ' αυτή τη δύναμη που μου προσπορίζει το νέο μου όνομα, το νέο μου πρόσωπο, αγάπη μου, ξανακαινουργιώθηκα μες στην αγάπη σου, μες στη λατρεία σου, μες στο πάθος σου για μένα.

Επιτέλους, βρήκα την αγάπη, ατίμητη, ανεκτίμητη, χωρίς περιουσία, ατόφια, την αγάπη σου. Κι αυτή με βοήθησε να βγάλω από πάνω μου τα λέπια της παλιάς. Σαν ψάρι που κολυμπά στα νερά της νέας θάλασσας, τοποθετώ τ' αυγά μου σε νέες κρύπτες βράχων. Ώσπου να 'ρθουν άλλοι ψαροτουφεκάδες και να τα σκοτώσουν, τα παιδιά μου θα ζήσουν ανενόχλητα.

Η αγάπη μου ήταν κουρασμένη, πονούσε φριχτά μες στο βάθος του κόλπου της. Ξάπλωσε, κοιμήθηκε αμέσως βογκώντας. Με παρακάλεσε να μην κάνουμε έρωτα. Τότε πήγα στο διπλανό κρεβάτι. Έμπαζε λίγο απ' το κλειστό παράθυρο και η τηλεόραση έπαιζε ένα παλιό έργο. Σηκώθηκα, έφαγα, καναδυό γιαούρτια, ένα πακέτο μπισκοτολούκουμα κι ύστερα κοιμήθηκα. Κάποιες ώρες πιο ύστερα, με κάλεσε στο κρεβάτι. Ήταν ζεστή, τα μπουτάκια της φλέγονταν από μια δική τους θέρμη, ολόκληρη έκαιγε. (...) Κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα. Ο πόνος στον κόλπο της υποχωρούσε λίγο - λίγο. Και το πρωί κάναμε έρωτα. Ήταν γλυκά, τρυφερά, τα στηθάκια της αναριγούσαν στα λαίμαργα χείλια μου, οι δρόμοι της απ' το αυτί ώς τους ώμους είχαν ανοίξει από τότε που έκοψε τα μαλλιά της, γίναν βατοί στη γλώσσα μου που σαν πύρινη έγλυφε τις ραχούλες και τα λαγκάδια χωρίς ν' ανάβει ορατές φωτιές, αφού είχε συντελεστεί η αποψίλωση των δέντρων.

Απολογία του διακορευτή

Και με κατηγορείτε, κύριε, διά της κόρης σας, όταν δεν ξέρετε σε τι κατάσταση την βρήκα. Εσείς, ως νόμιμος γονεύς, επαφίεστο εις την πράξιν του γεννήτορος, εφησυχάζατε, κύριε, εις την ιδέα ότι της στέλνατε τα χρήματα που η κόρη σας ήθελε, και ως εκ τούτου είσαστο ΕΜΡΤΥ (εκ του αγγλικού: άδειος) άλλων ανησυχιών. Βεβαίως, εις την πατρική σας καρδίαν, δεν αμφιβάλλω, ότι είχατε μικράς τινας ανησυχίας περί της παράξενης κορασίδος σας, η οποία εσπούδαζε, πράγματι, επιμελώς εις Παρισίους, εις το κολέγιον Φενελόν. Πλην όμως, πέραν τούτου, τίποτ' άλλο. Εγώ αφοσιώθηκα εις την κόρην σας, κύριε. Ασχολήθηκα μαζί της. Προσεπάθησα να της διδάξω το αλφάβητο του έρωτα, ώσπου μου τον εδάγκωσε, μου τον τραυμάτισε και η οργή μου, με το χαστούκι που προκάλεσε την κραυγήν της κόρης σας και την συνακόλουθη παρέμβασιν της θυρωρού, μας έκανε να ευρισκόμεθα τώρα ενώπιον του ανακριτού. Αλλά έχω να σας πω και τούτο:

3.3.80

Πρωί Δευτέρας και να περπατάς στους ίδιους γκριζωπούς δρόμους του Παρισιού, πάνω στα παλιά δρομολόγια, είναι ν' αρρωσταίνεις ολόκληρος από μιαν αρρώστια πέρα απ' την αρρώστια. Η προπέλα που λέγαμε, χάθηκε. Η αιτιολογία. Τώρα είναι όλα σαν τα ψευτοπαράθυρα του Πηλίου. Ωραίες γραμμές σε κλειστούς φεγγίτες. Και είναι όλοι ευγενικοί σε βαθμό σκλαβωτικό, μια ευγένεια που είναι συνάμα κι ένα τείχος.

Έξω άρχισε σαν να ξημερώνει. Τα πηχτά κρύα σκοτάδια. Έχω τις λέξεις μέσα μου, είμαι έγκυος απ' αυτές. Πρέπει να πάρω καθαρκτικό. «Θα κλάψω σήμερα, λυγίστε σίδερα».

Το μεγάλο ρολόι σβηστό. Η φωνή τής Καίτης Γκρέυ. Κι εσύ, για πάντα πιο απούσα απ' την απουσία. «Μην νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω και δεν κλαίω για σένα... Πότε θα 'ρθεις γλυκιά μου αγάπη για να σβήσει ο καημός και ο σκληρός χωρισμός...».

 «Κάποιος μου είπε απόψε, αγάπη μου, πως θα 'ρθεις και θα με ξανάβρεις. Μου 'δωσε κουράγιο κι ελπίδα ξανά στη φτωχή μου καρδιά... Μη νομίζεις πως κι εγώ σε ξεχνάω και δεν κλαίω για σένα. Με τα στήθια πληγωμένα γυρνάω και με μάτια κλαμένα».

Μια ευχή: "Να μην ξανάρθουν οι δύσκολοι καιροί!"

1.
Let us pause in life's pleasures and count its many tears,
While we all sup sorrow with the poor;
There's a song that will linger forever in our ears;
Oh! Hard times come again no more.
Chorus:
'Tis the song, the sigh of the weary,
Hard Times, hard times, come again no more
Many days you have lingered around my cabin door;
Oh! Hard times come again no more.

2.
While we seek mirth and beauty and music light and gay,
There are frail forms fainting at the door;
Though their voices are silent, their pleading looks will say
Oh! Hard times come again no more.
Chorus

3.
There's a pale drooping maiden who toils her life away,
With a worn heart whose better days are o'er:
Though her voice would be merry, 'tis sighing all the day,
Oh! Hard times come again no more.
Chorus

Μάης του 68: Η εξουσία στη φαντασία και στη λογοτεχνία

Μάης '68: Η φαντασία στην εξουσία και στη λογοτεχνία

• 

19 Μαΐου

Η βιβλιοπαραγωγή του 1968 έχει κάτι από το πνεύμα του “Μάη του ’68”, ακόμα και στα βιβλία που γράφτηκαν λίγο πριν. Ένα από τα συνθήματα που σφράγισαν την εξέγερση ήταν το “η φαντασία στην εξουσία”. Ήταν η χρονιά τού Διπλού Έλικα, του James Watson, για την ανακάλυψη της δομής του DNA και μαζί και του The Teachings of Don Juan: A Yaqui Way of Knowledge, του ανθρωπολόγου Carlos Castaneda που έκανε θραύση εκείνα -και τα μεταγενέστερα χρόνια- μέσα σε ένα κλίμα αποδόμησης του δυτικού πολιτισμού. Είναι η χρονιά που ο -γνωστός από τη «Σύγκρουση των Πολιτισμών»- Samuel P. Huntington γράφει και εκδίδει το Political Order in Changing Societies, ενώ κυκλοφορούν παράλληλα πολλά μανιφέστα και πολιτικές αναλύσεις. Ας δούμε, όμως, τι συνέβη στη λογοτεχνία. 
Τα λογοτεχνικά έργα που εκδόθηκαν τη συγκεκριμένη χρονιά εντάσσονται, τα περισσότερα, στην εξουσία της φαντασίας. Ξεχωρίζει το “2001: A Space Odyssey” του Arthur C. Clarke. Υπάρχουν όμως και υπογραφές σε άλλα είδη. Anthony Burgess με Comic Novel. Gore Vidal με σατιρικό. Aleksandr Solzhenitsyn με ημιαυτοβιογραφικό-πολιτικό βιβλίο. Παρακάτω παραθέτουμε λίστα με κάποιους από τους πιο σημαντικούς τίτλους που εκδόθηκαν τη χρονιά της εξέγερσης.
 …………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………………..
“The High King”: Βιβλίο φαντασίας από τον Lloyd Alexander. Το τελευταίο από τη σειρά “The Chronicles of Prydain”. Κέρδισε το λογοτεχνικό βραβείο “Newbery Medal” το 1969.
“Asimov”s Mysteries”: Συλλογή 14 μικρών ιστοριών του Isaac Asimov. Σχεδόν όλες μυστηρίου επιστημονικής φαντασίας. Δημοσιεύθηκαν σε περιοδικά μεταξύ 1954-1967, εκτός από την πρώτη που είχε δημοσιευθεί το 1939.
“Black Easter”: Το βιβλίο ανήκει στα αξιόλογα του φαντασιακού. Υποψήφιο για το βραβείο “Nebula”. Συγγραφέας ο James Blish. Έμπορος όπλων προσλαμβάνει άτομο που ασχολείται με τη μαύρη μαγεία για να εξαπολύσει όλους τους δαίμονες της κόλασης σε μια μέρα.
“Eva Trout”: Το τελευταίο μυθιστόρημα της Elizabeth Bowen. Μπήκε στη βραχεία λίστα για το βραβείο “Booker” το 1970. Αμιγώς κοινωνικού περιεχομένου με την επικοινωνία να βρίσκεται στο πυρήνα του.
“By The Pricking of My Thumbs”: Η Agatha Christie ξαναβρίσκει τους ήρωές της Tommy και Tuppence, σχεδόν σαράντα χρόνια μετά, να έχουν μεγαλώσει πραγματικά και να εμπλέκονται σε μία ακόμη αστυνομική περιπέτεια. Ο τίτλος προέρχεται από την 4η πράξη της 1ης σκηνής του Macbeth (Shakespeare)
“La Place de l’étoile”: O Patric Modiano συγγράφει το πρώτο του μυθιστόρημα, το οποίο εκδίδεται από τον Gallimard το 1968. Ο τίτλος παραπέμπει στο αστέρι που επέβαλαν οι Ναζί στους Εβραίους και στην ομώνυμη πλατεία του Παρισιού.
“Stand on Zanzibar”: Από τα πιο αξιόλογα βιβλία επιστημονικής φαντασίας. Δυστοπικό. Ανήκει στο νέο κύμα του είδους. Συγγραφέας του ο John Brunner. Κέρδισε αξιόλογα βραβεία όπως το “Hugo Award” το 1969 και το “BSFA” (British Science Fiction Award) την ίδια χρονιά.
“Enderby Outside”: Και μόνο το όνομα του συγγραφέα αρκεί για να βρίσκεται στη λίστα μας: Anthony Burgess. Δημιουργός τού “A Clockwork Orange”. Το συγκεκριμένο ανήκει στην τετραλογία του “Enderby” και είναι το δεύτερο μέρος. Πρόκειται για comic novel.
2001: A Space Odyssey”: Ο τίτλος παραπέμπει στο αριστούργημα του Στάνλεϊ Κιούμπρικ. Παρ” όλα αυτά δεν πρέπει να λησμονούμε τον συγγραφέα του βιβλίου στο οποίο βασίστηκε: Arthur C. Clarke. Δούλεψε μαζί με τον σκηνοθέτη, όμως αυτός χρεώθηκε τον τίτλο του συγγραφέα.
 “Conan of the Isles”: Το βιβλίο εντάσσεται στα άξια αναφοράς για δύο λόγους. Πρώτον, γράφτηκε από δύο άτομα. Τους L.Sprague de Camp, Robert E. Howard. Δεύτερον, οι πάρα πολλές ανατυπώσεις. Εκδόθηκε το 1968 και είχε πάνω από δέκα επανεκδόσεις. Ανήκει στο είδος της φαντασίας.
“Do Androids Dream of Electric Sheep?”: Ο Philip K. Dick ανήκει στους κορυφαίους της επιστημονικής φαντασίας. Μάλιστα, έχει ενταχθεί στο Hall of Fame του είδους. Το εν λόγω έγινε η βάση για τη δημιουργία του “Blade Runner”. Η ιστορία τοποθετείται σε ένα μετά-αποκαλυπτικό , κοντινό μέλλον.
 “Preserve and Protect”: Πολιτικό μυθιστόρημα από τον Allen Drury. Το τρίτο σίκουελ του “Advice and Consent” για το οποίο έλαβε το βραβείο “Pulitzer” το 1960. Εισαγωγή στα σκοτεινά μονοπάτια της αμερικανικής πολιτικής.
 “Airport”: Ο Arthur Hailey ήταν συγγραφέας που ήξερε πώς να γράφει ευπώλητα βιβλία. Αυτό δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Αναφέρεται σε ένα μεγάλο αεροδρόμιο και στις προσωπικότητες όσων το χρησιμοποιούν, εξαρτώνται και υποφέρουν απ” αυτό.
 “A Kestrel for a Knave”: Από τα πιο γνωστά βιβλία του Barry Hines. Πρωταγωνιστής ο νεαρός εργάτης Billy Casper. Το βιβλίο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Κεν Λόουτς. Επίσης, χρησιμοποιείται στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση του Ηνωμένου Βασιλείου.
“Setting Free the Bears”: Το πρώτο μυθιστόρημα του John Irving. Συγγραφέας με αρκετά μεγάλο αριθμό πωλήσεων, ενώ έχει κερδίσει και Όσκαρ προσαρμοσμένου σεναρίου. Αν και δεν είχε καλή αποδοχή, περιείχε τα στοιχεία που τον έκαναν διάσημο.
“A Small Town in Germany”: Το όνομα του John Le Carre είναι συνυφασμένο με τα μυθιστορήματα κατασκοπίας. Η δράση αναπτύσσεται στη Βόννη.
“The Armies of the Night”: Ο Norman Mailer ανήκει στους συγγραφείς που όρισαν την αμερικάνικη κουλτούρα. Με αυτό κέρδισε το βραβείο Pulitzer στην κατηγορία General Non Fiction. 
“Colonel Sun”: Μυθιστόρημα του Kingsley Amis. Το έγραψε χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο “Robert Markham”. Στην ουσία αποτελεί συνέχεια των μυθιστορημάτων με τον “James Bond” αφότου πέθανε το 1964 ο Ιαν Φλέμινγκ.
“House Made of Dawn”: Το όνομα του N. Scott Momaday μπορεί να μη σας λέει και πολλά. Με αυτό το μυθιστόρημα όμως βοήθησε την αμερικάνικη λογοτεχνία να ενσωματωθεί στην κυρίαρχη τάση. Βραβεύτηκε με “Pulitzer” το 1969.
“Cocksure”: Το βιβλίο ανήκει στην κατηγορία των σατιρικών. Συγγραφέας ο Mordecai Richler. Ο Anthony Burgess το είχε κατατάξει στη λίστα των αγαπημένων του βιβλίων, ενώ προκάλεσε αίσθηση αφού χαρακτηρίστηκε άσεμνο.
“The Masks of Time”: Επιστημονικής φαντασίας από τον Robert Silverberg, έναν πολυγραφότατο λογοτέχνη. Ήταν υποψήφιο για το βραβείο “Nebula”.
“Cancer Ward”: Ημιαυτοβιογραφικό-πολιτικό από τον Aleksandr Solzhenitsyn. Εκδόθηκε το 1967 και απαγορεύτηκε στην ΕΣΣΔ το 1968. Αφηγείται την ιστορία μικρού γκρουπ ασθενών με καρκίνο στη μετασταλινική εποχή.
“The Public Image”: Το βιβλίο του Σκώτου συγγραφέα Muriel Spark βρέθηκε στη βραχεία λίστα του βραβείου “Booker”. Ενέπνευσε το όνομα της μπάντας “Public Image”. 
“Couples”: Και μόνο το όνομα του John Updike αρκεί για να μπει στη λίστα μα το βιβλίο. Εστιάζει σε έναν ετερόκλητο κύκλο δέκα ζευγαριών στην πόλη Tarbox.
“Myra Breckinridge”: Σατιρικό βιβλίο υπό τη μορφή ημερολογίου, που βασίζεται στα ζητήματα του φύλου, με επίκεντρο τον φεμινισμό και την διεμφυλικότητα. Γραμμένο από τον Gore Vidal. Εξέχουσα μορφή της λογοτεχνίας. Βιβλίο υψηλού επιπέδου που έκανε άμεσα αίσθηση μέσα στο κλίμα εκείνου του Μάη.
“Nachdenken über Christa T. (The Quest for Christa T.)”: Μυθιστόρημα της γερμανίδας συγγραφέως Christa Wolf. Ακολουθεί δύο παιδικούς φίλους από τον Β” Παγκόσμιο στην Ανατολική Γερμανία του της δεκαετίας του ’60.

Επιμέλεια: Αλέξανδρος Στεργιόπουλος
Πηγή: toperiodiko.gr

Όταν περάσει κι αυτό , θα κάνουμε την αυτοκριτική μας γιατί έγινε;

Αφιερωμένο από καρδιάς σε όλους μας με την ευχή να θυμόμαστε πιο συχνά ότι και "εμείς" και οι "άλλοι" είμαστε όλοι ταξιδιώτες στο ίδιο καράβι...

Ταινίες που αγαπήσαμε , μουσικές που λατρέψαμε

List :
•The Village, James Newton Howard (0:00 - 4:39)
•The Assassination of Jesse James by the Coward Robert Ford, Nick Cave & Warren Ellis (4:40 - 10:45)
•The Thin Red Line, Hans Zimmer (10:46 - 20:10)
•How To Train Your Dragon, John Powell (20:11 - 24:24)
•Le Fabuleux Destin d'Amélie Poulain, Yann Tiersen (24:25 - 27:10)
•The Last Samuraï, Hans Zimmer (27:11 - 35:16)
•The Lord of the Rings, Howard Shore (35:17 - 42:40)
•The Da Vinci Code, Hans Zimmer (42:41 - 46:51)
•Gladiator, Hans Zimmer (46:52 - 49:57)
•Dances With Wolves, John Barry (49:58 - 52:18)
•Forrest Gump, Alan Silvestri (52:19 - 58:59)
•Pirates of the Caribbean: At World's End, Hans Zimmer (59:00 - 1:03:07)
•Il Buono, il Brutto, il Cattivo, Ennio Morricone (1:03:08 - 1:08:16)
•Transformers, Steve Jablonsky (1:08:17 - 1:13:46)
•Requiem For A Dream, Clint Mansell (1:13:47 - 1:17:48)
•Conan the Barbarian, Basil Poledouris (1:17:49 - 1:23:22)
•Schindler's List, John Williams (1:23:23 - 1:27:40)

Θα σας συντρίψουμε, παλιοκουμούνια!

Το πιο κυνικό «παιχνίδι επιβολής»

TVXS | 29 Μαΐου 2015

Αλέξανδρος Ζέρβας

Οφείλουμε να παραδεχτούμε ότι για να εκφράζει αισιοδοξία μια σειρά κυβερνητικών στελεχών, από τον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα και τον Γιάνη Βαρουφάκη, μέχρι τον Γιωργο Σταθάκη και τον Γαβριήλ Σακελλαρίδη, ότι μια συμφωνία είναι πλέον κοντά, μάλλον κάτι παραπάνω θα ξέρει. Προς τι λοιπόν το «θέατρο» από την απέναντι πλευρά; Για ποιο λόγο δηλαδή βλέπουμε τον Βόλφγκαγκ Σόιμπλε κάθε δυο μέρες να τορπιλίζει τις διαπραγματεύσεις, την Κριστίν Λαγκάρντ να ανακαλύπτει ξαφνικά, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ότι «ένα Grexit δε θα αποτελούσε και το τέλος του Ευρώ» και τον Ζαν Κλοντ  Γούνκερ  να λέει πως «του κάνει μεν ο Τσίπρας, αλλά δεν του πολυαρέσει ο ΣΥΡΙΖΑ»;
Στην περίπτωσή της Ελλάδας  παίζεται με τον πιο κυνικό τρόπο ένα «παιχνίδι  επιβολής». Στο σημείο που έχουν φτάσει τα πράγματα, η στρατηγική που φαίνεται να επικρατεί στα διάφορα κέντρα αποφάσεων πολύ απλά δεν έχει σκοπό να οδηγήσει σε έναν συμβιβασμό μεταξύ των δύο πλευρων. Κι αυτό γιατί εκείνο που αποτελεί προτεραιότητα αυτή τη στιγμή, είναι να υπάρξει πλήρης συνθηκολόγηση εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης. Και σε μια συνθηκολόγηση υπαγορεύονται οι απαραίτητοι όροι, που αποτελούν και το πραγματικό ταπεινωτικό στίγμα για την πλευρά που έχει «υψώσει λευκή σημαία». Έτσι, το ΔΝΤ βάζει στο τραπέζι τους δικούς του όρους, απαιτώντας την απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων καθώς και την απόλυση όσων επαναπροσλήφθηκαν στο δημόσιο, ενώ η ευρωπαϊκή πλευρά ζητάει την «αιματηρή» διευθέτηση του Ασφαλιστικού...
Την ίδια στιγμή, σε δημόσιο επίπεδο διεξάγεται ένα παράλληλος αγώνας για να πεισθεί η ελληνική κοινωνία ότι χορεύει το χορό του Ζαλόγγου. Εγχώρια και ξένα ΜΜΕ μας ήδη έχουν γυρίσει στη δραχμή, προβλέποντας συνάμα «λοιμούς, σεισμούς, καταποντισμούς» τα επόμενα χρόνια. Από κοντά κι εκπρόσωποι του πολιτικού συστήματος, που ψήφιζαν όλα τα προηγούμενα και με τα δυο χέρια τα μνημόνια και λειτουργούν πλέον ουσιαστικά ως Πέμπτη Φάλαγγα. Πιο πρόσφατο και χαρακτηριστικό παράδειγμα η Ντόρα Μπακογιάννη, που «προέβλεψε» μέχρι κι έλεγχο των τραπεζικών ροών (από αύριο παρακαλώ), σε περίπτωση που η κυβέρνηση δε συμφωνούσε όπως-όπως στις απαιτήσεις των δανειστών.
Βεβαια, το συγκεκριμένο έργο το έχουμε δει αρκετές φορές, και μάλιστα στο πολύ πρόσφατο παρελθόν και με πολύ «βολικούς» για τους δανειστές πρωταγωνιστές. Άλλωστε μην ξεχνάμε πως η χώρα έχει «σωθεί» επί κυβερνήσεων Γιώγου Παπαδήμου κι Αντώνη Σαμαρά, όμως  οι όροι επιβολής της «διάσωσης» έμοιαζαν κάθε φορά και πιο δυσβάσταχτοι για την ελληνική κοινωνία.
Για αυτούς τους όρους γίνεται και αυτή τη φορά η φασαρία. Μόνο που πλέον είναι οι ίδιο οι όροι του παιχνιδιού, που έχουν αλλάξει άρδην κι αυτό δείχνει να το έχει συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα. Γι’ αυτό το λόγο κι η εξεύρεση πολιτικής λύσης δείχνει να είναι αυτή τη στιγμή πρώτη προτεραιότητα για την ευρωπαϊκή ελίτ. Σε διαφορετική περίπτωση ο χορός του Ζαλόγγου πιθανόν και να μην αφορά κυρίως την ελληνική πλευρά..

Γιάνη, να ένα παράδειγμα απ΄το Ντουμπάι!...

Γιάνη, να  ένα απτό παράδειγμα για να πείσουμε τους δυσκοίλιους 
 τροϊκανούς δολοφόνους εταίρους μας, σχετικά με τα οφέλη 
της  καθιέρωσης του πλαστικού χρήματος σε όλες τις συναλλαγές μας. 

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1862-1873

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1862-1873. ΟΙ ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΕΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ. ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΧΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΧΗΣ ΣΤΑΘΜΟΥ ΚΑΙ ΛΙΜΑΝΙΟΥ

Το Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
παρουσιάζει την έκθεση

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1863-1873
Οι παλαιότερες φωτογραφίες
Οι πρώτοι χάρτες της περιοχής σταθμού και λιμανιού

στο Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης του ΜΙΕΤ
στη Βίλα Καπαντζή – Βασιλίσσης Όλγας 108

Εγκαίνια: Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015, ώρα 19:00
Διάρκεια: 5 Ιουνίου – 11 Σεπτεμβρίου 2015

Η παρουσίαση θα ξεκινήσει με μια περιήγηση
στην ιστορία της Θεσσαλονίκης του 1863
από τον επιμελητή Γιάννη Επαμεινώνδα
τη βραδιά των εγκαινίων σε ελληνικά και αγγλικά

 Η πλατεία Αποβάθρας με το «πρώτο» Τελωνείο και την Παλιά Καραντίνα

Τα εγκαίνια πραγματοποιούνται στο πλαίσιο του Φεστιβάλ Λογοτεχνίας «Das Weisse Meer / Η Λευκή Θάλασσα» με θέμα «Θεσσαλονίκη – ξαναβρίσκοντας την πολυπολιτισμικότητα», που συνδιοργανώνεται από τον Δήμο Θεσσαλονίκης, το περιοδικό Εντευκτήριο, το Ινστιτούτο Γκαίτε, το Allianz Cultural Foundation και το Literary Colloquium του Βερολίνου, με τη στήριξη του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης.

Η έκθεση είναι δίγλωσση (ελληνικά-αγγλικά) και αποτελεί συνέχεια και ολοκλήρωση της παρουσίασης των «Παλαιότερων Φωτογραφιών της Θεσσαλονίκης» το καλοκαίρι του 2014. Ξεδιπλώνει τη μαγευτική διαδικασία της έρευνας των τεκμηρίων, της ταυτοποίησης μνημείων και κτιρίων μέσα από φωτογραφίες, καρποστάλ, χάρτες, σχέδια, πίνακες και υπομνήματα και φέρνει στο φως νέα, άγνωστα συμπεράσματα για την ιστορία της Θεσσαλονίκης του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, που ανατρέπουν πολλά από όσα ξέραμε μέχρι σήμερα για την εποχή κατά την οποία η πόλη έμπαινε στη νεωτερική εποχή.

Συνοδεύεται από το ομότιτλο βιβλίο του Γιάννη Επαμεινώνδα, το οποίο κυκλοφόρησε πριν από μερικούς μήνες με εισαγωγή της καθηγήτριας Αλέκας Καραδήμου Γερόλυμπου και προγραμματίζεται να μεταφραστεί σύντομα και στα αγγλικά.

Σύγκριση σημερινής αεροφωτογραφίας με το σχέδιο Βιτάλη 

για τη δημιουργία της Παλιάς Παραλίας το 1871

Θα διαρκέσει έως την Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015 και θα λειτουργεί ως εξής:

μέχρι την Παρασκευή 19 Ιουνίου, χειμερινό ωράριο:
Τρίτη 9:00-16:00. Τετάρτη, Πέμπτη 14:00-21:00. Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή 10:00-18:00
(Δευτέρα κλειστά)
από τη Δευτέρα 22 Ιουνίου και εξής, θερινό ωράριο:
Δευτέρα, Τρίτη 14:00-21:00. Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή 9:00-16:00
(Σαββατοκύριακο κλειστά)

Περιηγήσεις-διαλέξεις θα γίνονται από τον επιμελητή της έκθεσης, Τρίτη απόγευμα στις 18.30. Η είσοδος είναι ελεύθερη για το κοινό αλλά, λόγω της παλαιότητας του κτιρίου και της στενότητας του χώρου, ο αριθμός των επισκεπτών σε κάθε περιήγηση θα είναι συγκεκριμένος. Για να δηλώσετε συμμετοχή, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε με τη γραμματεία του Κέντρου, καθημερινές 9:00-14:30, στα τηλέφωνα: 2310 295.171 και 2310 295.170.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΚΘΕΣΗ
Από τη Συλλογή Γιώργου Δέλλιου στο ΕΛΙΑ-ΜΙΕΤ παρουσιάζεται η γνωστή φωτογραφία του Χέρμπερτ Σέυς, τραβηγμένη από το Μπέστσιναρ και μια εντελώς νέα, του Αλφόνς Ρουμπελλαίν, επίσης του 1873 –πρόσφατο δώρημα του Γιώργου Δέλλιου–, που βρίσκεται στον αντίποδα της λήψης του Σέυς, τραβηγμένη από τον Όσιο Δαυίδ. Επίσης, η παλαιότερη φωτογραφία της πόλης, το γνωστό πανόραμα του Γιόσεφ Σέκελυ (από την Εθνική Βιβλιοθήκη της Βιέννης) τραβηγμένο πριν από 150 χρόνια, κατέχει μια ξεχωριστή θέση.

Στην έκθεση αναλύονται τα σημαντικότερα μνημεία που εμφανίζονται στις τρεις φωτογραφίες, μερικά για πρώτη φορά: τα θαλάσσια τείχη, ο Πύργος της Αποβάθρας, το Πρόπυλο των Δώδεκα Αποστόλων, η συναγωγή Ταλμούδ Τορά. Κι ακόμα, η Πύλη Βαρδαρίου και η Ληταία, ο Τοπχανές, η Κρήνη του Σέιχ Σου, οι οικίες των Άμποτ και των Αλλατίνι στον Φραγκομαχαλά, το πρώτο Δημαρχείο. Στη φωτογραφία του Ρουμπελλαίν διακρίνονται οι εγκαταστάσεις των Ανατολικών Σιδηροδρόμων (παλιός σταθμός), που ξεκίνησαν τη λειτουργία τους μόλις λίγο νωρίτερα, το 1872.

Φωτογραφία Ρουμπελλαίν: η δυτική Θεσσαλονίκη γύρω στα 1873

Οι πέντε άγνωστοι χάρτες των Ανατολικών Σιδηροδρόμων, της εταιρείας που έφερε το τραίνο στη Θεσσαλονίκη, εμφανίζονται για πρώτη φορά και αποκαλύπτουν την εξέλιξη της περιοχής του παλιού σταθμού έξω από τα δυτικά τείχη και το φρούριο του Βαρδαρίου ενώ συμπληρώνουν αναπάντεχα τους γνωστούς πολύφυλλους χάρτες / ακουαρέλλες του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Σχέδια του Μπέστσιναρ και καρτ ποστάλ διαγράφουν την πορεία του διάσημου κήπου, από την ίδρυση μέχρι τον αφανισμό του. Φωτογραφίες και σιδηροδρομικοί χάρτες συσχετίζονται με μια δορυφορική λήψη και με τα σχέδια του μηχανικού Ρόκκου Βιτάλη στην ανίχνευση της δημιουργίας της παλιάς παραλίας από το 1871.

Ο –άφαντος σήμερα– πίνακας του Ιταλού Σαλάκκα, που αποτυπώνει τη Θεσσαλονίκη από τη θάλασσα, ερμηνεύεται μέσα από τα καινούρια τεκμήρια και αποκαλύπτει τα κρυμμένα μυστικά του: την πρώτη πλατεία της πόλης στα Λαδάδικα –την πλατεία της Αποβάθρας– με το πρώτο, άγνωστο μέχρι σήμερα, Τελωνείο, την παλιά Καραντίνα, το κεντρικό καφενείο του λιμανιού.

Διαγράφεται η μετακίνηση της κεντρικής πλατείας της Θεσσαλονίκης από τα δυτικά προς τα ανατολικά, την ίδια στιγμή που εκδυτικίζεται συνεχώς: από το ανατολίτικο μεϊντάνι της αποβάθρας του λιμανιού στα ευρωπαϊκά καφέ της πλατείας Ελευθερίας κι από κει στην επιβλητική, αλλά άψυχη, πλατεία Αριστοτέλους.

INFO – έκθεσης «Θεσσαλονίκη 1863-1873. Οι πρώτες φωτογραφίες. Οι πρώτοι χάρτες σταθμού και λιμανιού»


ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ
Πολιτιστικό Κέντρο Θεσσαλονίκης
Βίλα Καπαντζή – Λεωφ. Βασ. Όλγας 108
Ταχ. Διευθ.: Τ.Θ. 50742, 54014 Θεσσαλονίκης 22


Η έκθεση θα εγκαινιασθεί την Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015, στις 19:00

Διάρκεια
Παρασκευή 5 Ιουνίου έως και Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Ωράριο λειτουργίας
Μέχρι την Παρασκευή 19 Ιουνίου, χειμερινό ωράριο: Τρίτη 9:00-16:00, Τετάρτη & Πέμπτη 14:00-21:00, Παρασκευή, Σάββατο & Κυριακή 10:00-18:00 (Δευτέρα κλειστά)
Από τη Δευτέρα 22 Ιουνίου και εξής, θερινό ωράριο: Δευτέρα & Τρίτη 14:00-21:00, Τετάρτη, Πέμπτη & Παρασκευή 9:00-16:00 (Σαββατοκύριακο κλειστά)

Η είσοδος είναι ελεύθερη στο κοινό. Τηλεφωνικές κρατήσεις για τις περιηγήσεις στην έκθεση.

Πληροφορίες
τηλ. 2310 295 170-1 καθημερινές 9.00 – 14.30
και 2310 295 149 κατά τις ώρες λειτουργίας της έκθεσης

ΟΑΣΘ
αν κινείστε προς το κέντρο: 3, 5, 6, 8, 33, 39 (στάση Ανάληψη)
αν κινείστε προς τα νοτιοανατολικά: 5, 6, 8, 33 (στάση Πέτρου Συνδίκα)

Προτάσεις για ονειρεμένες διακοπές σε όσους πιάσουν το τζόκερ

Myrtos (Greece)
Cancun (Mexico)
Miami Beach (USA),
Seychelles
Bali (Indonesia)
Sonya Beach (China)
Surfers Paradise (Australia)
Phuket (Thailand)
El Nido (Phillipines)
Waikiki Beach
Hawaii (USA)
Copacabana
Rio de Janerio (Brasil)
Maldives
Cape Town (South Africa)
Fiji Islands
Boracay (Phillipines)
Harbour Island (Bahamas)
Bora Bora (Tahiti)
Zanzibar (Tanzania)
Cas Abao (Curacao)
Grote Knip (Curacao)
Lefkas (Greece)
Crane Beach (Barbados)
Wineglass Bay (Tasmania)
Bahai Honda (Florida, USA)
Trunk Bay (Virgin Islands)
North Palmetto (Bahamas)
Tulum Beach (Mexico)
Mauritius
Palombaggia (Corsica, France)
Vietnam
Dominican Republic.

Από την ηθογραφία στον ιδεαλισμό και την αλληγορία

"Αν θα γράψετε ποτέ την βιογραφία μου, μη λησμονήσετε να γράψετε ότι, επιτέλους, εγήρασα ονειρευόμενος..."
Νικόλαος Γύζης

PDF]Γύζη - Καθημερινή

Βιβλιολάτρες,βιβλιοφάγοι,βιβλιόφιλοι, σπεύσατε!

ΜΟΡΦΩΤΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΗΣ                         

ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ                                                                            

ΤΣΙΜΙΣΚΗ 11, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ, 54624                                      

Τ  2310 288 036 / F  2310 226 460

bookstore-thessaloniki@miet.gr

http://miettsimiski11.blogspot.gr

www.miet.gr 

Αγαπητοί/ές φίλοι/ες,

 

Πολλές και ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες είναι οι εκδόσεις για τις οποίες σας ενημερώνουμε παρακάτω. Για επιπλέον πληροφορίες, παρακαλούμε να επικοινωνήσετε μαζί μας (τηλ. 2310 288 036).

 

ΝΕΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

 

Η Ευρώπη των επιστημών

Κείμενα: συλλογικό

Επιστημονική επιμέλεια: Michel Blay, Ευθύμιος Νικολαΐδης

Μετάφραση: Ελευθερία Ζέη

Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2015

511 σελ. με 5 α/μ χάρτες

ISBN 978-960-250-639-4

Τιμή 25,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 22,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Νίκος Δραγούμης, ο ζωγράφος 1874-1933

Κείμενα: Μάρκος Φ. Δραγούμης, Φίλιππος Στ. Δραγούμης, Νίκος Π. Παΐσιος

Αθήνα, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης 2015

221 σελ. με 220 έγχρωμες και 42 α/μ εικόνες

ISBN 978-960-250-641-7

Τιμή 35,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 31,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

Εκατό χρόνια έρευνας στην προϊστορική Μακεδονία, 1912-2012 / A century of research in prehistoric Macedonia, 1912-2012

Πρακτικά Διεθνούς Συνεδρίου, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 22-24 Νοεμβρίου 2012

Κείμενα: συλλογικό

Επιμέλεια: Ευαγγελία Στεφανή, Νίκος Μερούσης, Αναστασία Δημουλά

Θεσσαλονίκη, Αρχαιολογικό Μουσείο Θεσσαλονίκης 2014

718 σελ. με α/μ εικόνες

ISBN 978-960-9621-14-4

Τιμή 30,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 27,00 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Stephen Menn

Ο Πλάτων για τον Θεό ως Νου

Μετάφραση: Παντελής Γκολίτσης

Επιμέλεια: Θάνος Σαμαρτζής

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2015

226 σελ.

ISBN 978-960-524-435-4

Τιμή 22,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 19,80 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

James Ladyman

Τι είναι η Φιλοσοφία της Επιστήμης

Μετάφραση: Γιώργος Μαραγκός

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2015

504 σελ.

ISBN 978-960-524-440-8

Τιμή 25,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 22,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Αρετή Βασιλείου

Τρυγών η φιλέρημος. Το θέατρο του Αλέξανδρου Μωραϊτίδη  και η αναζήτηση της καλλιτεχνικής και εθνικοθρησκευτικής ταυτότητας στο τελευταίο τέταρτο του 19^ου και το πρώτο του 20ού αιώνα

Ηράκλειο, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης 2015

568 σελ.

ISBN 978-960-524-421-7

Τιμή 35,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 31,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Ευδοκία Ολυμπίτου

Σπογγαλιευτική δραστηριότητα και κοινωνική συγκρότηση στο νησί της Καλύμνου (19^ος-20ός αι.)

Αθήνα, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών 2014

437 σελ.

ISBN 978-960-9538-28-2

Τιμή 18,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 16,20 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Κυριαρχίες και Συνειδήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο (1880-1920)

Κείμενα: συλλογικό

Επιμέλεια: Σωκράτης Πετμεζάς, Λένα Τζεδάκη-Αποστολάκη

Ηράκλειο, Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών 2014

317 σελ.

ISBN 978-960-9480-28-4

Τιμή 15,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 13,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Επιρροές του Ελύτη. Πεπραγμένα επιστημονικού συμποσίου στο Ιστορικό Μουσείο Κρήτης (11-13 Νοεμβρίου 2011)

Κείμενα: συλλογικό

Ηράκλειο, Εταιρία Κρητικών Ιστορικών Μελετών 2014

351 σελ.

ISBN 978-960-9480-27-7

Τιμή 15,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 13,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Ελένη Μάργαρη

Η γυναίκα στη νεοελληνική γλυπτική

Ιωάννινα, Ίδρυμα Μελετών Ιονίου & Αδριατικού Χώρου 2014

401 σελ. με α/μ εικόνες

ISBN 978-960-88081-2-6

Τιμή 15,97 € / στο βιβλιοπωλείο μας 14,37 €

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Δημήτρης Ι. Κυρτάτας

Το παράπονο της Βρισηίδας. Έρωτας, επιθυμία και εγκράτεια στην ελληνική και τη ρωμαϊκή αρχαιότητα

Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2015

163 σελ.

ISBN 978-618-5118-07-5

Τιμή 12,78 € / στο βιβλιοπωλείο μας 11,50 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Αναστασία Γεωργιάδου

Το νεολιθικό σπίτι της Σωσάνδρας / The Neolithic house at Sosandra

Θεσσαλονίκη, University Studio Press

167 σελ. με έγχρωμες εικόνες και σχέδια

ISBN 978-960-12-2206-6

Τιμή 24,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 21,60 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Βασίλειος Α. Κύρκος

Από την αντίπερα όχθη του Νεοελληνικού Διαφωτισμού. Οι αγνοημένοι υπέρμαχοι της παιδείας του γένους

Αθήνα, Εκδόσεις Καπόν 2015

256 σελ.

ISBN 978-960-6878-89-3

Τιμή 19,00 € / στο βιβλιοπωλείο μας 17,10 €

 

Περιγραφή

●●● / ●●●

 

Χάρης Εξερτζόγλου

Εκ Δυσμών το Φως; Εξελληνισμός και Οριενταλισμός στην Οθωμανική Αυτοκρατορία (μέσα 19ου – αρχές 20ού)

Αθήνα, Εκδόσεις του Εικοστού Πρώτου 2015

249 σελ.

ISBN 978-618-5118-06-8

Τιμή 19,17 € / στο βιβλιοπωλείο μας 17,25 €

 

Περιγραφή