ΟΛΙΓΑΡΧΙΑ

\

OLIGARCHY 

Αποκαλυπτικό το ντοκυμαντέρ του Στέλιου Κούλογλου

 «Ολιγαρχία», που εξηγεί γιατί και πώς ο πλανήτης μας 

                            είναι έρμαιο μιας χούφτας τραπεζιτών

Κριτική: Γιάννης Ζουμπουλάκης

vima.gr

Η επιτυχία του ντοκυμαντέρ «Ολιγαρχία» (Ελλάδα, 2011) του δημοσιογράφου-ερευνητή Στέλιου Κούλογλου έγκειται σε κάτι εξαιρετικά απλό: ακόμα και ο πιο άσχετος με το θέμα των λόγων που οδήγησαν στην παγκόσμια οικονομική κρίση η οποία αυτή την εποχή πλήττει τη ζωή μας, θα αποκτήσει μια καθαρή εικόνα. Ο Κούλογλου κάνει μια ενδιαφέρουσα (και καθόλου βαρετή) ανασκόπηση της Ιστορίας του 20ού αιώνα. Αρχίζει με τα χρόνια της ευμάρειας (δεκαετίες του 1950 και του 1960) και κάνει μια μεγάλη στάση στη Χιλή του δικτάτορα Αουγκούστο Πινοσέτ παρουσιάζοντας το πώς, για πρώτη φορά στα χρονικά, τα νεοφιλελεύθερα «παιδιά του Σικάγο» με επικεφαλής τον Μίλτον Φρίντμαν θέσπισαν τη συνταγή που λέει πώς να φορολογούνται αμείλικτα οι φτωχοί και καθόλου οι πλούσιοι.

Εν συνεχεία περνά στον «θατσερο-ριγκανισμό» της δεκαετίας του 1980, στην πτώση του Κομμουνισμού που σήμανε την έναρξη του μεγάλου πάρτι του νεοφιλελευθερισμού και καταλήγει στο εφιαλτικό σήμερα του νέου millennium όπου οι πραγματικές κυβερνήσεις είναι μια χούφτα τραπεζιτών που κυβερνούν όλο τον πλανήτη. Σύμφωνα με το ντοκυμαντέρ, ο χρηματοπιστωτικός όμιλος Goldman Sachs έχει τη μερίδα του λέοντος στην πίτα της παγκόσμιας αγοράς καθώς διόλου τυχαία «γεννά» πολιτικούς (όλες οι πρόσφατες κυβερνήσεις των Ηνωμένων Πολιτειών είχαν στο επιτελείο τους κάποιο πρώην μέλος της Goldman Sachs). Μια από τις μεγάλες επιτυχίες του Κούλογλου είναι ότι κατάφερε να μιλήσει με τον Σιλβέν Ρέινες, πρώην υπάλληλό της, ο οποίος μιλώντας για πρώτη φορά σε έλληνα δημοσιογράφο, συγκρίνει την Goldman Sachs με τη CIA λέγοντας ότι όπως η CIA έχει το παρατσούκλι «Η εταιρεία» έτσι και η Goldman Sachs έχει το παρατσούκλι «Η φίρμα».

Και φτάνουμε στην εποχή των νεοάστεγων, των νεόπτωχων και της Τράπεζας τροφίμων όπου πρωταγωνιστεί η Ελλάδα. Το 2009, την εποχή που η χώρα μας ήταν εθισμένη σαν αλκοολική στα χρέη, η Goldman Sachs προσέγγισε τον τότε πρωθυπουργό κ. Γιώργο Παπανδρέου και του πρόσφερε «ένα μπουκάλι ακόμη» όπως ακούμε στην ταινία. Ο κ. Παπανδρέου επέλεξε την προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Goldman Sachs πήρε την εκδίκησή της: για πρώτη φορά επιτέθηκε σε μια χώρα που είχε χρέος. Αρα η Ελλάδα έγινε ένα πειραματόζωο πάνω στο οποίο ασέλγησε όλη η Ευρώπη - τις περισσότερες φορές με λανθασμένες πληροφορίες.
Βαθμολογία: 3 (σσ.:με Άριστα το 5)
Αίθουσες: Ταινιοθήκη της Ελλάδας