ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΗΣΑ: ΛΙΛΙ ΜΑΡΛΕΝ

Το 1915 , ο νεαρός Γερμανός Χανς Λάιπ (γενν.: 1893),
αναχωρεί για να πολεμήσει στο ρωσικό μέτωπο.,
Η κοπέλα του, που ονομάζεται Λιλί Μαρλέν, τον συνοδεύει
ώς το σταθμό και τον αποχαιρετά δίπλα στους μικροπωλητές.
Ο Χανς γράφει ένα ποίημα στην απαρηγόρητη αγαπημένη του,
μέσα από τους στίχους του οποίου υπόσχεται να την ξανασυντήσει
κάτω από το ίδιο φανοστάτη και επαναλαμβάνονει σε κάθε στροφή
το όνομά της.
Το ποίημα δημοσιεύτηκε το 1937 σε μία ποιητική συλλογή,
η οποία έπεσε στα χέρια του Νόρμπερτ Σούλτζε,
ενός νεαρού μουσικοσυνθέτη γνωστού ήδη από τις συνθέσεις
και τα τραγούδια του για τον κινηματογράφο.
Ο Σούλτζε εντυπωσιάστηκε από το ποίημα και το μελοποίησε
το 1938, η δε ηχογράφησή του έγινε από την Λάλε Άντερσεν.
Ο Γκέμπελς άκουσε το τραγούδι και έδωσε διαταγή να κοπεί
από το ραδιόφωνο, με το αιτιολογικό ότι υπέσκαπτε το ηθικό
των στρατιωτών, αφού ενίσχυε το αίσθημα νοσταλγίας.
Ξαφνικά, το 1941, το τραγούδι ξανακούστηκε από τους
ραδιοφωνικούς σταθμούς της Αφρικής, που ψυχαγωγούσαν
τα γερμανικά στρατεύματα και μέσα σε ελάχιστο χρόνο
έγινε το επίσημο τραγούδι του Άφρικα Κορπ.
Οι συμμαχικές δυνάμεις της Αφρικής, που παρακολουθούσαν τους
γερμανικούς σταθμούς, γοητεύτηκαν από το τραγούδι και το
υιοθέτησαν σε τέτοιο βαθμό , ώστε να κυκλοφορήσουν μία διασκευή του
σε αγγλικούς στίχους και τις φωνές της Αν Σέλτον και της Βέρα Λιν.
Από το 1944 μπαίνει... στη μέση και η Μάρλεν Ντίτριχ , που
φτάνει ως λοχαγός του αμερικανικού στρατού στην Αφρική,
ξετρελαίνεται με το τραγούδι και προχωράει στη γνωστή ανεπανάληπτη
ερμηνεία του, με το οποίο πέρασε στην αθανασία ,
αφήνοντας όμως ακουσίως την
παραπλανητική εντύπωση ότι αυτή ήταν η πρώτη... "διδάξασα".

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ
ΕΝΟΣ ΝΕΑΡΟΥ ΦΡΟΥΡΟΥ
[Πρώτη εκτέλεση του μεταγενέστερου Λιλί Μαρλέν]

Vor der Kaserne,
Vor dem grossen Tor,
Stand eine Laterne
Und steht sie noch davor,
So wolln wir uns da wiedersehn,
Wenn wir bei der Laterne stehn,
Wie einst, Lilli Marleen,
Wie einst, Lilli Marleen.

Unsere beide Schatten
Sahn wie einer aus,
Dass wir so lieb uns hatten.
Das sah man gleich daraus.
Und alle Leute solln es sehn,
Wenn wir bei der Laterne stehn,
Wie einst, Lilli Marleen,
Wie einst, Lilli Marleen.

Deine Schritte kennt sie,
Deinen zieren Gang.
Alle Abend brennt sie,
Doch mich vergass sie lang,
Und sollte mir ein Leids geschehn,
Wer wird by der Laterne stehn,
Mit dir, Lilli Marleen,
Mit dir, Lilli Marleen

Aus dem stillen Raume,
Aus der Erde Grund,
Hebt mich wie im Traume
Dein verliebter Mund.
Wenn sich die späten Nebel drehn,
Werd ich bei der Laterne stehn,
Mit dir, Lilli Marleen,
Mit dir, Lilli Marleen

****************
ΛΙΛΙ ΜΑΡΛEΝ
[Πρώτη διασκευή του τραγουδιού στα αγγλικά]

Underneath the lantern by the barrack gate
Darling I remember the way you used to wait,
'Twas there that you whispered tenderly
That you loved me, you'd always be
My Lilli of the lamplight,
My own Lilli Marlene.

Time would come for roll call, time for us to part
Darling I'd caress you and press you to my heart
And there 'neath that far off lantern light,
I'd hold you tight, we'd kiss "good-night,"
My Lilli of the lamplight,
My own Lilli Marlene

Orders came for sailing somewhere over there,
All confined to barracks was more than I could bear;
I knew you were waiting in the street,
I heard your feet, But could not meet,
My Lilli of the lamplight,
My own Lilli Marlene.

Resting in a billet just behind the line,
Even tho' we're parted your lips are close to mine;
You wait where that lantern softly gleams,
Your sweet face seems to haunt my dreams,
My Lilli of the lamplight,
My own Lilli Marlene.