Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ!

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΔΕΝ ΔΙΚΑΖΕΤΑΙ!

του Τριαντάφυλλου Μηταφίδη,
πολιτικού κρατούμενου της Χούντας

34 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ την πτώση της δικτατορίας των συνταγματαρχών, ορισμένα από τα εκτελεστικά της όργανα όχι μόνο δεν ξεχνούν τα θύματά τους, αλλά επιχειρούν να τα ξανακαταδικάσουν, αυτήν τη φορά όχι στα στρατοδικεία αλλά στα δικαστήρια της μεταχουντικής αστικής δημοκρατίας!
Έτσι, ένας από τους βασανιστές της Χούντας, ο Αντώνης Λεπενιώτης, που συμμετείχε στην ομάδα των Ασφαλιτών οι οποίοι εκτέλεσαν εξ επαφής τον αγωνιστή Γιάννη Χαλκίδη στις 5/9/1967, στη διασταύρωση των οδών Κωνσταντινουπόλεως και Φιλελλήνων, και παρασημοφορήθηκαν μάλιστα γι’ αυτό τους το «κατόρθωμα»(!), σέρνει στα δικαστήρια για «συκοφαντική δυσφήμιση» ένα παρ’ ολίγον θύμα του: τον αγωνιστή-πολιτικό κρατούμενο Νάντη Χατζηγιάννη, αυτόπτη μάρτυρα της δολοφονίας του Γιάννη Χαλκίδη, που δίκαια ξέσπασε εναντίον του μέσα σε λεωφορείο του ΟΑΣΘ το Σεπτέμβριο του 2004.
Από πού όμως αντλεί το απύθμενο θράσος να ζητά και «τα ρέστα» από τα θύματά του ένας καταδικασμένος για βασανιστήρια Ασφαλίτης; Από την ένοχη, αναιμική «αποχουντοποίηση» της Μεταπολίτευσης, που μετέτρεψε το «διαρκές έγκλημα» της Χούντας σε «στιγμιαίο»(!) Από τις σκανδαλώδεις αποφάσεις της τότε τακτικής Δικαιοσύνης, που είτε επέβαλε συμβολικές-εξαγοράσιμες ποινές είτε απάλλαξε τους βασανιστές της Xούντας – αποδίδοντας τα εγκλήματά τους σε «υπερβάλλοντα ζήλο» - είτε απέρριψε ως...«εκπρόθεσμες» εκατοντάδες μηνύσεις για βασανιστήρια! Διότι αυτοί που δίκαζαν ήταν, συνήθως, οι ίδιοι που καταδίκαζαν αντιστασιακούς σε απίστευτες ποινές κάθειρξης ή εκτόπισης, κάλυπταν τις αυθαιρεσίες και τη βάρβαρη μεταχείριση όσων έπεφταν στα νύχια των υπανθρώπων της Χούντας. Γι’ αυτό δεν είναι καθόλου συμπτωματικό ότι δεν ασκήθηκαν διώξεις κατά των στρατοδικών ή των δικαστικών που υπηρέτησαν με ζήλο τη Χούντα, ούτε βέβαια κατά των πολιτικών-αυλικών της. Ήταν η ανταπόδοση των υπηρεσιών τους!
Αυτή η πολιτική της λήθης -διεθνής πια «πατέντα»- αποτέλεσε την «κολυμπήθρα του Σιλωάμ» για κάποιους θρασείς χουντοθρεμμένους και χουντοπροσκυνημένους, ώστε εκεί που μας χρωστούσαν...να μας ζητούν σήμερα και το βόδι! Γιατί, εκτός από τους βασανιστές και δολοφόνους, έχουμε και πολιτικούς, δημοσιογράφους και ιεράρχες που, ενώ υπηρέτησαν τη Χούντα, μας παραδίδουν είτε από άμβωνος είτε από τα κανάλια μαθήματα «εθνικού φρονηματισμού» και δημοκρατίας!
Την Παρασκευή 8 Φεβρουαρίου στο Τριμελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης στο πρόσωπο του Νάντη Χατζηγιάννη δικάζονται όλοι/ες οι αγωνιστές/τριες της αντιδικτατορικής αντίστασης. Δικάζονται οι θυσίες, το αίμα, οι αγώνες όσων «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις» της Χούντας και άνοιξαν το δρόμο για τις δημοκρατικές κατακτήσεις της Μεταπολίτευσης. Δικάζονται ακόμα εφημερίδες και δημοσιογράφοι, όπως του «ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΥ», που φιλοξενούν τις μαρτυρίες των θυμάτων της Χούντας.
Γι’ αυτό θα είμαστε όλοι εκεί, για να απαιτήσουμε να σταματήσει κάθε δίωξη σε βάρος του Νάντη Χατζηγιάννη και της ελευθερίας του Τύπου. Αποτελεί στοιχειώδη σεβασμό της ιστορικής μνήμης αλλά και της δικαιοσύνης.
«Α, φτάνει πια! Πρέπει να λέμε την αλήθεια στα παιδιά, να δείχνουμε με το χέρι τους κακούς», μας φωνάζει από τον τάφο του ο Μ. Αναγνωστάκης.