Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΣΤΑΘΜΟΣ ΣΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΚΑΡΙΕΡΑ

ΑΓΑΠΗΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ

ΑΓΑΠΗΤΟΙ ΣΥΝΤΡΟΦΟΙ

Νομίζω ότι ο κορυφαίος σταθμός 

στην πολιτική μου καριέρα ήταν το δημοψήφισμα

που οδήγησε στη συγκυβέρνηση των ελλήνων 
σοσιαλιστών  με τους εθνικοσοσιαλιστές,

πράγμα για το οποίο είμαι ιδιαίτερα περήφανος.
Περαιτέρω εξηγήσεις θα σας δώσουν ο κύριος
Καστανίδης και ο κύριος Ρέππας. 

 ________________________________________________________

 _____________________________________________________

Ο εθνικισμός και η άνοδος της Ακροδεξιάς

Η παρουσία δραστήριων αντιδημοκρατικών ομάδων μπορεί να αποτελέσει ένδειξη για την πραγματική κατάσταση της δημοκρατίας… Το συνηθέστερο προπαγανδιστικό μήνυμα είναι ο ισχυρισμός ότι οι δημοκράτες πολιτικοί είναι κατά κάποιον τρόπο κακοποιοί που εξαπατούν και οικειοποιούνται πόρους εις βάρος του λαού και οι οποίοι "ξεπούλησαν" ή "πρόδωσαν" τη χώρα.
Δεν υπάρχει αμφιβολία πως οι ακραίες εθνικιστικές θέσεις έχουν αναπτυχθεί δραματικά τα τελευταία είκοσι χρόνια. Ομάδες που μόλις στη δεκαετία του '70 δεν έφταναν την ποσοστιαία μονάδα αποτελούν σήμερα μαζικά κινήματα υποστηριζόμενα από εκατομμύρια ψηφοφόρους. Πρόκειται για μια δραματική ανατροπή του πολιτικού σκηνικού. Οι δημοκράτες πολιτικοί δυσκολεύονται πολύ στον καθορισμό και την αντιμετώπιση της Ακροδεξιάς. Σε αντίθεση με τους ακτιβιστές της δεκαετίας του '30, οι σύγχρονοι πραιτοριανοί δεν φορούν μαύρες στολές αλλά κοστούμια Αρμάνι ραμμένα κατά παραγγελία. Εισέρχονται θριαμβευτικά στο Ευρωκοινοβούλιο και συμμετέχουν στις εθνικές κυβερνήσεις με χαμόγελα συνέπειας διαβεβαιώνοντας ότι είναι πέρα για πέρα "δημοκρατικά" κόμματα.
Οι πολιτικοί που θέλουν να υποβαθμίσουν την προέλαση όλων αυτών των ομάδων, ασμένως ισχυρίζονται ότι η κοινοβουλευτική Ακροδεξιά "προσαρμόζεται" στο δημοκρατικό σύστημα και έτσι γίνεται ακίνδυνη και ξεδοντιάζεται. Η αλήθεια είναι, εντούτοις, πως τα δημοκρατικά κόμματα προσαρμόζονται εξίσου συχνά στη ρητορική και τα μηνύματα της Ακροδεξιάς. Ενα τέτοιο παράδειγμα μπορεί κανείς να δει στην πολιτική της δανικής κυβέρνησης από τότε που το Δανικό Λαϊκό Κόμμα έγινε ρυθμιστής. Εντελώς αιφνίδια γίνονται αποδεκτές απόψεις που πριν από δέκα χρόνια θα είχαν χαρακτηρισθεί άκρως ρατσιστικές και ξενοφοβικές.

 Απόσπασμα άρθρου του  Μιχάλη Μοδινού που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Expo», 

τεύχος 2, 2003 και αναδημοσιεύτηκε στα χθεσινά Νέα (Βιβλιοδρόμιο , 12/11/2011),

με αφορμή το βιβλίο του Στιγκ Λάρσον  "Ρωγμές του σύγχρονου κόσμου", εκδ. Ψυχογιός.