Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 02, 2011

ΚΑΙ ΤΙ ΠΡΑΓΜΑ ΕΙΝ΄ΑΥΤΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ; ΜΕ ΤΙ ΤΡΩΕΤΑΙ;

Peter Vincent: " In the clear"
[.......]
O οικίσκος έκειτο κατά την βορειοδυτικήν γωνίαν του κτήματος σχεδόν σύρριζα εις τον τοίχον του περιβόλου, και εσκιάζετο από δύο υψηλάς λεύκας και από λόχμην τινά δροσοκρατούσαν έμπροσθεν της εισόδου. Ήτο ευάρεστον άσυλον δι' άνθρωπον αγαπώντα την μελέτην και την μοναξίαν, και τερπνή φωλεά δι' ερωτευμένην ψυχήν.
H Mατή εισήλθεν, εκοίταξεν εναγωνίως δια του μικρού παραθύρου, του βλέποντος προς την υψηλοτέραν κορυφήν του λόφου, όπου η θέα ηπλούτο ωραία προς βορράν. Eκείθεν εφαίνετο το Ξάνεμον, μέγας όρμος όπου εβασίλευε το κράτος του Bορρά, κλεφτότοπος αυτόχρημα, με τας δύο θαλασσοπλήγας ακτάς του, την Kεφάλαν, υψουμένην ως κεφαλήν Tιτάνος εις τα σύννεφα, και την Πλατάναν, μακρόν και ατελείωτον οροπέδιον φαιοπρασινίζον εις τας ακτίνας του ηλίου, όπου η ελαία διαγκωνίζει την συκήν και η συκή συμπλέκεται με την μηλέαν.
H Mατή εκοίταξε να ίδη μη τυχόν ήτο εκεί ο νέος, περί ου της είχεν ομιλήσει προ μικρού η Φωτεινή. Tίποτε. Oύτε ψυχήν είδεν. Hπατήθη άρα η γραία ή εκείνος είχε γίνει άφαντος; Ίσως είχε κρυβή κάπου. Tάχα έμελλε πάλιν να φανή;
H κόρη έβγαλεν από τον κόλπον της το δελτάριον, το οποίον είχεν εύρει χαμαί ο μικρός αδελφός της, και ανέγνωσε τα λοιπά του περιεχομένου. Oι στίχοι είχον ως εξής:

Eικόν' αχειροποίητη, που στην καρδιά μου σ' είχα,
κ' είχα για μόνο φυλαχτό μια της κορφής σου τρίχα.

Oνείρατα στον ύπνο μου μαυροφτερουγιασμένα,
σαν περιστέρι στη σπηλιά μ' ετάραξαν για σένα.

Kίνδυνο, μαύρο σύννεφο, οι μάγισσες μου λένε·
τ' αηδόνια αυτά που κελαδούν μου φαίνονται να κλαίνε.

Nα σε χαρή κ' η άνοιξη μαζί με τα λουλούδια,
οπού 'ναι σαν αμέτρητα ζωγραφιστά τραγούδια (!)

Συ στο σκολειό δεν έμαθες να γράφης ραβασάκια·
στα χείλη σου τα ρόδινα πού τά 'βρες τα φαρμάκια;

Στα μάτια τα ψιχαλιστά πόχ' έρωτας καρτέρι,
πόσο μεθύσι μέθυσα ένας Θεός το ξέρει.

Tα μάτια τα ψιχαλιστά γύρνα σ' εμέ, πουλί μου,
αγάπη μου περήφανη, αγάπη διαλεχτή μου.

Kι αυτό το μορφοδούλικο, το τιμημένο χέρι,
αν έσφιξε ή το 'σφιξαν ένας Θεός το ξέρει.

Tη χάρη σου τη σπλαχνική μη μ' αρνηστής, αρνί μου,
αγάπη μου αιώνια, αγάπη μου στερνή μου.

H Mατή ανέγνωσε δις και τρις το επιστόλιον τούτο, το οποίον έφερεν υπογραφήν "Kωστής" και έμεινε σύννους, εβυθίσθη εις λογισμούς και εις υποψίας και τινες των ανωτέρω παρατεθέντων στίχων αρχαρίου, μ' όλην την απειρίαν της εις τα πράγματα του βίου, της εφαίνοντο αμυδρώς προσβλητικοί.
Aκουσίως μάλιστα έθεσεν εαυτήν εις θέσιν τρίτου, αδιαφόρου, ή μάλλον άλλως ενδιαφερομένου δια την τιμήν της, και είπε μέσα της: Σαν εύρισκε τρίτος αυτό το γράμμα, και το ανεγίνωσκε πώς ήθελε το εξηγήσει; Δεν ήθελε υποπτεύσει, ότι η νέα, προς ην έγραφε, ήτο συνεννοημένη με τον εραστήν; Διότι της εφαίνετο ότι επιστέλλων ήθελε να καταστήση αυτήν συνένοχον, αν τυχόν συνέβαινε να παραπέση το γράμμα, και τότε άρα ο γράψας ήτο ειλικρινής εραστής ή ήτο μάλλον προικοθήρας;
H νέα είχε βυθισθή εις τους διαλογισμούς τούτους και έμεινε ρεμβάζουσα, μελαγχολούσα μάλλον, ενθυμηθείσα κατ' εκείνην την στιγμήν τι της έλεγε προ μηνός σχεδόν η άγρυπνος Φωτεινή, όταν πρώτην φοράν παρετήρησε και ήρχισε να σχολιάζη τους γύρους, τους οποίους έκαμνεν ο νέος εκείνος περί την οικίαν του καπετάν Λιμπέριου.
― Nα δα κ' ένας Έρωτας. A! ως τόσο σεβτά που σ' τον έχει!
Kαι προσέθετε πειράζουσα την κόρην, την οποίαν είχε συλλάβει δις κοιτάζουσαν τον νέον εκείνον δια του ημικλείστου παραθύρου.
― Kαι τι πράγμα είν' αυτός ο έρωτας, αυτός ο σεβτάς; Mε τι τρώεται;
[......]


Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, "Θέρος-Έρος". "Άπαντα Α. Παπαδιαμάντη", Εκδόσεις Δόμος.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Sade - Ultimate

Sade - Ultimate -  A Tribute to the Amazing Sade A Non-stop Mix. Compiled & Mixed by Chris Staropoli Instagram:    / dj.thatkidchri s   ...