Ο Βασίλης Αλεξάκης
στην Πρωτοπορία Θεσσαλονίκης
Παρουσίαση- συζήτηση με τον Βασίλη Αλεξάκη για το νέο του βιβλίο μ. Χ., την Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008 , στις 8:30 μ.μ. διοργανώνουν οι εκδόσεις Εξάντας και η Πρωτοπορία της Θεσσαλονίκης.
Εκτός από τον συγγραφέα το βιβλίο θα παρουσιάσουν οι:
Η συζήτηση αναμένεται να είναι ενδιαφέρουσα μιας και το βιβλίο θίγει ζητήματα ιστορίας της Εκκλησίας και της φιλοσοφίας. Πρωτοπορία Θεσσαλονίκης, Λεωφόρος Νίκης 3, Λιμάνιτηλ. 2310/ 226190 |
************************************
Το Βυζάντιο διαδέχθηκε την αρχαιότητα όπως η νύχτα τη μέρα
Του ΒΑΣΙΛΗ Κ. ΚΑΛΑΜΑΡΑ
Το τελευταίο μυθιστόρημα του Βασίλη Αλεξάκη, με τον τίτλο «μ.Χ.», κυκλοφορεί ήδη στη Γαλλία. Περιμένουμε την ελληνική έκδοσή του στις 20 Νοεμβρίου, από τον «Εξάντα».
Εν τω μεταξύ χθες το βράδυ ο συγγραφέας παρουσίασε το λεύκωμα με τα ανατρεπτικά σκίτσα και τις καυστικές λεζάντες «Μήπως πρέπει να κλείνουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει; Σκέψεις για το μέλλον και σχέδια για το παρελθόν» («Μίνωας»).
- Θέλετε να περιγράψετε τον κεντρικό ήρωα του νέου μυθιστορήματός σας «μ.Χ.»;
«Ο αφηγητής είναι είκοσι τεσσάρων ετών, έχει σπουδάσει αρχαία ιστορία και μελετάει τώρα τους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Στους τελευταίους είχα μεγάλη αδυναμία, τους είχα μελετήσει από παλιά και ήθελα κάποτε να εκφράσω την αγάπη μου για την ανυπότακτη σκέψη τους και το απίστευτο χιούμορ τους. Σ' αυτόν τον νεαρό, λοιπόν, που δεν έχει σχέση με την Εκκλησία και την Ορθοδοξία, αναθέτει μια πάμπλουτη ηλικιωμένη και τυφλή, η Ναυσικά, να μάθει τα πάντα για το Αγιον Ορος».
- Ο αφηγητής σας θα βρεθεί ανάμεσα σε δύο πολιτιστικές παραδόσεις;
«Ακριβώς. Ολος ο μύθος του βιβλίου είναι πλεγμένος με δύο βελόνες: η μία είναι η αρχαία παράδοση, οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, και η άλλη η βυζαντινή, η οποία είναι δογματική. Αυτή η αντίθεση, το χάσμα ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς, σημαίνει ότι ο όρος ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δεν έχει κανένα νόημα, ότι παντρεύει δύο έννοιες ριζικά άσχετες. Στο Αγιον Ορος ο αφηγητής θα ανακαλύψει ότι υπάρχουν ίχνη πέντε αρχαίων πόλεων, τις οποίες γκρέμισαν οι μοναχοί για να χτίσουν τα μοναστήρια τους».
- Υπάρχει κάποιο ευδιάκριτο συμπέρασμα αναφορικά με τον τρόπο που είναι γραμμένη η ελληνική ιστορία;
«Οτι αντίθετα μ' αυτά που διδάσκει το ελληνικό σχολείο, η βυζαντινή περίοδος δεν συνεχίζει λίγο πολύ τον αρχαίο πολιτισμό, αλλά απλά τον διαδέχθηκε, όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα».
- Με αφορμή τη σημερινή συμμετοχή σας με άλλους τέσσερις συγγραφείς που διαπρέπουν στο εξωτερικό, στο πλαίσιο του «Megaron Plus», πόσο Ελληνας και πόσο Γάλλος αισθάνεσθε;
«Είμαι μόνο Ελληνας και αισθάνομαι έτσι. Ουδέποτε ζήτησα γαλλική υπηκοότητα, γιατί θεώρησα ότι θα πρόδιδα τη μνήμη μου. Είναι αλήθεια όμως ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου μόνο Ελληνα συγγραφέα, αλλά και Γάλλο, εφόσον τα μισά από τα έργα μου τα έχω γράψει πρώτα στα γαλλικά. Η Γαλλία πρόσθεσε ένα νέο πεδίο δράσης στη ζωή μου και μου επέτρεψε να εκφραστώ με απόλυτη ελευθερία την εποχή της δικτατορίας».
- Πότε στη ζωή σας κερδίζει έδαφος η νοσταλγία και πότε την αφήνετε πίσω σας, θέλοντας να γνωρίσετε την πρόκληση του μέλλοντος;
«Η νοσταλγία είχε νόημα μέχρι τη δεκαετία του '70. Από την εποχή αυτή και μετά, άρχισα να έρχομαι τόσο συχνά στην Ελλάδα και να γράφω ελληνικά, που η νοσταλγία δεν με βρίσκει παρά μόνο στο αεροπλάνο. Την Ελλάδα δεν τη βλέπω ως ένα παρελθόν, όπως παλαιότερα, αλλά ως ένα πιθανόν μέλλον, απ' όπου θ' αντλήσω θέματα για τα καινούργια μου βιβλία.
»Το να ζεις ανάμεσα σε δύο χώρες έχει το πλεονέκτημα ότι δεν συνηθίζεις ποτέ εντελώς ούτε στη μία ούτε στην άλλη και ότι τα πράγματα σε ξαφνιάζουν, πράγμα που είναι η προϋπόθεση για να γράψεις μυθιστόρημα. Θα καταλήξω, δηλαδή, όπως οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι που έλεγαν ότι δεν ξέρουν τίποτα».
- Για τη σημερινή Ελλάδα, στην οποία η έπαρση περισσεύει στον δημόσιο χώρο, τι γνώμη έχετε;
«Νομίζω ότι είμαστε πολύ πιο χρήσιμοι στον τόπο μας όταν ομολογούμε την άγνοιά μας, παρά όταν τη συγκαλύπτουμε με τις βάρβαρες κραυγές που ακούγονται από την τηλεόραση».
- Εχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο για τον Σαρκοζί;
«Με στενοχωρεί ότι η Γαλλία που γνώρισα εγώ μετά τον Μάη του '68, μια χώρα πρόθυμη να συνδιαλεγεί με τον κάθε ξένο, εξελίχθηκε σε μια χώρα που αρνείται τον διάλογο και ατενίζει με καχυποψία τους ξένους που τόσο συνέβαλαν στην οικονομική ανάπτυξή της».
- Ο τίτλος του λευκώματος «Μήπως πρέπει να κλείνουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει;» παίζει πολύ με το αδιανόητο της ζωής και με τα αναπάντητα ερωτήματα της καθημερινότητας;
«Ο ρόλος του χιουμοριστικού σκίτσου, όπως άλλωστε και της λογοτεχνίας, δεν είναι να δίνει απαντήσεις, αλλά να δημιουργεί ερωτήματα που βοηθούν τη σκέψη να αντιληφθεί πόσο πυκνά είναι τα μυστήρια που μας περιβάλλουν. Ισως, το πιο χαρακτηριστικό σχέδιο που έχω κάνει, είναι αυτό που δείχνει ένα τετράγωνο, το οποίο λέει σ' έναν κύκλο "Δεν σε καταλαβαίνω"».
- Θέλετε να περιγράψετε τον κεντρικό ήρωα του νέου μυθιστορήματός σας «μ.Χ.»;
«Ο αφηγητής είναι είκοσι τεσσάρων ετών, έχει σπουδάσει αρχαία ιστορία και μελετάει τώρα τους προσωκρατικούς φιλοσόφους. Στους τελευταίους είχα μεγάλη αδυναμία, τους είχα μελετήσει από παλιά και ήθελα κάποτε να εκφράσω την αγάπη μου για την ανυπότακτη σκέψη τους και το απίστευτο χιούμορ τους. Σ' αυτόν τον νεαρό, λοιπόν, που δεν έχει σχέση με την Εκκλησία και την Ορθοδοξία, αναθέτει μια πάμπλουτη ηλικιωμένη και τυφλή, η Ναυσικά, να μάθει τα πάντα για το Αγιον Ορος».
 «Με στενοχωρεί που η δική μου Γαλλία ατενίζει με καχυποψία τους ξένους», λέει ο Βασίλης Αλεξάκης |
«Ακριβώς. Ολος ο μύθος του βιβλίου είναι πλεγμένος με δύο βελόνες: η μία είναι η αρχαία παράδοση, οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι, και η άλλη η βυζαντινή, η οποία είναι δογματική. Αυτή η αντίθεση, το χάσμα ανάμεσα στους δύο πολιτισμούς, σημαίνει ότι ο όρος ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δεν έχει κανένα νόημα, ότι παντρεύει δύο έννοιες ριζικά άσχετες. Στο Αγιον Ορος ο αφηγητής θα ανακαλύψει ότι υπάρχουν ίχνη πέντε αρχαίων πόλεων, τις οποίες γκρέμισαν οι μοναχοί για να χτίσουν τα μοναστήρια τους».
- Υπάρχει κάποιο ευδιάκριτο συμπέρασμα αναφορικά με τον τρόπο που είναι γραμμένη η ελληνική ιστορία;
«Οτι αντίθετα μ' αυτά που διδάσκει το ελληνικό σχολείο, η βυζαντινή περίοδος δεν συνεχίζει λίγο πολύ τον αρχαίο πολιτισμό, αλλά απλά τον διαδέχθηκε, όπως η νύχτα ακολουθεί τη μέρα».
- Με αφορμή τη σημερινή συμμετοχή σας με άλλους τέσσερις συγγραφείς που διαπρέπουν στο εξωτερικό, στο πλαίσιο του «Megaron Plus», πόσο Ελληνας και πόσο Γάλλος αισθάνεσθε;
«Είμαι μόνο Ελληνας και αισθάνομαι έτσι. Ουδέποτε ζήτησα γαλλική υπηκοότητα, γιατί θεώρησα ότι θα πρόδιδα τη μνήμη μου. Είναι αλήθεια όμως ότι δεν θεωρώ τον εαυτό μου μόνο Ελληνα συγγραφέα, αλλά και Γάλλο, εφόσον τα μισά από τα έργα μου τα έχω γράψει πρώτα στα γαλλικά. Η Γαλλία πρόσθεσε ένα νέο πεδίο δράσης στη ζωή μου και μου επέτρεψε να εκφραστώ με απόλυτη ελευθερία την εποχή της δικτατορίας».
- Πότε στη ζωή σας κερδίζει έδαφος η νοσταλγία και πότε την αφήνετε πίσω σας, θέλοντας να γνωρίσετε την πρόκληση του μέλλοντος;
«Η νοσταλγία είχε νόημα μέχρι τη δεκαετία του '70. Από την εποχή αυτή και μετά, άρχισα να έρχομαι τόσο συχνά στην Ελλάδα και να γράφω ελληνικά, που η νοσταλγία δεν με βρίσκει παρά μόνο στο αεροπλάνο. Την Ελλάδα δεν τη βλέπω ως ένα παρελθόν, όπως παλαιότερα, αλλά ως ένα πιθανόν μέλλον, απ' όπου θ' αντλήσω θέματα για τα καινούργια μου βιβλία.
»Το να ζεις ανάμεσα σε δύο χώρες έχει το πλεονέκτημα ότι δεν συνηθίζεις ποτέ εντελώς ούτε στη μία ούτε στην άλλη και ότι τα πράγματα σε ξαφνιάζουν, πράγμα που είναι η προϋπόθεση για να γράψεις μυθιστόρημα. Θα καταλήξω, δηλαδή, όπως οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι που έλεγαν ότι δεν ξέρουν τίποτα».
- Για τη σημερινή Ελλάδα, στην οποία η έπαρση περισσεύει στον δημόσιο χώρο, τι γνώμη έχετε;
«Νομίζω ότι είμαστε πολύ πιο χρήσιμοι στον τόπο μας όταν ομολογούμε την άγνοιά μας, παρά όταν τη συγκαλύπτουμε με τις βάρβαρες κραυγές που ακούγονται από την τηλεόραση».
- Εχετε να κάνετε κάποιο σχόλιο για τον Σαρκοζί;
 |
- Ο τίτλος του λευκώματος «Μήπως πρέπει να κλείνουμε τα σιντριβάνια όταν βρέχει;» παίζει πολύ με το αδιανόητο της ζωής και με τα αναπάντητα ερωτήματα της καθημερινότητας;
«Ο ρόλος του χιουμοριστικού σκίτσου, όπως άλλωστε και της λογοτεχνίας, δεν είναι να δίνει απαντήσεις, αλλά να δημιουργεί ερωτήματα που βοηθούν τη σκέψη να αντιληφθεί πόσο πυκνά είναι τα μυστήρια που μας περιβάλλουν. Ισως, το πιο χαρακτηριστικό σχέδιο που έχω κάνει, είναι αυτό που δείχνει ένα τετράγωνο, το οποίο λέει σ' έναν κύκλο "Δεν σε καταλαβαίνω"».
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 23/10/2007
******
ΣΧΟΛΙΟ
Οι τραμπουκισμοί και οι ύβρεις προδίδουν ανθρώπους
που δεν είναι σε θέση να σκεφτούν σωστά και
να υπερασπίσουν αποτελεσματικά την ιδεολογία τους.
******
ΣΧΟΛΙΟ
Περιμένουμε με μεγάλο ενδιαφέρον τη εκδήλωση
που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη.
Διαβάσαμε το βιβλίο του Αλεξάκη και έχουμε
γνώμη γι' αυτό.
Η άποψή μας θα δημοσιευτεί
αμέσως μετά από την εκδήλωση, αφού πρώτα
δηλαδή ακούσουμε όσα θα μας πουν οι
παρουσιαστές του βιβλίου αλλά και ο ίδιος
ο συγγραφέας , κατά τη συζήτηση που ασφαλώς
θα ακολουθήσει με τη συμμετοχή του ακροατηρίου.
Ευελπιστούμε ότι η συζήτηση θα διεξαχθεί σε πολιτισμένο
πλαίσιο, όπως δηλαδή αρμόζει σε ανθρώπους οι οποίοι
σκέφτονται και πράττουν δημοκρατικά.
Διότι έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε
ότι αυτή η πόλη δεν έχει εισέλθει ακόμα
στην εποχή της δημοκρατίας.
Πάμπολλα είναι δυστυχώς τα παραδείγματα
της ολοκληρωτικής
αντίληψης που διέπει επίσημους φορείς
και μεμονωμένα άτομα, που φρικιούν στη σκέψη
ότι πρέπει να συνυπάρχουν με ανθρώπους
με διαφορετικές ιδέες από τις δικές τους .
Δεν έχουν σβηστεί ακόμη από τη μνήμη μας
οι φριχτές εικόνες των φανατικών που
πετροβολούσαν το βιβλιοπωλείο Ιανός και έκαιγαν
ενώπιον του Ψωμιάδη το βιβλίο του Ανδρουλάκη ,
επειδή τόλμησε να γράψει ένα βιβλίο για το Χριστό
και την υποτιθέμενη σχέση του με τη Μαγδαληνή.
Ούτε επίσης μπορούμε να ξεχάσουμε τα ανθρωποειδή
που εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο και προπηλάκισαν
επιφανείς επιστήμονες , επειδή δεν τους άρεσαν
οι (εδραιωμένες πάνω σε ντοκουμέντα) απόψεις τους
για τη σεξουαλική ζωή του Αλέξανδρου.
Σε όσους δεν αρέσει το βιβλίο του Αλεξάκη,
ας αντιπαρατεθούν στο πεδίο των ιδεών
και , αν έχουν τα κότσια, ας το κονιορτοποιήσουν.
Αυτός είναι ο πραγματικός διάλογος, αυτή είναι
η πραγματική δημοκρατική συμπεριφορά.
που θα πραγματοποιηθεί την ερχόμενη Πέμπτη.
Διαβάσαμε το βιβλίο του Αλεξάκη και έχουμε
γνώμη γι' αυτό.
Η άποψή μας θα δημοσιευτεί
αμέσως μετά από την εκδήλωση, αφού πρώτα
δηλαδή ακούσουμε όσα θα μας πουν οι
παρουσιαστές του βιβλίου αλλά και ο ίδιος
ο συγγραφέας , κατά τη συζήτηση που ασφαλώς
θα ακολουθήσει με τη συμμετοχή του ακροατηρίου.
Ευελπιστούμε ότι η συζήτηση θα διεξαχθεί σε πολιτισμένο
πλαίσιο, όπως δηλαδή αρμόζει σε ανθρώπους οι οποίοι
σκέφτονται και πράττουν δημοκρατικά.
Διότι έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε
ότι αυτή η πόλη δεν έχει εισέλθει ακόμα
στην εποχή της δημοκρατίας.
Πάμπολλα είναι δυστυχώς τα παραδείγματα
της ολοκληρωτικής
αντίληψης που διέπει επίσημους φορείς
και μεμονωμένα άτομα, που φρικιούν στη σκέψη
ότι πρέπει να συνυπάρχουν με ανθρώπους
με διαφορετικές ιδέες από τις δικές τους .
Δεν έχουν σβηστεί ακόμη από τη μνήμη μας
οι φριχτές εικόνες των φανατικών που
πετροβολούσαν το βιβλιοπωλείο Ιανός και έκαιγαν
ενώπιον του Ψωμιάδη το βιβλίο του Ανδρουλάκη ,
επειδή τόλμησε να γράψει ένα βιβλίο για το Χριστό
και την υποτιθέμενη σχέση του με τη Μαγδαληνή.
Ούτε επίσης μπορούμε να ξεχάσουμε τα ανθρωποειδή
που εισέβαλαν στο Πανεπιστήμιο και προπηλάκισαν
επιφανείς επιστήμονες , επειδή δεν τους άρεσαν
οι (εδραιωμένες πάνω σε ντοκουμέντα) απόψεις τους
για τη σεξουαλική ζωή του Αλέξανδρου.
Σε όσους δεν αρέσει το βιβλίο του Αλεξάκη,
ας αντιπαρατεθούν στο πεδίο των ιδεών
και , αν έχουν τα κότσια, ας το κονιορτοποιήσουν.
Αυτός είναι ο πραγματικός διάλογος, αυτή είναι
η πραγματική δημοκρατική συμπεριφορά.
Οι τραμπουκισμοί και οι ύβρεις προδίδουν ανθρώπους
που δεν είναι σε θέση να σκεφτούν σωστά και
να υπερασπίσουν αποτελεσματικά την ιδεολογία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου