Ερρίκος Μπαρτζινόπουλος
Το Έθνος, 22/08/2011
(απόσπασμα)
[................................]
Στις μέρες μας έχει νομιμοποιηθεί και αποτελεί αποδεικτικό υλικό η παρακολούθηση των τηλεφωνικών συνδιαλέξεων. Εχει αναγνωριστεί στο κράτος το δικαίωμα ν' ανοίγει τραπεζικούς λογαριασμούς και όπου να 'ναι μέχρι και οι λογαριασμοί σε ξένες τράπεζες θα είναι δυνατό να ελέγχονται. Και παράλληλα η κυβέρνηση υποδεικνύει στους πολίτες να καταγγέλλουν περιπτώσεις φοροδιαφυγής που γνωρίζουν. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να μην καθιερωθεί και το έλασσον, που είναι η διαδικασία της ανάρτησης στο Διαδίκτυο των φορολογικών δηλώσεων όλων μας;
Γιατί, για παράδειγμα, ν' ακούω στην τηλεόραση ότι βρέθηκαν κάποιοι γιατροί ή δικηγόροι στο Κολωνάκι που είχαν κάνει φορολογικές δηλώσεις 15.000 ή και λιγότερων ευρώ και δεν δημοσιοποιούνται τα ονόματά τους; Γιατί να μην κατονομάζονται οι ιδιοκτήτες περιουσιακών στοιχείων που δεν δικαιολογούνται από το εισόδημά τους; Γιατί -για να το πω ωμά- να μη διασύρονται κοινωνικά όσοι συνειδητά κλέβουν το Δημόσιο και φορτώνουν τις δικές τους φορολογικές υποχρεώσεις στις πλάτες αυταπόδεικτα οικονομικά ασθενέστερων από αυτούς;
Ξέρω ότι υπάρχει το αντεπιχείρημα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Μόνο που στην πράξη εκείνο που προστατεύεται είναι το "δικαίωμα" του φοροφυγά να εξαπατά την Πολιτεία. Κι αν και όταν πιαστεί, πληρώνει κάτι "ψιλά" και παραμένει "ευυπόληπτος πολίτης".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου