"Με εγκύκλιο του υπουργείου Παιδείας (στις 10 Ιούλη) το μάθημα των θρησκευτικών θεωρείται προαιρετικό, καθώς για την απαλλαγή από αυτό θα απαιτείται δήλωση του κηδεμόνα ή του ίδιου του μαθητή εάν είναι ενήλικος, στην οποία θα αναφέρεται η επιθυμία απαλλαγής, χωρίς να δηλώνεται ο λόγος της συγκεκριμένης επιλογής."
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ
Το πρώτο βήμα έγινε! Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε.
Σε μια χώρα βαθύτατα συντηρητική ως προς
το θέμα της κατοχύρωσης του δικαιώματος
του αυτοπροσδιορισμού απέναντι στη θρησκεία,
σε μια χώρα όπου η θρησκευτική πλύση εγκεφάλου
ξεκινάει εξ απαλότατων ονύχων χρειάζεται
μπόλικο τσαγανό να προχωρήσεις
σε μιαν τέτοιαν απόφαση.
Είναι προς τιμήν του Υπουργού Παιδείας
τό ότι κατάφερε να περάσει αυτό το μέτρο ,
που βάζει μια τάξη πάνω σ'ενα θέμα-πονοκέφαλο
για κάθε διυθυντή σχολείου της πρωτοβάθμιας
και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τώρα χρειάζεται να γίνουν και τα υπόλοιπα βήματα,
που θα αφήσουν να πνεύσει ο άνεμος του
εκσυγχρονισμού στην ταλαίπωρη Εκπαίδευσή μας.
Ειδικότερα πρέπει:
α. να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών
από όργανο προπαγάνδας μίας και μόνο θρησκείας,
σε εργαλείο εμβάθυνσης πάνω στην ταυτότητα
των θρησκειών όλου του κόσμου,
β. να αντικατασταθεί η στρατοπεδικού χαρακτήρα
συγκέντρωση των μαθητών για την "πρωινή προσευχή"
στην αυλή του σχολείου από μία ευπροσήγορη
υποδοχή των μαθητών στην αίθουσα τελετών ,
όπου θα ξεκινούν την ημέρα τους μέσα
σ' ένα κλίμα ψυχοσυναισθηματικής ανάτασης
για την πρόσληψη της πολυδιάστατης γνώσης ,
γ. να αφαιρεθούν τα εικονίσματα από τις αίθουσες,
και να αντικατασταθούν από αντίγραφα μεγάλων καλλιτεχνών,
πολλά από τα οποία κάλλιστα μπορεί να είναι
αποτυπώσεις θρησκευτικών επεισοδίων,
δ. να σταματήσει η προκλητική σύνδεση του
σχολείου με την Εκκλησία και τις παραθρησκευτικές
οργανώσεις, γεγονός που σε ορισμένες περιπτώσεις
παίρνει τη μορφή βιασμού της συνείδησης των μαθητών.
Επιτέλους, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε
ότι οι ρόλοι Σχολείου- Εκκλησίας δεν είναι ταυτόσημοι ,
αλλά οφείλουν να είναι απολύτως διακριτοί.
Άλλη αποστολή έχει το σχολείο και άλλη η Εκκλησία.
Επαφίεται στους γονείς να επιλέξουν αν ,
εκτός από τις γνώσεις και τις αξίες που προσλαμβάνουν
μέσα στο σχολείο τα παιδιά τους,
χρειάζεται και η θρησκευτική επικουρία,
η οποία πρέπει να παρέχεται στους
ευκτήριους οίκους της Εκκλησίας και στις
δραστήριες οργανώσεις και τα ιδρύματα που αυτή διαθέτει.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΒΗΜΑ
Το πρώτο βήμα έγινε! Οφείλουμε να το αναγνωρίσουμε. Σε μια χώρα βαθύτατα συντηρητική ως προς
το θέμα της κατοχύρωσης του δικαιώματος
του αυτοπροσδιορισμού απέναντι στη θρησκεία,
σε μια χώρα όπου η θρησκευτική πλύση εγκεφάλου
ξεκινάει εξ απαλότατων ονύχων χρειάζεται
μπόλικο τσαγανό να προχωρήσεις
σε μιαν τέτοιαν απόφαση.
Είναι προς τιμήν του Υπουργού Παιδείας
τό ότι κατάφερε να περάσει αυτό το μέτρο ,
που βάζει μια τάξη πάνω σ'ενα θέμα-πονοκέφαλο
για κάθε διυθυντή σχολείου της πρωτοβάθμιας
και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.
Τώρα χρειάζεται να γίνουν και τα υπόλοιπα βήματα,
που θα αφήσουν να πνεύσει ο άνεμος του
εκσυγχρονισμού στην ταλαίπωρη Εκπαίδευσή μας.
Ειδικότερα πρέπει:
α. να μετατραπεί το μάθημα των Θρησκευτικών
από όργανο προπαγάνδας μίας και μόνο θρησκείας,
σε εργαλείο εμβάθυνσης πάνω στην ταυτότητα
των θρησκειών όλου του κόσμου,
β. να αντικατασταθεί η στρατοπεδικού χαρακτήρα
συγκέντρωση των μαθητών για την "πρωινή προσευχή"
στην αυλή του σχολείου από μία ευπροσήγορη
υποδοχή των μαθητών στην αίθουσα τελετών ,
όπου θα ξεκινούν την ημέρα τους μέσα
σ' ένα κλίμα ψυχοσυναισθηματικής ανάτασης
για την πρόσληψη της πολυδιάστατης γνώσης ,
γ. να αφαιρεθούν τα εικονίσματα από τις αίθουσες,
και να αντικατασταθούν από αντίγραφα μεγάλων καλλιτεχνών,
πολλά από τα οποία κάλλιστα μπορεί να είναι
αποτυπώσεις θρησκευτικών επεισοδίων,
δ. να σταματήσει η προκλητική σύνδεση του
σχολείου με την Εκκλησία και τις παραθρησκευτικές
οργανώσεις, γεγονός που σε ορισμένες περιπτώσεις
παίρνει τη μορφή βιασμού της συνείδησης των μαθητών.
Επιτέλους, οφείλουμε να συνειδητοποιήσουμε
ότι οι ρόλοι Σχολείου- Εκκλησίας δεν είναι ταυτόσημοι ,
αλλά οφείλουν να είναι απολύτως διακριτοί.
Άλλη αποστολή έχει το σχολείο και άλλη η Εκκλησία.
Επαφίεται στους γονείς να επιλέξουν αν ,
εκτός από τις γνώσεις και τις αξίες που προσλαμβάνουν
μέσα στο σχολείο τα παιδιά τους,
χρειάζεται και η θρησκευτική επικουρία,
η οποία πρέπει να παρέχεται στους
ευκτήριους οίκους της Εκκλησίας και στις
δραστήριες οργανώσεις και τα ιδρύματα που αυτή διαθέτει.
2 σχόλια:
Και αν θα γίνουν ολα αυτά θα είσαι ικανοποιημένος;; Θα βρεί η παιδεία τον δρόμο της;; Μ΄ άρεσε πάντως η "ευπροσήγορη" υποδοχή..άραγε ποιό θα είναι το περιεχόμενο της;;
Φίλε, είσσι ένας άθεος και τίποτα παραπάνω. Ολά αυτά δε, τα γλυκανάλατα που γράφεις, έχουν αξία μόνον για τους ομοιδεάτες σου.
Ξύπνα!
Το να είναι άθεος κανείς είναι δικαίωμά του.
Εσύ πόσο νομιμοποιείσαι να χαρακτηρίζεις τις αξιοπρόσεκτες απόψεις του άλλου "γλυκανάλατες", χωρίς να επιχειρείς μια στοιχειώδη κριτική τους;
Έχω ζήσει στη Σουηδία και μπορώ να κατανοήσω τον όρο "ευπροσήγορη υποδοχή" του Γεροντάκου. Τα παιδιά μου σπούδασαν σε Σουηδικό σχολείο και ευγνωμονώ την τύχη τους γι' αυτό. Σήμερα είναι λαμπροί άνθρωποι και πολύ καλοί επιστήμονες.
Κάθε πρωί πήγαιναν με κέφι στο σχολείο , όπου τους υποδέχονταν οι δάσκαλοί τους με το χαμόγελο στα χείλη, τους έβαζαν να χαλαρώνουν σε μια μεγάλη αίθουσα με αναπαυτικά καθίσματα και ωραίες εικόνες, ενώ από τα μεγάφωνα ακούγονταν απαλή μουσική.
Εδώ τι είδους υποδοχή κάνουν στα παιδιά μας οι δάσκαλοί τους, που το μόνο που ξέρουν να κάνουν είναι να τα βάζουν με φωνάρες στη αυλή , για να στέκονται σαν στρατιωτάκια και να λένε την προσευχή λες και είναι καλογεροπαίδια.
Άσε τις ειρωνείες και τους αφορισμούς και κοίταξε να βγάλεις την τσίμπλα από τα μάτια σου.
Δεκαετίες ολόκληρες τα παιδιά μας προσεύχονται υποχρεωτικά και κάνουν τα Θρησκευτικά "της μίας και μοναδικής , της αληθινής θρησκείας". Πόσο καλύτεροι άνθρωποι έχουν γίνει ;Πόσο πιο πολιτισμένοι είναι από τους κουτόφραγκους που λοιδορούν οι Γιανναράδες και οι Ζουράρηδες;
Άλλο βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος και άλλο υποκριτής ψευδοχριστιανός.
Ουφ με έσκασες, ανόητε/ανόητη!
Δημοσίευση σχολίου