[........]Αυτό που λέμε γλώσσα των κουλτουριάρηδων είναι ένα κουρκούτι από νεόκοπες λέξεις, από ξένες αμετάφραστες λέξεις και από λέξεις παρμένες από διάφορες επιστήμες, λ.χ. η μεταστοιχείωση της demi νομενκλατούρας. Μ’ ένα τέτοιο κουρκούτι, στο τέλος δεν βγάζουν νόημα ούτε αυτοί ούτε φυσικά κι εμείς. Ας πάρουμε για παράδειγμα τη λέξη δομή που αναφέρεται στο χώρο, ενώ η λέξη διαδικασία αναφέρεται στο χρόνο. Τι θα έλεγες όμως αν ξαφνικά διάβαζες τη φράση δομικές διαδικασίες ή τη φράση διαδικαστικές δομές; Ρώτησα κάμποσους να μου τις εξηγήσουν , μα δεν μπόρεσε κανένας να με διαφωτίσει. Γιατί, όπως καταλαβαίνεις, πρόκειται για μπαρούφες. Το μεν επίθετο δομικές έχει χαρακτήρα χώρου, το δε ουσιαστικό διαδικασίες έχει χαρακτήρα χρόνου. Τι μπορούν , λοιπόν, να σημαίνουν οι δύο αυτές φράσεις όταν στην καθεμιά το επίθετο αναιρεί το ουσιαστικό;[........]».
Ντίνος Χριστιανόπουλος : «Τα αλαμπουρνέζικα και η γλώσσα των σημερινών κουλτουριάρηδων», Εκδ. Τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1990.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου