ΧΡΗΣΙΜΕ ΑΝΘΡΩΠΕ
Δεν μπορείς πια να δουλέψεις. Ονειρέψου,
Τα μάτια σου ανοιχτά, τα χέρια σου απλωμένα
Μέσα στην έρημο,
Στην έρημο που παίζει
Με τα ζώα- τ' ανώφελα.
Μετά την τάξη, ύστερα από την αταξία,
Σε χωράφια επίπεδα, σε έρημα δάση,
Μες στη βαριά και καθάρια θάλασσα,
Ένα ζώο περνά- και η ρέμβη σου
Είναι όντως η ρέμβη της ανάπαυσης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου