Το παράπονο του ΕΣΥ

" Καλησπέρα σας! Να σας συστηθώ: είμαι το Εθνικό Σύστημα Υγείας.
Κάποτε ήμουν ένα όμορφο και υγιέστατο αγόρι, που με έφεραν στο φως η μαμά Ελλάδα και ο μπαμπάς μου Γεώργιος Γεννηματάς.
Τα πρώτα χρόνια της ζωής μου ήταν πολύ ευτυχισμένα. Μεγάλωνα χωρίς κανένα πρόβλημα, ο μπαμπάς και η μαμά μου ήταν πολύ περήφανοι για μένα και όλοι με έφτυναν , για να μη με βασκάνουν.
Κάποτε όμως πέθανε ο πατέρας μου και από τότε η ζωή μου πήρε την κατρακύλα, γιατί η μαμά μου Ελλάδα παντρεύτηκε πολλούς άντρες, που δυστυχώς δε με φρόντιζαν καθόλου.
Έτσι σταμάτησε η ανάπτυξή μου και , αντί να ψηλώνω και να γίνομαι πιο όμορφο παιδί, εγώ άρχισα να συρρικνώνομαι και να ασχημίζω.
Οι δύο τελευταίοι άντρες που μπήκαν στη ζωή της μαμάς μου ήταν οι πιο απαίσιοι. Ο θετός πατέρας μου που τον λένε Νικήτα Κακλαμάνη ήταν όλο λόγια. Υποσχόταν ότι θα με φρόντιζε και θα με πήγαινε στους καλύτερους ειδικούς , για να μπορέσω να πάρω τα απάνω μου και να ομορφύνω πάλι, αλλά ο τύπος αυτός πουλούσε όλο σάπιο φύκι. Με άφησε αβοήθητο , με καρπάζωνε και, στο τέλος , παράτησε τη μάνα μου για μια πανάσχημη γκόμενα που τη λένε Αθήνα.
Τότε παρουσιάστηκε στη ζωή μας ο τελευταίος μου πατριός , που τον λένε Δημήτρη Αβραμόπουλο, ο οποίος σημειωτέον ήταν ο πρώην άντρας της κυρίας Αθήνας, αλλά τη σιχάθηκε και είπε να τα φτιάξει με τη μάνα μου.
Λοιπόν , σας λέω ότι ο κύριος Δημήτρης είναι ο χειρότερος πατριός που γνώρισα από τότε που πέθανε ο μπαμπάς μου. Όχι μόνο δεν ενδιαφέρεται καθόλου για μένα, αλλά κάνει το παν για να με στείλει μια ώρα αρχύτερα στον τάφο. Με αφήνει συχνά νηστικό,
μου κόβει το χαρτζιλίκι, δεν πληρώνει τους λογαριασμούς του σπιτιού, με βάζει να δουλεύω απ' το πρωί ως το βράδυ στα φανάρια και μάλιστα με υποχρεώνει να επαιτώ τα σαββατοκύριακα αποκαλώντας την εξοντωτική υπερεργασία μου εφημερία.
Μ' αυτά και με τούτα τα βασανιστήρια του κυρίου Δημήτρη, που απ' έξω είναι πολλή κούκλα και από μέσα πολλή πανούκλα, έχω φτάσει στα όριά μου. Έχω καταντήσει όπως με βλέπετε, τρέμουν τα πόδια μου κι έχω συνεχείς ζαλάδες.
Η μαμά μου λέει ότι είναι ζήτημα χρόνου να πέσω σε κώμα και να χαθώ μια για πάντα. Στενοχωριέται πολύ η καημένη η μαμά Ελλάδα, αλλά εγώ νομίζω ότι το λάθος είναι όλο δικό της, αφού μετά τον θάνατο του μπαμπά μου δεν παντρεύτηκε έναν άνθρωπο της προκοπής. Από τον έναν αχαΐρευτο στον άλλο ανίκανο έπεφτε, τι ήθελε να γίνω; Ολυμπιονίκης;"