Προσυπογράφουμε

ΠΑΡΑΒΟΛΕΣ

Περικοκλάδες

του Μάκη Βοϊτσίδη
(Αγγελιοφόρος, 26/1/2008)

Περιδιαβαίνεις στον Αγιο Ιωάννη, στα Πυλαιώτικα, στη Νέα Πολιτεία, στις περιοχές όπου επεκτάθηκε το πολεοδομικό σχέδιο της Θεσσαλονίκης τη δεκαετία του '90 και σταυροκοπιέσαι. Αυτό θεωρείται πολεοδομικός σχεδιασμός μιας σύγχρονης ευρωπαϊκής πόλης;
Oι οικοδομές έχουν κολλήσει η μία δίπλα στην άλλη, τα πεζοδρόμια πνίγονται στα αυτοκίνητα, το πράσινο είναι κάτι μικρά παρκάκια και τα καινούργια σχολεία έχουν ασφυκτικές αυλές. Απλώς, οι οικοδομές είναι καινούργιες και φρεσκοβαμμένες, κάποιες είναι κάπως προσεγμένες αρχιτεκτονικά και αυτό σώζει την κατάσταση.
Αλλά σε τριάντα χρόνια, όταν κι αυτές οι οικοδομές θα παλιώσουν και τ' αυτοκίνητα θα είναι υπερδιπλάσια, θ' αναρωτιόμαστε σε ποιες προδιαγραφές ανταποκρίνεται αυτός ο σχεδιασμός.
Συγνώμη, φίλοι, που υπογράψατε δάνεια για μια ζωή για ν' αγοράσετε διαμέρισμα στις «επεκτάσεις», αλλά εσείς και τα παιδιά σας αξίζετε κάτι καλύτερο. Oι παράλογοι συντελεστές δόμησης, σε συνδυασμό με την πολιτική της αντιπαροχής, ευθύνονται για την εικόνα που παρουσιάζει η Θεσσαλονίκη. Είναι μία από τις πιο άσχημες πόλεις στην Ευρώπη ΄ευτυχώς, μπορείς να στρέψεις το βλέμμα στη θάλασσα για να μη βλέπεις άλλο την ασχήμια.
Ασφαλώς, έχουν μεγάλες ευθύνες εκείνοι που, από τη δεκαετία του �60 και μετά, υπαγόρευσαν αυτό το μοντέλο ανάπτυξης. Αλλά έχουν ακόμη βαρύτερες ευθύνες εκείνοι που σήμερα παριστάνουν ότι δε βλέπουν τη χρεοκοπία του μοντέλου και σχεδιάζουν το ίδιο , με λίγες περικοκλάδες.
Εδώ δεν υπάρχει ούτε καν η δικαιολογία της μικροϊδιοκτησίας, που υπήρχε κάποτε για το κέντρο. Χωράφια ενέταξαν στο σχέδιο. Χω-ρά-φια! Και στην Καλαμαριά και στον Εύοσμο και στην Πυλαία. Oυσιαστικά, σχεδίαζαν σε λευκό χαρτί. Δεν μπορούσαν να προβλεφθούν μεγαλύτερα οικόπεδα; Δεν μπορούσαν να προκύψουν περισσότεροι κοινόχρηστοι χώροι; Δεν μπορούσαν να δοθούν μικρότεροι συντελεστές δόμησης, ώστε να διαμορφωθούν γειτονιές άξιες μιας ευρωπαϊκής πόλης; Ηταν λίγα τα δέκα διαμερίσματα που θα έπαιρνε ο εγγονός από το χωράφι του παππού; Επρεπε να πάρει απαραίτητα είκοσι, ώστε ο προκλητικά εύκολος πλουτισμός του να γίνει ακόμη πιο άδικος;
Αλλά εδώ τα πράγματα είναι ετεροβαρή. Από τη μία πλευρά υπάρχει το λόμπι των οικοπεδούχων και των κατασκευαστών και από την άλλη η απροθυμία της κοινωνίας να διεκδικήσει μια καλύτερη ποιότητα περιβάλλοντος. Oπότε, οι πολιτικοί δεν έχουν δίλημμα. Oποιος έχει ψήφους και χρήμα, έχει και τις αποφάσεις.