Η προσευχή του ταπεινού νεόπλουτου
Κατά τον τρόπο του Ζαχαρία Παπαντωνίου
Κύριε, σαν ήρθεν η βραδιά, σου λέω την προσευχή μου:
Πολλές ψυχές επλήγωσα για ωφέλεια δική μου.
Εκείνοι που καμάκωσα ήταν δικά μου μέλη.
Η πίκρα τους μου στάθηκε γλυκύτερη από μέλι.
Αν μ’ αρνηθήκαν οι γνωστοί, καθόλου δε με νοιάζει.
Προσμένω τα καλύτερα , αυτό ΄ναι που με βιάζει.
Σαν ευτυχία αγαπώ του κέρδους όλη τη λέρα.
Τη πόρτα μ' άλλος δε χτυπά εκτός απ' τον αγέρα.
Δεν έχω βίτσια. Ειν' απλά τα εγκλήματα που 'χω πράξει.
Ευφραίνομαι με την κλαγγή των γόων που ΄χω συνάξει.
Έδωσα στα παιδάκια μου χαρές, στους άλλους μαύρο χάλι.
Παράδες εθησαύρισα πολλούς με το τσουβάλι.
Τώρα έχω τη δύναμη να διώξω ή να κρατήσω.
Και περιμένω ανταμοιβή, πολλά χρόνια να ζήσω!
Ευδόκησε να δοξαστώ κι εσένα θα δοξάζω.
Σ' ευχαριστώ που μ’ έκανες αιώνια να γιορτάζω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου