Ό Θεός έχει πεθάνει;
Ή πολιτική στίς μέρες μας τείνει νά γίνει ξανά μία κλειστή υπόθεση ολίγων.Τά ίχνη τής δημοκρατίας σέ επίπεδο δομών παραμένουν ακόμα ζωντανά αλλά βρίσκονται υπό αίρεση ούκ ολίγα συστατικά στοιχεία τής δημοκρατικής κοινωνίας καί διολισθαίνουμε ολοένα σέ περιοχές μεγάλης ανισότητας καί ανελευθερίας,μέ λίγους προνομιούχους νά συγκεντρώνουν στά χέρια τους τόσο τούς υλικούς πόρους όσο καί την πολιτική εξουσία.
Τό φαινομενικά παράδοξο είναι ότι τά τελευταία χρόνια έχει επικρατήσει μία γενική συναίνεση στίς βασικές κατευθύνσεις τής πολιτικής καί μία εμφανής κάμψη τών πολιτικών συγκρούσεων γύρω από θεμελιώδη ζητήματα τού κοινωνικού μας βίου.Έχει επέλθει μία μετατόπιση τών κομματικών αντιπαραθέσεων σέ τεχνικά προβλήματα εφαρμογής καί διαχείρισης…
Ή εξάχνωση τών διαχωριστικών γραμμών ανάμεσα στούς μεγάλους κομματικούς σχηματισμούς οδήγησε αναπόφευκτα στήν αφαίμαξη τής πολιτικής από ουσιαστικά διακυβεύματα! Ή δημόσια πολιτική ζωή έχει μετατραπεί απλά σέ ένα θέαμα….Έξ ού καί τά απέχοντα πλήθη τής σύγχρονης δημοκρατίας, ή αδρανοποιημένη καί συχνά κυνική μάζα πού είναι στραμμένη πιά αποκλειστικά σέ προσωπικές επιδιώξεις.Έξ ού καί ό λεγόμενος μεσαίος χώρος τών πολιτικά αδιάφορων καί εξατομικευμένων πραγματιστών πού βαυκαλίζονται θεωρώντας πώς έχουν αφομοιώσει τούς βασικούς όρους τού παιχνιδιού καί έχουν συμβιβαστεί μέ τήν ιδέα ότι δέν έχουν νά περιμένουν απολύτως τίποτα από τήν πολιτική.Βλέπετε μία κοινωνία πού κακοποιείται κατ’επανάληψη από τούς κυβερνώντες της,μαθαίνει στό τέλος,όχι νά αντιπαρατίθεται στούς κυβερνώντες- κακοποιητές της αλλά στόν ίδιο τόν συλλογικό της εαυτό!!!
Κατάφεραν οί ελλιποβαρείς ευρωπαϊκές ηγεσίες νά μάς κάνουν νά βιώνουμε τήν πολιτική ώς χώρο ενοχής καί όχι ώς χώρο ευθύνης…Ψοφοδεείς ελίτ σέ μεγάλη ηθικοπολιτική ολίσθηση, πού ξέρουν όμως πώς νά ρίχνουν λάδι στή φωτιά,δέν μάς προσκαλούν νά σκεφτούμε αλλά μάς καλούν νά υπακούσουμε,νά ενοχοποιηθούμε η νά βολευτούμε!!!
Όχι,δέν είναι παρόλα αυτά στεγανοποιημένη ούτε
θωρακισμένη όσο θέλει νά δείχνει ή κυριαρχία όλων αυτών τών δυνάμεων.Οί
πολιτικές πού εγκαταλείπουν τούς πολίτες σέ ένα χυλό τής
συγκατάβασης,τής γενικότητας καί τών δήθεν τεχνοκρατικών λύσεων πού κατά
διαβολική σύμπτωση αυγαταίνουν περαιτέρω τόν πλούτο καί ενισχύουν τήν
ηγεμονική θέση τής ολιγαρχίας
δυσκολεύονται νά διαχειριστούν τίς
ανάγκες, τίς αγωνίες καί τά πάθη πού υποβόσκουν ενώ ενισχύουν όλες τίς
μορφές φανατισμού καί τά άναρθρα ξεσπάσματα βίας καθώς έχει μπλοκαριστεί
ή παροχέτευση τής διάχυτης λαικής δυσανεξίας σέ πολιτικούς αγωγούς…..
Αντί νά βελτιώνονται τά ευρωπαικά ήθη, παλινδρομούμε σέ πρωτογονισμούς! Άραγε,
έχει
πεθάνει ό θεός μας; Γιατί αυτό προκύπτει από τήν κατάσταση γεωπολιτικής
παραφροσύνης πού βρίσκεται μεγάλο τμήμα τής ευρωπαικής ηγεσίας πού
πρωτοστατεί όχι σέ δράσεις γιά τήν ειρηνική επίλυση αλλά σέ δράσεις γιά
νά μάς εξοικειώσει μέ τήν ιδέα τού πολέμου καί τήν εικόνα τού
θανάτου.Τής πολεμοκαπηλίας τό ανάγνωσμα.
Λες καί οί ευρωπαικές κοινωνίες πρέπει – μέ τό καρότο αλλά καί τό μαστίγιο- νά πάψουν νά συνέχονται από μία κοινά αποδεκτή αντικειμενική αξιολογία.Λές καί πρέπει,σώνει καί καλά, νά νομιμοποιηθούν οί αδιανόητες διαφωνίες γιά τό νόημα καί τήν ερμηνεία τής έννοιας τής ειρήνης από όλους αυτούς πού ανερυθρίαστα μάς καλούν ” νά συμφιλιωθούμε μέ τό ενδεχόμενο νά χάσουμε δικά μας παιδιά” καί μέ περίσσιο θράσος απαιτούν πώς ” πρέπει νά αποδεχθούμε ότι θά υποφέρουμε κι άλλο οικονομικά καθώς προτεραιότητα θά είναι τά επόμενα χρόνια ή πολεμική βιομηχανία”…….Ό Θεός νά βάλει τό χέρι του μέ δαύτους!!!
Όσο γιά τά τού οίκου μας,είναι ώρα μεγάλης ευθύνης γιά όλους.Νά σταματήσουν οί τυχοδιωκτισμοί…Νά μή ξεχνάμε ποτέ ότι ή Ελλάδα είναι μικρή χώρα γιά νά συμμετέχει σέ μεγάλες ατιμίες!
Άς παραμερίσουμε ιδεοληψίες καί άς απαιτήσουμε επιτακτικά από τήν κυβέρνηση νά εργασθεί γιά τήν ειρήνευση τής περιοχής καί όχι γιά τήν κλιμάκωση τής έντασης.Αυτός ό πόλεμος δέν είναι δικός μας! Ό Κυριάκος καί οί συν αυτώ θά βρούν τόν τρόπο – άν χρειασθεί- νά πάνε στό δικό τους Κάιρο,όπως έπραξε καί ή πολιτική ηγεσία τό 40….Εμείς θά μείνουμε εδώ γιά ν’αντιμετωπίσουμε τίς συνέπειες καί νά πληρώσουν τά παιδιά μας έναν φόρο αίματος πού δέν τούς αναλογεί καί δέν τούς αξίζει.
*Βασίλης Κόκκας(Οδοντίατρος)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου