Ην η γυνή περικαλλής, εύοφρυς, ευχρουστάτη,
..........................................................................
το πρόσωπον κατάλευκον, η παρειά ροδόχρους...
Κωνσταντίνου Μανασσή, Τα κατ' Αρίστανδρον και Καλλιθέαν
Αφιερωμένο εξαιρετικά στους βυζαντινοπρεπείς
ταγούς της πάλαι ποτέ ερωτικής Θεσσαλονίκης,
που με το πες πες πες το βασκάνανε το κορίτσι
κι έμεινε στο ράφι...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου