Μύθοι και αλήθειες για ασθένειες των ζώων

Τα αγαπημένα μας κατοικίδια, η γάτα και ο σκύλος όπως και οι άνθρωποι παρουσιάζουν προβλήματα υγείας για τα οποία πρέπει να λαμβάνεται μέριμνα με την βοήθεια των κτηνιάτρων

28.11.2015

Συντάκτης: 

Ελενα Καραγγελή*

Η συγκατοίκηση με τα ζώα μάς γεμίζει με ευτυχία, όμως συνεπάγεται και αρκετές υποχρεώσεις. Αλλες αφορούν την άσκησή τους, άλλες την ενασχόληση με τη διαμόρφωση του χαρακτήρα και άλλες την υγεία τους.
Είτε έχουμε σκύλο είτε γάτα, οφείλουμε να φροντίζουμε για ορισμένα θέματα που αφορούν την υγεία τους, ούτως ώστε να μη μάς μεταδώσουν κάποια ασθένεια.
Ποιες είναι όμως οι ασθένειες του ζώου που μπορεί να έχουν επιπτώσεις και στη δικιά μας υγεία; Ποιες αφορούν πραγματικό κίνδυνο και πού υπάρχει υπερβολή και μύθος;
Τα κυριότερα νοσήματα τα οποία μπορούν να προσβάλλουν τον άνθρωπο είναι τα εξής
1. Δερματοφυτίαση
Αν παρατηρήσουμε στο τρίχωμα του σκύλου ή της γάτας μας κενά στο τρίχωμα, κυκλικού κυρίως σχήματος, τότε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα το ζώο μας να έχει κολλήσει μύκητες.
Σε αυτή την περίπτωση δεν χαϊδεύουμε το ζώο στα σημεία των αλλοιώσεων και φροντίζουμε να γίνουν οι απαραίτητες εξετάσεις (καλλιέργεια) ώστε να χορηγηθεί η κατάλληλη αντιμυκητιακή αγωγή.
2. Ψώρα
Στο άκουσμα και μόνο της λέξης «ψώρα», οι περισσότεροι ιδιοκτήτες σκύλων τρομάζουν.
Δεν είναι όμως όλες οι περιπτώσεις ίδιες. Στην κλινική πράξη παρατηρούμε συνηθέστερα τη δερμοδηκτική και την ωτοδηκτική ψώρα, οι οποίες δεν μεταδίδονται στον άνθρωπο.
Η πρώτη αφορά δερματικές αλλοιώσεις σε όλο το σώμα του ζώου και η δεύτερη προκαλεί ωτίτιδα.
Το είδος ψώρας που μεταδίδεται και στον άνθρωπο είναι η σαρκοπτική ψώρα. Αυτή προκαλεί έντονη φαγούρα και ερεθισμό στο σώμα του ζώου.
Οι εστίες αλωπεκίας είναι συνήθως αυτοπροκαλούμενες εξαιτίας του έντονου κνησμού. Μεταδίδεται πολύ εύκολα σε άλλα ζώα και ανθρώπους.
Η διάγνωση γίνεται με πολλά ξέσματα δέρματος (>10) με σκοπό την ανεύρεση του παρασίτου. Κατά τη διάρκεια της θεραπείας καλό είναι ο σκύλος μας να μην έρχεται σε άμεση επαφή με άλλα ζώα.
3. Εντερικά παράσιτα
Τα κουτάβια και τα γατάκια έχουν συνήθως στο έντερό τους παράσιτα. Τα κυριότερα παράσιτα είναι οι ταινίες, οι ασκαρίδες και τα αγκυλόστομα.
Γενικά, δεν είναι εύκολο να κολλήσουμε εντερικά παράσιτα, εφόσον ακολουθούμε τις οδηγίες του κτηνιάτρου για την αποπαρασίτωση και τηρούμε στοιχειώδεις κανόνες υγιεινής.
Αν δεν έχει γίνει η κατάλληλη αποπαρασίτωση καλό είναι, αφού πιάσουμε το ζώο να πλένουμε τα χέρια μας. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται στα μικρά παιδιά που βάζουν συχνά τα χέρια στο στόμα.
Το ζώο, γλείφοντας τον πρωκτό του και ύστερα γλείφοντας το τρίχωμά του, μπορεί να αφήσει αυγά παρασίτων στα σημεία αυτά.
Στη συνέχεια, χαϊδεύοντας το ζώο, μπορεί τα αυγά να περάσουν στα χέρια μας και αν δεν τηρούμε κανόνες υγιεινής να μας μολύνουν. Η πρόληψη είναι απλή και γίνεται με τα αντιπαρασιτικά χάπια.
4. Λύσσα
Η λύσσα είναι μία ιογενής νόσος που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Οι σκύλοι και οι γάτες μπορεί να μολυνθούν μόνον εφόσον δαγκωθούν από κάποιο ζώο που είναι άρρωστο.
Ο άνθρωπος μολύνεται είτε μέσω δαγκώματος, είτε μέσω του σάλιου άρρωστου ζώου, που θα έρθει σε επαφή με κάποια ανοιχτή πληγή. Η πρόληψη γι΄ αυτή τη νόσο γίνεται μέσω του αντιλυσσικού εμβολιασμού, ο οποίος στη χώρα μας συστήνεται να γίνεται μία φορά ετησίως.
5. Λεπτοσπείρωση
Η λεπτοσπείρωση είναι μια μικροβιακή λοίμωξη που παρατηρείται σε ζώα και ανθρώπους.
Πολλά είδη θηλαστικών άγρια, οικόσιτα και κατοικίδια, όπως αρουραίοι, βοοειδή, αιγοπρόβατα και σκύλοι έχουν τη λεπτόσπειρα στον οργανισμό τους και την αποβάλλουν με τα ούρα ή τα γεννητικά τους εκκρίματα, συχνά χωρίς να έχουν συμπτώματα.
Η μετάδοση της λεπτοσπείρωσης γίνεται μέσω άμεσης επαφής των βλεννογόνων ή τραυματισμένου δέρματος με ούρα ή ιστούς από μολυσμένο ζώο.
Η λεπτοσπείρωση έχει ένα ευρύ φάσμα συμπτωμάτων από ήπια έως βαριά. Η πρόληψη γίνεται κατ' αρχήν με τον εμβολιασμό των ζώων και με την τήρηση καθαριότητας στον χώρο που ζουν τα οικόσιτα κυρίως ζώα.
6. Τοξοπλάσμωση
Η τοξοπλάσμωση είναι μια παρασιτική ασθένεια που προσβάλει τους σκύλους και τον άνθρωπο.
Ο κύριος ξενιστής είναι η γάτα, στο έντερο της οποίας το παράσιτο ολοκληρώνει τον βιολογικό του κύκλο και αποβάλλεται μέσω των κοπράνων της.
Ο κύριος τρόπος μετάδοσης της νόσου γίνεται μέσω όχι καλά πλυμένων φρούτων και λαχανικών και μέσω μη καλά ψημένου κρέατος. Υπάρχει ένας μύθος όσον αφορά το τοξόπλασμα και τις έγκυες γυναίκες.
Αρκετές έγκυες απομακρύνουν τη γάτα από το σπίτι φοβούμενες τη μετάδοση της νόσου.
Αν η γάτα δεν τρώει ωμό κρέας και δεν έρχεται σε επαφή με άλλες γάτες, που πιθανόν να της μεταδώσουν τη νόσο, τότε η έγκυος δεν κινδυνεύει.
Για να εκμηδενιστεί η πιθανότητα μετάδοσης, συστήνεται η έγκυος να μην καθαρίζει την άμμο υγιεινής της γάτας.
Αν παρ' όλα αυτά υπάρχουν αμφιβολίες, υπάρχει και αιματολογικό διαγνωστικό τεστ.
* Κτηνίατρος, Αμπελόκηποι (Αθήνα)