Η (ΛΥΡΙΚΗ) ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

Friedrich Caspar David: " Γυναίκα στο παράθυρο", 1822.

Ο ΦΤΑΙΧΤΗΣ

Το παράθυρο είναι ο φταίχτης, που το ανοίγεις βιζαβί (=αντίκρυ)
κι ακουμπάς αφηρημένα,
μες στην ώρα που κοντά σου είχε ο Απρίλης ανεβεί
κι όλο σου ’λεγε διά μένα.

Το λουλούδι μου είναι ο φταίχτης, που σε βρήκε στα μαλλιά
και σταμάτησε στη χτένα,
μες στην ώρα που κοντά μου κελαηδούσαν τα πουλιά
κι όλο μου 'λεγαν για σένα.

Τ' αγεράκι ο φταίχτης είναι, που φυσούσε , τ' αλαφρό,
κι ό,τι κρύβαμε στο νου μας
- σαν τραγούδι και σαν ψέμα και σα θάλασσα αφρό-
μαρτυρούσε καθενού μας.

Το φεγγάρι ο φταίχτης είναι, που το φως του, σαν κρασί,
μας μεθούσε στάλα-στάλα
και στα γέλια λιγωμένο μας εφώτιζε καρσί (=απέναντι)
να κατεβούμε τη σκάλα...

Αθανάσιος Κυριαζής, "Ζωή και Μοίρα", 1932.
Η.Ν. Αποστολίδης, Ανθολογία 1708-1959.
Βιβλιοπωλείον της "Εστίας", χ.χ. 356-357.

Αθανάσιος Κυριαζής
(Aγρίνιο: 1887- Θεσσαλονίκη: 1950)

Ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Οικονομικών.
Ευαίσθητος νεοσυμβολιστής ποιητής και φιλελεύθερος διανοούμενος,
ιδρυτής του λογοτεχνικού περιοδικού "Νέα Γράμματα".
Άφησε πίσω του ποιήματα που πάλλονται από πηγαίο
λυρισμό και διαποτισμένα από μελαγχολική διάθεση
για τα κακώς κείμενα του κόσμου και το εφήμερο της ζωής.
Ο Κυριαζής δε συμβιβάστηκε ποτέ με τη ζωή στην πόλη. Διατήρησε
ακέραιη την αγάπη του για τη γενέτειρά του και και θεωρούσε την εργασία του
ως αναγκαίο κακό. Οι καλύτερες στιγμές της ζωής του συνδέονται
με την πνευματική δουλειά στο γραφείο του σπιτιού του
και τη συνήθεια να ζυμώνει και να ψήνει ψωμί μαζί με τη γυναίκα του. Τύπωσε τις συλλογές "Εκατόμβη" ( η καλύτερή του), "Στιγμές που ζω", "Επιτάφια ρόδα", "Τα Ρουμελιώτικα.1930-1937" κ.ά