H ΓΡΑΜΜΗ ΤΟΥ ΓΕΛΙΟΥ...

ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ

" Προφανώς έχετε κάνει κάποιο λάθος!
Μου δώσατε κάρτα που έχει εκδοθεί στο όνομα
Φεβρωνία Τσιλιπίτη."
" Όχι, δεν έχω κάνει λάθος. Εγώ είμαι η Φεβρωνία
Τσιλιπίτη...ύστερα από αλλαγή φύλου!"

ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

ET UN SOURIRE
_____________
ΚΑΙ ΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΟ

La nuit n’est jamais complète
Η νύχτα ποτέ δεν είναι πλήρης
Il y a toujours, puisque je le dis
Υπάρχει πάντοτε, αφού το λέω
Puisque je l’affirme
Αφού το διαβεβαιώνω
Au bout du chagrin une fenêtre ouverte
Στην άκρη της θλίψης ένα παράθυρο ανοιχτό
Une fenêtre éclairée
Ένα παράθυρο φωτισμένο
Il y a toujours un rêve qui veille,
Υπάρχει πάντοτε ένα όνειρο που αγρυπνά,
Désir à combler, faim à satisfaire,
Επιθυμία για πλήρωση, πείνα για ικανοποίηση,
Un cœur généreux
Μια γενναία καρδιά
Une main tendue, une main ouverte,
Ένα χέρι απλωμένο, ένα χέρι ανοιχτό,
Des yeux attentifs
Μάτια άγρυπνα
Une vie, la vie a se partager.
Μια ζωή, να μοιραστούμε τη ζωή.

Paul ELUARD (1895-1952) , "Le Phénix", 1951.

"THE BIG SLEEP" : Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ

"THE BIG SLEEP" : Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΝΟΥΑΡ

Σαν σήμερα, το 1946, επίσημη πρεμιέρα του "Μεγάλου ύπνου",
μιας από τις καλύτερες ταινίες "νουάρ" όλων των εποχών.

Βασισμένη στο κλασικό βιβλίο του Ρέιμοντ Τσάντλερ,
η ταινία ευτύχησε να έχει ιδανικούς συντελεστές
και από την πλευρά της σκηνοθεσίας, κυρίως όμως
από την πλευρά των βασικών πραταγωνιστών,
επικεφαλής των οποίων ήταν ο Χάμφρι Μπόγκαρτ
και η αινιγματική Λορίν Μπακόλ.

ON THE ROAD...

31 Αυγούστου 1903

Το πρώτο ταξίδι με αυτοκίνητο (on the road)
μεταξύ Σαν Φραντσίσκο και Νέα Υόρκης είναι γεγονός.
Χρόνος που απαιτήθηκε για να καλυφθεί η απόσταση
από ένα αυτοκίνητο Πακάρ σαν το εικονιζόμενο :
πενήντα δύο (52) ημέρες.
Σημειωτέον ότι η απόσταση ανάμεσα στις δύο πόλεις
είναι περίπου 4.700 χιλιόμετρα, γεγονός που σημαίνει
ότι η Πακάρ διήνυε 90 χιλιόμετρα την ημέρα.
Σήμερα η απόσταση αυτή καλύπτεται σε μιάμιση μέρα
(43 ώρες), με μέση ωριαία ταχύτητα του αυτοκινήτου
τα εκατόν δέκα (110) χιλιόμετρα.

ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΣΤΑΧΑΝΟΒΙΣΜΟΣ, Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΪΛΟΡΙΣΜΟΥ

ΣΟΒΙΕΤΙΚΟΣ ΣΤΑΧΑΝΟΒΙΣΜΟΣ,
Ο ΔΙΔΥΜΟΣ ΑΔΕΛΦΟΣ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΤΕΪΛΟΡΙΣΜΟΥ

Το βράδυ της 30ής προς 31 Αυγούστου 1935, ο σοβιετικός ανθρακωρύχος Αλεξέι Σταχάνοφ (1906-1977) εξάγει 105 (!) τόνους άνθρακος μέσα σε... έξι μόνο ώρες εργασίας στο ανθρακωρυχείο Ιρμίνο του Ντόνετς, καταρρίπτοντας τη μέση ημερήσια νόρμα που ανερχόταν σε επτά τόνους .
Τρεις βδομάδες αργότερα ο ίδιος εργάτης διπλασιάζει την απόδοσή του, ανεβάζοντας την ατομική του παραγωγή σε... 227 τόνους.
Με αφορμή το πρωτοφανές αυτό ρεκόρ , η σταλινική προπαγάνδα πραγματοποιεί μιαν τεράστια εκστρατεία παρακίνησης όλων των σοβιετικών εργατών, να ακολουθήσουν το παράδειγμα του Αλεξέι Σταχάνοφ, καθιερώνοντας μια σειρά από ηθικές και υλικές διακρίσεις για τους "σταχανοβίτες ήρωες της σοβιετικής εργασίας".
Πολλά χρόνια αργότερα, θα αποκαλυφθεί ότι η ιστορία του υπερπαραγωγικού Σταχάνοφ ήταν μια τέλεια σκηνοθετημένη επιχείρηση, κατά την οποία το τελικό προϊόν της συντονισμένης δουλειάς μιας μεγάλης ομάδας εργαζομένων εμφανίστηκε να προέρχεται από τον άνθρωπο που το σταλινικό καθεστώς τον παρουσίασε ως πρότυπο του σοβιετικού εργάτη.
Έτσι καθιερώθηκε ένα από τα πιο εξοντωτικά, για τη σωματική και ψυχική υγεία των εργαζομένων, σύστημα εργασίας , αντίστοιχο προς τον αυστηρά καθορισμένο καταμερισμό της εργασίας που ίσχυε στη Δύση και ονομαζόταν "τεϊλορισμός".
Εκατομμύρια εργαζόμενοι εξοντώθηκαν κάτω από την τεράστια πίεση που ασκούσαν επάνω τους οι πεινασμένοι για παραγωγικά ρεκόρ εργοστασιακοί κομισάριοι, εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν σε δυσμένεια και εξοντώθηκαν ως "εργασιακά παράσιτα" και "σαμποτέρ" της σοβιετικής παραγωγής.

ΖΟΡΖ ΜΠΡΑΚ : Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΚΥΒΙΣΜΟΥ

Georges Braque
( 1882- 31 Αυγούστου 196)

Μέγας Γάλλος ζωγράφος και γλύπτης, συνιδρυτής
μαζί με τον Πικάσο του κινήματος του Κυβισμού.

ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΜΠΡΑΚ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΜΑΣ

1. Port of Antwerp (1906)
2. Landscape at la Ciotat (1907)
3. Terrace of Hotel Mistral (1907)
4. Houses at l'Estaque (1908)
5. Viaduct at l'Estaque (1908)
6. Musical Instruments (1908)
7. Large Nude (1908)
8. Five Bananas and Two Pears (1908)
9. Fruit Dish (1909)
10. Fishing Boats (1909)
11. Violin and Candlestick (1910)
12. Man with a Guitar (1911)
13. Le Portugais (1912)
14. The Fruitdish (1912)
15. Woman with a Guitar (1913)
16. Bottle, Newspaper, Pipe, and Glass (1913)
17. Glass, Carafe and Newspapers (1914)
18. Fruit on a Tablecloth with a Fruitdish (1925)
19. Black Fish (1942)
20. Interior with Palette (1942)
21. The Billiard Table (1945)
22. The Terrace (1948)

Music Ruby Morgan.
Сompositrice Cécile Chaminade.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Δώσε και μένα μπάρμπα, πάρε και συ, ρε ξάδερφε , ό,τι μπορείς
φιλέτα μοιράζουν τα καρτάλια από τη γη που είναι λένε της Ευαγγελίας,
με φως , νερό , τηλέφωνο μέσα στο δάσος, τ' ορκίζομαι , μην απορεις,
αγόρασε ήδη ο κυρ Βάγγος στην εγγονή κοψίδι απ' τη γη της Επαγγελίας.

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

[...]
Κι ο Αντρέας στενοχωρημένος εκοίταζε τα δύο
πλάσματα, που αγαπιόνταν, που υπόφερναν
εξαιτίας του και που τώρα δεν εμιλούσαν.
Τέλος ο πατέρας της είπε, σφίγγοντάς την στην
αγκαλιά του: "Σ' εδυστύχεψε!"
Δεν είπε ποιος. Ο νους του ήταν ίσως για τη
γυναίκα του, μα ο Αντρέας ενόμισε πως τα λόγια
τον εχτυπούσαν εκείνον, κι είπε: "Έφταιξα. μα
τώρα εδιορθωθήκανε όλα. Την Κυριακή βάζω
στεφάνι. Εδώ τα κλειδιά του κομού. είπε να μου τα
δώκεις τα χίλια".
"Και ξαναγοράζεις" του 'πε η Ρήνη πικρά "και
την αγάπη; Ω, τι έκαμες!" Κι εβάλθηκε να κλαίει.
"Την αγάπη;" ερώτησε αχνίζοντας. "και δεν την
έχω;"
"Όχι!" του αποκρίθηκε "όχι! για λίγα χρήματα
ήσουνε έτοιμος να με πουλήσεις και χωρίς αυτά δε
μ' έπαιρνες. πάει τώρα η αγάπη. Επέταξε το πουλί!"
"Θα ξανάρθει" της απολογήθηκε λυπημένος, "στη
ζεστή τη φωλιά του. Η ζωή μας θα' ναι
παράδεισος!"
"Όχι!" του 'πε. "έπειτα απ' ό,τι έκαμες όχι! κι α
σ' αγαπούσα, δε θα ερχόμουνα μαζί σου. Είμαι
δουλεύτρα. ποιόνε έχω ανάγκη;" Και σε μία στιγμή
ξακολούθησε: "Γιατί ν' αδικηθούν τα αδέρφια μου;"
"Σ' εδυστύχεψε!" είπε πάλι πικρά ο πατέρας,
που τώρα ήταν ξενέρωτος. "Γιατί να μην τα δώσει
από την αρχή όπως τση τό 'πα; Ανάθεμά τα τα
τάλαρα!"
"Πάμε!" είπε ο Αντρέας.
"Όχι!" του 'πε μ' απόφαση. "εδώ είναι ο
χωρισμός μας. θα πάω σε ξένα μέρη, σε ξένον
κόσμο, σ' άλλους τόπους. θα δουλέψω για με και
για να κουναρήσω* το παιδί που θα γεννηθεί. Θα
μου δώσει η μάνα γράμματα για να 'βρω αλλού
εργασία. θα τα πάρει από τες κυράδες της. Όχι, δεν
έρχομαι! Είμαι δουλεύτρα. ποιόνε έχω ανάγκη;" Κι
έπειτα από μία στιγμή σα ν' απαντούσε σε κάποια
της σκέψη εξαναφώναξε: "Δεν έρχομαι, δεν
έρχομαι!"
Ο Αντρέας την εκοίταξε ξεταστικά κι
εκατάλαβε πως όλα τα λόγια θα 'ταν χαμένα.
"Ανάθεμά τα τα τάλαρα!" εφώναξε πάλι
απελπισμένος. "Πάει η ευτυχία μου!"
Κι εβγήκε στο δρόμο.

ΤΕΛΟΣ

Κ. ΘΕΟΤΟΚΗΣ (1972-1923), "Η τιμή και το χρήμα",1914.

ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΠΙΑΣΜΕΝΟΙ ΑΠ' ΤΟ ΧΕΡΙ

Nous deux
Οι δυο μας

Nous deux nous tenant par la main
Οι δυο μας πιασμένοι απ' το χέρι
Nous nous croyons partout chez nous
Παντού είμαστε σαν στο σπίτι μας
Sous l'arbre doux sous le ciel noir
Κάτω απ' το δέντρο τ' απαλό κάτω απ' το μαύρο ουρανό
Sous tous les toits au coin du feu
Κάτω απ' τις στέγες δίπλα στη φωτιά
Dans la rue vide en plein soleil
Στον έρημο δρόμο τον ηλιόλουστο
Dans les yeux vagues de la foule
Στα απλανή βλέμματα του πλήθους
Auprès des sages et des fous
Δίπλα σε σοφούς και σε σαλούς
Parmi les enfants et les grands
Ανάμεσα σε παιδιά και σε μεγάλους
L'amour n'a rien de mystérieux
Ο έρωτας δε έχει τίποτα το μυστηριώδες
Nous sommes l'évidence même
Είμαστε η προφανής αλήθεια
Les amoureux se croient chez nous.
Οι ερωτευμένοι μάς πιστεύουν.

Paul Eluard, "Derniers poèmes d'amour", 1963

Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΤΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΩΝ

Jacques-Louis David
(30 Αυγούστου 1748 -- 1825)

Ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του νεοκλασικισμού στη Γαλλία του 18ου
και των αρχών του 19ου αιώνα.
Εξέφρασε με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο το ευμετάβλητο ηθικό και πολιτικό
κλίμα της εποχής του.
Στήριξε με ενθουσιασμό τη Γαλλική Επανάσταση και ήταν στενός φίλος
του Ροβεσπιέρου, γεγονός που του στοίχισε μερικούς μήνες φυλακής μετά την πτώση του φανατικού επαναστάτη, δε δίστασε όμως να υμνήσει το Ναπολέοντα και την καμαρίλα του, λανσάροντας το λεγόμενο "αυτοκρατορικό" στιλ , με τα πλούσια "βενετικά " χρώματα.

Λέχθηκε ότι ο Νταβίντ δέσποσε στη ζωγραφική το ίδιο δικτατορικά,
όπως οι (δικτάτορες) προστάτες του στην πολιτική.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Για τις φωτιές , τους εμπρησμούς κάλεσε τους Έλληνες των bloggers η παρέα,
να συναχθούν στο Σύνταγμα, να καταγγείλουνε τα εμετικά και όσα φρικαλέα.
Ήλπιζαν οι ρομαντικοί κι ευαίσθητοι σε μαζική συμμετοχή κι οργή αβυσσαλέα,
στο τέλος αναφώνησαν "αραία , αραία , να δείχνουμε καμιά πεντακοσιαρέα!"

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΚΑΜΕΝΟ ΚΕΝΤΡΟ

Νομίζω ότι και αν δεν είχε κάποτε ειπωθεί, μέσα στην τραγικότητα των στιγμών ενός ναυαγίου, σήμερα, με αφορμή τις πυρκαγιές στην Αττική, θα έπρεπε να επινοηθεί: Αυτή είναι η Ελλάδα!

Η Ελλάδα της κατάπτωσης, ακόμα και της παρακμής, ας μη διστάζουμε να χρησιμοποιούμε πλέον τον όρο, παρά τη γνωστή ακροδεξιά του φόρτιση. Οχι για να κρύψουμε τις υπαρκτές ευθύνες των υποτιθέμενων ταγών, των κορυφών ενός ανύπαρκτου κράτους, μιας μεθυσμένης Πολιτείας από τους καπνούς του αχαλίνωτου, ηδονιστικού ατομικισμού του οποίου είμαστε οι φορείς. Αλλά για να αποκτήσουμε ακριβώς συνείδηση, ότι η φωτιά που σιγοκαίει μέσα μας είναι αυτή που πυρπολεί το έξω μας. Οτι η επείγουσα και με κάθε τίμημα, άνευ ορίων και όρων, αποκέντρωση της ευτυχίας μας έκανε κάρβουνο την ακριβή ατομικότητά μας. Οτι η διεκδίκηση της ιδιωτικότητάς μας έκαψε τη γη μας.

Αυτό το τελευταίο «μας» αποτελεί πλέον παρελθόν. Εγινε στάχτη στα μάτια. Περίσσεψε ο εγωτικός ρεαλισμός στη θανάσιμη πάλη με τις σκιές του παρελθόντος. Μας τις θυμίζει τις σκιές αυτές η αταξία του μέλλοντος. Ρεαλιστικά «σχεδιάστηκε» και αυτή η φωτιά, χωνεύοντας όλες τις θεωρίες της ορθολογικής επιλογής. Τι συμφέρει και πώς να το αποκτήσω; Τα μέσα και οι σκοποί ταίριαξαν, λόγος και ψυχή αναδιοργάνωσαν το κοινό όνειρο, την αμφιθυμία του άστεως, το κέντρο απόκεντρο. Ετσι ανοίχθηκαν οι έμπυρες ζώνες, η αφαλατωμένη ζωή της πισίνας δίπλα από το κοτέτσι με τα φρέσκα αυγά. Από το ελενίτ στο τζάκι, η απόσταση κάηκε. Παππούς και εγγονός αντάμα, πυρομανείς, πυροσβέστες, παρά τη θέλησή τους. Ο χθεσινός μνησίκακος σκλάβος του αυθαίρετου και ο τωρινός ακομπλεξάριστος με τη βερμούδα, το ξυρισμένο κούφιο κεφάλι και το τατουάζ στην ωμοπλάτη. Ψύχραιμα, μεθοδικά, αυτοδιοικητικά, οικογενειακά, κορπορατιστικά, από τα κάτω οργανώθηκαν όλα, χωρίς κακές προθέσεις. Μετοχικά. Από τις τοπικές κοινωνίες των πολιτών, τα πανίσχυρα δίκτυά τους.

Οι αποπάνω «απλώς» επικυρώνουν το εκ μακράς κατοχής. Χρησικτησία.[...]

ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
(Διδάσκων στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Α.Π.Θ.),
"Ελευθεροτυπία", 29/8/09, σελ 9.

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

- Ρε Γιάννη, το ξέρεις ότι στο χωριό μου,
τη Ραφήνα, όλοι οι φίλοι μου φοροδιαφεύγουν;
- Το ξέρω , κύριε Πρόεδρε, είναι δυνατόν να μην το ξέρει ένας υπουργός οικονομικών;
- Και δε μου λες , ρε Γιάννη, εξακολουθεί να
ισχύει εκείνη η παλιά παροιμία που λέει"δείξε μου το φίλο σου, να σου πω ποιος είσαι";
- Μα τι λέτε , κύριε Πρόεδρε! Αυτή η παροιμία έχει ατονήσει προ πολλού στην Ελλάδα. Αντιθέτως είναι στα πολύ επάνω της η παροιμία "Όλοι οι γύφτοι μια γενιά"!

ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ!

ΝΕΑ ΑΣΘΕΝΕΙΑ ΤΩΝ ΧΟΙΡΩΝ

Εις την γαλλικήν Ακαδημίαν των επιστημών
υπεβλήθη ανακοίνωσις περί νέας τινος
ασθενείας των χοίρων.

Χοιροτρόφοι τινές της Γεντιλλής (Gentilly),
βλέποντες τους χοίρους των αποθνήσκοντας
σωρηδόν και υποθέτοντες αυτούς προσβεβλημένους
εκ λύσσης, υπέβαλον τους υπολειπομένους
(=τους υπόλοιπους) εις την προφυλακτικήν
του Παστέρ θεραπείαν, ήτις όμως ουδέν έσχε
αποτέλεσμα.

Οι κτηνίατροι , μελετήσαντες μετά προσοχής
την ασθένειαν, εθεώρησαν αυτήν ως κολλητικήν πνευμονίαν,
ανεκάλυψαν δε και το βακτηρίδιον
αυτής, όμοιον κατά πολύ τω της λύσσης βακτηριδίω.

Το βακτηρίδιον τούτο, εισαχθέν εν τω αίματι των
κονίκλων (=κουνελιών) και άλλων ζώων, μετέδωσε
και εις αυτά την ασθένειαν.

Οι γάλλοι επιστήμονες μελετώσι δραστηρίως προφυλακτικά
μέσα κατά της ασθενείας ταύτης, ήτις ελπίζομεν ότι θέλει
ηττηθεί πριν διαδοθεί εν Γαλλία και αλλαχού.

ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΑΚΡΟΠΟΛΙΣ, 1888.

" Λένε ότι , εκτός από το Ταμιφλού,
κυκλοφορεί και ένα νέο φάρμακο
κατά της ανθρώπινης γουρουνιάς!"

Ο ΝΕΟΚΛΑΣΙΚΙΣΜΟΣ ΣΤΗ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Jean Auguste Dominique Ingres
(29 Αυγούστου 1780 – 1867)

Διαπρεπής Γάλλος ζωγράφος του 19ου αιώνα.
Απόλυτα σχεδόν δοσμένος στο παρελθόν,
θεωρούσε τον εαυτό του "ζωγράφο της Ιστορίας.
Λαμπρός κολορίστας, ξεκάθαρος στην αποτύπωση
του σχεδίου, απλός και σαφής στην απόδοση
του θέματός του, ανήκει σαφώς στη γενιά
των νεοκλασικιστών , του μεγάλου ρεύματος
που δέσποσε στο 19ο αιώνα μαζί με το ρομαντισμό.
Οι πίνακές του έχουν διασώσει πλήθος προσωπικοτήτων
της εποχής του: εστεμμένους, πολιτικούς,
στρατιωτικούς, μεγαλοαστούς, ακαδημαϊκούς και καλλιτέχνες.
Αναρτούμε ένα βιντεάκι εστιασμένο στα γυναικεία πρόσωπα
που εικονίζονται στους πίνακες του προικισμένου αυτού ζωγράφου.

"Chiri Bim Chiri Bom" και "Chiri, Biri , Bin"

Πώς το "Chiri Bim Chiri Bom"...

Ο Markus Klugier γεννήθηκε στο Άουσβιτς της Πολωνίας , το 1907, και πέθανε στο Τελ Αβίβ , το 2004. Δούλεψε πολύ σκληρά στον αγώνα για την επιβίωση, γεγονός που δεν του έδωσε τη δυνατότητα να αναπτύξει το ταλέντο του για τα τραγούδια Γίντις.
Γνώρισε τον Mordechai Gebirtig προσωπικά και τραγούδησε όλα τα τραγούδια του σε οικογενειακές συγκεντρώσεις . Το παραδοσιακό τραγούδι Γίντις που αναρτούμε ο Markus το τραγούδησε στα ενενήντα του χρόνια. Κιθάρα έπαιξε ο εγγονός του.

...έγινε το πασίγνωστο "Chiri, Biri , Bin"

ΜΟΥΣΙΚΗ ΚΑΙ ΑΜΕΑ

2009 - ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ
ΓΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΜΟΥΣΙΚΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ
ΡΕΠΕΡΤΟΡΙΟΥ ΓΙΑ ΑΜΕΑ

Προκηρύσσουμε πρόσκληση ενδιαφέροντος για δημιουργία μουσικού εκπαιδευτικού ρεπερτορίου για άτομα με ειδικές ανάγκες (ΑμεΑ). Η πρόσκληση απευθύνεται σε συνθέτες και μουσικούς (εκπαιδευτικούς ή μη), που έχουν εξειδικευτεί στην ειδική αγωγή, ειδική μουσική παιδαγωγική ή τη μουσικοθεραπεία. Ιδιαιτέρως ευπρόσδεκτα είναι ΑμεΑ που, ανεξάρτητα από την ιδιότητά τους, έχουν μια δημιουργική μουσική ιδέα και πιστεύουν ότι αυτή θα μπορούσε να λειτουργήσει παιδαγωγικά για άλλα ΑμεΑ. Κοινό χαρακτηριστικό των συμμετεχόντων πρέπει να είναι η επιθυμία τους να συμβάλουν στην απάλειψη διακρίσεων σε βάρος μιας σημαντικής ομάδας του πληθυσμού, η οποία δεν έχει πρόσβαση σε ένα εκπαιδευτικού χαρακτήρα μουσικό ρεπερτόριο που ανταποκρίνεται τις ιδιαιτερότητές της. Αναλάβαμε την πρωτοβουλία αυτή ορμώμενοι από μια διάθεση ευαισθητοποίησης και ενημέρωσης με υπευθυνότητα απέναντι σε ένα σοβαρό κοινωνικό ζήτημα. Φιλοδοξία μας είναι η πρόσκληση ενδιαφέροντος να καταλήξει στην έκδοση ενός βιβλίου που θα περιέχει παρτιτούρες ειδικά για ΑμεΑ, ενός βιβλίου καθ' όλα φιλικού στις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους.

Το πλήρες κείμενο της προκήρυξης που συνδιοργανώνουν το Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Υμηττού, το Δημοτικό Ωδείο Υμηττού, η Ένωση Ελλήνων Μουσουργών (Ε.Ε.Μ.), η Ένωση Εκπαιδευτικών Μουσικής Αγωγής Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης
και η Εθνική Συνομοσπονδία ΑμεΑ (Ε.Σ.ΑμεΑ) περιέχεται ΕΔΩ: Ολόκληρο το κείμενο της προκήρυξης. Περισσότερες πληροφορίες στο 6936143016.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Κανονικά, για όλο αυτό το όργιο της περί την γην παρανομίας,

θα 'πρεπε ΑΠΑΝΤΕΣ οι υψηλόβαθμοι να 'ταν έγκλειστοι προ πολλού
σε φυλακές απόρθητες, με κάγκελα πανίσχυρα, υψίστης ασφαλείας!
Αντ' αυτού, κυκλοφορούν ελεύθεροι και μάλιστα τους έχουμε περί πολλού.

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"[...] Και τι κάνω εδώ ; Ποζάρω. Ο τρόπος που κρατάω το στυλό, με τα δύο μόνο δάχτυλα, ήταν το κουσούρι μου και είχα φάει ξύλο γι' αυτό. Ξύλο πολύ είχα φάει, μιας και ήμουν αριστερόχειρ, και όσο να μάθω να γράφω με το δεξί. Και υποδύομαι ότι γράφω. Το στυλό το είχα δανειστεί. Και τα γυαλιά ηλίου δανεικά ήταν.

Υποδύομαι ότι γράφω λοιπόν με δανεικό στυλό και με δανεικά γυαλιά ηλίου. Τι μπορεί να σημαίνει αυτό; Να το πω κι αλλιώς, τι ήθελα να υποδηλώσω εκεί, στο προτελευταίο θρανίο; Οτι είμαι αυτή που είμαι, αλλά ότι θα ήθελα να φαίνομαι ότι είμαι και κάποια άλλη; Για να κρύψω, ή μήπως για να υπαινιχτώ, τι; Διαβάζω πίσω τη λεζάντα με τα δικά μου γράμματα: Σήμερα τέλος. Με πολλά αποσιωπητικά.
Και θα πρέπει να ήμουν μια λυπημένη ξανθιά εκείνο τον Ιούνιο.

Μελαχρινή, σγουρομάλλα, γλυκομίλητη, η καθηγήτρια των Θρησκευτικών. Με το γκρίζο ή καφετί ταγεράκι της. Πάντα ώς τη μέση της γάμπας η φούστα. Με το χρυσό σταυρουλάκι της στον μαραμένο λαιμό. Ανύπαντρη. Και περνούσαμε αθόρυβα τις τάξεις. Εκεί προς τον χειμώνα της ογδόης, παντρεύτηκε τον ανοικονόμητο φυσικό μας. Κι άρχισε αποτόμως να αγριεύει. Αν μας έπιανε αδιάβαστες, δεν το 'χε σε τίποτα να μας κάνει σκουπίδι.

Αρχές Ιουνίου ήταν. Και μ' είχε σύρει έξαλλη δευτεριάτικα στο γραφείο του διευθυντή. Κάτι έπρεπε να επινοήσω. Κι άρχισα να τους εξηγώ. Χτύπησα Παρασκευή απόγευμα στο παραθυρόφυλλο του σπιτιού μας, έβαλα λίγο οξυζενέ στο κεφάλι με μπαμπακάκι στο καρούμπαλο, ξάνοιξαν εκεί πολύ τα μαλλιά μου, δεν γινόταν μετά να είμαι με μια τούφα ξανοιγμένη, λούστηκα λοιπόν με οξυζενέ και χαμομήλι και στήθηκα στον ήλιο ώσπου να τα φέρω κάπως σ' ένα ομοιόμορφο ξανθό. Με κοίταζε σαν αποσβολωμένη. Πώς είναι δυνατόν να τους κοροϊδεύω τόσο ασύστολα; Ο διευθυντής όμως είχε σκάσει στα γέλια. Πήγαινε, μου είπε, και μ' άγγιξε στο μάγουλο. Βγήκα απ' το γραφείο μουδιασμένη.

Μ' είχε ενοχλήσει πολύ το γέλιο του. Και ακόμη πιο πολύ το άγγιγμά του. Μέσα μου είχα μετανιώσει. Κι ούτε είχα τρόπο να διορθώσω αμέσως το λάθος μου. Για δυο τρεις μέρες ήμουν στενοχωρημένη. Διότι και οι άλλοι καθηγητές με στραβοκοίταζαν. Ακόμη και οι συμμαθήτριες σχολίαζαν πικρόχολα την αλλαγή μου. Ακόμη και οι γείτονες. Και μόνο η μάνα μου ατάραχη. Τι σκας; Εφόσον ξανθιά είσαι, μη βλέπεις που με τον καιρό σκουρύνανε κι έγινες καστανόξανθη, μικρή ήσουν ολόξανθη, σαν ξένη. Ώσπου το πήρα απόφαση. Θα μακραίνουν, θα τα κόβω λίγο λίγο, και θα επανέλθουν στο φυσικό τους. Να τελειώσει μόνο σε δυο βδομάδες το σχολείο, να γλιτώσω επιτέλους απ' το βλέμμα της θεούσας. Την είχα πλησιάσει σ' ένα διάλειμμα να της ζητήσω συγγνώμη και μ' είχε προσπεράσει, λες και ήμουν αόρατη.

Και ήρθε η πολυπόθητη μέρα. Επί ποδός όλες της ογδόης για την πατροπαράδοτη, αποχαιρετιστήρια φωτογράφιση. Εχω αρκετές φωτογραφίες από κείνο το μεσημέρι. Φύρδην μίγδην σε μια χαρτόκουτα με πολλές άλλες μαθητικές. Κι ούτε που θα μου έλεγαν τίποτα πια, αν δεν είχα να τις συνδέω και να λυπάμαι μ' εκείνη τη θεούσα που δεν είχε δεχτεί τη μετάνοιά μου και που μ' είχε βαθμολογήσει στο μάθημά της με 13 στο απολυτήριο. Δέκα χρόνια μετά αυτοκτόνησε. Αλλά πριν, πρόσεξέ το, μου έλεγε σκανδαλισμένη μια συμμαθήτρια, την είχε πιάσει επ' αυτοφώρω με τον εραστή της στο κρεβάτι ο άντρας της. Την έδιωξε πάραυτα απ' το σπίτι, έζησε, λένε, κάμποσους μήνες με τον φίλο της, καταλαβαίνεις το σούσουρο, ώσπου τη βαρέθηκε ο φίλος, ήταν και πολύ νεότερός της, οπότε έδωσε κι αυτή ένα τέλος στη ζωή της! Ρίχνω μια τελευταία ματιά στη μοναξιά της φωτογραφίας. Προσέχω την άδεια σελίδα στο πρόχειρο τετράδιο. Κι εκείνο το λευκό μπλουζάκι με τα πουά που κρέμεται στο πίσω θρανίο; Ποιας ήταν και πώς είχε ξεμείνει κρεμασμένο εκεί;"

ΜΑΡΩ ΔΟΥΚΑ, "Στο προτελευταίο θρανίο",
"Το βλέμμα του χρόνου" (επιμέλεια: Μισέλ Φάις).
Ελευθεροτυπία, 28/8/09.

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

ΣΤΑ ΑΔΥΤΑ ΤΗΣ ΑΡΧΙΚΑΓΚΕΛΑΡΙΑΣ ΤΟΥ ΧΙΤΛΕΡ

Μια σειρά από φωτογραφίες που δείχνουν μερικούς χώρους
από το απέραντο εσωτερικο του κολοσσιαίου οικοδομήματος,
που σχεδίασε ο επίσημος αρχιτέκτονας των Ναζί Άλμπερτ Σπέερ,
με σκοπό να δώσει ένα σαφές δείγμα του "μεγαλείου" του Τρίτου Ράιχ.
Το Οικοδόμημα ολοκληρώθηκε λίγο από την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου.
Οι διπλωμάτες και οι δημοσιογράφοι που επισκέπτονταν
τον Χίτλερ εντυπωσιάζονταν από τις φαραωνικές
διαστάσεις των αμέτρητων χώρων του.

[Για αύξηση του μεγέθους των φωτογραφιών, κάντε κλικ επάνω τους]

1. Το γραφείο του Χίτλερ.

*

*
2. Η τραπεζαρία όπου γευμάτιζε ο Χίτλερ
με τα απολύτως στενά του πρόσωπα.
Τα τραπέζια στο βάθος ήταν για τη σωματοφυλακή του.
*

3. Ένα από τα πάμπολλα σαλόνια της Καγκελαρίας.
*

4. Το καπνιστήριο. Ο Χίτλερ απεχθανόταν το κάπνισμα
και δεν επέτρεπε να καπνίζουν μπροστά του.
*

5. Η αίθουσα των συνεδριάσεων με τους επιτελείς
ή με διάφορες αντιπροσωπείες.

*6. Η "Γκαλερί των μαρμάρων" εξαιτίας
του μαρμάρινου δαπέδου.

ΑΝΤΙΓΡΙΠΙΚΑ "ΜΑΘΗΜΑΤΑ"

Ελλάδα
Αντιγριπικά "μαθήματα"

Αυστηρές οδηγίες υγιεινής κατά της νέας γρίπης θα αποσταλούν στα σχολεία όλης της χώρας, τα οποία σύμφωνα με ανακοίνωση του υπουργού Υγείας κ. Δημήτρη Αβραμόπουλου θα ανοίξουν κανονικά στις 11 Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με Τα Νέα (27.08.2009), οι επιστήμονες υπογραμμίζουν πως τα σχολεία αποτελούν «δεξαμενές» της διάδοσης του νέου ιού στην κοινότητα, γι΄ αυτό και οι ιθύνοντες πρέπει να είναι σε διαρκή επιφυλακή.

1. Σύμφωνα με καλά πληροφορημένες πηγές, οι οδηγίες προβλέπουν να εφοδιαστούν τα σχολεία με μάσκες, γάντια μιας χρήσεως και αντισηπτικό υγρό. Επιπλέον, πριν χτυπήσει το πρώτο κουδούνι θα πρέπει να έχουν τοποθετηθεί δίπλα από τους νιπτήρες (στις τουαλέτες, αλλά και στον προαύλιο χώρο) μπουκάλια με υγρό σαπούνι και πετσέτες χεριών μιας χρήσεως, ώστε να μπορούν οι μαθητές να πλένονται τακτικά.

Στο πλαίσιο αυτό, θα αναρτηθούν αφίσες που θα δείχνουν με εικόνες βήμα βήμα την τεχνική πλυσίματος των χεριών, διαδικασία που πρέπει να διαρκεί 30 δευτερόλεπτα κάθε φορά! Συνιστάται επίσης να συμπεριληφθεί στη διδακτέα ύλη ειδική εκπαιδευτική ώρα για μαθητές και γονείς, ώστε να ενημερωθούν για τους κανόνες ατομικής υγιεινής. Στις οδηγίες τονίζεται πως είναι αναγκαίο οι κάδοι απορριμμάτων στις τουαλέτες των σχολείων να έχουν ποδοδιακόπτη, ώστε να μην έρχονται σε επαφή τα χέρια των μαθητών με τα σκουπίδια.

2. Σε κάθε σχολική μονάδα, εξάλλου, θα οριστεί ένας «συντονιστής γρίπης» που θα οργανώσει την προστασία μαθητών και διδακτικού προσωπικού και θα καταγράφει τις απουσίες εξαιτίας της νέας γρίπης, ενώ παράλληλα θα υπάρχουν και επόπτες, οι οποίοι με τη σειρά τους θα βεβαιώνονται ότι οι μαθητές εφαρμόζουν κατά το διάλειμμα τους κανόνες σε όλους τους χώρους του σχολείου.

3. Ιδιαίτερη βαρύτητα δίνεται και στην τακτική καθαριότητα των σχολικών αιθουσών και των κοινόχρηστων χώρων, όπως οι τουαλέτες. Προτείνεται επίσης ο επιμελής καθαρισμός επιφανειών που θα μπορούσαν να αποτελέσουν εστία μόλυνσης (όπως είναι τα πόμολα και οι κουπαστές στις σκάλες) με χλωρίνη η αλκοολούχο αντισηπτικό. Η ίδια οδηγία ισχύει και για εκείνα τα αντικείμενα που μοιράζονται οι μαθητές, όπως είναι οι μπάλες.

4. Τονίζεται ακόμη ότι οι αίθουσες πρέπει να αερίζονται συχνά και καλά, ενώ πρέπει να αποφεύγεται ο συνωστισμός κατά το δυνατόν. Έτσι, τα θρανία θα πρέπει να έχουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απόσταση το ένα από το άλλο, οι μαθητές θα πρέπει να βγαίνουν τμηματικά για διάλειμμα, ειδικά στα σχολεία που διαθέτουν δύο προαύλιους χώρους θα πρέπει να μοιράζονται, ενώ συνιστάται η αποφυγή εκδρομών σε κλειστούς χώρους, όπως είναι τα μουσεία, ώστε να περιοριστεί η πιθανότητα μετάδοσης της νέας γρίπης.

5. Ακολουθώντας τις διεθνείς πρακτικές, αυστηρά μέτρα θα ληφθούν και στα νηπιαγωγεία. Έτσι, συστήνεται η αποφυγή χρήσης μαλακών παιχνιδιών (όπως είναι για παράδειγμα τα λούτρινα παιχνίδια), καθώς είναι αδύνατον να καθαριστούν καλά. Οι νηπιαγωγοί οφείλουν να βοηθούν τους μικρούς μαθητές να πλένουν τα χέρια τους σχολαστικά, συμβουλή που ισχύει ωστόσο και για τους ίδιους.

6. Σε όλα τα σχολεία, εξάλλου, πρέπει να οριστεί ένας χώρος όπου θα μπορεί να μεταφερθεί ένας μαθητής ή δάσκαλος που δεν αισθάνεται καλά, έως ότου τον δει γιατρός ή φύγει από το σχολείο.

7. Οι οδηγίες αναφέρουν, τέλος, πως μαθητές και δάσκαλοι με συμπτώματα γρίπης δεν θα πρέπει να πηγαίνουν στο σχολείο, αλλά να παραμένουν σπίτι έως ότου περάσουν 24 ώρες από την τελευταία φορά που είχαν πυρετό.

8. Όσον αφορά το κλείσιμο των σχολείων, ανακοινώθηκε πως τα υπουργεία Υγείας και Παιδείας μέσω του Εθνικού Κέντρου Επιχειρήσεων Υγείας (ΕΚΕΠΥ) και του ΚΕΕΛΠΝΟ θα παρακολουθούν με ειδικό σύστημα επικοινωνίας καθημερινά τους μαθητές και σε περίπτωση που διαπιστωθούν πολλές απουσίες «είναι πολύ πιθανόν, εφόσον αιτιολογείται και επιστημονικά, να κλείσει το σχολείο για ένα μικρό διάστημα».

e-paideia.net

ΣΤΟ ΕΙΠΑ

JE TE L'AI DIT_____________
ΣΤΟ ΕΙΠΑ

Je te l'ai dit pour les nuages
Στο είπα για τα σύννεφα
Je te l'ai dit pour l'arbre de la mer
Σου το 'πα για το θαλασσόδεντρο
Pour chaque vague pour les oiseaux dans les feuilles
Για κάθε κύμα για τα πουλιά μες στις φυλλωσιές
Pour les cailloux du bruit
Για τα χαλίκια του θορύβου
Pour les mains familières
Για τα οικεία χέρια
Pour l'oeil qui devient visage ou paysage
Για το μάτι που γίνεται πρόσωπο ή τοπίο
Et le sommeil lui rend le ciel de sa couleur
Και ο ύπνος του δίνει τον ουρανό του χρώματός του
Pour toute la nuit bue
Για όλη τη νύχτα που ήπιαμε
Pour la grille des routes
Για το κιγκλίδωμα των δρόμων
Pour la fenêtre ouverte pour un front découvert
Για το ανοιχτό παράθυρο για ένα ακάλυπτο μέτωπο
Je te l'ai dit pour tes pensées pour tes paroles
Στο είπα για τις σκέψεις σου για τα λόγια σου
Toute caresse toute confiance se survivent.
Επιβιώνουν όλο τρυφερότητα όλο εμπιστοσύνη.

PAUL ELUARD (1895-1952),
"L'Amour la Poésie" ( Ο Έρωτας Η Ποίηση) - 1929.

ΤΟ ΣΥΡΙΖΟΝΤΕΙΟ ΠΟΡΙΣΜΑ

Μαζεύτηκαν να εξετάσουνε νηφάλια , συντροφικά,

του Περικλέτου του ανεπίληπτου τα λόγια τα κακά
και στο Συριζόντειό τους πόρισμα απεφάνθησαν λακωνικά
πως ουδέποτε υπήρξε γάτα, ούτ' έγινε δα και καμιά ζημιά.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

Ο Βένετος κι ο Πράσινος, τα δυο αισχρά κοκόρια,
είναι άσοι στην μπαλαμουτιά και στην ψευτιά μαστόρια!
Ολημερίς κι ολοχρονίς μαλώνουνε σε ξένον αχερώνα:
ποιος θα πηδάει την αλανιάρα Ελλάδα στον άπαντα αιώνα!

Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

"[...]Αι γραμματικαί όλων των γνωστών γλωσσών, προς εκδήλωσιν
της αποστροφής και βδελυγμίας δεν σημειούσι κανέν σύμβολον΄
τούτο σημαίνει ότι έκαστος άνθρωπος δύναται να εκφράζει το
αίσθημά του τούτο και διά λέξεων.
Διά τον θαυμασμόν όμως εφεύρον σημείον και ουδεμία γλώσσα
στερείται του θαυμαστικού της.
Είναι σαφής απόδειξις τούτο ότι διά τον μέγαν και βαθύν και
ειλικρινή θαυμασμόν δεν υπάρχουν κατάλληλοι εκφράσεις.
Αρκεί το θαυμαστικόν.
Έκαστος Έλλην ας αποθέσει το εν θαυμαστικόν επί του άλλου,
ίνα ολόκληρος η Ελλάς ανεγείρει στήλην πρωτότυπον, λαμπράν
και πασιφανή και αποδείξει εις τους λαούς της γης ότι οι
θαυμάζοντες και αγαπώντες αυτήν είναι οι τελειότεροι των
ανθρώπων, η δε φυσιολογία των είναι φυσιολογία αγγέλων."

Πολύβιος Δημητρακόπουλος (1864-1922) ,
" Φυσιολογία Φιλέλληνος και Μισέλληνος" (1897).
Βασική Βιβλιοθήκη, τ.33, σελ. 271.

ΟΠΩΣ ΚΥΛΑΕΙ Η ΝΥΧΤΑ...

ΟΠΩΣ ΚΥΛΑΕΙ Η ΝΥΧΤΑ...

Tiziano Vecelli or Tiziano Vecellio (c. 1485 August 27, 1576),

better known as Titian,, was the leading painter of the 16th-century Venetian school of the Italian Renaissance. He was born in Pieve di Cadore, near Belluno (in Veneto), in the Republic of Venice. During his lifetime he was often called Da Cadore, taken from the place of his birth.

Recognized by his contemporaries as "the sun amidst small stars" (recalling the famous final line of Dante's Paradiso), Titian was one of the most versatile of Italian painters, equally adept with portraits and landscapes (two genres that first brought him fame), mythological and religious subjects. His painting methods, particularly in the application and use of color, would exercise a profound influence not only on painters of the Italian Renaissance, but on future generations of Western art.

During the course of his long life Titian's artistic manner changed drastically[2] but he retained a lifelong interest in colour. Although his mature works may not contain the vivid, luminous tints of his early pieces, their loose brushwork and subtlety of polychromatic modulations are without precedent in the history of Western art.

Μusic: Ennio Morricone ( Deborah's Theme )
Video by Gil Carósio

ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΙΚΗ

«Jean de Florette» et « Manon des sources»
( Ζαν ντε Φλορέτ και Η Μανόν των Πηγών)
Δύο θαυμάσιες ταινίες , βασισμένες στο γνωστό έργο
του Μαρσέλ Πανιόλ.
Έτος Προβολής: 1985.
Σκηνοθεσία : Claude Berry.
Πρωταγωνιστούν : Ίβ Μοντάν, Εμανουέλ Μπεάρ και Ντανιέλ Οτέιγ.
Μουσική: Jean-Claude Petit.

Η ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ

PAUL ELYARD

L'amoureuse
Η ερωτευμένη

Elle est debout sur mes paupières
Στέκεται όρθια στα βλέφαρά μου
Et ses cheveux sont dans les miens,
Και τα μαλλιά της μπλέκονται στα δικά μου,
Elle a la forme de mes mains,
Έχει το σχήμα των χεριών μου,
Elle a la couleur de mes yeux,
Έχει το χρώμα των ματιών μου,
Elle s'engloutit dans mon ombre
Καταποντίζεται μες στη σκιά μου
Comme une pierre sur le ciel.
Όπως μια πέτρα στον ουρανό.


Elle a toujours les yeux ouverts
Έχει πάντ' ανοιχτά τα μάτια της
Et ne me laisse pas dormir.
Και δε μ' αφήνει να κοιμηθώ.
Ses rêves en pleine lumière
Τα όνειρά της δοσμένα στο φως
Font s'évaporer les soleils
Εξατμίζουν τους ήλιους
Me font rire, pleurer et rire,
Με κάνουν να γελώ, να κλαίω και να γελώ
Parler sans avoir rien à dire.
Να μιλώ , χωρίς να έχω τίποτα να λέω.

-Γράφτηκε ανάμεσα στα 1913 και 1921-

Paul Eluard " Capitale de la douleur " (Η πρωτεύουσα της οδύνης)

O Paul Eluard σε πίνακα του φίλου του Salvador Dali.

ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΑΝΑΦΟΡΑ ΣΕ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΧΙΟΥΜΟΡΙΣΤΑ

Carl Giles
(1916 – 28/8/ 1995)

Ο εικονιζόμενος κύριος χαρακτηρίστηκε επισήμως (1995)
ως ο σπουδαιότερος γελοιογράφος της Βρετανίας , τον 20ό αιώνα.
Χιούμορ, λεπτό, φινετσάτο, που όμως δεν άφησε τίποτε ασχολίαστο:
την ξεπεσμένη αριστοκρατία, την αλλοπρόσαλλη εσωτερική και
εξωτερική πολιτική, τη φανατική προσκόλληση στις "παραδοσιακές
αξίες και συνήθειες", τα ανερμάτιστα "πρωτοποριακά" κινήματα
των διαφόρων σαλεμένων κλπ.

1. "Σας μιλάω σοβαρά: τό 'νιωσα μόλις σας είδα-
εκπέμπετε έναν αέρα ερεθιστικού μυστηρίου, που..."


***2. ΕΥΧΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΝΙΟΓΕΝΝΗΤΟ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΑΠΕΙΝΟΥΣ ΥΠΗΚΟΟΥΣ ΤΟΥ
(πόσο ελληνικό!...)

***

3. Η πασίγνωστη βρετανίδα "Γιαγιά" του Giles...


...έγινε άγαλμα σε μια γωνιά του Ίπσγουιτς.
Ποιος είπε ότι οι Εγγλέζοι είναι "κρυόκωλοι";
Πέστε μου πόσα αντίστοιχα χιουμοριστικά
γλυπτά έχουμε στην Ελλάδα;

ΜΑΝ ΡΕΪ

ΜΙΑ"ΜΥΘΙΚΗ" ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Εκπληκτικός φωτογράφος,
εκκεντρικός ζωγράφος,
κατασκευαστής πρωτότυπων αντικειμένων,
σκηνοθέτης πρωτοποριακών ταινιών , ο
Man Ray
υπήρξε ένας από τους πιο πολυτάλαντους
και επινοητικούς καλλιτέχνες του 20ού αιώνα.

Γεννήθηκε , σαν σήμερα, το 1890, στη Φιλαδέλφεια,
επηρεάστηκε καταλυτικά από την "επαναστατική"
για την εποχή της έκθεση Armory Show
(1913) της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια, πήγε στο Παρίσι, όπου στις δεκαετίες
του '20 και του '30 είχε ηγετικό ρόλο
στα κινήματα του Ντανταϊσμού και του Σουρρεαλισμού.

Επέστρεψε στα πάτρια εδάφη την πενταετία του Β' Παγκόσμιου πολέμου,
για να ξαναγυρίσει πάλι στο αγαπημένο του Παρίσι ,
μετά από τη λήξη του πολέμου, συνεχίζοντας ακάματα την
πολυσχιδή καλλιτεχνική του δραστηριότητα.
Πέθανε στην "πόλη του φωτός" , το 1976.

ΕΠΙΤΟΙΧΙΟ

"Και γιατί, κύριοι, να μην πάρουν αποζημίωση
και οι εκτός σχεδίου πυροπαθείς; Αυτοί δεν είναι άνθρωποι;"

Δήμαρχος του Τάδε Δήμου

Ω έλληνες Δήμαρχοι, υμείς εστέ το άλας της γης!
Εάν δε το άλας ουκ εστιν μωρόν,
ποιον θα 'χουμε εμείς
να βριζω-γελάμε και να νοστιμίζουμε τη ζωή μας;