Η ΣΑΤΙΡΑ ΑΛΛΟΤΕ

ΟΙ ΜΠΕΛΑΔΕΣ ΤΟΥ ΔΕΣΠΟΤΗ

Τω φίλωι κ. Ν. Σαράφη

Μια ομορφούλα παπαδιά,
δεν της δίνει ο θεός παιδιά,
και πικρός καημός της μένει-
κάνει κούρες τακτικά,
κάνει ξόρκια μαγικά,
μα του κάκου η καημένη!

Ντρέπεται και τον παπά...
Τι να γίνει; πού να πα
να κλαυθεί για τ' άδικό της;
μα εκεί που η συλλοή
Τήνε δέρνει... ένα πρωί
να σου εμπρός της ο Δεσπότης!

- Δέσποτά μου , το και το...
τι οργή θεού είν' αυτό!
Θα με φάει η λαχτάρα!...
Τη λυπήθη τη φτωχή,
της περνάει μια ευχή
και της λύνει την κατάρα!...

Μ' από τότες- τι κακό
που του ήρθε ξαφνικό!-
ηύρ' ο δόλιος τον μπελά του...
Τρέχουν όλες σαστικές,
παπαδιές και λαϊκές,
να τους πει τα πατερμά τους!...

Κωνσταντίνος Φ. Σκόκος
"Ημερολόγιον Σκόκου", 1904, αρ. 1.