Καναλάρχες-Μητσοτάκης: Τα είχανε, τα χάλασαν, τα ξαναφτιάξανε και τώρα όλα μέλι-γάλα

  

Ο εκδότης των Παραπολιτικών, Γιάννης Κουρτάκης (Φωτογραφία Αρχείου) | Eurokinissi-ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΙΣΙΝΑΣ

«Μαρτυριάρης» εκδότης

Σχόλιο: Κ.ΖΑΦ.

efsyn.gr

 ΠΑΡΑΣΚΗΝΙΑ 21.05.25

• 
  

Χαμηλώνουν τους τόνους της κριτικής κατά του «λαοπρόβλητου Μητσοτάκη» οι Βαρδινογιάννης και Κυριακού, ανέφερε χθες η στήλη Big Mouth του powergame του Κουρτάκη. Και επειδή ο δημοσιογράφος το... έψαξε, αποκάλυψε: «Επειδή ομολογώ ότι μου έκανε μια κάποια εντύπωση το συγκεκριμένο γεγονός, αναζήτησα τι κρύβεται πίσω από τη νέα πραγματικότητα. Έμαθα, λοιπόν, ότι πριν φύγει για τις ΗΠΑ ο πρόεδρος Κυριάκος, υπήρξαν κάτι καλές επαφές, που προφανώς και οδήγησαν στο αποτέλεσμα που βλέπουμε εσχάτως στις οθόνες μας».

Τι έχουμε εδώ; Μια ωμή παραδοχή ενός φιλοκυβερνητικού μέσου ότι ο τρόπος παρουσίασης των ειδήσεων σχετίζεται με τις διαθέσεις των ιδιοκτητών των καναλιών, που εξαρτώνται από τις προσωπικές σχέσεις με τον πρωθυπουργό. Όπως επισήμανε χθες και ο Αντώνης Γαλανόπουλος, διδάκτορας Πολιτικής Επιστήμης ΑΠΘ, την είδηση τη δημοσιεύει ένα μέσο από αυτά που λοιδορούν κάθε χρόνο την έκθεση των Ρεπόρτερ χωρίς Σύνορα για την ελευθερία του Τύπου.

Old Songs /Μεγάλες επιτυχίες (Mίξη+Lyrics )

They Made Me a Criminal/Με έκαναν εγκληματία (1939): όταν η παραβατικότητα μετατρέπεται σε πηγή καθαρής ζωής

 Το «Με Έκαναν Εγκληματία» είναι μια αμερικανική αστυνομική δραματική ταινία του 1939, σε σκηνοθεσία Μπάσμπι Μπέρκλεϊ , με πρωταγωνιστές τους Τζον Γκάρφιλντ , Κλοντ Ρέινς και The Dead End Kids . Είναι μια διασκευή της ταινίας «Η Ζωή του Τζίμι Ντόλαν» (1933). Η ταινία αργότερα παρουσιάστηκε σε ένα επεισόδιο του Cinema Insomnia . Μέρη της ταινίας γυρίστηκαν στην Κοιλάδα Κοατσέλα της Καλιφόρνια.^{[...............................]}

They Made Me a Criminal

^{Ο Τζόνι Μπράντφιλντ είναι μποξέρ Το ίδιο βράδυ που κέρδισε το παγκόσμιο πρωτάθλημα, κατηγορείται ψευδώς για το φόνο ενός ρεπόρτερ, τον οποίο όμως έχει σκοτώσει ο μάνατζέρ του.} 

 ^{Ο μάνατζερ κλέβει την αμοιβή και την ερωμένη του Τζόνι, αλλά καταδιωκόμενος σκοτώνεται σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, έτσι δεν υπάρχει κανείς να πει την αλήθεια για τη δολοφονία του δημοσιογράφου.Τότε ο Τζόνι εξαφανίζεται και έκτοτε θεωρείται νεκρός.}

 ^{Φεύγοντας από τη Νέα Υόρκη, καταλήγει σε ένα ράντσο στην Αριζόνα, το οποίο διευθύνει μια ηλικιωμένη κυρία ως φάρμα εργασίας για παραβατικούς εφήβους .}

^{Εκεί ερωτεύεται την Πέγκυ και γίνεται ο ήρωας των εφήβων, αλλά υπάρχει εκείνος ο ντετέκτιβ της Νέας Υόρκης, ο ιδιωτικός αστυνομικός  Μόντι Φέλαν, που  πιστεύει ότι ο Τζόνι είναι ακόμα ζωντανός και δεν έχει σταματήσει να τον αναζητά ....}

Η ΚΥΡΙΑ ΝΤΑΛΟΓΟΥΕΙ | VIRGINIA WOOLF: 1. Ανάλυση του σπουδαίου μυθιστορήματος που "αντέχει" στο χρόνο 2. Το βιβλίο σε ηχητική μορφή

100 χρόνια με την «κυρία Νταλογουέι»: Γιατί τη διαβάζουμε σήμερα

14 Μαΐου 2025

  

 

Βικιπαίδεια/Βιρτζίνια Γουλφ(1882-1941)

 Για το εμβληματικό μυθιστόρημα της Βιρτζίνια Γουλφ [Virginia Woolf] «Η κυρία Νταλογουέι» που κυκλοφόρησε σαν σήμερα, ακριβώς πριν από 100 χρόνια, στις 14 Μαΐου 1925. Με αυτή την αφορμή, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο συλλεκτική έκδοση σε μετάφραση Κωνσταντίνας Τριανταφυλλόπουλου και εξώφυλλο της Μάριας Μπαχά.

Γράφει η Φανή Χατζή
Εικαστική επιμέλεια: Κώστας Αγοραστός

Η κυρία Νταλογουέι της Βιρτζίνια Γουλφ γίνεται φέτος 100 χρόνων. Από το 1925, μέχρι σήμερα, το κείμενο επιβιώνει μέσα στον χρόνο, αμφίσημο και πολυπρισματικό. Μάλιστα, όπως παρατήρησε η Βρετανίδα συγγραφέας Τζένι Όφιλ στον πρόλογο μιας παλιότερης έκδοσης του Penguin, η κυρία Νταλογουέι δεν επιδέχεται απλώς άπειρων ερμηνειών, αλλά είναι ένα έργο που μεταμορφώνεται στο βάθος της προσωπικής μας αναγνωστικής πορείας και μας αγγίζει διαφορετικά, ανάλογα με την εμπειρία, την ηλικία και την κατάσταση στην οποία το διαβάζουμε. Τι καθιστά, λοιπόν, ένα κείμενο που έχει διαγράψει έναν αιώνα ζωής τόσο επίκαιρο αλλά και εύπλαστο;

Κάποιες λάθος απαντήσεις

Κρατώντας στα χέρια μας την επετειακή έκδοση που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σκληρόδετη, πολυτελή, επετειακή, σε καλή μετάφραση της Κωνσταντίνας Τριανταφυλλοπούλου και καλαίσθητο εικαστικό εξωφύλλου της Μάριας Μπαχά, που περιλαμβάνει εσωτερικά το πρώτο εξώφυλλο που φιλοτέχνησε η αδερφή της Βιρτζίνια Γουλφ, Βανέσα Μπελ, αναρωτιόμαστε εάν η επιβίωσή του αποδίδεται στη συνεχή εκδοτική του παρουσία. Σίγουρα παίζει ρόλο, όπως και το ανεξάντλητο ενδιαφέρον των ερευνητών της λογοτεχνίας προς το κείμενο, αλλά όχι τον πιο σημαντικό. Όσον αφορά την πλοκή, η προετοιμασία μιας κοσμικής δεξίωσης από μία κυρία της αστικής τάξης, δεν μοιάζει συνταρακτική εκ πρώτης όψεως. Πώς συνδέεται λοιπόν με το σήμερα αυτή η μία δροσερή ημέρα του Ιουνίου στο Λονδίνο του μεσοπολέμου;

Αριστερά: Το εξώφυλλο της συλλεκτικής επετειακής έκδοσης με εικαστικό της Μάριας Μπαχά. Δεξιά: Το εξώφυλλο της πρώτης έκδοσης, το οποίο φιλοτέχνησε η αδερφή της Βιρτζίνια Γουλφ, Vanessa Bell, και κυκλοφόρησε από τον εκδοτικό οίκο Hogarth Press, ιδιοκτησίας της ίδιας της Γουλφ και του συζύγου της Λέοναρντ.

Μια επιφανειακή ερμηνεία για την αναβίωση του ενδιαφέροντος για το μυθιστόρημα είναι ότι κατά την περίοδο της πανδημίας διαβάστηκε μαζικά. Σε άρθρο του New Yorker εκφράστηκε η άποψη ότι η κυρία Νταλογουέι, έχοντας επιβιώσει την επιδημία γρίπης του 1918, είναι ένας χαρακτήρας με τον οποίο όλοι μας μπορούσαμε να συνδεθούμε. Ο ενθουσιασμός με τον οποίον ανακαλύπτει εκ νέου το αστικό τοπίο του Λονδίνου και αντιμετωπίζει γενικά τις μικρές χαρές της ζωής ήταν αναζωογονητική και παρήγορη στην εποχή του Covid. Αυτή η ερμηνεία, όμως, πατά μόνο σε ένα μέρος του έργου και μπορεί να δικαιολογήσει τη βραχύβια αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος γι’ αυτό, όχι όμως τη διαχρονικότητά του.

Αριστερά: Εξώφυλλο ιταλικής έκδοσης. Κέντρο: Εξώφυλλο βραζιλιάνικης έκδοσης. Δεξιά: Εκδόσεις Harvest (1953).

Λογοτεχνική αξία: αριστούργημα του μοντερνισμού

Μια προφανής απάντηση θα ήταν η λογοτεχνική αξία, που κρατά πάντα ατόφιο το ενδιαφέρον για ένα έργο με τη στόφα του κλασικού. Η κυρία Νταλογουέι είναι ένα βιβλίο μύησης στον μοντερνισμό, αλλά και στη λογοτεχνία γενικότερα. Ένα βιβλίο που, όπως ο Οδυσσέας του Τζέιμς Τζόις που αποτέλεσε έμπνευση για τη Γουλφ παρά τη δριμεία κριτική που του άσκησε στη μυστικότητα του ημερολογίου της, σήμερα διαβάζεται για λόγους τέρψης αλλά και περιέργειας. Σε αντίθεση με τον Οδυσσέα, μάλιστα, η ανάγνωσή του είναι πολύ συντομότερη και λιγότερο απαιτητική, καθιστώντας το κείμενο πιο βατό για μια εισαγωγή στο λογοτεχνικό κίνημα που άλλαξε τον ρου της λογοτεχνίας.

Η γραφή της Γουλφ θεωρείται κομβική για τον μοντερνισμό. Η συγγραφέας πειραματίστηκε με τη φόρμα, τη ροή συνείδησης (stream of consciousness) και χειρίστηκε δημιουργικά τον όχι διαδεδομένο για την εποχή ελεύθερο πλάγιο λόγο. Απεκδύθηκε όλες τις συμβάσεις του ρομαντικού μυθιστορήματος, άσκησε καυστικό κοινωνικό σχολιασμό και εισήγαγε στα γράμματα τη flâneuse, τη γυναίκα που περιδιαβαίνει με δυναμικότητα την πόλη της. Κυρίως, εισήλθε στα μύχια της ανθρώπινης σκέψης και αξιοποίησε τις αφηγηματικές τεχνικές των αναδρομών, της εστίασης και αποεστίασης. Η γραφή της διαβάζεται σήμερα σαν ένα μονοπλάνο που ακολουθεί μια σειρά ανθρώπων, ενώ η «κάμερά της» εισχωρεί εναλλάξ στο συνειδησιακό τους.

Αριστερά: Εξώφυλλο της Anita Stevens Rundles. Κέντρο: Εξώφυλλο από τις εκδόσεις Panther Books στα 70's. Δεξιά: Εξώφυλλο από τις εκδόσεις Hogarth Press (1992).

Μια ιδιαίτερη γραφή με σύγχρονους απογόνους

Ο λόγος για τον οποίο αυτό το είδος γραφής παραμένει οικείο είναι γιατί η Γουλφ κατάφερε το σχεδόν απίθανο, να αποτυπώσει στον Λόγο τη λειτουργία και διάσπαση της σκέψης μας που –σήμερα περισσότερο από ποτέ– είναι κατακερματισμένη. Χρησιμοποίησε τη γλώσσα με τέτοια ορμή και χώρισε τις προτάσεις με τέτοια ακρίβεια, ώστε κατέστησε απτό τον μηχανισμό βάσει του οποίου ένας συλλογισμός μας παρεμβαίνει και διαχέεται μέσα στον άλλον. Ταυτόχρονα, αποτύπωσε την παλινδρόμηση των στοχασμών μας ανάμεσα στο παρόν και το παρελθόν, το υπαρξιακό και το απολύτως καθημερινό, το στιγμιαίο ερέθισμα και τη μνήμη.

Απόδειξη της επιδραστικότητας αυτής της γραφής στις νεότερες γενιές λογοτεχνών είναι η πρόσφατη αποδέκτης του Βραβείου Μπούκερ, Σαμάνθα Χάρβεϊ. Οι Τροχιές της (μτφρ. Γιώργος Κυριαζής, εκδ. Gutenberg) διαπνέονται από την ίδια φιλοσοφία, το πολύπτυχο φάσμα εστίασης και τη διαδοχική προσοχή στο εγκόσμιο και το υπερκόσμιο. Η τοποθέτηση της δράσης στο διάστημα εξυπηρετεί τέλεια αυτόν τον σκοπό. Η κυρία Νταλογουέι, λοιπόν, εν μέρει «ζει» και μέσα από τους λογοτεχνικούς επιγόνους της.

Η απεικόνιση της κεντρικής ηρωίδας είναι η βασική ιδέα στην οποία στηρίζονται τα περισσότερα εξώφυλλα για την κυρία Νταλογουέι, ενώ η ιμπρεσιονιστική προσέγγιση είναι λιγότερο συχνή, δίνοντας όμως ενδιαφέροντα εξώφυλλα. Αριστερά: Εξώφυλλο των ιταλικών εκδόσεων Mondadori, με ένα έργο του Claude Monet. Κέντρο: Το 2016 ο Aino-Maija Metsola δημιούργησε μια σειρά έξι υδατογραφιών για έξι εξώφυλλα βιβλίων της Γουλφ για τις εκδόσεις Vintage Classics. Δεξιά: Το 2011 ο Angus Hyland, θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στα εξώφυλλα της Vanessa Bell, εικονογράφησε πέντε βιβλία της Γουλφ για τις εκδόσεις Penguin.

Ψυχική ασθένεια

Ακόμα, όμως, και ένα βιβλίο άψογης τεχνικής δεν είναι βέβαιο ότι θα μας συγκινούσε σήμερα. Θα πρέπει να ψάξουμε βαθύτερα, ίσως, στους θεματικούς άξονες του μυθιστορήματος. Ένας από τους πυρήνες του μυθιστορήματος είναι αυτό που σήμερα καλείται «ψυχική ασθένεια». Ο δεύτερος «σιωπηρός» πρωταγωνιστής του βιβλίου, ο Σέπτιμους Γουόρεν Σμιθ, ως βετεράνος του Μεγάλου Πολέμου (Α΄ΠΠ) φαίνεται να πάσχει από διαταραχή μετατραυματικού στρες, γνωστό τότε ως σοκ βομβαρδισμού (shell shock). Με ερέθισμα τον κρότο του αυτοκινήτου στην αρχή της ημέρας αρχίζει να αναβιώνει παραισθησιακά τα περιστατικά του πολέμου και συγκεκριμένα τον θάνατο του αξιωματικού Έβανς. Η οδύνη του ήρωα και το τραγικό του τέλος δεν αποκόβονται αιτιακά από την αδιαφορία των περαστικών και κυρίως την παραμέληση από τους γιατρούς του. Σήμερα, φυσικά, η ιατρική κακοποίηση, η κοινωνική εγκατάλειψη και η περιθωριοποίηση του ψυχικά ασθενούς αναγνωρίζονται ως δομικά κοινωνικά προβλήματα.

Μαζί με τον Σέπτιμους εκφράζουν δύο εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχικής κατάστασης, εντός του φάσματος της κατάθλιψης. Μια ύπαρξη που καταβυθίζεται στο σκοτάδι, έχοντας αποξενωθεί πλήρως από την κοινωνία και μια άλλη που πασχίζει να βγει προς το φως, να παραμείνει λειτουργική και αφομοιωμένη.

Η Κλαρίσα Νταλογουέι, από την άλλη, βιώνει έντονο συναίσθημα μελαγχολίας, εκπεφρασμένο σε στιγμές απόγνωσης και μοναξιάς. Προκειμένου να είναι κοινωνικά αποδεκτή, καμουφλάρει τις παρορμήσεις και τη θλίψη της. Μαζί με τον Σέπτιμους εκφράζουν δύο εκφάνσεις της ανθρώπινης ψυχικής κατάστασης, εντός του φάσματος της κατάθλιψης. Μια ύπαρξη που καταβυθίζεται στο σκοτάδι, έχοντας αποξενωθεί πλήρως από την κοινωνία και μια άλλη που πασχίζει να βγει προς το φως, να παραμείνει λειτουργική και αφομοιωμένη. Η Γουλφ, στον πρόλογο που ενσωματώνεται στην επετειακή έκδοση –σε μετάφραση της Μαρτίνας Ασκητοπούλου–, παραδέχεται ότι ο Σέπτιμους είναι το «καθρέφτισμα» της Κλαρίσα.

Αριστερά: Από τις εκδόσεις Penguin και τη σειρά «Vintage Classics», με εισαγωγή του Michael Cunningham. Κέντρο: Άλλη μια έκδοση Penguin «20th Century Classics» από τη δεκαετία του '90. Δεξιά: Από τις εκδόσεις Renard Press (2022). Η έκδοση περιλαμβάνει και το αρχικό διήγημα της Γουλφ, από το οποίο προέκυψε Η κυρία Νταλογουέι.

Υπαγωγή σε συγκεκριμένους ρόλους[...........................................]

100 χρόνια με την «κυρία Νταλογουέι»: Γιατί τη διαβάζουμε σήμερα...

 

Η ΚΥΡΙΑ ΝΤΑΛΟΓΟΥΕΙ | VIRGINIA WOOLF ΒΙΡΤΖΙΝΙΑ ΓΟΥΛΦ | Full Audiobook | Ηχητικό Βιβλίο

Διαβάζει η Μαρία Νικητοπούλου

 

 

«Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο. Ακόμα και αν δεν υπήρχε , θα έπρεπε να εφευρεθεί»: ένα διαφωτιστικό βιβλίο για τον Ουκρανικό Πόλεμο

 

Λεωνίδας Βατικιώτης στο Documento: Η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ηττήθηκαν 

Θανάσης Καραμπάτσος

documentonews.gr 

6–7 λεπτά

---

Ο «Τραμπ περισσότερα κοινά στοιχεία έχει με τον Ζελένσκι παρά με τον Πούτιν» τονίζει στο Documento ο δημοσιογράφος και οικονομολόγος Λεωνίδας Βατικιώτης, με αφορμή τις διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη και την κυκλοφορία του βιβλίου του «Ουκρανία – Το μεγάλο πλάνο. Ακόμα και αν δεν υπήρχε θα έπρεπε να εφευρεθεί» ,από τις εκδόσεις Τόπος. «Κάθε μέρα που περνάει η Ρωσία προελαύνει όλο και πιο βαθιά και βρίσκεται με περισσότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα» σημειώνει για τις εξελίξεις, από τις οποίες, όπως επισημαίνει, η Ελλάδα θα βγει χαμένη μαζί με το κράτος πρόνοιας της ΕΕ.

Η στάση στις διαπραγματεύσεις και η ιστορική εξέλιξη στον πόλεμο της Ουκρανίας καταδεικνύουν έναν proxy war με ενορχήστρωση των ΗΠΑ. Ο Τραμπ αποφασίζει και ο Ζελένσκι εκτελεί, ακόμη και για τις συνομιλίες στην Κωνσταντινούπολη;

Ο πόλεμος διεξάγεται δι’ αντιπροσώπων (proxy war) μόνο από την πλευρά της Δύσης, δεδομένης της γενναιόδωρης υποστήριξης της Ουκρανίας από τουλάχιστον 50 επιπλέον κράτη. Η άλλη πλευρά, της Ρωσίας, πολεμάει μόνη της ή σχεδόν μόνη της. Συνεπώς δεν είναι και για τις δύο πλευρές του μετώπου πόλεμος δι’ αντιπροσώπων. Πράγματι, όπως γράφτηκε, για τη μετάβαση του Ζελένσκι στην Κωνσταντινούπολη πίεσαν οι ίδιες οι ΗΠΑ. Ωστόσο, και ο Τραμπ περισσότερα κοινά στοιχεία έχει με τον Ζελένσκι παρά με τον Πούτιν. Στην πλευρά της Ουκρανίας στέκεται, αλλά με τους δικούς του όρους…

Η ΕΕ έμεινε με τον μουντζούρη στην Ουκρανία; Οι ΗΠΑ πήραν τα ορυκτά και η ΕΕ πληρώνει τον πόλεμο;

Η ΕΕ επιδίωξε να παραμείνει στον πόλεμο για να τον εκμεταλλευτεί στην κατεύθυνση επιτάχυνσης πολλών αντιδραστικών αλλαγών που κυοφορούνταν εδώ και χρόνια και τέθηκαν επιτακτικά μετά την κρίση του 2008, που εξακολουθεί να είναι άλυτη. Αυτήν τη διαδικασία πολύπλευρης εκμετάλλευσης της Ουκρανίας από τη Δύση και κυρίως από την ΕΕ περιγράφω στο βιβλίο μου. Και φυσικά η επιλογή παραμονής στον πόλεμο, ο «μουντζούρης» όπως λέτε, συνοδεύεται από τεράστιο οικονομικό κόστος που θα πληρώσουν οι λαοί.

Πόσο διατεθειμένοι ήταν στις Βρυξέλλες να εντάξουν ένα φτωχό κράτος σαν την Ουκρανία; Ισχύει το ίδιο τώρα με τη χώρα να είναι κατεστραμμένη;

Οι Βρυξέλλες δεν ήθελαν την Ουκρανία στην ΕΕ επειδή η συμμετοχή της θα προκαλούσε μια πρωτοφανή σε έκταση και βάθος αναδιάταξη κονδυλίων προς όφελός της και σε βάρος άλλων χωρών της ανατολικής και νότιας Ευρώπης. Διατυμπάνιζαν την προοπτική ένταξης για να προσφέρουν ένα θετικό όραμα στους Ουκρανούς, σαν δόλωμα. Η μοναδική περίπτωση να ενταχθεί η Ουκρανία στην ΕΕ είναι αν η τελευταία εξαλείψει τις αναδιανεμητικές χρηματοδοτήσεις, οπότε θα ενταχθεί γνωρίζοντας ότι θα έχει μόνο υποχρεώσεις και καθόλου ή ελάχιστες απολαβές.

Οι διαπραγματεύσεις γίνονται για να απαγκιστρώσουν οι ΗΠΑ τη Ρωσία από μια συμμαχία με την Κίνα;

Οι διαπραγματεύσεις γίνονται επειδή η Ουκρανία και οι σύμμαχοί της ηττήθηκαν. Κάθε μέρα που περνάει η Ρωσία προελαύνει όλο και πιο βαθιά και βρίσκεται με περισσότερα διαπραγματευτικά πλεονεκτήματα, ενώ ο χρόνος μετράει αντίστροφα για την κατάρρευση του ουκρανικού μετώπου. Οι Αμερικανοί επιδίωκαν εξαρχής –το ομολόγησε δημόσια ο αντιπρόεδρος Βανς– να εξαγοράσουν τη ρήξη των δεσμών της Μόσχας με το Πεκίνο δελεάζοντάς τη με μια ψευδεπίγραφη ειρήνη, κάτι σαν «Μινσκ 3». Η απόρριψη αυτής της προοπτικής έκανε τον Τραμπ να έρθει εγγύτερα με τον Ζελένσκι.

Πώς προέκυψε το αντιρωσικό μένος της Δύσης όταν για χρόνια οι Ευρωπαίοι επωφελούνταν από τα φτηνά καύσιμα του ρωσικού «βενζινάδικου» δίπλα στην πόρτα τους;

Τα φτηνά ρωσικά καύσιμα εξασφάλιζαν την ανταγωνιστική ανάπτυξη της ευρωπαϊκής οικονομίας επί δεκαετίες. Η ύφεση-ρεκόρ που καταγράφουν τα τελευταία χρόνια οι οικονομικές ατμομηχανές της Ευρώπης, όπως η Γερμανία, είναι αποτέλεσμα της αλλαγής προμηθευτή, όταν το φτηνό ρωσικό αέριο μέσω κυρίως των αγωγών αντικαταστάθηκε από το αμερικανικό υγροποιημένο σχιστολιθικό. Η μετάβαση, που είναι σε εξέλιξη, συνεπάγεται τεράστιο οικονομικό κόστος, μιας και το αμερικανικό αέριο είναι τρεις φορές ακριβότερο από το ρωσικό, που γίνεται ακόμη μεγαλύτερο αν αθροίσουμε τις επενδύσεις που απαιτούνται. Το αντιρωσικό μένος εξυπηρετεί τον επανεξοπλισμό της Ευρώπης και τον μετασχηματισμό της σε «οικονομία του πολέμου». Κατ’ αντιστοιχία με τον αγοραίο μεταπολεμικό αντισοβιετισμό των ΗΠΑ που συγκάλυψε το μακαρθικό κυνήγι μαγισσών και στη συνέχεια νομιμοποίησε το νεοφιλελευθερισμό και την κούρσα των εξοπλισμών του Ρίγκαν.

Ο Ερντογάν παραδίδει μαθήματα διπλωματίας στην ΕΕ ή το ReArm Europe ήταν η καλύτερη ευρωπαϊκή απάντηση στην πολεμική αναμέτρηση;

Ο Ερντογάν, καίτοι μέλος του ΝΑΤΟ, απέφυγε να γίνει όργανο των ΗΠΑ και, πράγματι, παρέδωσε μαθήματα διπλωματίας. Το ReArm Europe, καλύτερα, είναι η απάντηση στην πολεμική αναμέτρηση εκ μέρους της ευρωπαϊκής πολεμικής βιομηχανίας και της αργυρώνητης ευρω-γραφειοκρατίας, η οποία οδηγεί στο κρεματόριο το βιοτικό επίπεδο, τα κοινωνικά δικαιώματα και το εναπομείναν κράτος πρόνοιας.

Τι κέρδος θα έχει η Ελλάδα μόλις επέλθει εκεχειρία; Το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης είναι στα κέρδη;

Το τέλος του πολέμου θα βρει την ελληνική άμυνα και διπλωματία σε χειρότερη θέση, έχοντας απολέσει σημαντικούς βαθμούς ισχύος και ανεξαρτησίας. Η ταύτιση της Ελλάδας με την Ουκρανία θα έχει αποτέλεσμα οι ΗΠΑ να μας θεωρούν άνευ όρων δεδομένους, όπως ήταν και η Ουκρανία από το 2014. Η δε Ρωσία, αν θα πρέπει να επιλέξει μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ή Τουρκίας και Κύπρου, δεν θα έχει κανέναν λόγο πλέον να δυσαρεστήσει την Τουρκία. Στο βιβλίο αναφέρομαι πολύ συγκεκριμένα στον βρόμικο ρόλο της Ελλάδας από την αρχή ακόμη του πολέμου στην Ουκρανία… Η δε Αλεξανδρούπολη, αποτελώντας πολεμικό ορμητήριο, έχει εξελιχθεί σε αιτία πολλαπλών προβλημάτων για την Ελλάδα!

 

"Ουκρανία - Το μεγάλο πλάνο" παρουσίαση του βιβλίου του Λεωνίδα Βατικιώτη στην ΕΣΗΕΑ, εκδόσεις Τόπος

 

ΟΠΕΡΑ : The Turn Of The Screw/ Το στρίψιμο της βίδας -Μπέντζαμιν Μπρίτεν w/ Eng. Subs (Δύο Μέρη)

The Australia Opera 1991 

Britten - The Turn of the Screw

Eilene Hannan, Margaret Haggart,
Anson Austin, Wendy Dixon
The West Australian Symphony Orchestra
David Stanhope

0:00 Introduction
3:18 Theme
4:37 The Journey
7:13 Variation I
7:47 The Welcome
11:10 Variation II
11:47 The Letter
14:38 Variation III
16:32 The Tower
20:27 Variation IV
20:53 The Window
30:22 Variation V
31:19 The Lesson
35:14 Variation VI
36:33 The Lake
41:54 Variation VII
43:26 At Night The Turn of The Screw - Britten w/ Eng. Subs (2/2) 

 The Australia Opera 1991

Britten - The Turn of the Screw

Eilene Hannan, Margaret Haggart,
Anson Austin, Wendy Dixon
 

The West Australian Symphony Orchestra
David Stanhope

0:00 - Variation VII
4:07 - Colloquy and Soliloquy
8:57 - Variation IX
9:50 - The Bells
18:09 - Variation X
18:41 - Miss Jessel
24:24 - Variation XI
25:34 - The Bedroom
30:17 - Variation XII
30:33 - Quint
32:51 - Variation XIII
33:58 - The Piano
37:29 - Variation XIV
38:21 - Flora
42:08 - Variation XV
43:19 - Miles

Μπέντζαμιν Μπρίτεν

Πώς η ευρεία κυκλοφορία εικόνων με τη λιμοκτονία παιδιών στη Γάζα, άλλαξε την πορεία των εξελίξεων σχετικά με τη στάση πολλών κρατών της Δύσης.

Sweden's top diplomat said Tuesday that the Nordic country would work within the EU to push for sanctions against certain Israeli ministers over Israel's treatment of civilian Palestinians in Gaza. pic.twitter.com/fLP303a3Df

— KUWAIT TIMES (@kuwaittimesnews) May 20, 2025

 

1.Η Σουηδία προτείνει στην ΕΕ κυρώσεις κατά υπουργών του Ισραήλ

20.05.25 

efsyn.gr

• 
  

Πώς η ευρεία κυκλοφορία εικόνων με τη λιμοκτονία παιδιών στη Γάζα, άλλαξε την πορεία των εξελίξεων σχετικά με τη στάση πολλών κρατών της Δύσης.

Η Σουηδία θα εργαστεί εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να προωθήσει κυρώσεις εναντίον Ισραηλινών υπουργών για τον τρόπο μεταχείρισης των Παλαιστινίων στη Γάζα. Η υπουργός Εξωτερικών της Σουηδίας Μαρία Μάλμερ Στένεργκαρντ, δήλωσε στο Γαλλικό Πρακτορείο: «Καθώς δεν βλέπουμε σαφή βελτίωση για τους αμάχους στη Γάζα, πρέπει να ανεβάσουμε περαιτέρω τους τόνους. Επομένως, τώρα θα πιέσουμε και για κυρώσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης εναντίον μεμονωμένων Ισραηλινών υπουργών». Η κ. Στένεργκαρντ είπε επίσης ότι τα πρόσωπα που στα οποία θα επιβληθούν κυρώσεις, θα αποτελέσουν αντικείμενο συζητήσεων εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Το τελευταίο 24ωρο το Ισραήλ βρίσκεται αντιμέτωπο με κύμα αντιδράσεων και διπλωματικών ενεργειών εις βάρος του. Βρετανία, Γαλλία και Καναδάς έχουν επίσης απειλήσει με κυρώσεις.

Αφορμή, οι κυνικές δηλώσεις του πρωθυπουργού Μπενιαμίν Νετανιάχου, αλλά και του ακροδεξιού υπουργού Οικονομικών, Μπεζαλέλ Σμότριτς, για τον λιμό στη Γάζα.

Οι δυο πολιτικοί παραδέχθηκαν ότι επιτρέπουν «λίγη βοήθεια» να εισέλθει στον θύλακα -«μια πίτα κι ένα πιάτο φαΐ»- για να μην χάσουν τη στήριξη των συμμάχων τους. Ο Σμότριτς είπε επίσης ότι στη Γάζα θα εισέρχεται η «ελάχιστη αναγκαία προμήθειας τροφίμων και φαρμάκων» για τον πληθυσμό, γεγονός που θα διασφαλίσει ότι «ο κόσμος δεν θα μας σταματήσει και δεν θα μας κατηγορήσει για εγκλήματα πολέμου. Θα επιτρέψει στους αμάχους να τρώνε, στους φίλους μας στον κόσμο να συνεχίσουν να μας παρέχουν μια διεθνή ομπρέλα προστασίας έναντι του Συμβουλίου Ασφαλείας και του Δικαστηρίου της Χάγης, και σε εμάς να συνεχίσουμε να πολεμάμε, Θεού θέλοντος, μέχρι τη νίκη».

Εξέλιξη η οποία, ωστόσο, θεωρείται ότι οδήγησε καθοριστικά, στη νέα αυτή στάση πολλών χωρών της Δύσης, ήταν η ευρεία κυκλοφορία του φωτογραφικού ρεπορτάζ από το οποίο τεκμηριώνεται πέραν πάσης αμφιβολίας η υποβολή παιδιών στον θύλακα σε ακραία πείνα, που απειλεί εμφανώς τη ζωή και την ακεραιότητά τους. Με δεδομένη την αποδοχή του φωτογραφικού υλικού από το δυτικό κόσμο ως γνήσιου, θεμελιώθηκε με κοινώς αποδεκτό μέσο απόδειξης, η (ήδη απαγγελθείσα από τη Χάγη) κατηγορία για εγκλήματα πολέμου, και γεννήθηκε η ανάγκη σε πολλές χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής να διαχωρίσουν τη θέση τους από ένα κράτος η στήριξη των ισχυρών κρατών στο οποίο, δεν θα είναι πλέον απολύτως βέβαιη και για το επόμενο χρονικό διάστημα.

“Από τις 2 Μαρτίου δεν έχει περάσει ούτε σταγόνα νερό στη Γάζα”

Γάζα / «Ένα λογικό κράτος δεν έχει χόμπι να σκοτώνει μωρά» δηλώνει ο επικεφαλής της ισραηλινής Αριστεράς

 

🇮🇱| Yair Golan, head of Israel’s Democratic Party CONFESSES to genocide:

“A sane country [what country?] does not wage war against civilians, does not kill infants for fun, and does not make population expulsion its goal. These actions are truly shocking, and we cannot accept… pic.twitter.com/CUYVLuqnJI

— Daniella Modos - Cutter -SEN (@DmodosCutter) May 20, 2025

Γάζα / «Ένα λογικό κράτος δεν έχει χόμπι να σκοτώνει μωρά» δηλώνει ο επικεφαλής της ισραηλινής Αριστεράς

---

Ο Γκολάν έδωσε συνέντευξη την Τρίτη στον δημόσιο ραδιοτηλεοπτικό φορέα Kan και κατηγόρησε το Ισραήλ ότι σκοτώνει μωρά στη Γάζα «για χόμπι».

Ο Γκολάν, πρώην αναπληρωτής αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Ισραηλινών Αμυντικών Δυνάμεων (IDF) και νυν επικεφαλής του κόμματος «Οι Δημοκράτες», δήλωσε συγκεκριμένα: «Το Ισραήλ οδεύει να γίνει ένα κράτος παρίας, όπως ήταν η Νότια Αφρική, αν δεν επιστρέψουμε στη λειτουργία ενός λογικού κράτους».

Ο πολιτικός ηγέτης πρόσθεσε: «Ένα λογικό κράτος δεν πολεμάει πολίτες, δεν σκοτώνει μωρά για χόμπι και δεν θέτει ως στόχο την εκδίωξη πληθυσμών».

Ο Γκολάν κατηγόρησε την παρούσα κυβέρνηση ότι είναι: «Γεμάτη εκδικητικούς τύπους χωρίς ηθική και χωρίς την ικανότητα να διοικήσουν μια χώρα σε περίοδο κρίσης. Αυτό θέτει σε κίνδυνο την ύπαρξή μας».

Ισραήλ: Έντονες αντιδράσεις από κυβέρνηση Νετανιάχου και αντιπολίτευση

Ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου αντέδρασε έντονα, αποκαλώντας τις δηλώσεις «αντισημιτικές συκοφαντίες» και κατηγορώντας τον Γκολάν ότι προσβάλλει τους Ισραηλινούς στρατιώτες. Τόνισε ότι οι IDF αποτελούν τον πιο ηθικό στρατό στον κόσμο και ότι οι στρατιώτες υπερασπίζονται την ύπαρξη του κράτους. Υπενθύμισε μάλιστα ότι ο Γκολάν είχε στο παρελθόν παραλληλίσει το Ισραήλ με τους ναζί ενώ φορούσε στολή του ισραηλινού στρατού.

Πολλοί υπουργοί της δεξιάς κυβέρνησης Νετανιάχου επέκριναν τον Γκολάν. Ο υπουργός Οικονομικών Μπεζαλέλ Σμότριτς τον χαρακτήρισε «ψεύτη», ενώ ο υπουργός Εθνικής Ασφάλειας Ιταμάρ Μπεν Γκβιρ ισχυρίστηκε ότι ο Γκολάν επιδίδεται σε «αντισημιτική προπαγάνδα».

Ο υπουργός Εξωτερικών Γκίντεον Σάαρ υποστήριξε ότι τα λεγόμενα του Γκολάν θα τροφοδοτήσουν την παγκόσμια αντισημιτική ρητορική, τη στιγμή που το Ισραήλ μάχεται για την επιβίωσή του απέναντι σε δυνάμεις που επιδιώκουν την καταστροφή του.

Ακόμη και ο Γιαΐρ Λαπίντ, ηγέτης της αξιωματικής αντιπολίτευσης, καταδίκασε τα σχόλια Γκολάν, σημειώνοντας ότι οι Ισραηλινοί στρατιώτες είναι ήρωες που προστατεύουν τον λαό και ότι η κατηγορία πως «σκοτώνουν παιδιά για διασκέδαση» είναι ψευδής και εξυπηρετεί τους εχθρούς του κράτους.

Παρά τις επικρίσεις, ο Γκολάν δεν ανακάλεσε. Σε νέα ανάρτησή του άφησε να εννοηθεί ότι τα λόγια του παρερμηνεύθηκαν. «Έχουμε ήδη δοκιμάσει την προσέγγιση του Μπένι Γκαντς, να καθησυχάσουμε τον Νετανιάχου, και απέτυχε. Το μήνυμα ήταν σαφές: αυτός ο πόλεμος υλοποιεί τις ακραίες φαντασιώσεις του Μπεν Γκβιρ και του Σμότριτς. Αν τους αφήσουμε, θα μετατραπούμε σε κράτος-παρία», έγραψε.

 

Πώς το Ισραήλ «αγόρασε» τη δεύτερη θέση στη Eurovision

Άρης Χατζηστεφάνου

info-war.gr 

8–10 λεπτά

---

Το τεχνολογικά διάτρητο σύστημα ψηφοφορίας της Eurovision και μια γιγαντιαία επιχείρηση astroturfing έδωσαν στο Ισραήλ τη δεύτερη θέση στο φετινό διαγωνισμό επιτρέποντας στο Τελ Αβίβ να ισχυρίζεται ότι οι λαοί της Ευρώπης στηρίζουν τη γενοκτονική πολιτική του.

Για το κράτος του Ισραήλ ο ετήσιος διαγωνισμός της Eurovision έχει μετατραπεί σε ένα σημείο όπου τέμνονται δυο από τις σημαντικότερες επιχειρήσεις προπαγάνδας του: το Artwashing, δηλαδή η χρήση της τέχνης για το ξέπλυμα των εγκλημάτων που πραγματοποιεί και το pinkwashing μέσω του οποίου επιχειρεί να προσεγγίσει την παγκόσμια ΛΟΑΤΚΙ κοινότητα, παρουσιάζοντας τον εαυτό του σαν «παράδεισο επί της Γης».

Θα πρέπει να σημειωθεί πως το γεγονός ότι πολλοί αμφισβητούν την καλλιτεχνική αξία του διαγωνισμού δεν μειώνει καθόλου τη σημασία του σαν ένα ακόμη πεδίο προώθησης της ισραηλινής προπαγάνδας, καθώς τον παρακολουθούν εκατοντάδες εκατομμύρια άνθρωποι. Ακριβώς μάλιστα επειδή συχνά απευθύνεται και σε ένα διαφορετικό κοινό από αυτό που παρακολουθεί τις διεθνείς εξελίξεις, προσφέρει πρόσφορο έδαφος για τη λεγόμενη χασμπάρα, την προπαγάνδα του Ισραήλ.

Από πέρυσι αρκετοί παρατήρησαν ότι η ψήφος του κοινού για το Ισραήλ παρουσιάζει πολύ μεγάλες διαφορές σε σχέση με την ψήφο των κριτών. Το φαινόμενο ήταν ιδιαίτερα αισθητό σε χώρες όπως η Ιρλανδία και η Ισπανία που έχουν από τα μεγαλύτερα φιλοπαλαιστινιακά κινήματα και όπου ακόμη και οι κυβερνήσεις έχουν καταδικάσει την πολιτική του Τελ Αβίβ.

Αυτό το γεγονός έδωσε σε Ισραηλινούς διπλωμάτες την ευκαιρία να στήσουν μια μαζική εκστρατεία προπαγάνδας, υποστηρίζοντας ότι υπάρχει μια ψευδής εικόνα κριτικής απέναντι στο Ισραήλ ενώ στην πραγματικότητα οι λαοί της Ευρώπης είναι στο πλευρό του. Συγκεκριμένα γίνεται λόγος για μια «σιωπηρή πλειοψηφία» που στηρίζει το Ισραήλ. Το ίδιο έκαναν στην Ελλάδα και διάφοροι γραμματοκομιστές του Ισραήλ και θιασώτες της γενοκτονίας όπως ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας, Άδωνις Γεωργιάδης, το σχόλιο του οποίου περιέχει πανομοιότυπες εκφράσεις με δηλώσεις ισραηλινών αξιωματούχων. .

Πώς καταφέρνει όμως το Ισραήλ να κερδίζει τόσο υψηλές θέσεις στην ψήφο του κοινού;

Λίγες ημέρες πριν από τον τελικό διαγωνισμό άρχισαν να κυκλοφορούν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης φήμες για νόθευση του αποτελέσματος, καθώς παρατηρήθηκε ένα περίεργο φαινόμενο: Θεατές από τη Νορβηγία που προσπαθούσαν να ψηφίσουν υπέρ της Κροατίας λάμβαναν το παρακάτω μήνυμα: «Σας ευχαριστούμε για την ψήφο σας στο Ισραήλ! Μπορείτε να ψηφίσετε 20 φορές, οπότε αν σας άρεσε ο διαγωνιζόμενος μπορείτε να ξαναψηφίσετε».

Οι διοργανωτές αναγνώρισαν το πρόβλημα αλλά υποστήριξαν ότι η αποστολή λανθασμένου μηνύματος δεν επηρέασε το αποτέλεσμα, καθώς όλες οι ψήφοι καταγράφηκαν κανονικά. Παρά τις αντιδράσεις που προκάλεσε, το ενδεχόμενο ανοιχτής νοθείας δεν είναι το επικρατέστερο σενάριο γιατί όπως φαίνεται το Ισραήλ είχε αρκετά άλλα «νόμιμα» μέσα στη διάθεσή του.

Τις ίδιες ημέρες χιλιάδες χρήστες μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε όλη την Ευρώπη ανέφεραν ότι βομβαρδίζονται από διαφημιστικά μηνύματα που τους καλούσαν να ψηφίσουν το τραγούδι με τον αριθμό 14. Το γεγονός ότι στα μηνύματα γινόταν ελάχιστη ή καμία αναφορά στο ότι το 14 αντιστοιχούσε στο Ισραήλ δείχνει ότι οι ισραηλινές αρχές έχουν άριστη εικόνα για τις αντιδράσεις που προκαλεί και μόνο το άκουσμα του ονόματος σε εκατομμύρια Ευρωπαίους πολίτες. Ποιος βρισκόταν όμως πίσω από αυτή την πρωτοφανή καμπάνια; Με μια πολύ πρόχειρη αναζήτηση στα στοιχεία της διαφήμισης αποκαλυπτόταν ότι είχε πληρωθεί απευθείας από το κράτος του Ισραήλ, όπως μπορείτε να δείτε και στις εικόνες που ακολουθούν.

I open YouTube and this is half my page – a shitty ad by genocidal “israel” for their shitty @eurovision song contest entry

even more reason to boycott this genocide-normalising shitshow #BoycottEurovision2025 pic.twitter.com/cYSeMAueeX

— Mak 🍀🇵🇸 (@boldlycarryon) May 15, 2025

Πριν από ένα χρόνο ο Γιονατάν Τουβάλ, γνωστός Ισραηλινός αναλυτής, ο οποίος αρθρογραφεί σε κορυφαία μέσα ενημέρωσης όπως οι New York Times, η Washington Post, οι Los Angeles Times και το περιοδικό Time είχε κάνει μια ακόμη αποκάλυψη. Σε μήνυμά του στο X ανέφερε τα εξής: «ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ Η ισραηλινή κυβέρνηση προσέλαβε ειδικό/ούς για να στήσουν ομάδες ψηφοφόρων σε δεκάδες χώρες με στόχο να αυξήσουν τη ψήφο του κοινού για το τραγούδι του Ισραήλ. Η προσπάθεια απέδωσε αφού το τραγούδι κέρδισε τη δεύτερη θέση».

SCOOP: Ahead of last week’s @Eurovision, the Israeli government hired expert(s) to set up voting communities across dozens of countries aimed at pumping up the popular votes for the 🇮🇱 song. The effort was successful as the song won 2nd place in the popular vote. pic.twitter.com/oB4en6rd8s

— Yonatan Touval (@Yonatan_Touval) May 14, 2024

Παρακολουθώντας κανείς την περσινή ψηφοφορία διαπιστώνει ότι ενώ το Ισραήλ θα βρισκόταν στη 12 θέση (52 βαθμοί) με βάση την ψηφοφορία των κριτών, εκτινάχθηκε στην πρώτη χάρη στις ψήφους του κοινού (323 βαθμοί) πριν πέσει τελικά στη πέμπτη* θέση. Για άλλη μια φορά, η πολύ υψηλή βαθμολογία που συγκέντρωσε σε χώρες όπως η Ιρλανδία (10 βαθμούς) που ασκούν την σκληρότερη κριτική προς το κράτος του Ισραήλ είχε προκαλέσει εντύπωση ακόμη και σε ισραηλινά ΜΜΕ. 

Την καταγγελία είχε επιβεβαιώσει πέρυσι μιλώντας στην ισραηλινή ιστοσελίδα Ynet και ο Ντέιβιντ Σαράνγκα ανώτατο στέλεχος του υπουργείου Εξωτερικών. «Είναι αλήθεια ότι εμείς, ως υπουργείο Εξωτερικών, λειτουργήσαμε σε φιλικό προς τη χώρα ακροατήριο για να αυξήσουμε τις ψήφους» είχε δηλώσει ο Σαράνγκα, ο οποίος είχε παίξει κομβικό ρόλο σε μεγάλες επιχειρήσεις προπαγάνδας του Ισραήλ στις ΗΠΑ και σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες.  

Αναλύοντας το ρόλο που έπαιξε το ισραηλινό διπλωματικό σώμα, το Ynet ανέφερε τα εξής: «Πριν λάβει η Golan την υποστήριξη του ευρωπαϊκού κοινού προηγήθηκε μια εκστρατεία του Υπουργείου Εξωτερικών και του Γραφείου Δημοσίων Σχέσεων της κυβέρνησης για τους λάτρεις του Eurovision, στην οποία η εκπρόσωπος του Ισραήλ απευθύνθηκε σε αυτούς στα γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικά, τσεχικά, λετονικά, εσθονικά, αλβανικά, γεωργιανά και αγγλικά και τους ζήτησε να την ψηφίσουν… Τα βίντεο που γύρισε η Γκολάν ανέβηκαν σε ειδικό κανάλι στο YouTube και έλαβαν πάνω από 14 εκατομμύρια προβολές. Η εκστρατεία απευθυνόταν σε κοινό που επιλέχθηκε με βάση λεπτομερή ανάλυση των προτύπων ψήφου στο παρελθόν και του ενδιαφέροντος που έδειξαν οι χώρες αυτές για το τραγούδι «Hurricane». Το Υπουργείο Εξωτερικών και η Υπηρεσία Δημοσίων Σχέσεων έδωσαν έμφαση σε ακροατήρια που αγαπούν τη Eurovision, όπως η LGBT κοινότητα στην Ευρώπη, μέλη fan club, δημοσιογράφων που καλύπτουν τον διαγωνισμό και opinion leaders».

H ανάμιξη του ισραηλινού υπουργείου Εξωτερικών στο διαγωνισμό φαίνεται πως είχε ενοχλήσει αρκετές χώρες. Η κρατική ραδιοτηλεόραση της Σλοβενίας, RTV SLO, που έχει την ευθύνη για την εθνική ομάδα τη χώρας απευθύνθηκε στην EBU καταγγέλλοντας ότι υπάρχουν «αναπάντητα ερωτήματα» από σειρά «αμφισβητούμενων γεγονότων» και την έλλειψη δημοκρατίας στη λειτουργία του θεσμού. Σε επιστολή της η RTV ζητούσε περισσότερα στοιχεία για τις ψήφους από την Σλοβενία καθώς εμφανίστηκε απρόσμενα μεγάλος αριθμός ψηφοφόρων, σε σχέση με το παρελθόν.  Επίσης αναρωτιόταν γιατί δίνεται δικαίωμα ψήφου σε ολόκληρο τον κόσμο και όχι μόνο στα κράτη που συμμετέχουν. Αν και στην επιστολή δεν υπήρχε αναφορά στο Ισραήλ, δημοσιογράφοι που παρακολουθούν για χρόνια το διαγωνισμό ανέφεραν ότι η Σλοβενία φωτογράφιζε το Ισραήλ με αφορμή τις δηλώσεις του Σαράνγκα . 

Ακόμη λοιπόν και χωρίς τις πληροφορίες περί νοθείας, το ίδιο το υπουργείο Εξωτερικών του Ισραήλ έχει επιβεβαιώσει την πραγματοποίηση μιας επιχείρησης astroturfing (περισσότερα για την τακτική μπορείτε να διαβάσετε στο βιβλίο Προπαγάνδα και Παραπληροφόρηση), με την οποία επιχειρεί να παρουσιάσει ένα σιωπηρό κίνημα συμπαράστασης προς το Ισραήλ. 

Υ.Γ Διαβάζοντας σχετικά σχόλια σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης και σε εφημερίδες θα μπορέσετε να εντοπίσετε και ποιοι έχουν αναλάβει να προωθήσουν αυτό το μήνυμα στην Ελλάδα. 

Χένρι Τζέιμς , Το Στρίψιμο της βίδας :The Innocents" /"Μια μορφή στο παράθυρο") /Οι αθώοι (1961)

Φαντάσματα ψυχών ή παιχνίδια του μυαλού;

7 Νοεμβρίου 2019

  

Για τη νουβέλα του Χένρι Τζέιμς «Το στρίψιμο της βίδας» (μτφρ. Τόνια Κοβαλένκο, εκδ. Ψυχογιός).

Της Χριστίνας Μουκούλη

bookpress.gr

7 Νοεμβρίου 2019

  

Πόσο πιθανό είναι να συμβεί στον καθένα «το στρίψιμο της βίδας»; Πόσο εύκολο είναι να αρχίσει το μυαλό να ξεστρατίζει και να περιπλανιέται σε δαιδαλώδεις διαδρόμους χωρίς διέξοδο; Κάτω από ποιες προϋποθέσεις μπορεί να συμβεί αυτό; Ποιοι παράγοντες μπορεί να το επιτείνουν ή να το επισπεύσουν; Παίζει ρόλο η προδιάθεση ενός ατόμου ή η κληρονομικότητα σε μια ψυχική νόσο ή όλοι έχουμε τις ίδιες πιθανότητες κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες; Αυτά είναι μερικά από τα ερωτήματα τα οποία γεννά στον αναγνώστη η ανάγνωση της νουβέλας του Χένρι Τζέιμς.

Η ταινία «Μια μορφή στο παράθυρο» (The Innocents - 1961), με πρωταγωνίστρια την Ντέμπορα Κερ, απέδωσε σε μεγάλο βαθμό το κλίμα και τις ψυχολογικές προεκτάσεις της νουβέλας, αποτελώντας μια πολύ καλή κινηματογραφική μεταφορά.

Το Στρίψιμο της βίδας (1898), από τα πιο γνωστά έργα του Τζέιμς, μεταφέρθηκε στο θέατρο και στον κινηματογράφο 28 φορές. Το 1971, ο Μάρλον Μπράντο πρωταγωνίστησε στην ταινία Ο άνθρωπος της νύχτας του Μάικλ Γουίνερ, που βασίζεται στην ιστορία του Τζέιμς. Η ταινία Μια μορφή στο παράθυρο (The Innocents - 1961), με πρωταγωνίστρια την Ντέμπορα Κερ, απέδωσε σε μεγάλο βαθμό το κλίμα και τις ψυχολογικές προεκτάσεις της νουβέλας, αποτελώντας μια πολύ καλή κινηματογραφική μεταφορά [βλ. κεντρική εικόνα].

Τα στοιχεία της πραγματικότητας

Μια παρέα Άγγλων αριστοκρατών ψάχνει τρόπους διασκέδασης που μπορούν να προκαλούν το ενδιαφέρον και να συνοδεύονται από μυστήριο. Ένας από την παρέα θα διηγηθεί μια ιστορία παράξενη και τρομακτική. Η ιστορία είναι καταγεγραμμένη σ’ ένα χειρόγραφο το οποίο ώς τώρα κανείς δεν το έχει διαβάσει. Η πρωταγωνίστρια της ιστορίας τού το παρέδωσε πριν από καιρό. Εκεί είχε καταγράψει γεγονότα και καταστάσεις τις οποίες, όπως ισχυρίζεται, βίωσε στο σπίτι όπου εργαζόταν. Την είχε προσλάβει ένας πλούσιος εργένης για να εκτελεί χρέη γκουβερνάντας-δασκάλας στα δυο του ανίψια, τα οποία είχαν χάσει τους γονείς τους και τελούσαν υπό την κηδεμονία του. Εκείνη –δεν μαθαίνουμε ποτέ το όνομά της– δέχεται να αναλάβει εξ ολοκλήρου τη φροντίδα των δύο παιδιών, με τους όρους που έθεσε ο εργοδότης της: να μην τον ενοχλήσει ποτέ και για τίποτε.

Στην αρχή όλα είναι τέλεια. Το σπίτι πολυτελές, το περιβάλλον κοντά στη φύση ειδυλλιακό, τα παιδιά υπάκουα και με καλούς τρόπους, η συνεργασία με το υπόλοιπο προσωπικό άψογη. Η τόση τελειότητα όμως κάποια στιγμή καταντάει βαρετή. Η νεαρή κοπέλα, σε έναν μοναχικό της περίπατο, σκέφτεται ότι «θα ήταν υπέροχο, σαν υπέροχο ρομάντζο, να ανταμώσω ξαφνικά κάποιον».

Φαντάσματα ή παραίσθηση;

Και κάπου εδώ μπαίνουν στη σκηνή τα φαντάσματα. Η νεαρή γκουβερνάντα αρχίζει να βλέπει τις μορφές δύο ατόμων που δεν είναι πια στη ζωή, της δεσποινίδος Τζέσελ, προηγούμενης γκουβερνάντας των παιδιών, και του Πίτερ Κουίντ, του υπηρέτη. Τους βλέπει να στέκονται σε διάφορα σημεία, εντός και εκτός σπιτιού. Το γεγονός αυτό άλλοτε την τρομοκρατεί κι άλλοτε ενισχύει το θάρρος και την γενναιότητά της, καθώς θεωρεί ότι πρέπει να αναλάβει με ηρωισμό και αυτοθυσία την προστασία των δύο παιδιών από τα κακόβουλα σχέδια των πνευμάτων.

Μέσα σε ομιχλώδη ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας, η νεαρή κοπέλα έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της και κλονίζεται η εμπιστοσύνη στις αισθήσεις της και σε ό,τι αυτές αντιλαμβάνονται ως αληθινό.

Τα πνεύματα αυτά εμφανίζονται όντως ή όλο αυτό είναι προϊόν της φαντασίας της; Μέσα σε ομιχλώδη ατμόσφαιρα μυστηρίου και αγωνίας, η νεαρή κοπέλα έρχεται αντιμέτωπη με τον εαυτό της και κλονίζεται η εμπιστοσύνη στις αισθήσεις της και σε ό,τι αυτές αντιλαμβάνονται ως αληθινό. Ένα περιρρέον κλίμα φόβου, ανατριχίλας κι αμφισβήτησης διαταράσσει τις λεπτές ισορροπίες του μυαλού της. Επιπλέον, η άρνηση της κυρίας Γκρόουζ, της οικονόμου του σπιτιού, να της μιλήσει ανοιχτά για τα γεγονότα που είχαν προηγηθεί εξάπτει την περιέργειά της και δίνει τροφή στη φαντασία της.

Ο συγγραφέας χρησιμοποιεί πρωτοπρόσωπη αφήγηση προσδίδοντας στο κείμενό του αμεσότητα και ζωντάνια. Ταυτόχρονα όμως επιτυγχάνει μερική ενημέρωση του αναγνώστη, κάτι που υπηρετεί τον στόχο του. Ο αναγνώστης μαθαίνει μόνο όσα γνωρίζει ο αυτοδιηγητικός αφηγητής, ο οποίος διαθέτει και παρέχει μονοδιάστατη ενημέρωση. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με τις εναλλαγές πραγματικού και εξωπραγματικού, δημιουργούν ένα κλίμα αγωνίας, απορίας και φόβου. Κι αυτό το κλίμα εύκολα περνάει και στον αναγνώστη, αφήνοντάς του αναπάντητα ερωτήματα. Ακόμη και ο συγγραφέας, όπως ομολόγησε ο ίδιος, όταν έγραψε την ιστορία αυτή, φοβόταν το βράδυ να ανέβει στο δωμάτιό του.

Ένταξη στην εποχή

Ο Χ. Τζέιμς αναλύει τον άνθρωπο, τις συμπεριφορές και την ψυχολογία του στα πλαίσια της κοινωνίας του 19ου αιώνα. Έξυπνος, φιλόδοξος, μοναχικός, μυστηριώδης, εκκεντρικός, απαιτητικός, με πολλές ανησυχίες, σχολαστικός στη χρήση και τη διατύπωση της γλώσσας, με λόγο υπαινικτικό και δυσνόητο, ειρωνικός, με περίπλοκη και ανορθόδοξη σκέψη, συναισθηματικός, λεπτομερής ηθογράφος, σχολαστικός αναλυτής χαρακτήρων, ψυχογραφεί την πάλη του ανθρώπου με τον εαυτό του και κυρίως τη δική του πάλη με τις φιλοδοξίες, τις απαιτήσεις και τους κανόνες σύμφωνα με τους οποίους θεωρεί ότι πρέπει να πορεύεται. Κρίνει, επικρίνει και αμφισβητεί τους πάντες και τα πάντα και πρώτα απ’ όλους τον εαυτό του και το έργο του. Αμφιβάλλει διαρκώς αν γράφει αυτά που πρέπει.

Στις 14 Σεπτεμβρίου 1954 πραγματοποιήθηκε η  πρεμιέρα της όπερας Το στρίψιμο της βίδας, σε μουσική σύνθεση του Benjamin Britten, βασισμένη στη νουβέλα του Χένρι Τζέιμς. Την όπερα είχε αναθέσει στον συνθέτη  η Μπιενάλε της Βενετίας εκείνης της χρονιάς και παρουσιάστηκε στο Teatro La Fenice.

Το στρίψιμο της βίδας συνοδεύεται από επίμετρο του Κολμ Τομπίν. Πρόκειται για ένα άρθρο του Ιρλανδού συγγραφέα, το οποίο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian, τον Ιούνιο του 2006. Αναφέρει λοιπόν ο Τομπίν ότι «τα παιδιά μπορεί να μη βλέπουν τα φαντάσματα στην ιστορία του Τζέιμς, τα βλέπει όμως ο αναγνώστης. Τα φαντάσματα κατά πάσα πιθανότητα υπήρχαν μόνο στο μυαλό της γκουβερνάντας. Τα ίδια αυτά φαντάσματα όμως, δεν τρομάζουν μόνο την ίδια, αλλά και τον αναγνώστη».

Ο Χένρι Τζέιμς ήταν Αμερικανός λογοτέχνης, με καταγωγή από την Ιρλανδία και τη Σκωτία. Γεννήθηκε στις 15 Απριλίου 1843 στη Νέα Υόρκη και πέθανε στις 25 Φεβρουαρίου 1916 στο Λονδίνο. Ήρθε σε επαφή με τις λογοτεχνικές τάσεις της εποχής του εξ απαλών ονύχων καθώς, λόγω της οικονομικής και μορφωτικής κατάστασης της οικογένειάς του, στο σπίτι του σύχναζαν πολλοί άνθρωποι του πνεύματος. Έκανε πολλά ταξίδια στην Ευρώπη, όπου γνώρισε τον Ντίκενς, τον Μωπασσάν, τον Έλιοτ, τον Ζολά κ.ά. Έζησε για πολλά χρόνια στο Λονδίνο. Στο έργο του διακρίνουμε επιρροές από τον Μπαλζάκ, τον Ίψεν, τον Χόθορν, τον Τουργκένιεφ. Το 1864 έγραψε το πρώτο του διήγημα, το A Tragedy of Error. Έγραψε συνολικά 30 μυθιστορήματα, πολλά διηγήματα και κριτικά δοκίμια. Ενδεικτικά αναφέρουμε: Το χρυσό κύπελλο (1904), Ντέιζυ Μίλλερ (1878), Πλατεία Ουάσιγκτον (1880), Το πορτρέτο μιας κυρίας (1881), Ο Αμερικάνος (1877), Οι Βοστονέζες (1885), Η εικόνα στο χαλί (1896) και πολλά άλλα.

* Η ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΜΟΥΚΟΥΛΗ είναι νηπιαγωγός.

**********************************************************************************************************************

The Innocents" ("Μια μορφή στο παράθυρο") /Οι αθώοι (1961)ΚΡΙΤΙΚΗ

vandimir.blogspot.com

«ΑΘΩΟΙ"; ΙΣΩΣ. ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ; ΣΙΓΟΥΡΑ!

Υπάρχουν ταινίες "είδους" που ξεπερνούν τα όρια του είδους τους και γίνονται κινηματογραφικά αριστουργήματα. Πιστεύω ότι τέτοια ταινία είναι το "The Innocents" ("Μια μορφή στο παράθυρο" ο ελληνικός τίτλος) του Jack Clayton (1921-1995) του 1961. Ο Clayton γύρισε πολύ λίγες ταινίες, αυτή εδώ όμως είναι σίγουρα το αριστούργημά του. Βασισμένη στο "Στρίψιμο της βίδας" του Χένρι Τζέιμς, παραμένει μια από τις πιο κλασικές ταινίες τρόμου όλων των εποχών και μια κλασική ταινία γενικότερα.
Μια μοναχική, θρήσκα γυναίκα γίνεται γκουβερνάντα δυο ορφανών παι1961, δι΄ών (=διά των οποίων)  και πηγαίνει να ζήσει μαζί τους στον τεράστιο, απομονωμένο πύργο τους. Σιγά - σιγά αρχίζει να πιστεύει ότι τα παιδιά έχουν "καταληφθεί" από τα πνεύματα του σατανικού επιστάτη του πύργου και της ερωμένης του, που είναι πια νεκροί και οι δύο. Όμως...
Εδώ ταιριάζει το κλασικό "Η συνέχεια επί της οθόνης". Κι εγώ αρχίζω να εκθειάζω τις αρετές του φιλμ. Ασπρόμαυρο, με υπέροχη, πραγματικά ατμοσφαιρική και υποβλητική φωτογραφία, κλειστοφοβικό (καθώς η αίσθηση της απομόνωσης είναι πανταχού παρούσα), με ένα παιδικό τραγουδάκι να κολλάει στη μνήμη και να στοιχειώνει τον θεατή, παίζει όσο ελάχιστες άλλες ταινίες με τη λογική του δισυπόστατου: Όλα όσα παρακολουθούμε έχουν δύο πιθανές, αντίθετες όψεις. Τα παιδιά μπορεί να είναι όντως στοιχειωμένα από τα πνεύματα των νεκρών, μπορεί όμως και να είναι εντελώς αθώα, όπως ο τίτλος της ταινίας. Η γκουβερνάντα (ένας από τους καλύτερους ρόλους της Ντέμπορα Κερ) μπορεί να είναι έτοιμη να θυσιαστεί για να τα σώσει, μπορεί όμως να είναι και υστερική, να φαντάζεται τα πάντα και στην πραγματικότητα να καταστρέφει τα παιδιά που υπεραγαπά (ή νομίζει ότι υπεραγαπά). Τα φαντάσματα μπορεί να βρίσκονται εκεί και να στοιχειώνουν τον πύργο και τα παιδιά, μπορεί όμως και να βρίσκονται μονάχα στο άρρωστο μυαλό της ηρωίδας.
Έτσι το φιλμ γίνεται μεταξύ άλλων και ένα σχόλιο πάνω στη στέρηση (σεξουαλική ή άλλη) και τη μοναξιά και τα τέρατα που αυτή μπορεί να γεννήσει. Ή πάνω στο θέμα της υποτιθέμενης αθωότητας της παιδικής ψυχής, που μάλλον είναι ανύπαρκτη - η αθωότητα εννοώ (τα παιδιά, επειδή ακριβώς δεν έχουν κοινωνικοποιηθεί, είναι στην πραγματικότητα το άκρον άωτο του εγωισμού). Και ταυτόχρονα παγώνει πραγματικά το αίμα, τρομάζει βαθιά με τρόπο υποβλητικό, δίχως ουσιαστικά να δείχνει σχεδόν τίποτα, δίχως μπαμπούλες και ξαφνικά "μπου".»

Μια Μορφή στο Παράθυρο (The Innocents)

The Divas - Most Beautiful Soprano Arias

THE DIVAS 0:00 Maria Callas: Verdi: Macbeth, Act 1: “Nel dì della vittoria ....Vienil t'affretta” 7:52 Joyce DiDonato: Mozart: La Clemenza di Tito: “Non più di fiori” 14:26 Renata Scotto: Puccini: Madama Butterfly, Act 2: "Un bel di vedremo" 19:10 Jennifer Larmore: Bizet: Carmen, WD 31, Act 1: Habanera. "L'amour est un oiseau rebelle" 23:31 Ghena Dimitrova: Puccini: La Bohème: “Quando m'en vo' soletta per la via” 26:04 Maria Callas: Vincenzo Bellini: Norma, Act I: "Casta diva" 31:44 Barbara Hendricks: La Wally, Act 1: "Ebben? ... Ne andrò lontana" 36:09 Joyce DiDonato: Mozart: Le nozze di Figaro, K. 492, Act 2: "Voi che sapete" 39:01 Montserrat Caballe: Pietro Mascagni: Cavalleria Rusticana: “Voi lo sapete, o mamma” 43:05 Diana Damrau: Donizetti: Lucia di Lammermoor, Act 1: "Regnava nel silenzio" 47:57 Elisabeth Schwarzkopf: Verdi: Otello, Act IV: Willow Song. "Piangea cantando" 54:46 Maria Callas: Verdi: Nabucco, Act 2: "Ben io t'invenni ... Anch'io dischiuso un giorno" 01:03:55 Natalie Dessay: Delibes: Lakmé, Act 1: "Les fleurs me paraissent plus belles" 01:07:58 Ghena Dimitrova: Puccini Manon Lescaut, Act 4: "Sola, perduta, abbandonata” 01:12:25 Montserrat Caballe: Puccini: La Rondine Act I: “Chi il bel sogno di Doretta” 01:15:35 Diana Damrau: Donizetti: Lucia di Lammermoor, Act 1: "Quando rapito in estasi" 01:20:25 Ghena Dimitrova: Puccini: Turandot, Act 2 Scene 2: "In questa Reggia" 01:26:26 Joyce DiDonato: Charles Gounod: Faust: “Faites-lui mes aveux” 01:29:24 Maria Callas: Cherubini: Medea Act 1 “Dei tuoi figli la madre Medea” 01:33:50 Mirella Freni & Nicolai Gedda: Puccini: La Bohème, Act 1: "Sì. Mi chiamano Mimi" 01:38:43 Montserrat Caballe: Puccini: Turandot: “Tu che di gel sei cincta” 01:41:16 Kiri te Kanawa: Wagner: Tannhauser Act 1 “Dich teure Halle gruss ich wieder” 01:46:06 Ruth Ann Swenson: Puccini: Turandot: “Signore, ascolta!” 01:48:53 Edita Gruberova: La Sonnambula Act 1 “Come per me sereno” 01:51:34 Barbara Hendricks: Gianni Schicchi: "O mio babbino caro" 01:54:05 Anna Moffo: Lucia di Lammermoor: The Bride of Lammermoor “Spargi damaro pianto” (Mad Scene) 01:58:09 Maria Callas: Tosca: Act 2 “Vissi d’arte” 02:01:12 Maria Callas: Tristan und Isolde Act 3 “Morte damore Dolce e calmo” 02:08:55 Felicity Lott: Mozart: Le nozze di Figaro Le K. 492 Act III Aria “Dove sono I bei momenti” 02:14:12 Montserrat Caballe: Puccini: La Bohème, Act 3: "Donde lieta uscì" 02:17:40 Ghena Dimitrova: Andrea Chenier: “La Mamma Morta” 02:22:29 Ruth Ann Swenson: Manon Lescaut: “In quelle trine morbide” 02:25:20 Beverly Sills: Rossini: Il Barbiere di Siviglia, Act 1: "Una voce poco fà"