Λεξικό εδωδίμων

Ραφανίς, η ,κν. ρεπάνι,( Raphanus sativus)

Φυτό ψυχρής εποχής , που καλλιεργείται για τον εδώδιμο καρπό του ευρέως σε όλο τον κόσμο. Το εδώδιμο ρεπάνι έχει καυστική γεύση, λόγω των πτητικών αιθέριων ελαίων της σάρκας του, και τρώγεται συνήθως ως ορεκτικό. Είναι πλούσιο σε βιταμίνη C και φτωχό σε θερμίδες, γι΄ αυτό η βρώση του συνιστάται σε όσους κάνουν δίαιτα και σε όσους υποφέρουν από διαβήτη.
Ιστορ.: Το ρεπάνι ήταν μέρος της καθημερινής διατροφής των αρχαίων Ελλήνων, αλλά θεωρούνταν έδεσμα ευτελές. Ο Αθήναιος, στο έργο του «Δειπνοσοφισταί», αναφέρει την άποψη του συγγραφέα Άμφιτα : Όποιος ψωνίζει και μπορεί να χαρεί ψάρια εκλεκτά, αλλά τελικά προτιμά να αγοράσει… ρεπανάκια, ε, αυτός είναι για τρελός για δέσιμο (μαινόμενος)
Ιατρ.: Ορισμένες ποικιλίες ρεπανιών εκτιμώνται ιδιαιτέρως για τις χολαγωγικές και αντισπασμωδικές ιδιότητές τους (ευνοούν τη διούρηση και προκαλούν παροχέτευση της χοληδόχου κύστης) . Το ρεπάνι επίσης , λόγω του μεγάλου όγκου φυτικών ινών, συμβάλλει στην κινητικότητα του εντέρου, διευκολύνοντας την αφόδευση.
Σημείωση: Η βιοχημική ιδιοσυστασία του ρεπανιού ευνοεί τη ζύμωση στο έντερο μεγάλου όγκου αερίων του τύπου S2O4H2+ CH+Ca3RA (υδρόθειο+ μεθάνιο), με τις γνωστές δυσάρεστες συνέπειες για όσους έχουν την ατυχία να βρίσκονται δίπλα σε άτομο που κατανάλωσε ικανή ποσότητα ρεπανιών.

Πωλητής ραφανίδων σε ελληνική λαϊκή αγορά. Κατά τους οικονομικούς αναλυτές θεωρείται ο κύριος υπεύθυνος για την αύξηση του πληθωρισμού στη χώρα αυτή, μετά την υιοθέτηση του Ευρώ, άποψη όμως που δεν ασπάζεται ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδας, κ. Γκαργκάνας.

<= Ο κύριος Γκαργκάνας, σκληρός αντίπαλος του πληθωρισμού και των ραφανιδοπωλών...