Σαν θαλασσάκι να κυματίσεις
και σαν αέρας να σηκωθείς,
να με ζαλίσεις, να με σκορπίσεις
και τη ζωή μου μη λυπηθείς.
Να γίνεις φλόγα να με δροσίσεις
και μεσημέρι να τυφλωθώ,
σημαδεμένος απ' την αγάπη
στα δυο σου μάτια να γκρεμιστώ.
Σαν άδειο σπίτι να με ανοίξεις
και τη σιωπή μου μη φοβηθείς,
το όνομά σου να ψιθυρίσεις
και στη δροσιά μου να κοιμηθείς.
Σαν ένα δέντρο να φτερουγίσω
σαν καταρράκτης να ξοδευτώ,
σημαδεμένος απ' την αγάπη
στα δυο σου μάτια να γκρεμιστώ.
Νικόλα Σεβαστάκη*
Περιοδικό Φρέαρ________________
Ο Κωστής, ανιψιός του παπα-Μανώλη Τρανουδάκη, απλώνοντας τις αρίδες του στο μεσαίο στασίδι, έπιανε κατά το συνήθειό του το Τροπάριο της Κασσιανής.
Αμαρτιών μου τα πλήθη
και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Δίπλα του, με μπάσα φωνή, άρχιζα το ευλογητός ει Κύριε, δίδαξόν με τα δικαιώματά σου ή το γύριζα στο αιωνία σου η μνήμη αξιομακάριστε αδελφέ, αλλάζοντας κάθε φορά το όνομα του αξιομακάριστου. Απέναντί μας ακριβώς ο Αλέξης ξεπατίκωνε λόγια από το Πάτερ Ημών για να τα ενώσει με το Smoke on The Water των Deep Purple. Ο Αλέξης ήταν ο πιο καλλίφωνος από όλους μας και στις φαρδιές τσέπες του μπουφάν του είχε ένα τσαλακωμένο αλουμινόχαρτο με το μαύρο της ημέρας.
Ασκούσαμε, μέρα παρά μέρα, τη βέβηλη ψαλτική μας στο απόμερο εκκλησάκι του Αγίου Χαραλάμπους. Πρώτα ανάβαμε ένα κερί για να εξευμενίσουμε τις ουράνιες δυνάμεις που πιθανόν (ποτέ δεν ξέρεις) να κατοικούσαν εκεί μέσα. Έπειτα βγαίναμε έξω να ανασάνουμε το άρωμα των πεύκων και των σκίνων, ξαπλώνοντας στο ασπρισμένο πεζούλι πάνω στα μπουφάν μας. Γκρεμιζόμασταν μέσα σε σιωπές που έμοιαζαν με ονειροπόληση, αν και θα μπορούσες να τις χαρακτηρίσεις χαύνωση και μαστουροσβήσιμο.
Ο Αλέξης αναλάμβανε την ξενάγηση στην επουράνια Μικρή Άρκτο. Αναρωτιόταν διαρκώς αν οι εξωγήινοι είχαν ανέσεις στα σπίτια τους ή αν γούσταραν να ζουν μέσα σε κρατήρες, ολόγυμνοι με τα πράσινα χεράκια και τα σχιστά τους μάτια. Ο Κωστής διέκοπτε τα παραμιλητά του Αλέξη επιστρέφοντας στο συνηθισμένο θέμα μας, στο πώς θα προσεγγίζαμε πιο ευφυώς τις Ξένες, αυτές που ενσάρκωναν το πλήθος των επιθυμητών για μας αμαρτιών.
Ήμασταν λοιπόν στο γνωστό μέρος με τα τσιμπούκια, τους αναπτήρες zippo και τα τζιν μπουφάν για τη νυχτερινή ψύχρα και τη μόστρα. Μας είχε όμως καταβάλει η ακεφιά από τις αλλεπάλληλες ήττες με τις Ξένες μας: εδώ και μήνες τα κορίτσια μάς έβρισκαν πληκτικούς και άγευστους, παιδάρια δίχως αυτοκίνητο κι ούτε καν ένα μηχανάκι της προκοπής, εφήβους πλασμένους για βασανιστικούς ποδαρόδρομους με ξερό στόμα να βρωμούν τα χνώτα μας στις τέσσερις η ώρα τη νύχτα. Η ερωτική αποτυχία είχε σκάψει μέσα μας ένα βαθύ πηγάδι στιφό νερό. Παίζαμε ως εκ τούτου με φτηνές, αυτοσχέδιες ουσίες στο αίμα. Ο Κωστής πρότεινε ένα πανί εμποτισμένο με βενζίνη καθαρισμού για βαθιές ανάσες. Ο Αλέξης έτριβε με το γουδοχέρι τα υπνωτικά χάπια tavor της μητέρας του και τα έριχνε μαζί με το χασίς σε έναν δανέζικο καπνό πίπας που τον είχε ανακαλύψει στο συρτάρι του πατέρα του. Αυτές οι συνεδρίες αυτοκαταστροφής και ο συναφής συνωμοτισμός της μαστούρας προλόγιζαν τις βόλτες μας που είχαν πια κάτι από απελπισμένη περιπολία σε αναζήτηση μιας νύχτας επιτέλους διαφορετικής.
Η δική μου ταπεινή συμβολή στην ομήγυρη ήταν να συνδέω τη ζωή μας με απόμακρα γεγονότα: ειδικός, ας πούμε, σε εξωτικές λέξεις από την κομμουνιστική παράδοση, αντιγραφέας φράσεων από δελτία ειδήσεων και πάντα πρόθυμος για μετατροπή της πραγματικότητας σε μυστικιστικό χρησμό. Ο καθείς το ταλέντο του, η μικρή δημοκρατία της παρανομίας τα περιείχε αλεσμένα όλα. Εκείνο όμως το συγκεκριμένο βράδι μας είχε πλακώσει η έλλειψη έμπνευσης. Είχαμε πει να το διαλύσουμε, μα να πάμε πού; Ο ύπνος δεν ήταν λύση και για μένα μάλιστα είχε επιπλέον το στοιχείο της ταπεινωτικής υποχώρησης. Τότε συνηθίζαμε να πέφτουμε για ύπνο μόνο όταν είχαν καεί άδοξα όλες οι σαρκικές δυνατότητες της νύχτας.
Είχαμε αράξει στο πεζούλι του ναΐσκου και στο πλάι μας κείτονταν το δάσος. Δεν μπορούσες να μπεις σε αυτό το ρουμάνι, ούτε είχες και λόγους αν δεν ήσουν αλεπού ή ζούμπερο. Κάπου πιο πέρα άσπριζαν σακούλες και κουφάρια πεταμένων ηλεκτρικών συσκευών, ένας σκουπιδότοπος σε ένα ξέφωτο του πευκοδάσους. Καλώδια, λάστιχα και σκουριασμένοι ντενεκέδες τυριών στόλιζαν από τότε την όμορφη, αγνή μας φύση.
Ακούτε ρε;
Τι είναι;
Ποντικονυφίτσα θα ’ναι, είπα, σαν να ήμουν βέβαιος πως αρχίζαμε πάλι να παίζουμε με τον φόβο. Η φούντα ανέβαζε τους παλμούς μας και η βενζίνα ζύμωνε άγρια τα εγκεφαλικά μας κύτταρα. Ο φόβος γινόταν ένας αξιοθαύμαστος μηχανισμός, με τη βοήθεια του οποίου αποκτούσαν κάποιο ενδιαφέρον τα στοιχειώδη αντικείμενα και οι μονόχνοτες υπάρξεις.
Μπορεί να’ ναι και τσάκαλος ή κάνα τσοπανόσκυλο, είπε σιγανά ο Αλέξης, ανάβοντας τον φακό του. Τα πεύκα απέναντι έστεκαν ασάλευτες, κοιμώμενες μορφές.
Ένας τύπος ερχόταν αργά προς το μέρος μας μέσα από τα αγκάθια και την αγριάδα: γενειοφόρος με μάλλινη προβιά στους ώμους, κάπως σαν τον Βόγλη στην ταινία αλλά να αγριεύεσαι. Σηκωθήκαμε σαν φαντάροι στην έφοδο του αξιωματικού, κρύβοντας όπως-όπως τα τσιμπούκια και το χόρτο στο αλουμινόχαρτο που τώρα έλαμπε πεθαμένο ψάρι σε μια ακρούλα.
Ο άγνωστος δεν μίλησε. Πήραμε να κοιταζόμαστε ενώ εκείνος μελετούσε φιλοπερίεργα την αναστάτωση που είχε προκαλέσει η απρόκλητη εισβολή της φαντασίας μας. Και αν τελικά δεν έπαιρνε τον λόγο, θα είχαμε μείνει με την εντύπωση πως σταθήκαμε θύματα μιας δασικής οφθαλμαπάτης. Τελικά ο καλόγερος συστήθηκε ως Γεδεών Καλλίμαχος και η φωνή του ήχησε απολύτως αληθινή και εξωονειρική. Θα μάς έκανε, είπε, τη μεγάλη παραχώρηση να μιλήσει στη σημερινή γλώσσα, γιατί αλλιώς δεν θα τον καταλαβαίναμε γιατί ερχόταν από άλλη εποχή.
Γεννήθηκα με το όνομα Τοντόρ Μπόγκα στις όχθες του Δουνάβεως, επί Σουλτάνου Ιμπραήμ του Τρελού που σεις δεν θα τον έχετε ακουστά. Εκεί μεγάλωσα μέχρι που μας έδιωξε όλους η μεγάλη αρρώστια. Τέσσερις οικογένειες βρεθήκαμε σε αυτήν την ερημία όπου δεν άκουες ανθρώπινη φωνή, μόνο λύκους που ολοφύρονταν. Ούτε εκατό ψυχές δεν είχε το νησί σας. Εδώ γύρω φυτοζωούσε μόνο ένας, με το όνομα Δημήτριος Κερασούντιος. Δυο μέτρα άνθρωπος, θα τον περνούσες για κάποιον απόγονο των Βαράγγων της Πόλης έτσι ξανθός και υπερυψωθείς που ήταν. Αυτός κήρυττε τις αιρετικές σοφίες του, πως η σωτηρία θα έλθει από τον τοκετό της ύλης και όταν πια θα έχουμε λασπωθεί εν όλω στην αμαρτία. Φτάνεις, έλεγε, στο ανώτερο φως αφού πρώτα κολυμπήσεις στο πιο βαθύ σκότος. Στη μοχθηρία βρίσκεις την αρχή της ιάσεως. Για αυτό σας λέγω τώρα πως και σεις που ζείτε παραβαίνοντας τα ιερά και τα όσια, εγγόνια και τρισέγγονα του άτιμου Κερασούντιου είστε. Σας έχει καβαλήσει η αίρεση αφού πιστέψατε πως θα λυτρωθείτε δαιμονιζόμενοι και ασχημονούντες στον οίκο του Κυρίου. Δαιμονιζόμενοι και ασχημονούντες!
Όση ώρα ο Καλλίμαχος μάς έκρινε αυστηρά σαν σπορές κάποιας αίρεσης, εμείς λουφάζαμε με σκυμμένα κεφάλια, παιδάκια που υπέμεναν την επίπληξη ενός στριφνού δασκάλου. Ούτε ξέραμε τι γύρευε από μας και για ποιο λόγο ένας πεθαμένος από το χίλια εξακόσια τόσο είχε πάρει την απόφαση να επέμβει στον ασήμαντο κύκλο μας. Εκείνες τις στιγμές τον φανταζόμουν να χτίζει το καλύβι του με λάσπη και άχυρο ή να ευλογεί το κοκκινόχωμα κάτω απ’ τις καστανιές και να καίει τα αγριόχορτα σιγοτραγουδώντας άσματα της φυλής του.[........................]
Θανάσης ΚαρτερόςΠάλι ο Τσίπρας! Κάθε μέρα και κυρίως κάθε νύχτα. Πάει να μπουχτίσει ακόμα και το φιλοθεάμον κοινό του Σκάι, του Star και του Mega-Σουλελέ. Αυτός έφερε τον Κασσελάκη, αυτός τον έδιωξε με τη μομφή, αυτός προσπαθεί να τον αποκλείσει από την κούρσα της αρχηγίας του ΣΥΡΙΖΑ, αυτός είναι επικεφαλής της νομενκλατούρας, αυτός συνωμοτεί, αυτός είναι μπλεγμένος με μαύρα ταμεία, αυτός υπονομεύει. Όποια πέτρα να σηκώσεις από κάτω αυτός, αυτός, αυτός.
Ουδέν νεώτερον θα πείτε. Σύμφωνοι, αλλά έχουμε τώρα καινούργια επεισόδια στο σίριαλ. Επειδή ξίνισε όσο και να ‘ναι πια η σούπα -άλλαξε βρε ευλογημένε κανάλι, πάλι για τον Τσίπρα θ’ ακούμε;- διακινείται άλλο αφήγημα. Εξ οικείων κυρίως αυτό. Ο Τσίπρας προσκυνά γονυκλινής τη διαπλοκή και τους πολιτικούς της εκπροσώπους. Αυτοεξευτελισμός κι ακόμα χειρότερα, γράφει γνωστός δημοσιογράφος. Περί Νοβάρτις, αλλά και περί πάρτης, περιφέρει συγγνώμες, λέει, για να κερδίσει μια θέση στον παράδεισο και πάλι. Μέχρι καθαρίστρια του Μαξίμου του πρότεινε να γίνει -τόσο καλά και ψύχραιμα.
Κι έτσι ζούμε αυτές τις μέρες το παράδοξο όχι της Αριστεράς του Τσίπρα, αλλά της Περιφοράς του Τσίπρα. Που τον τελειώνουν ο καθένας καταπώς τον συμφέρει, ή καταπώς ευκολύνεται να βγάλει τα απωθημένα του. Προσέξτε και κρατάτε χτένα για το ξεμάλλιασμα της λογικής: Ο Τσίπρας κατηγορείται από κάποιους που πολεμούν τη διαπλοκή, ότι διαπλέκεται. Μάλιστα. Η διαπλοκή όμως εξακολουθεί να τον αντιμετωπίζει σαν κακό λύκο, αν και διαπλέκεται. Και ποιον αντιμετωπίζει, μέχρι Σουλελέ, σαν Κοκκινοσκουφίτσα; Μα τον Κασσελάκη. Από Star σε Mega, κι από Παραπολιτικά σε Απογευματινή, ο Στέφανος είναι το μεγάλο θύμα του Τσίπρα. Και κλάμα η διαπλοκή και η φαντασιακή πλοκή δεύτερης και τρίτης κατηγορίας, για την καταδίωξη ενός αθώου. Για την Κοκκινοσκουφίτσα που θέλει να καταβροχθίσει ο κακός λύκος.
Ω του θαύματος, ο Τσίπρας είναι διαπλεκόμενος, αλλά σε δελτία και πρωινάδικα, ο Κασσελάκης λούζεται στο φως των προβολέων και το τσάι και συμπάθεια των υποβολέων της διαπλοκής. Βλέπεις κάποιον να τρώει ξύλο σε κανάλια, εφημερίδες, σάιτ και ραδιόφωνα της διαπλοκής; Ο Τσίπρας είναι. Βλέπεις κάποιον να τον γιατροπορεύουν ως θύμα, να επιστρατεύουν δικηγόρους της συμφοράς για να στηρίξουν το δίκιο του, να απαριθμούν το δράμα του, να περιγράφουν το μέσα και το έξω της δοκιμασίας του; Ο Κασσελάκης είναι. Πώς τώρα, Μέσα που διακινούν ιδέες προοδευτικές, αριστερές, δημοκρατικές, καταφέρνουν να τραβάνε κι αυτά μερικές κλωτσιές στον Τσίπρα, που καταχτυπά μπροστά στα μάτια τους η διαπλοκή, και να δηλώνουν πολέμια της διαπλοκής, είναι η πεμπτουσία του παράδοξου. Οι μεν τον θεωρούν τελειωμένο γιατί παραμένει αδιόρθωτος, οι δε τον θεωρούν τελειωμένο -έως ηθικής εξόντωσης μάλιστα ορισμένοι- γιατί κατάντησε...διορθωμένος. Μπερδευτήκατε; Πάρτε μια βοήθεια από το κοινό: Και οι μεν και οι δε, και οι διακονούντες και κάποιοι πολεμούντες τη διαπλοκή, έχουν ένα κοινό σημείο: Στηρίζουν, υποστηρίζουν, δοξάζουν, συγχωρούν, προωθούν, τον Κασσελάκη. Ως αναμορφωτή της Αριστεράς, ή ως θύμα της, δεν έχει σημασία. Αυτός τους ενώνει και τους δονεί, ή απλώς τους βολεύει. Κι έτσι, ανοιχτή η καρδιά και τα στούντιο και οι σελίδες της διαπλοκής, αλλά και ορισμένων της αντι-διαπλοκής γι’ αυτόν. Μαύρα μαντάτα και μάνταλα για τον Τσίπρα. Αυτά και ο νοών νοήτω.
Και ως ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ ένα ερώτημα πίκρας και οργής: Το Ντοκουμέντο του Κώστα Βαξεβάνη, με το γνωστό πρότερο έντιμο δημοσιογραφικό βίο, τι δουλειά και τι κίνητρα έχει για να συμμετέχει σ’ αυτό το πογκρόμ; Να φτάνει να κακοποιεί πολιτικά και ηθικά ακόμα και στενούς συνεργάτες του Τσίπρα, όπως τον Μιχάλη Καλογήρου; Τον οποίο εμφανίζει σε δημοσίευμά του περίπου ως συνένοχο του παιδοβιαστή Γεωργιάδη;;; Έχει σχέση αυτό το υποπροϊόν με τη δημοσιογραφία που υπηρετεί τόσα χρόνια; Κι αν το χαρακτηρίσουμε δολοφονία χαρακτήρα θα είμαστε υπερβολικοί;
Το Ισραήλ αιφνιδιάστηκε από τη στρατιωτική επιχείρηση εξέγερσης της 7ης Οκτωβρίου 2023 που προκάλεσε τις πιο επικίνδυνες και μεγαλύτερες απώλειες στην ιστορία του από την ίδρυσή του.
Η Αμερική, από την άλλη, εξεπλάγη από την ευθραυστότητα της ισραηλινής άμυνας, η οποία κατέρρευσε μέσα σε λίγα λεπτά στα σύνορα της Γάζας ανοίγοντας το δρόμο για την αντίσταση να φτάσει στο Τελ Αβίβ αν ήθελε.
Αυτή ήταν η έκπληξη στην αρχή, αλλά αυτό που ακολούθησε…προκάλεσε ακόμη μεγαλύτερη κατάπληξη καθώς το Ισραήλ εξεπλάγη από τη δύναμη και την αποτελεσματικότητα της αντίστασης στη Γάζα και από τη διάρκεια του πολέμου, μιας που είχε συνηθίσει σε αστραπιαίους πολέμους, που μερικές φορές, αν παρατεινόταν, θα διαρκούσε για λίγες μέρες, εβδομάδες ή μήνες.
Το Ισραήλ εξεπλάγη επίσης από την πλημμύρα κινητοποιήσεων και καταδίκης αυτού του πολέμου που σάρωσε τις πρωτεύουσες και τα πανεπιστήμια του κόσμου.
Στη συνέχεια εξεπλάγη από την απώλεια του κύρους και της εικόνας που είχε καλλιεργήσει ώστε να προβάλλεται σαν όαση δημοκρατίας και πολιτισμού στη Μέση Ανατολή, αφού αφενός κατατέθηκε εναντίον του προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ με αίτημα να διωχθούν οι ηγέτες του με την κατηγορία της γενοκτονίας, και αφετέρου ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου εμφανίστηκε να εκφωνεί την ετήσια ομιλία του μπροστά σε κενές θέσεις στη Γενική Συνέλευση των Ηνωμένων Εθνών.
Επιπλέον, το Ισραήλ εξεπλάγην και από την αποτυχία του να πετύχει τον εκτοπισμό του παλαιστινιακού λαού μας από τη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, νομίζοντας πως η εκκένωση των παλαιστινιακών εδαφών ήταν εφικτή.
Όσο για την Αμερική, η οποία έχει πολιτική δύο μέτρων και σταθμών και ζητά τη διακοπή του πολέμου παρέχοντας ταυτόχρονα όλα τα συστατικά για τη συνέχιση και την κλιμάκωσή του, δεν θα μπορούσε να περιμένει την ένταση της αιμορραγίας που της επέβαλε αυτός ο πόλεμος, οικονομικά, δίνοντας δισεκατομμύρια δολάρια στο Ισραήλ χωρίς λογαριασμό, μεταφέροντας εκατοντάδες χιλιάδες τόνους τακτικών, βαριών και έξυπνων πυρομαχικών, για την κάλυψη του πολέμου σε πολλά μέτωπα ταυτόχρονα, δίχως σαφή προοπτική για τελείωμα ή υποχώρηση του πολέμου.
Οι Παλαιστίνιοι, οι Λιβανέζοι, θυσίασαν δεκάδες χιλιάδες μάρτυρες, ενώ πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν σε σημείο αναπηρίας. Ταυτόχρονα, εκατοντάδες χιλιάδες σπίτια καταστράφηκαν, η εκπαίδευση διαταράχθηκε, νοσοκομεία τέθηκαν εκτός λειτουργίας και εκατομμύρια εγκαταστάθηκαν στο ύπαιθρο κάτω από το κρύο του χειμώνα και τη ζέστη του καλοκαιριού. Οι ασθένειες και οι επιδημίες εξαπλώθηκαν με τρόπο που δεν είχε ξανασυμβεί.
Όλα αυτά είναι οδυνηρά και αποκαρδιωτικά, αλλά αυτό που παρήγαγε ο πόλεμος είναι βαθύτερες και πιο σημαντικές αλήθειες, δηλαδή ότι το Παλαιστινιακό ζήτημα συνεχίζει την αναβίωση και την παρουσία του ως πρωταρχικό ζήτημα σε επίπεδο όλου του κόσμου. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τη σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής ή του Ισραήλ, όσο αυτό το ζήτημα παραμένει χωρίς λύση που να ικανοποιεί τους ενδιαφερόμενους φορείς. Αυτό έχει γίνει πλέον ξεκάθαρο σε όλο τον κόσμο και αυτό είναι το αποτέλεσμα που περιέγραψε ο Αμερικανός υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν από τις πρώτες μέρες του πολέμου.
Το Ισραήλ, που δεν κερδίζει από άποψη τακτικής παρά μόνο στην επίτευξη μεγαλύτερου αριθμού δολοφονιών Παλαιστινίων και Λιβανέζων και την πραγματοποίηση συστηματικής καταστροφής, σίγουρα θα χάσει στρατηγικά αλλά και στη γεωπολιτική αναδιάρθρωση των συμφερόντων του με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η ικανότητα των λαών να κερδίζουν είναι αυτό που μας διδάσκει η Ιστορία. Και η νίκη τους είναι στρατηγική.
Μαρουάν Τουμπάσι
Πρώην πρέσβης της Παλαιστίνης στην Ελλάδα και συνιδρυτής του Προοδευτικού Φόρουμ για την Ελληνοπαλαιστινιακή Αλληλεγγύη.
Οι ταινίες του Λαρς Φον Τρίερ, μπορεί συχνά πυκνά να έχουν χαρακτηριστεί ως προκλητικές, αλλά σε κάθε περίπτωση παραμένουν οι ιδιοφυείς δημιουργίες ενός χαρισματικού καλλιτέχνη. Στο συγκινητικό «Χορεύοντας στο Σκοτάδι», έχουμε την ευκαιρία να απολαύσουμε την υποκριτική σύμπραξη επί της μεγάλης οθόνης, της Μπιόρκ με την Κατρίν Ντενέβ. Ένα έργο που τιμήθηκε με τον Χρυσό Φοίνικα των Καννών και προβάλλεται το Σάββατο 27 Μαΐου στο Ταινιόραμα 2023 του ΑΣΤΥ.
Η Σέλμα, μία Τσέχα μετανάστρια στις Ηνωμένες Πολιτείες, χάνει σταδιακά την όρασή της εξαιτίας μίας κληρονομικής ασθένειας. Παρ’ όλα αυτά, δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια και δουλεύει σκληρά σ’ ένα εργοστάσιο, ενώ παράλληλα βάζει στην άκρη χρήματα ώστε ο γιος της να έχει την ευκαιρία να χειρουργηθεί και να μην καταλήξει τυφλός, όπως εκείνη. Δυστυχώς όμως, η μοίρα στέκεται σκληρή απέναντι της.
Το φιλμ «Χορεύοντας στο Σκοτάδι», διαθέτοντας αρκετά στοιχεία μιούζικαλ, είναι στο σύνολό του μία γλυκιά, όσο και δραματική ιστορία που ειπώθηκε ιδανικά από έναν ιδιαίτερο δημιουργό. Πολύ καλή η Μπιόρκ στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά βέβαια και η κορυφαία Γαλλίδα ηθοποιός Κατρίν Ντενέβ, που παρά τον μικρό της ρόλο, κλέβει σε κάθε της εμφάνιση τις εντυπώσεις.[.........]
Ο Αναστάσης Βιστωνίτης μας μεταφέρει το «Παρασκήνιο της μνήμης» του, και
μας διηγείται μια περιπέτεια στη λογοτεχνία, στις ιδέες, στο έργο και
στους τόπους όπου έζησαν οι μεγάλοι συγγραφείς και διανοητές· ένα
γοητευτικό πανόραμα και ταυτοχρόνως μια πνευματική αυτοβιογραφία. Από
την Κομοτηνή στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στην Νέα Υόρκη, και πάλι πίσω
στην Αθήνα, ένα ταξίδι που συνεχίζεται μέσα στις προκλήσεις της
λογοτεχνίας και των Γραμμάτων.
Τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε ο Στέφανος Κασσελάκης με τη δημιουργία της ιστοσελίδας odikosmasssyriza.gr, παρότι συνεχίζει να επικαλείται την ενότητα και να δηλώνει ότι θα μείνει στο κόμμα που πριν ένα χρόνο τον είχε τιμήσει με το αξίωμα του προσώπου του.
Η συγκεκριμένη ιστοσελίδα είναι φανερό πως έχει ως σκοπό να λειτουργήσει -ιεροσυλία οι συγκρίσεις- όπως η ιστοσελίδα «Ίσκρα» επί Λένιν, που αποτέλεσε τον πυρήνα για να δημιουργηθεί το κόμμα των μπολσεβίκων! Ο Στ. Κασσελάκης, παρά την οργισμένη αντίδρασή του είναι σαφές πως λειτουργεί με σκοπό να κρατήσει σε επαγρύπνηση τους απογοητευμένους υποστηρικτές του, αλλά και να διατηρεί στοιχεία τους ενόψει του Συνεδρίου και ενόψει της ίδρυσή νέου κόμματος που μοιάζει αναπόφευκτο και αποτελεί για όλους κοινό μυστικό.
«Εγώ θα μείνω στον ΣΥΡΙΖΑ μέχρι τέλους. Όσο ο ΣΥΡΙΖΑ παραμένει ΣΥΡΙΖΑ και εξακολουθεί να υπάρχει ως τέτοιος».
Την παραπάνω ρήση χρησιμοποιεί ο Στέφανος Κασσελάκης σε συνομιλητές του όταν τον ρωτούν γιατί δεν ιδρύει νέο κόμμα. Ρήση που όμως αφήνει απολύτως ανοιχτό το ενδεχόμενο ίδρυσης νέου κόμματος. «Δεν είναι πρόβλημα τα χρήματα, θα υπάρχουν οι συνδρομές των μελών. Έχω τη δυνατότητα, τα επικοινωνιακά μου δεν κοστίζουν, είναι σχεδόν μηδενικά τα έξοδα» φέρεται να απαντά στην ερώτηση αν αυτό που τον εμποδίζει για την ίδρυση νέου κόμματος.
Η δημιουργία, ωστόσο, της ιστοσελίδας για να συγκεντρώνει στοιχεία αποδεικνύει τις πραγματικές προθέσεις, ενώ δεν αποκλείεται να οδηγήσει την Κουμουνδούρου στην απόφαση να προσφύγει στη δικαιοσύνη καθώς παρανόμως ιδιοποιούνται -όπως εκτιμά- τα σύμβολα του κόμματος.
Σε κάθε περίπτωση, ο Στ. Κασσελάκης, έχει τρεις λύσεις, όπως λέει σε συνομιλητές του- και διαψεύσεις δεν δεχόμαστε:
-Να προσφύγει στη Δικαιοσύνη, πράγμα που στην παρούσα φάση απορρίπτει.
-Να ζητήσει τη σύγκλιση Διαρκούς Συνεδρίου, που θεωρεί την πιο εφικτή λύση προς την οποία προγραμματίζει πρωτοβουλίες το αμέσως επόμενο διάστημα.
-Να ζητήσει δημοψήφισμα μεταξύ των μελών για την υποψηφιότητά του ή άλλο συναφές θέμα που θα επιτρέπει να είναι υποψήφιος.
Διαρκές Συνέδριο ή δημοψήφισμα, ωστόσο, είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον να επιβάλλει.
Και αυτό καθώς το Μητρώο Μελών του ΣΥΡΙΖΑ που δεν ξεκαθάρισε επί της προεδρίας του περιλαμβάνει περίπου 230.000 μέλη (!) και για την πραγματοποίηση δημοψηφίσματος θέλει τις υπογραφές του 15% των μελών. Απαιτείται δηλαδή η συγκέντρωση και κατάθεση 35.000 περίπου υπογραφών, που πιθανόν αυτή τη στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τις έχει ως μέλη, αλλά πιθανόν -για να υπερβάλουμε και λίγο- ούτε ως ...ψηφοφόρους!
Σε κάθε περίπτωση τις επόμενες μέρες η σύγκρουση των δυο πλευρών θα οξυνθεί.
Του Παύλου Χριστόπουλου
ΑΠΟ ΤΟ GEOEUROPE
Η επιρροή της Taylor Swift εκτείνεται πέρα από τη μουσική και στον κόσμο της γεωπολιτικής, αν και όχι με την παραδοσιακή έννοια.
Οι περιοδείες της αποφέρουν σημαντικά έσοδα για πόλεις και χώρες που τις φιλοξενούν. Αυτός ο οικονομικός αντίκτυπος είναι τόσο μεγάλος, που κάποιοι παγκόσμιοι ηγέτες έχουν ασκήσει δημόσια πίεση για να συμπεριλάβει τη χώρα τους στις περιοδείες της.
Αν και δεν εμπλέκεται άμεσα στη χάραξη πολιτικής, η Swift χρησιμοποίησε την πλατφόρμα της για να υποστηρίξει συγκεκριμένους υποψηφίους και να ευαισθητοποιήσει σχετικά με πολιτικά ζητήματα. Για παράδειγμα, υποστήριξε τον Τζο Μπάιντεν στις εκλογές του 2020 στις ΗΠΑ. Πριν από λίγες ημέρες γνωστοποίησε ότι θα στηρίξει τη Κάμαλα Χάρις στις εκλογές του Νοεμβρίου. Αυτή η στήριξη, αναμένεται να φέρει νέους ψηφοφόρους στις κάλπες των Δημοκρατικών, χωρίς αυτό να προδικάζει με βεβαιότητα το εκλογικό αποτέλεσμα.
Η παγκόσμια δημοτικότητά της ξεπερνά τα σύνορα και τις γλώσσες. Αυτή η πολιτιστική επιρροή μπορεί να γεφυρώσει τις διαφορές και να δημιουργήσει μια αίσθηση κοινής εμπειρίας, ιδίως με τα κοινά που είναι εξοικειωμένα με την κουλτούρα της Δύσης.
Συνολικά, η επιρροή της Taylor Swift δεν αφορά τη γεωπολιτική στρατηγική ή τις διεθνείς σχέσεις, αλλά τον εκτεταμένο αντίκτυπο που μπορεί να έχει ένας ποπ σταρ στην οικονομία, την πολιτική και την παγκόσμια κουλτούρα.
Σε ό,τι αφορά τις προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, τον ερχόμενο Νοέμβριο, η εκδήλωση προτίμησης της Taylor Swift στην Κάμαλα Χάρις μπορεί να εμφανίσουν το φαινόμενο «Ψηφοφορία Swiftie»: Οι εγκρίσεις της Swift μπορούν να αυξήσουν σημαντικά την εγγραφή και τη συμμετοχή των ψηφοφόρων, ιδιαίτερα μεταξύ των νεότερων δημογραφικών ομάδων. Αυτή η «Ψηφοφορία Swiftie» μπορεί να επηρεάσει τα εκλογικά αποτελέσματα, ειδικά σε κοντινές κούρσες μεταξύ των υποψηφίων.
Αυτή η κινητοποίηση δεν περιορίζεται στις ΗΠΑ. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αναγνώρισε την επιρροή της και μάλιστα, ζήτησε τη βοήθειά της για την ενίσχυση της προσέλευσης των ψηφοφόρων για τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του 2024.
Οι ηγετικές ελίτ των ΗΠΑ και η βιομηχανία του θεάματος, θεωρούν ότι ως πολιτιστικό είδωλο η Swift μπορεί να προωθήσει θετικά μηνύματα ενότητας και κατανόησης. Η μουσική και η συνηγορία της μπορούν να γεφυρώσουν πολιτιστικούς διαχωρισμούς και να δημιουργήσουν μια αίσθηση κοινής εμπειρίας, προωθώντας μια πιο ειρηνική παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Παράλληλα, η τεράστια δημοτικότητά της, ιδιαίτερα στην Ασία, μπορεί να επηρεάσει θετικά την εικόνα των Ηνωμένων Πολιτειών σε παγκόσμια κλίμακα. Αυτή η «ήπια ισχύς» μπορεί να είναι πολύτιμο εργαλείο για την Ουάσιγκτον στις διεθνείς σχέσεις.
Ασχέτως των υπερβολών που εκπορεύονται από τις ΗΠΑ, η επιρροή της Swift είναι κυρίως εγχώρια και δεν επηρεάζει άμεσα μεγάλα γεωπολιτικά ζητήματα όπως ο πόλεμος ή οι εμπορικές συμφωνίες.
Η Taylor Swift διανύει πραγματικά μια μετεωρικής ανόδου φάση της ζωής της, μια φάση που κανένας σύγχρονος καλλιτέχνης δεν προσέγγισε. Και το φαινόμενο «Taylormania» είναι αληθινό. Αν και αυτό το είδος μανίας δεν είναι εντελώς νέο.
Έχουμε ξαναδεί αυτού του είδους τη μανία και με τους Rolling Stones (1972, 1980, 1989), Led Zeppelin (1971-75), Elton John (1971-1975), Michael Jackson (1983-1992), Madonna (1986-1992), U2 (1987-1992 και επίσης ίσως κατά τη διάρκεια του 360 Tour του 2009-11), και των δύο Backstreet Boys και NSYNC (1996-2001).
Αν θα έπρεπε να δοθούν οι πραγματικές διαστάσεις, το μόνο φαινόμενο που μπορεί να συγκριθεί, είναι το φαινόμενο «Beatlemania», τη δεκαετία του ’60.
Ωστόσο,
σε μακροχρόνια προοπτική, κανένα από αυτά τα φαινόμενα και μανίες δεν
κατάφερε να επηρεάσει καθοριστικά τις διεθνείς σχέσεις και τους
παγκόσμιους συσχετισμούς ισχύος.
Την οργή, την αγανάκτηση καθώς και την απογοήτευση της οικογένειας της Έφη Τσιχλάκη, η οποία δολοφονήθηκε από τον σύζυγό της τον Μάρτιο του 2016, εκφράζει ο δικηγόρος και ξάδελφος του θύματος γυναικοκτονίας, Εμμανουήλ Αθανασίου.
Σε ανάρτησή του ο ίδιος σημειώνει με νόημα: «Ελλάδα, η χώρα όπου ο δολοφόνος κληρονομεί το θύμα του, πουλάει το σπίτι που έγινε ο φόνος και βγάζει και φράγκα μετά την δολοφονία, όλα αυτά εν πλήρη παρανομία».
Επιπλέον, αποκαλύπτει ότι ο Άρειος Πάγος ακόμα δεν έχει εκδώσει απόφαση σχετικά με την αποφυλάκιση του συζύγου της -σωματοφύλακα και πρώην υποψήφιου βουλευτή με τη Χρυσή Αυγή- Κώστα Λεμενιτάκη, ο οποίος είχε κριθεί ένοχος για ανθρωποκτονία από πρόθεση, παρά την προσπάθεια του γυναικοκτόνου να παρουσιάσει τον θάνατο ως αυτοκτονία.
Παράλληλα, ο Εμμανουήλ Αθανασίου επισημαίνει ότι ο δολοφόνος της ξαδέρφης του Έφης, θα παραμείνει ελεύθερος «με τη βούλα της ελληνικής δικαιοσύνης» καθώς έτσι αποφάσισε το δικαστικό συμβούλιο στη Κρήτη μετά από έναν ολόκληρο χρόνο, εξετάζοντας την έφεση που άσκησε η Εισαγγελέας στο «προβληματικό βούλευμα αποφυλάκισης του Κ. Λεμενιτάκη», .
«Δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να περιγράψουμε πως νιώθουμε απέναντι σε αυτό το χάος… Σε αυτήν την θεσμική κατάντια! Χάθηκε και η ντροπή πια…» σχολιάζει καταλήγοντας ο Εμμανουήλ Αθανασίου επισημαίνοντας ότι η υπόθεση οδεύει στο ευρωπαϊκό δικαστήριο στο Στρασβούργο.
Αναλυτικά η ανάρτηση του Εμμανουήλ Αθανασίου:
«Οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών στην υπόθεση Τσιχλάκη έχουν προκαλέσει όχι απλά την οργή και την αγανάκτηση αλλά πλέον την απελπισία στην οικογένειά μας όσον αφορά το δικαστικό αυτό θρίλερ.
Μετά από έναν ολόκληρο χρόνο σχεδόν εξετάστηκε από δικαστικό συμβούλιο στη Κρήτη η έφεση που άσκησε η Εισαγγελέας στο προβληματικό βούλευμα αποφυλάκισης του Κώστα Λεμενιτάκη, ο οποίος είναι και θα παραμείνει ελεύθερος.
Με τη βούλα της ελληνικής δικαιοσύνης για μια γυναικοκτονία την οποία κάλυψε με κάθε τρόπο.
Ο Κώστας Λεμενιτάκης αποφυλακίστηκε μόλις λίγες εβδομάδες μετά την εξέταση των διπλών αιτήσεων αναίρεσης από το Α’ Ποινικό τμήμα του Αρείου Πάγου.
Εξέτισε την ποινή του σε Αγροτικές φυλακές, η δε επιμέτρηση της ποινής αφήνει σοβαρά ερωτηματικά σε νομικούς κύκλους.
Ο Άρειος Πάγος ΑΚΌΜΑ δεν έχει εκδώσει την σχετική απόφαση, γνωρίζοντας φυσικά ότι σε κάθε περίπτωση η υπόθεση Τσιχλάκη οδεύει προς Στρασβούργο και ότι για μία ακόμη φορά η ελληνική δικαιοσύνη θα ξεφτιλιστεί σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Ακόμα πιο σοκαριστικό;
Κρήτη – Ελλάδα, η χώρα όπου ο δολοφόνος κληρονομεί το θύμα του, πουλάει το σπίτι που έγινε ο φόνος και βγάζει και φράγκα μετά την δολοφονία, όλα αυτά εν πλήρη παρανομία.
Ελλάδα, μας αηδίασες… Δεν υπάρχουν πλέον λόγια για να περιγράψουμε πως νιώθουμε απέναντι σε αυτό το χάος… Σε αυτήν την θεσμική κατάντια! Χάθηκε και η ντροπή πια».
Requiem for a dream - Ρέκβιεμ για ένα όνειρο (2000) 
Κριτική: «Requiem for a Dream»: κάθετη βουτιά στην ανθρώπινη 
άβυσσο .
«Καλημέρα από τη "συμμορία της μιζέριας"» τόνισε η πρόεδρος του Συλλόγου Ιατρών ΕΣΥ – Ειδικευόμενων ΠΓΝΛ, Γεωργία Παπαδάμου και απάντησε στις ύβρεις Γεωργιάδη
Την αποκαρδιωτική κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΕΣΥ και ειδικότερα το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας περιέγραψαν εργαζόμενοι που παραχώρησαν συνέντευξη Τύπου. Παράλληλα έδωσαν αποστομωτική απάντηση στον Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος διαρκώς τους συκοφαντεί.
«Καλημέρα από τη "συμμορία της μιζέριας". Είμαστε σε ένα ιερό χώρο, το ΤΕΠ που δέχτηκε τα θύματα των Τεμπών, αυτό το έγκλημα που έχει στοιχειώσει όλο το νοσοκομείο, το ΤΕΠ που δέχτηκε τους πλημμυροπαθείς» τόνισε η πρόεδρος του Συλλόγου Ιατρών ΕΣΥ – Ειδικευόμενων ΠΓΝΛ, Γεωργία Παπαδάμου.
«Σας καλέσαμε για να σας ενημερώσουμε και να αποδομήσουμε όλη αυτή την ιστορία που περιγράφει η ηγεσία του υπουργείου Υγείας, η κυβερνητική ηγεσία για την υγειονομική περίθαλψη στη χώρα και ειδικά στο δικό μας νοσοκομείο.
«Είμαστε από το σωματείο γιατρών ΕΣΥ - ειδικευμένων, η "συμμορία της μιζέριας", όπως μας αποκαλεί ο υπουργός. Σήμερα βιώνουμε την κορύφωση της επίθεσης στο δημόσιο δωρεάν σύστημα υγείας, σε ένα πλαίσιο οργανωμένης υποχρηματοδότησης και υποστελέχωσης» τόνισε η Γεωργία Παπαδάμου και συμπλήρωσε ότι απώτερος στόχος της κυβέρνησης είναι η εμπορευματοποίηση του συστήματος υγείας και η προώθηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων.
Μεταξύ άλλων μίλησε για τις ελλείψεις σε προσωπικό και υλικά, τις παραιτήσεις γιατρών και τη φυγή τους στο εξωτερικό, τον παρωχημένο εξοπλισμό και τις ασυντήρητες υποδομές, την υπερεργασία χωρίς ρεπό και άδειες, την εργασιακή εξουθένωση και υποτίμηση της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
«Ο κύριος Γεωργιάδης, φερόμενος ως υπουργός Υγείας με θράσος και χυδαιότητα διανθίζει το καταστροφικό του έργο με επιθέσεις και λοιδορίες προς τους εργαζόμενους και χαμηλά αμειβόμενους υγειονομικούς, με υβριστικούς και απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς όπως ανθρωπάκια, τεμπέληδες, συμμορία της μιζέριας ενώ ταυτόχρονα με ασύστολα ψεύδη που εκτοξεύει αφειδώς και χωρίς περιστολή, με συστημικά ΜΜΕ, επιχειρεί να παραπλανήσει και να αποκρύψει την προσπάθεια της διάλυσης και υποβάθμισης των δημοσίων δομών» σημείωσε η Γεωργία Παπαδάμου και πρόσθεσε:
«Το έργο που έχει αναλάβει να διεκπεραιώσει και να ολοκληρώσει είναι με εκτροπή των δημοσίων νοσοκομείων και των κέντρων υγείας σε αυτόνομες επιχειρηματικές μονάδες με βάση λειτουργίας την αγοραία σχέση κόστους και οφέλους». Όπως είπε, «λειτουργούμε σαν ένα μέτριο Κέντρο Υγείας αυτή τη στιγμή»
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος του Ιατρικού Συλλόγου Λάρισας Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος, σημείωσε, όπως μεταδίδει το onlarissa.gr πως: «Η αχίλλειος πτέρνα της ενίσχυσης, της ριζικής ανασυγκρότησης, των σύγχρονων μεταρρυθμίσεων του Εθνικού Συστήματος Υγείας είναι η βαριά υποχρηματοδότηση. Αυτή έχει ως παρενέργεια πρώτον την υποστελέχωση, όχι μόνο των δημόσιων δομών των νοσοκομείων και Κέντρων Υγείας των δυσπρόσιτων περιοχών, αλλά και των νοσοκομείων της ενδοχώρας όπως είναι και αυτά της ευθύνης μας. Η δεύτερη παρενέργεια, είναι ότι λείπουν υλικά. Η τρίτη παρενέργεια είναι η επίπτωση της υποχρηματοδοτησης στη μη σωστή παροχή περίθαλψης προς τους συμπολίτες μας, αλλά και στη στασιμότητα της αναβάθμισης του ρόλου όχι μόνο των γιατρών αλλά και του υπόλοιπου προσωπικού. Θα αγωνιστούμε όλοι μαζί με όλες τις ενώσεις για να μπορέσουμε να τα θεραπεύσουμε όλα αυτά».
«Η υποστελέχωση, η οποία είναι τεράστια στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο», τόνισε ο Κωνσταντίνος Λαρίσης, μέλος του Σωματείου Εργαζομένων του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, «αποτελεί κραυγή αγωνίας, που έχουμε εκφράσει κατά διαστήματα, η κατάσταση αντί βελτιώνεται, γίνεται χειρότερη. Υπάρχει κίνδυνος να μην μπορούν να λειτουργήσουν τμήματα από την τεράστια έλλειψη προσωπικού».
Ο κ. Λαρίσης έκανε επίσης λόγο ακόμα και για αδυναμία λειτουργίας του νοσοκομείου για ένα χρονικό διάστημα, έως ότου συγκεντρωθούν τα απαραίτητα πόσα για την κάλυψη των ελλείψεων υλικών, που μέχρι τώρα καλύπτονται εκ των υστέρων από το Δ.Σ.
«Ποτέ μέχρι σήμερα δεν έχει δοθεί η βαρύτητα που θα έπρεπε σε ένα πανεπιστημιακό νοσοκομείο», πρόσθεσε ο πρόεδρος του Συλλόγου Καθηγητών Ιατρικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Γιάννης Τσούγγος. «Ο προϋπολογισμός του ΠΓΝΛ ήταν πάντα χαμηλότερος από τα υπόλοιπα πανεπιστημιακά νοσοκομεία. Είμαστε εδώ για να διεκδικήσουμε το ρόλο που πρέπει να έχει το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Λάρισας».
Μπορεί να είσαι ένας πετυχημένος επιχειρηματίας, μπορεί να είσαι έξυπνος όπως αρκετοί φίλοι σου διατείνονται, μπορεί να έχεις επικοινωνιακό χάρισμα, μπορεί να απασχολούνται τα πρωινάδικα με την προσωπική ζωή σου, μπορεί κι άλλα πολλά προσόντα να έχεις, Αλλά για ηγέτης της Αριστεράς δεν κάνεις, πολύ δε περισσότερο να ηγηθείς ενός κόμματος, που ηγέτης του υπήρξε ο Αλέξης Τσίπρας, τον οποίο προκλητικά αποκάλεσες «υπονομευτή» ενώ αυτός σε επέλεξε.
Αγαπητέ Στέφανε!
Δεν μπορείς να ηγείσαι στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.
Γιατί πρώτα πρέπει πολιτικά να ωριμάσεις, να μάθεις την πολιτική ιστορία του τόπου και ειδικότερα της Αριστεράς των αγώνων και των θυσιών.
- Να μάθεις ότι οι αξίες και οι αρχές της είναι ποτισμένες με αίμα
- Να μάθεις ότι το ψευδοκράτος δεν είναι «κρατίδιο»
- Να μάθεις ότι το ΝΑΤΟ δεν είναι η «Σύγχρονη Ιερή Συμμαχία»
- Να μάθεις, ότι οι αμοιβές των εργαζομένων πρέπει να καταβάλλονται κάθε μήνα για να προμηθεύονται τα προς το ζην και όχι να πιστώνονται με “stock options”
- Να μάθεις ότι οι αγωνιστές του Πολυτεχνείου απέρριψαν το χουντικό «Θρησκεία, Πατρίδα Οικογένεια» γι αυτό και βασανίστηκαν.
- Να μάθεις να σέβεσαι τους διαφωνούντες συντρόφους σου, και όχι να τους αποκαλείς «Πέμπτη φάλαγγα» ή «χούντα»
- Να μάθεις, να μη φαντασιώνεσαι ως «εχθρούς» τους συντρόφους σου, που σε αμφισβήτησαν πολιτικά στο τελευταίο Συνέδριο.
- Να μάθεις, ότι οι «κουκουλοφόροι» ήταν οι χαφιέδες των ναζιστών και όχι τα εκλεγμένα μέλη της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, που σε καθαίρεσαν με άψογες δημοκρατικές διαδικασίες.
- Να μάθεις, ότι η έκπτωσή σου από το αξίωμα του Προέδρου, δεν είναι «εκτροπή» ή «πραξικόπημα», όταν παρεκκλίνεις και αλλοιώνεις την πολιτική και τις αρχές του Κόμματος.
- Να μάθεις ότι υπάρχουν και στα κόμματα θεσμοί, αρχές, πολιτικές αξίες.
- Να μάθεις ότι το επίδομα άδειας των εργαζομένων στην Αυγή και στο Ραδιόφωνο «105,5 Στο Κόκκινο» καταβλήθηκε από τις δωρεές συντρόφων και φίλων της Αριστεράς και όχι από «μαύρα χρήματα», που ο Διευθυντής του Γραφείου σου, θεωρεί ότι ακόμα και οι δωρεές, για την πληρωμή των εργαζομένων είναι επιλήψιμες.
- Να μάθεις, ότι ο πρώην Πρωθυπουργός έκανε δωρεά, ενώ εσύ δάνεισες και τα πήρες πίσω.
- Να μάθεις, ότι για να μιλάς για «Δικός μας ΣΥΡΙΖΑ» πρέπει να είσαι γέννημα και θρέμμα του, να έχεις πονέσει για αυτόν, να έχεις συγκρουστεί με την ολιγαρχία και την οικονομική ελίτ της χώρας μας, να είσαι αριστερός και όχι φιλοξενούμενος.
Αγαπητέ Στέφανε!
- Δεν μπορείς να καλείς τους συντρόφους σου σε αγώνα «αξιοπρέπειας» όταν εσύ διασκέδαζες στην Κρήτη και οι εργαζόμενοι του ρ/σ «105,5 ΣΤΟΚΟΚΚΙΝΟ» και της Αυγής εκλιπαρούσαν για την καταβολή των δεδουλευμένων.
- Δεν μπορείς να καλείς δήθεν «αγανακτισμένους» «Συριζαίους» να προπηλακίζουν μέλη της ΚΕ επειδή κάνουν συντεταγμένα το καθήκον τους.
- Δεν μπορείς να στέλνεις εξώδικα στους συντρόφους σου, στην Γραμματέα και στα μέλη της ΚΕ του Κόμματος και ταυτόχρονα να επιδιώκεις να γίνεις Πρόεδρος του. Και ακόμη, να αναιρείς τη θεμελιώδη λειτουργία των πολιτικών κομμάτων εξαιτίας μιας πολιτικής αντιπαράθεσης.
- Δεν μπορείς να επικαλείσαι το καταστατικό του Κόμματος και δημοκρατικές διαδικασίες και να οργανώνεις ακτιβισμό ενάντια στους συντρόφους σου. Αντί αυτού, καλό θα σου έκανε, να διοχετεύεις αυτή σου την ενέργεια και τις πράξεις σου ενάντια στο καθεστώς Μητσοτάκη.
- Δεν μπορείς να δημιουργείς τεχνητή ένταση στο Κόμμα για να δίνεις καθημερινά τροφή στα συστημικά μέσα ενημέρωσης εξυπηρετώντας τον στόχο τους.
- Δεν μπορείς να κατηγορείς την πολιτική συνεργασιών του κόμματος, ως προϊόν της διαπλοκής. Ή δεν το κατανοείς ή συνειδητά προσβάλλεις την πεμπτουσία της πολιτικής του Κόμματος από τη γέννησή του.
- Δεν μπορείς με εχθρικές πράξεις και ενέργειες να προτρέπεις υποστηρικτές σου «Πάρτε το Συνέδριο». Από ποιόν θα το πάρουν το Συνέδριο, από τους ταξικούς εχθρούς, από την αστική τάξη, ή από τους συντρόφους που ίδρωσαν και έχυσαν δάκρια και αίμα για να το στήσουν. Η προτροπή αυτή μόνο ντροπή και θυμό προκαλεί.
Αγαπητέ Στέφανε!
Μάλλον δεν μπόρεσες να ενσωματωθείς στις ιδέες, στα οράματα, στις ηθικές αξίες της Αριστεράς, παρά το γεγονός, ότι χαρήκαμε που συνέπλευσες μαζί μας, πέρασες τον Ρουβικώνα.
Σε στηρίξαμε, πιστεύοντας ότι έγινες ένας από μας. Σου δώσαμε χρόνο για να ξεδιπλώσεις τις νέες ιδέες της σύγχρονης Αριστεράς, να συνενώσεις και να συ-στρατεύσεις τον απαγορευμένο κόσμο της Αριστεράς. Αντίθετα μας απογοήτευσες, μας οδήγησες στο χείλος του γκρεμού.
Το σύνολο της δράσης σου και των συμπεριφορών σου – όσο κι αν προσπαθούσαμε να σε δικαιολογούμε ή να τις καταπίνουμε - δεν συνάδουν με τις αρχές και τις αξίες του συντεταγμένου κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, γι αυτό δεν μπορείς πλέον να διεκδικείς την Προεδρεία του. Παρέμεινες αυτός που ήσουν. Δεν έγινες ποτές αριστερός.
Θέλουμε ένα Πρόεδρο που να έχει γαλουχηθεί στους αγώνες και στα κινήματα της κοινωνίας να έχει αποδεχτεί τα οράματα, τις αξίες και τις αξίες της αριστεράς, τις αρχές της συλλογικότητας, της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης. Έναν Πρόεδρο που θα γνωρίζει ότι ο εχθρός είναι απέναντι και δεν θα τον αναζητά μέσα στις τάξεις των συντρόφων του.
Ένας αγωνιστής με 60-χρόνη πορεία στους αγώνες της Αριστεράς, που με πάθος σε υποστήριξε για την εκλογή σου και στάθηκε δίπλα σου.
Κων/νος Ι. Νικόλτσιος
Υ. Γ Ο κος Νικόλτσιος Κων/νος είναι Πρόεδρος του Ομίλου των Μέσων Ενημέρωσης του Κόμματος, της εφημερίδας Η Αυγή και των ραδιοφωνικών σταθμών.
Σαν θαλασσάκι να κυματίσεις και σαν αέρας να σηκωθείς, να με ζαλίσεις, να με σκορπίσεις και τη ζωή μου μη λυπηθείς. Να γίνεις φλόγα να με δρ...
