Αλέκος Φασιανός___________________
Σεισάχθεια
Έτσι καθώς έσκαβα
μια μέρα έφτασα στον Σόλωνα
φιλόσοφο και ποιητή
και φραπεδιά στο χέρι
«Κοίτα» μου λέει « νεαρέ
πλήρης σεισάχθεια χρεών
και προπαντός ρε συ
πλήρης σεισάχθεια της λέξης»
«Κοίτα» του λέω «Σόλωνα... χλωμό
Αν ήσουν μάγκας και σωστός
δεν θα 'χαμε Πεισίστρατο
δεν θα 'χαμε Κλεισθένη
Και για τις λέξεις... δυστυχώς ...
Πρώτα κουβαλώ και μετά γράφω»
Λευκωσία, Μάρτης 2013
Πηγή: avgi.gr
************************
«Της Μέρκελ»
Θάνατος του Βελή-Γκέκα
[…]
Στην στράτα που επήγαινε, στην στράτα που πηγαίνει
οι κλέφτες τον καρτέρεψαν και τον γλυκορωτούσαν.
«Πού πας, Βελή μπολούκμπαση, ριτζάλι του βεζίρη;»
«Σ’ εσέν’, Αντώνη κερατά, σ’ εσένα Κιτσαντώνη».
Τρία ντουφέκια τόδωσαν, τα τρί’ αράδ’ αράδα∙
το ’να τον πήρε ξώδερμα, και τ’ άλλο στο κεφάλι,
το τρίτο το φαρμακερό, τον πήρε στην καρδιά του.
Το στόμα αίμα γέμωσε, τ’ αχείλι του φαρμάκι. (1)
«Πάνω από τέσσερις αιώνες τώρα, οι λόγιοι της Ευρώπης δεν μιλούν για την Ελλάδα παρά για να θρηνήσουν τον χαμό του αρχαίου της πολιτισμού, περιοδεύουν εκεί μόνο για να γυρέψουν τα χαλάσματα, παρ’ ολίγο νά ’λεγα τη σκόνη των πόλεων και των ναών της, αποφασισμένοι από πριν να εκστασιαστούν μπροστά στα πιο αμφίβολα απομεινάρια εκείνου που ήταν η Ελλάδα εδώ και δύο ή τρεις χιλιάδες χρόνια. Όσο για τα επτά ή οκτώ εκατομμύρια ανθρώπους, κατάλοιπα σίγουρα, κατάλοιπα ζωντανά του αρχαίου λαού της πολυαγαπημένης αυτής γης – αλλάζουν τα πράγματα. Οι λόγιοι δεν τους λογάριασαν καθόλου, ή αν μίλησαν γι’ αυτούς, το έκαμαν στα πεταχτά μονάχα, και για να τους χαρακτηρίσουν φυλή τιποτένια, ξεπεσμένη σε σημείο που να αξίζει μόνο την περιφρόνηση, ή τη λύπηση των καλλιεργημένων ανθρώπων. Παίρνοντας στα σοβαρά τα επιχειρήματα των περισσότερων λογίων, κοντεύει κανείς να θεωρήσει τους σημερινούς Έλληνες σαν κάτι παράταιρο και ανίερο, ριγμένο άκαιρα ανάμεσα στα ιερά ερείπια της παλιάς Ελλάδας, για να χαλάσει το θέαμα και την εντύπωση στους ελλόγιμους θαυμαστές που τα επισκέπτονται πότε-πότε». (2)
Στις μέρες μας
(υπονοεί ο Anonymous)
το ποίημα δεν είναι φωτεινό σπαθί
Jet I
Είναι ντουφέκι μαύρο και βαρύ
που ρίχνει τρεις πικρές γραφές
να σε βαρέσει μία
στο κεφάλι
*************************
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
1. Claude Fauriel, Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια Α΄, έκδοση του 1824-1825, επιμέλεια Αλέξης Πολίτης, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 2η έκδοση, Ηράκλειο 2000, σ. 149.
2. Claude Fauriel, Ελληνικά Δημοτικά Τραγούδια Α΄, ό.π., σ. 17
Πηγή: poiein.gr (Μάιος 2013)
*****************
.:BiblioNet : Νικολαΐδης, Παναγιώτης, φιλόλογος/ποιητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου