Η ΓΡΑΙΑ ΝΕΟΤΗΣ

 

Πόσας καρδίας νεαράς, ακμαίας μόλις είδον,

να τας κομίζει εύλαλος Μαϊου αηδών,

να τας κυκλώσιν εύθυμοι σωρείαι χρυσαλλίδων,

να τας μεθύσκει της ζωής ο εύοσμος ροδών·

 

και όμως με το μέτωπον πλήρες ωχρών ρυτίδων

μελαγχολούσαι να πατούν του γήρως τον ουδόν*

και κατηφείς, αντί χρυσών και χαρωπών ελπίδων

με μνείας να διέρχονται του βίου την οδόν.

 

Ω, ναι! Οδούς δυστυχιών είχεν αυτάς εγγίσει,

και πρώιμον ωρίμασαν, το θέρος των πριν φθάση,

γηράσασαι πριν ή χαρούν το έαρ το γλυκύ!

 

Ούτως εν μήλον εύχαρι, πριν ή το έαρ σβήση,

πίπτει πολλάκις ώριμον χωρίς να ωριμάση,

διότι… εις τα στήθη του εις σκώληξ κατοικεί.

 

AΓΓΕΛΟΣ ΒΛΑΧΟΣ (1838-1920)

 

*του γήρως τον oυδόν : το κατώφλι των γηρατειών

.:BiblioNet : Βλάχος, Άγγελος, 1838-1920