Πρώτη Μαΐου
Δεν ήξερε πώς είχε βρεθεί εκεί, δεν ήξερε πώς έχασε αυτούς που
αγάπησε. Μόνο ένας άγγελος κλέφτης ερχόταν να του σημάνει το τέλος που
θα ’ρχόταν. Ένα τραγούδι για την Γκέρνικα σκέφτηκε, μιας και βρισκόταν
κοντά της. Ένα τραγούδι για τους πατέρες και της μητέρες της Διεθνούς
Ταξιαρχίας.
Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη... για ιδέστε όλοι και
μένα που ’χω φτερά σπασμένα κι ακροβατώ... Ο ερημίτης περπατούσε πάνω
στις σκιές και ακροβατούσε στις άκρες της προσωπικής του οδύνης. Ένα
παράπονο του καϊκτσή και μια πλανεύτρα τσιγγάνα τον έκαναν να δακρύζει,
για ό,τι αγάπησε, για ό,τι με επιμέλεια έκρυψε, για ό,τι με ευθύνη
δούλεψε, για ό,τι με καημό ερωτεύτηκε. Μόνος πια, χωρίς το παιδί, χωρίς
την αγαπημένη του φίλη, καθόταν σ’ ένα καπηλειό της Μασσαλίας
αγναντεύοντας τη θάλασσα που πλανεύτρα που του τα ’χει πάρει όλα. Έπινε
αψέντι, κι αυτό το πράσινο χρώμα γινόταν πόθος ανειρήνευτος που τον
έκαιγε στα κατάβαθα του.Δεν ήξερε πώς είχε βρεθεί εκεί, δεν ήξερε πώς έχασε αυτούς που αγάπησε. Μόνο ένας άγγελος κλέφτης ερχόταν να του σημάνει το τέλος που θα ’ρχόταν. Ένα τραγούδι για την Γκέρνικα σκέφτηκε, μιας και βρισκόταν κοντά της. Ένα τραγούδι για τους πατέρες και της μητέρες της Διεθνούς Ταξιαρχίας. Να, όλα τα φαντάσματα έρχονταν δίπλα του, τώρα που ένοιωθαν πως η μοναχικότητά του τσάκιζε τις ψυχές των χαμένων. Μια πόρνη του ζητούσε έρωτα και του ’δινε τάμα της Αγίας καρδιάς. Εκείνος, γενναίος της ηδονής, σύρθηκε μαζί της στα στενά του λιμανιού σ’ ένα δωμάτιο με φως χαμηλό. Πρωτομαγιά σίμωνε στη Γαλλία, κι έβλεπε, μέσα από τα κόκκινα σεντόνια του φτηνού δωματίου, χιλιάδες λαού να ξεχύνονται στους δρόμους και να φωνάζουν συνθήματα για την παγκόσμια εργατική πρωτομαγιά. Κι αυτός, χαμίνι του άσεμνου δρόμου, ζαλισμένος από το αψέντι και από το βλέμμα της πόρνης που του ’λεγε συνέχεια για την χαμένη της ζωή.
Έβλεπε το γυμνό κορμί της σαν μια λαμπάδα ίσια, κι αυτός σαλός να κρατά την λαμπάδα αυτή για να μπει σε μια εκκλησία. Το ράσο του είχε γίνει πια ερείπιο, μια καρδιά σκισμένη από τις αντάρες μιας δύσκολης ζωής, κι ακόμα πιο δύσκολου μυαλού. Έλα αγάπη μου, του είπε η πόρνη, είναι άνοιξη, πάμε να δούμε έξω το φως ενός ήλιου που προμηνύει το καλοκαίρι. Εκείνος δεν απάντησε τίποτε. Είχε μείνει στη λέξη «αγάπη» μου. Αυτή η λέξη δεν υπήρχε για κείνον. Ό,τι είχε από αυτήν την είχε δώσει σ’ εκείνους που δεν έβλεπε πια. Τώρα, εντός του υπήρχε μια ψύχρα που κανένας ήλιος δεν θα μπορούσε να θερμάνει, καμία μυστική ευλογία δεν θα μπορούσε να λειάνει. Τα τιμαλφή του τα πέταξε όλα στο λιμάνι, πάνω σ’ ένα χορό. Είναι δύσκολο πράγμα να ξαναπερπατήσεις, σκέφτηκε, την ώρα που ακουγόταν οι φωνές από τις πορείες των συνδικάτων.
Πρώτη Μαΐου. Το μυαλό του δεν μπορούσε να γυρίσει πίσω σ’ άλλες πιο χαρούμενες πρωτομαγιές. Όχι, όλα είχαν σβηστεί εντός του. Ήταν πια ένα παιδί της Λήθης. Γι’ αυτό δεν θυμόταν πια τι είχε γίνει και είχε χάσει το παιδί και την φίλη του. Μόνο ένα τραγούδι θυμόταν, λες κι ερχόταν από μια άλλη ζωή, ένα τραγούδι που ’λεγε για μικροπαντρεμένη κόρη ξανθή, τίποτε άλλο δεν θυμόταν. Γιατί η Λήθη είχε έρθει ύστερα από έναν έντονο πόνο, αυτό το θυμόταν. Ήρθε ξαφνικά, κι απ’ το ευτυχισμένο κονάκι του βρέθηκε στο μεγάλο λιμάνι. Πρώτη Μαΐου, και από την Βαστίλη ξεκινούν οι καρδιές των φοιτητών. Αφέθηκε στη χαρά του πλήθους, αφέθηκε στα συνθήματα, αφέθηκε στο όνειρο μιας εξέγερσης που δεν θα ζούσε.
Ένα ασίκικο μαχαίρι χώθηκε στα πλευρά του και το αίμα του χύθηκε στα πλακάκια του λιμανίσιου δρόμου. Για ιδέστε όλοι τον ακροβάτη, ψέλλισε, και άκουσε τον στριγκό ήχο του ασθενοφόρου, ενώ ακροβατούσε ανάμεσα σε ό,τι αγάπησε και στον θάνατο. Ένα τσιγάρο ζήτησε, ένα Gitane άφιλτρο, κι ο νοσοκόμος του το έδωσε. Θα ζήσεις του είπε, σε προλάβαμε. Κι ο ερημίτης έβγαλε τον καπνό από μέσα του και είδε να δημιουργείται μια εικόνα, ένα πρόσωπο αγαπημένο, ένα πρόσωπο που δεν τον είχε ξεχάσει.
*.:BiblioNet : Σακελλίων, Σταμάτης
*********************************************
ΠΑΡΑΞΕΝΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Άλμπουμ: Αθανασία
Έτος: 1976
Στιχουργός: Γκάτσος Νίκος
Συνθέτης: Χατζηδάκις Μάνος
Παράξενη πρωτομαγιά
μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ’ ο καιρός του "έχε γεια"
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.
Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά
σκοτάδι πέφτει και συννεφιά
ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές.
Παράξενη πρωτομαγιά
ο ήλιος καίει το πέλαγο στη δύση
μα της καρδιάς την πυρκαγιά
που θα βρεθεί ποτάμι να την σβήσει.
Στα δυο σου μάτια τα χρυσαφιά
σκοτάδι πέφτει και συννεφιά
ποιες μπόρες φέρνεις και ποιες βροχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές
σε κουρασμένες νεκρές ψυχές.
Παράξενη πρωτομαγιά
μ’ αγκάθια πλέκουν σήμερα στεφάνια
ηρθ’ ο καιρός του "έχε γεια"
τι να την κάνεις πια την περηφάνια.
Παράξενη πρωτομαγιά, παράξενη πρωτομαγιά
.
ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Άλμπουμ: "Τραπεζάκια έξω"ασία
Έτος: 1983
Στιχουργός: Διονύσης Σαββόπουλος
Συνθέτης: Διονύσης Σαββόπουλος
Όλες οι γραμμές μας στραβωθήκαν κι αποτύχαν
Ευτυχώς το νοιώθω απόλυτα καθώς
Άπ' το πίσω κάθισμα κοιτώ τα ίδια μέρη
Τρυφερά με τα φανάρια μου σβηστά
Άθλια χωριουδάκια κι ασυνάρτητη επαρχία
Καθετί μισοχωμένο μες τη γη
Όπως το κωφάλαλο αδερφάκι τώρα λάμπει
Με το φώς που βγάζει ο κόσμος ο μουγκός
Μέσα απ' τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ' ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ' τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ' των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ' αγαπάω ο φτωχός
Δώσ' μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Δίπλα από το κύμα έχει τ' άλογα λυμένα
Θα τον δεις ο ασπροντυμένος μπουζουκτσής
Κι όλο κατεβαίνουν καπνεργάτριες και προσκόποι
Με φακούς μέσα από κρότους και καπνούς
Τρέχουνε τα πεύκα το φεγγάρι ξεδιπλώνει
Διαρκώς με γάζες σκοτεινές το φως
Κι άγριες παρέες νεαρών με γυφτοπούλες
Προσπερνούν και μαγεμένο μ' οδηγούν
Μέσα απ' τη ζέστα του σφαγείου και με στεφάνια δροσερά
Θ' ανταμωθούμε μια τρελή πρωτομαγιά
Και το πλυμένο σώμα πίσω απ' τα λουλούδια θα ενωθεί
Σαν ζαλιστούμε απ' των χορών μας το κρασί
Σε παραλίες σκουπιδοτόπων με κασετόφωνα κι εγώ
Μια πολιτεία σωριασμένη έχω σκοπό
Όλα είναι τόσο τρομαγμένα μα τ' αγαπάω ο φτωχός
Δώσ' μου τα λόγια επιτέλους να μην είμαι μοναχός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου