Εξευγενισμένος κανιβαλισμός
Η Σχεδία της Μέδουσας, Θιοντόρ Ζερικώ
Η αποαστικοποίηση που συνόδευσε την αποβιομηχάνιση της δεκαετίας του 1970 αναστράφηκε κατά τις τρεις τελευταίες δεκαετίες, με την κατίσχυση του νεοφιλελευθερισμού και την έντονη κινητικότητα του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου.
Τα πιο εύπορα κοινωνικά στρώματα επιστρέφουν στο κέντρο των μεγαλουπόλεων, μέσα από διαδικασίες αστικού εξευγενισμού και αναβάθμισης των εγκαταλειμμένων αστικών περιοχών, που οδηγεί στην εκτόξευση της αξίας γης και κτιρίων στις κεντρικές ζώνες τους.
Ηδη από το 1986, η Τάμα Τζάνοβιτς στο βιβλίο της «Σκλάβοι της Νέας Υόρκης» σκιαγραφούσε τα πορτρέτα σύγχρονων Νεοϋορκέζων καλλιτεχνών που είναι σκλάβοι των υψηλών ενοικίων.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που ενδιαφέρθηκε να μεταφέρει στον κινηματογράφο ο Αντι Γουόρχολ. Ωστόσο, λόγω του αδόκητου θανάτου του, γυρίστηκε τελικά από τον Τζέιμς Αϊβορι το 1989 (τότε κυκλοφόρησε και η ελληνική μετάφραση του βιβλίου από τις εκδόσεις «Σέλας»).
Θυμάμαι εκείνη την εποχή να περιδιαβαίνουμε με φίλους, μόνιμους κατοίκους της Νέας Υόρκης, ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα τα οποία αναγκάζονταν να εγκαταλείψουν οι νέοι καλλιτέχνες και οι ασθενέστεροι οικονομικά, για να παραδοθούν στα ανερχόμενα τότε «γκόλντεν μπόις» των πολυεθνικών εταιρειών και των χρηματιστηριακών οίκων που αναζητούσαν χώρους γραφείων και κατοίκησης.
«Η πολιτική επιθετικών εξαγορών στα κτηματομεσιτικά από άτομα όπως ο Ντόναλντ Τραμπ σημαίνει τον αναγκαστικό εξοβελισμό του νεανικού και ανήσυχου πνεύματος από το Μανχάταν», μου τόνιζαν χαρακτηριστικά!
Κανένας μας τότε δεν μπορούσε να διανοηθεί ότι ο Τραμπ, 30 χρόνια αργότερα, θα έθετε υποψηφιότητα και θα κατακτούσε τον Λευκό Οίκο.
Ούτε πως οι επιπτώσεις της επαναστικοποίησης και του αστικού εξευγενισμού θα αφορούσαν πλέον όλους μας. Αυτό περιγράφει με έντονα δραματικό και ευαίσθητο τρόπο ο Αϊρα Σακς στην τελευταία του ταινία «Μικροί κύριοι», που βγαίνει σήμερα στις αίθουσες.
Οι «μικροί κύριοι» της ταινίας είναι δύο μαθητές που γίνονται φίλοι όταν η οικογένεια του ενός μετακομίζει στο Μπρούκλιν, όπου στο ίδιο κτίριο, η μητέρα του δεύτερου αγοριού διατηρεί ένα μικρό κατάστημα.
Όμως, οι σύγχρονες, πιεστικές οικονομικές ανάγκες στραγγαλίζουν κάθε προσπάθεια καλλιέργειας άμεσων, ειλικρινών και ουσιαστικών ανθρώπινων σχέσεων, κάτι που θα συμπαρασύρει και τη φιλία των δύο παιδιών...
Αν στη «Σχεδία της Μέδουσας», ο ρομαντικός ζωγράφος Ζερικό απέδωσε εξαιρετικά παραστατικά το δράμα των ναυαγών που το 1816 αναγκάστηκαν να φάνε σάρκες νεκρών συνανθρώπων τους προκειμένου να επιβιώσουν, άραγε τι είναι αυτό που σήμερα μας επιβάλλει να κανιβαλίζουμε, κατά τρόπο εξευγενισμένο φυσικά, τις ανθρώπινες σχέσεις και τη συντροφικότητα;
*(Ph.D.)2, επίκουρος καθηγητής Ιατρικής Φυσικής του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου