Παρασκευή, Ιανουαρίου 31, 2014

ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Εθνικά Κέντρα Βιβλίου ή εθνική πολιτική για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία


Το βιβλίο και ο πολιτισμός σε όλες τις εκφάνσεις του είναι ο μόνος τρόπος
για να κρατήσουμε ζωντανή τη χώρα και την ελπίδα για το μέλλον

Άννα Καρακατσούλη
ΠΗΓΗ: www.chronosmag.eu

Σύμφωνα με τον ορισμό της UNESCO, μια «εθνική πολιτική για το βιβλίο» συνεπάγεται ή πρέπει να συνεπάγεται:
1. πολιτική δέσμευση για τη θεώρηση του βιβλίου ως οικονομικά στρατηγικού πολιτισμικού τομέα,
2. συνολική αντίληψη για την παραγωγή του βιβλίου ως αρθρωμένης αλυσίδας,
3. συναίνεση δημόσιου και ιδιωτικού τομέα για
- την ενίσχυση της λογοτεχνικής δημιουργίας,
- τη δημιουργία ενός φορολογικού και οικονομικού περιβάλλοντος ευνοϊκού για τον εκδότη και τις γραφικές τέχνες,
- την ενθάρρυνση του εμπορίου και της διανομής των βιβλίων με:
                 - προνομιακά ταχυδρομικά τέλη και απάλειψη των τελωνειακών δασμών,
                 - ενίσχυση των μηχανισμών διανομής, εκσυγχρονισμό των βιβλιοπωλείων και στήριξη των μικρών βιβλιοπωλών,
                 - υιοθέτηση κανόνων συμπεριφοράς και καλών εμπορικών πρακτικών,
                 - μέτρα για την προώθηση των εξαγωγών,
4. υιοθέτηση ενιαίου νομικού πλαισίου που θα περιλαμβάνει όλα τα μέτρα που αφορούν το βιβλίο,
5. δέσμευση για εκπαίδευση του ανθρώπινου δυναμικού σε όλα τα επαγγέλματα του βιβλίου.1
Στη χώρα μας, όπου η εθνική πολιτική για το βιβλίο δεν αποτέλεσε ποτέ θέμα ευρύτερου προβληματισμού ή προτεραιότητας, το βασικό ερώτημα που τέθηκε όταν ανακοινώθηκε η με συνοπτικές διαδικασίες κατάργηση του Ε.ΚΕ.ΒΙ. τον Ιανουάριο του 2013 ήταν σε τι μας είναι, αν μας είναι, χρήσιμο ένα εθνικό κέντρο για το βιβλίο. Η σχετική αρθρογραφία επικεντρώθηκε στις λειτουργίες που επιτελεί το Ε.ΚΕ.ΒΙ., πόσο σημαντικές είναι αυτές, γιατί και για ποιους, και μήπως μπορεί εντέλει να τις αναλάβει χωρίς απώλειες μια απλή διεύθυνση στο Υπουργείο Πολιτισμού (που στη συνέχεια καταργήθηκε και αυτό και απορροφήθηκε εντός του Υπουργείου Παιδείας).
Σύμφωνα με το καταστατικό του, το Ε.ΚΕ.ΒΙ. είναι Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα. Δημιουργήθηκε το 1994 από το Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού με σκοπό τη χάραξη και την εφαρμογή ακριβώς αυτής της εθνικής πολιτικής για την προώθηση του βιβλίου που αναζητούμε εδώ. Στο Διοικητικό του Συμβούλιο εκπροσωπούνται τα θεσμικά όργανα των εκδοτών, συγγραφέων και μεταφραστών, βιβλιοθηκονόμων και βιβλιοπωλών, συνεργάζονται στενά για την εκπλήρωση των στόχων του Ε.ΚΕ.ΒΙ. και παρεμβαίνουν σε καίρια ζητήματα της πολιτικής του.
Αναλύοντας τα ανωτέρω έχουμε ως βασικούς συντελεστές του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου, το κράτος και τους «κρίκους» της εκδοτικής αλυσίδας (εκδότες, συγγραφείς κ.λπ.). Κατά καιρούς καταλογίστηκε στο Ε.ΚΕ.ΒΙ. ότι δεν προβλεπόταν στο σχήμα του ενεργός ρόλος για τον τελικό αποδέκτη του ειδικού αυτού προϊόντος, του βιβλίου, τους αναγνώστες, αν και γύρω από αυτούς περιστρέφεται αναγκαστικά όλη η προβληματική ενός εθνικού κέντρου για το βιβλίο. Δεύτερο σημείο μεταξύ των επικρίσεων που διατυπώθηκαν ήταν ότι απουσίαζαν επίσης ουσιαστικές δράσεις για τη στήριξη και την ανάπτυξη των δημόσιων και δημοτικών βιβλιοθηκών, μολονότι δεν ήταν δική του επιλογή. Να υπενθυμίσουμε, άλλωστε, ότι το ζήτημα της επιλογής τίτλων για τις σχολικές βιβλιοθήκες αποτέλεσε την αφορμή για το βεβιασμένο κλείσιμο του Κέντρου. Θα επανέλθουμε σε αυτά τα ζητήματα αφού πρώτα δούμε ορισμένα παραδείγματα από την ευρωπαϊκή πρακτική.

Διεθνής πρακτική [.........]
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΘΡΟΥ
Εθνικά Κέντρα Βιβλίου ή εθνική πολιτική για το βιβλίο και τη φιλαναγνωσία

Ο αναρχικός ζωγράφος

 
Ο Maximilien Luce (13 Μαρτίου του 1858 - 6 Φεβρουαρίου 1941) ήταν ένας παραγωγικότατος Γάλλος  καλλιτέχνης, που ασχολήθηκε  με τη ζωγραφική, τη χαρακτική  και τις γραφικές τέχνες. Ξεκίνησε  ως χαράκτης,  αλλά , τελικά, τον κέρδισε η ζωγραφική, ακολουθώντας αρχικά το κίνημα του ιμπρεσιονισμού , για να προσχωρήσει , στη συνέχεια, στον πουαντιλισμό και να ξαναεπιστρέψει στον Ιμπρεσιονισμό.
Ο   Maximilien Luce ήταν θερμός οπαδός του αναρχισμού, φυλακίστηκε  μάλιστα για ενεργή συμμετοχή στη δολοφονία  του προέδρου της Γαλλίας  Marie François Sadi Carnot, το 1895. Η κατηγορία όμως κατέπεσε στο δικαστήριο και ο καλλιτέχνης αθωώθηκε. Η εμπειρία της φυλακής μετουσιώθηκε σε θαυμάσιους πίνακες και σχέδια. 
Το έργο του καλλιτέχνη είναι μνημείο αποτύπωσης του περάσματος της  Γαλλίας από την αγροτική ζωή στη βιομηχανική επανάσταση. Περιλαμβάνει τοπία, σκηνές της αστικής καθημερινότητας αλλά και της αγροτικής και προλεταριακής εργασίας , όπως επίσης ομαδικές συναθροίσεις και πολεμικές "ανταποκρίσεις" με έκδηλο τον αντιμιλιταριστικό τους χαρακτήρα.

Αθάνατες επιτυχίες: "Turn! Turn! Turn!" (1965)


Στίχοι : Λέξεις και φράσεις από τη Βίβλο και ειδικότερα από τον Εκκλησιαστή
Μουσική: Pete Seeger

To Everything (Turn, Turn, Turn)
There is a season (Turn, Turn, Turn)
And a time to every purpose, under Heaven

A time to be born, a time to die
A time to plant, a time to reap
A time to kill, a time to heal
A time to laugh, a time to weep

To Everything (Turn, Turn, Turn)
There is a season (Turn, Turn, Turn)
And a time to every purpose, under Heaven

A time to build up,a time to break down
A time to dance, a time to mourn
A time to cast away stones, a time to gather stones together

To Everything (Turn, Turn, Turn)
There is a season (Turn, Turn, Turn)
And a time to every purpose, under Heaven

A time of love, a time of hate
A time of war, a time of peace
A time you may embrace, a time to refrain from embracing

To Everything (Turn, Turn, Turn)
There is a season (Turn, Turn, Turn)
And a time to every purpose, under Heaven

A time to gain, a time to lose
A time to rend, a time to sew
A time for love, a time for hate
A time for peace, I swear it's not too late

Χιούμορ αλα Γαλλικά


Ύμνοι αλλοδαπών για έναν πολιτισμό που αγνοούν οι αμόρφωτοι ημεδαποί

Το γύρο της Ισπανίας κάνει ένα εκπληκτικό βίντεο που φτιάχτηκε με σκοπό να αναδείξει την προσφορά του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού στην ανθρωπότητα.
Εικόνες από τα ελληνικά νησιά, την ύπαιθρο, το ηλιοβασίλεμα, τα αρχαία Μάρμαρα που βρίσκονται διάσπαρτα στην ελληνική επικράτεια συνθέτουν αυτό το εξαιρετικό βίντεο,που αποτελεί μια όμορφη ολιγόλεπτη διαφήμιση της χώρας μας.
Το κείμενο που συνοδεύει το βίντεο και το οποίο έχει κανείς τη δυνατότητα να διαβάσει και στα ελληνικά επιλέγοντας ην αντίστοιχη ένδειξη, κάτω δεξιά στο βίντεο, εκφωνήθηκε από τον ελληνιστή Πέντρο Ολάγια στην Ημερίδα Κλασικού Πολιτισμού του Σαγούντο της Ισπανίας, με αφορμή την πρόταση κατάργησης του μαθήματος των ελληνικών στην ισπανική εκπαίδευση.

Πέμπτη, Ιανουαρίου 30, 2014

Πώς να αποφύγετε την καρδιακή προσβολή


Ουκ απέσβετο το λάλον ύδωρ



Αυτή την εβδομάδα

Η Βραζιλία δεν είναι μόνο η χώρα του καφέ και της μπάλας

Δεν υπάρχει δρόμος επιστροφής

Es gibt kein Weg zurück
Weißt du noch, wie's war?
Kinderzeit - wunderbar -
die Welt ist bunt und schön.
Bis du irgendwann begreifst,
dass nicht jeder Abschied heißt:
Es gibt auch ein Wiedersehn.

(Chorus)
Immer vorwärts, Schritt um Schritt,
es gibt kein Weg zurück,
(denn/und) was jetzt ist,
wird nie mehr ungescheh'n.
Die Zeit läuft uns davon,
was getan ist, ist getan.
(Denn/Und) was jetzt ist,
wird nie mehr so gescheh'n.

Es gibt kein Weg zurück.
Es gibt kein Weg zurück.

Ein Wort zuviel im Zorn gesagt,
ein Schritt zu weit nach vorn gewagt,
schon ist es vorbei.
Was auch immer jetzt getan,
was ich gesagt hab', ist gesagt,
und was wie ewig schien
ist schon Vergangenheit.

Chorus

Ach, und könnt' ich doch
nur ein einz'ges mal
die Uhren rückwärts dreh'n.
Denn wie viel von dem,
was ich heute weiß,
hätt ich lieber nie gesehn.

Es gibt kein Weg zurück.
Es gibt kein Weg zurück.

Dein Leben dreht sich nur im Kreis,
so voll von weggeworf'ner Zeit,
deine Träume schiebst du endlos vor dir her.
Du willst noch leben, irgendwann,
doch wenn nicht heute, wann denn dann?
Denn irgendwann ist auch ein Traum zu lange her.

Chorus

Η κινηματογραφική μας πρόταση

*Νίκος Μπελογιάννης - Βικιπαίδεια

 ****************

Ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλλο - (1980)

 Ο κομμουνιστής Νίκος Μπελογιάννης έγινε παγκοσμίος γνωστός ως "ο Άνθρωπος με το Γαρύφαλο", από την φωτογραφία που τράβηξε ο φωτογράφος Δήμος Σακελαρίου, κατά την διάρκεια της δίκης αυτού και άλλων 93 "συναγωνιστών", και η οποία φωτογραφία στη συνέχεια έγινε εξώφυλλο στον διεθνή τύπο, αλλά και αφορμή για ένα σκίτσο του Πικάσο. Με το θάνατο του Μπελογιάννη, ο Ρίτσος έγραψε ποίημα αφιερωμένο σε αυτόν, ενώ η θύελλα πιέσεων από το εξωτερικό, μετετράπη σε διεθνή κατακραυγή.

O πρωταγωνιστής Φοίβος Γκικόπουλος (εδώ σε μια και μοναδική εμφάνιση ως ηθοποιός, πλέον καθηγητής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ).

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΑΙΝΙΑΣ

Σενάριο-Σκηνοθεσία: ΝΙΚΟΣ ΤΖΙΜΑΣ
Μουσική Σύνθεση: ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ
Δ/ντής Παραγωγής: ΑΡΗΣ ΧΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ,
Δ/ντής Φωτογραφίας: ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΟΥΚΙΔΗΣ,
Σκηνογραφία: ΤΑΣΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΣ, ΕΡΣΗ ΔΡΙΝΗ,
Στίχοι Τραγουδιών: ΓΙΑΝΝΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ,
Τραγουδούν: ΖΟΡΜΠΑΛΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, ΧΟΡΩΔΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ,
Παραγωγή: ARMA FILMS ( ΗΛΙΑΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑΣ )

Παίζουν: ΦΟΙΒΟΣ ΓΚΙΚΟΠΟΥΛΟΣ, ΑΛΕΚΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΚΗΣ, ΠΕΤΡΟΣ ΦΥΣΣΟΥΝ, ΑΓΓΕΛΟΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ, ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΚΑΖΑΝ, ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΖΑΚΟΣ,ΜΑΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΗΣ, ΑΙΜΙΛΙΑ ΥΨΗΛΑΝΤΗ, ΣΠΥΡΟΣ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ, ΑΝΕΣΤΗΣ ΒΛΑΧΟΣ, ΜΙΡΚΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, ΚΩΣΤΑΣ ΑΡΖΟΓΛΟΥ, ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΤΡΑΝΗΣ, ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ, ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΒΑΣΟΣ ΑΝΔΡΟΝΙΔΗΣ, ΜΙΡΚΑ ΚΑΛΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ, ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ, ΚΩΣΤΑΣ ΜΕΣΑΡΗΣ, ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ ΠΡΟΥΣΑΛΗΣ, ΦΟΙΒΟΣ ΤΑΞΙΑΡΧΗΣ

Χρονολογία παραγωγής 1980
Χώρα παραγωγής ΕΛΛΑΔΑ
Γλώσσα ΕΛΛΗΝΙΚΑ
Εικόνα ΕΓΧΡΩΜΗ
Ήχος MONO
Διάρκεια 125'
Είδος ταινίας ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΗ, ΙΣΤΟΡΙΚΗ, ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Υποκλινόμαστε μπροστά στην ιδιοφυϊα του

 Woody Allen
 The Kugelmass Episode. 
(Side Effects) 

KUGELMASS, A PROFESSOR of humanities at City College, was unhappily married for the second time. Daphne Kugelmass was an oaf. He also had two dull sons by his first wife, Flo, and was up to his neck in alimony and child support.
"Did I know it would turn out so badly?" Kugelmass whined to his analyst one day. "Daphne had promise. Who suspected she'd let herself go and swell up like a beach ball? Plus she had a few bucks, which is not in itself a healthy reason to marry a person, but it doesn't hurt, with the kind of operating nut I have. You see my point?"
Kugelmass was bald and as hairy as a bear, but he had soul.
"I need to meet a new woman," he went on. "I need to have an affair. I may not look the part, but I'm a man who needs romance. I need softness, I need flirtation. I'm not getting younger, so before it's too late I want to make love in Venice, trade quips at '21,' and exchange coy glances over red wine and candlelight. You see what I'm saying?"
Dr. Mandel shifted in his chair and said, "An affair will solve nothing. You're so unrealistic. Your problems run much deeper."
"And also this affair must be discreet," Kugelmass continued. "I can't afford a second divorce. Daphne would really sock it to me."
"Mr. Kugelmass-"
"But it can't be anyone at City College, because Daphne also works there. Not that anyone on the faculty at C.C.N.Y. is any great shakes, but some of those coeds ..."
"Mr. Kugelmass-"
"Help me. I had a dream last night. I was skipping through a meadow holding a picnic basket and the basket was marked 'Options.' And then I saw there was a hole in the basket."
"Mr. Kugelmass, the worst thing you could do is act out. You must simply express your feelings here, and together we'll analyze them. You have been in treatment long enough to know there is no overnight cure. After all, I'm an analyst, not a magician."
"Then perhaps what I need is a magician," Kugelmass said, rising from his chair. And with that he terminated his therapy.
A couple of weeks later, while Kugelmass and Daphne were moping around in their apartment one night like two pieces of old furniture, the phone rang.
"I'll get it," Kugelmass said. "Hello."
"Kugelmass?" a voice said. "Kugelmass, this is Persky."
"Who?"
"Persky. Or should I say The Great Persky?"
"Pardon me?"
"I hear you're looking all over town for a magician to bring a little exotica into your life? Yes or no?"[..............]

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο στα αγγλικά:



Η ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ
 

ΓΟΥΝΤΙ ΑΛΕΝ

Η Υπόθεση Κούγκελμαςς

alt
Ο ΚΟΥΓΚΕΛΜΑΣΣ, ένας καθηγητής φιλολογίας στο Σίτυ Κόλλετζ, είχε κάνει και δεύτερο αποτυχημένο γάμο. Η Δάφνη Κούγκελμαςς ήταν κρετίνα. Είχε και δυο βλαμμένους γιους απ' την πρώτη του γυναίκα, τη Φλο, και τον είχαν γονατίσει διατροφή κι επιδόματα τέκνων.

Πού να το ξέρω ότι θα φτάνανε εδώ τα πράματα; κλαψούριζε μια μέρα ο Κούγκελμαςς στον ψυχαναλυτή του. Η Δάφνη υποσχόταν πολλά. Ποιος θα το περίμενε ότι θα κατέρρεε έτσι και θα πρηζόταν σαν μπαλόνι της πλαζ; Άσε που 'χε κι ένα κομποδεματάκι, που από μόνος του βέβαια δεν είναι και πολύ υγιής λόγος να παντρευτείς κάποιον, δε βλάφτει όμως, έτσι μπούφος που 'μαι του λόγου μου στα οικονομικά. Με καταλαβαίνεις;

Ο Κούγκελμαςς ήταν καραφλός και τριχωτός σαν αρκούδα, είχε όμως καρδιά.

Έχω ανάγκη να βρω μια καινούρια γυναίκα, συνέχισε. Χρειάζομαι ένα δεσμό. Μπορεί να μη μου φαίνεται, αλλά μου λείπει το αίσθημα. Χρειάζομαι τρυφερότητα, χρειάζομαι το φλερτ. Δεν είμαι πια παιδάκι, ε, και πριν με πάρουνε τα χρόνια, θέλω να κάνω έρωτα στη Βενετία, να φλερτάρω σ' ένα καλό κέντρο και ν' ανταλλάξω βλέμματα πάνω από κόκκινο κρασί και κεριά. Γίνομαι κατανοητός;

Ο Δρ. Μαντέλ στριφογύρισε στο κάθισμά του κι είπε: Μια περιπέτεια δεν πρόκειται να λύσει τίποτα. Είσαι τόσο εκτός πραγματικότητας. Τα προβλήματά σου πάνε πολύ πιο βαθιά.

Κι αυτός ο δεσμός πρέπει επιπλέον να 'ναι κρυφός, 
συνέχισε ο Κούγκελμαςς. Δεύτερο διαζύγιο δεν το σηκώνει η τσέπη μου. Η Δάφνη θα με γονάτιζε εν τοιαύτη περιπτώσει.

Κύριε Κούγκελμαςς...

Δε γίνεται όμως να επιχειρήσω τίποτα στο Σίτυ Κόλλετζ, αφού δουλεύει κι η Δάφνη εκεί. Όχι πως καμιά καθηγήτρια τρώγεται, αλλά είναι κάτι φοιτητριούλες ...

Κύριε Κούγκελμαςς...

Βοηθήστε με. Είδα ένα όνειρο χτες. Διέσχιζα χοροπηδώντας ένα λιβάδι, κρατούσα ένα καλάθι για πικνίκ και το καλάθι έγραφε Ό,τι διαλέξετε. Κι ύστερα είδα ότι υπήρχε μια τρύπα στον πάτο του ...

Κύριε Κούγκελμαςς, το μόνο που δεν πρέπει να κάνετε είναι να δίνετε παράσταση εδώ πέρα. Εδώ πρέπει να εκφράζετε απλώς τα συναισθήματά σας, και μαζί θα τ' αναλύουμε. Κάνετε τη θεραπεία αρκετό καιρό και ξέρετε πια ότι δε γιατρεύεται κανείς σε μια νύχτα μέσα. Στο κάτω κάτω της γραφής, εγώ είμαι ψυχαναλυτής, όχι μάγος.
Τότε ίσως αυτό πού χρειάζομαι είν' ένας μάγος, είπ' ο Κούγκελμαςς και σηκώθηκε απ' τη θέση του. Έτσι, έδωσε τέλος στη θεραπεία του.

Κάνα δυο βδομάδες αργότερα, ένα βράδυ που ο Κούγκελμαςς κι η Δάφνη κλαίγανε τη μοίρα τους κλεισμένοι στο διαμέρισμά τους σαν δυο παλιά έπιπλα, χτύπησε το τηλέφωνο.

Το παίρνω εγώ, είπ' ο Κούγκελμαςς. Λέγετε;

Κούγκελμαςς; είπε μια φωνή. Κούγκελμαςς, εδώ Πέρσκυ.
Ποιος;

Ο Πέρσκυ. Ή μήπως προτιμάς ο Μέγας Πέρσκυ;

Μπαρδόν;

Πήρε τ' αφτί μου ότι έχεις φάει τον κόσμο να βρεις ένα μάγο να ρίξει λίγο αλατάκι στη ζωή σου. Ναι ή όχι;


Σ-σ-ούτ, ψιθύρισε ο Κούγκελμαςς. Από πού τηλεφωνείς, Πέρσκυ;

Νωρίς τ' άλλο απόγευμα, ο Κούγκελμαςς σκαρφάλωνε στον τρίτο όροφο μιας σαραβαλιασμένης πολυκατοικίας στο Μπούσγουικ του Μπρούκλυν. Ψάχνοντας μες στο σκοτάδι του διαδρόμου, βρήκε την πόρτα που ζητούσε και χτύπησε το κουδούνι. Φοβάμαι πως θα το μετανιώσω, σκέφτηκε.

Δευτερόλεπτα μετά, τον υποδεχόταν ένας κοντός, αδύνατος, χλομός άντρας.

Εσείς είστε ο Πέρσκυ ο Μέγας; είπ' ο Κούγκελμαςς.
Ο Μέγας Πέρσκυ. Τσάι θέλεις;

Όχι, αίσθημα θέλω. Μουσική θέλω. Θέλω έρωτα κι ομορφιά.

Αλλά τσάι δε θες. Πρωτοφανές. Οκέυ, κάτσε.


Ο Πέρσκυ πήγε στο πίσω δωμάτιο κι ο Κούγκελμαςς άκουγε τους θορύβους κουτιών κι επίπλων που μετακινούνταν.
Ξαναπαρουσιάστηκε ο Πέρσκυ σπρώχνοντας ένα μεγάλο αντικείμενο πάνω σε ροδάκια που τρίζανε. Έβγαλε κάτι παλιά μεταξωτά μαντίλια που 'ταν αφημένα πάνω του και φύσηξε λίγη σκόνη. Φαινότανε σαν φτηνό κινέζικο ντουλάπι λουστραρισμένο άσχημα.

Πέρσκυ, είπε ο Κούγκελμαςς, πώς το βλέπεις το πράμα;

Πρόσεξέ με, είπ' ο Πέρσκυ. Αυτό εδώ είν' ένα καταπληκτικό τρικ. Το επινόησα πέρυσι για μια συγκέντρωση των Ιπποτών του Φιντία[1], δε συμφωνήσαμε όμως στην τιμή. Μπες στο ντουλάπι.

Μπα, για να μου χώσεις καμιά πενηνταριά σπαθιά ή δεν ξέρω κι εγώ τι;

Βλέπεις κάνα σπαθί;


Ο Κούγκελμαςς έκανε μια γκριμάτσα και σκαρφάλωσε μουρμουρίζοντας και μπήκε στο ντουλάπι. Βέβαια, παρατήρησε αμέσως δυο απαίσια ψευτοδιαμάντια σφηνωμένα πάνω στο γδαρμένο κοντραπλακέ, εκεί μπροστά στα μάτια του. Αν πρόκειται για καμιά πλάκα ... είπε.

Ωραία πλάκα! Λοιπόν, άκου την ιδέα. Αν σου ρίξω ένα οποιοδήποτε μυθιστόρημα μες στην καμπίνα που 'σαι, κλείσω την πόρτα, και βαρέσω τρεις φορές, θα βρεθείς μες στο βιβλίο, θα το ζήσεις.
Ο Κούγκελμαςς έκανε ένα μορφασμό δυσπιστίας.

Υπερ-μηχάνημα σου λέω, είπε ο Πέρσκυ. Μα το Θεό. Κι όχι μόνο με μυθιστορήματα. Και με διηγήματα, θεατρικά, ποιήματα. Μπορείς να γνωρίσεις οποιαδήποτε γυναίκα δημιούργησαν οι καλύτεροι συγγραφείς του κόσμου. Οποιαδήποτε ονειρεύεσαι. Μπορείς να φλερτάρεις όποια θες, με την επιτυχία από χέρι. Μετά, σκυλοβαρέθηκες; Τραβάς μια φωνή κι αναλαμβάνω εγώ να σε φέρω πίσω σ' ένα κλάσμα του δευτερολέπτου.
Πέρσκυ, σ' αφήνουνε και βγαίνεις πότε πότε;


Αφού σου λέω, είναι καθαρό το πράμα, είπ' ο Πέρσκυ.

Ο Κούγκελμαςς δίσταζε. Ξέρεις τι μου λες - ότι ετούτο δω το χιλιοτρυπημένο ερασιτεχνικό παλιόκουτο μπορεί να με πάει την υπερβόλτα που μας περιγράφεις.

Άμα ρίξεις μια χήνα.


Ο Κούγκελμαςς έβγαλε το πορτοφόλι του. Να το δω και να μην το πιστέψω, είπε.

Ο Πέρσκυ έχωσε το χιλιάρικο στην τσέπη του παντελονιού του και τράβηξε για τη βιβλιοθήκη. Λοιπόν, ποια θες να σου φέρω; Την Αδελφή Κάρρυ; Την Έστερ Πράιν; Την Οφηλία; Καμιά του Σωλ Μπέλλοου; Έι, τι θα 'λεγες για την Τεμπλ Ντρέικ; Αν και γι' άντρα της ηλικίας σου, θα σε βγάλει μπι-ελ-αρ.

Γαλλίδα. Θέλω περιπέτεια με Γαλλίδα γκόμενα.

Τη Νανά;

Δε θέλω να της τα χώσω.

Τι λες για τη Νατάσσα του Πόλεμος και Ειρήνη;

Γαλλίδα είπα. Τη βρήκα! Τι θα 'λεγες για την Έμμα Μποβαρύ; Αυτή μου φαίνεται η τέλεια περίπτωση.

Έγινε, Κούγκελμαςς. Ρίξε μια στριγκλιά όταν φτάσεις στο αμήν.
 Ο Πέρσκυ πέταξε μέσα ένα χαρτόδετο τόμο του μυθιστορήματος του Φλωμπέρ.

Είσαι βέβαιος ότι δεν κινδυνεύω; ρώτησ' ο Κούγκελμαςς καθώς ο Πέρσκυ άρχισε να κλείνει τα πορτόφυλλα της καμπίνας.

Δεν κινδυνεύεις! Υπάρχει κανείς που να μην κινδυνεύει σε τούτο τον τρελόκοσμο; Ο Πέρσκυ χτύπησε τρεις φορές ελαφρά το ντουλάπι και μετά άνοιξε απότομα διάπλατα την πόρτα.

Ο Κούγκελμαςς είχ' εξαφανιστεί. Την ίδια στιγμή, παρουσιαζόταν στην κρεβατοκάμαρα του Σαρλ και της Έμμα Μποβαρύ, στο σπίτι του ζεύγους στη Γιονβίλλ. Μπροστά του στεκόταν μια πανέμορφη γυναίκα. Ήταν μόνη της, με την πλάτη γυρισμένη προς το μέρος του και δίπλωνε κάτι λινά. Αυτό πια είν' απ' τ' απίθανα, σκέφτηκε ο Κούγκελμαςς, καρφωμένος στη γοητευτική σύζυγο του γιατρού. Πρόκειται για τρέλα. Εγώ εδώ. Αυτή, αυτή.

Η Έμμα γυρνάει ξαφνιασμένη. Μον Ντιέ, με τρομάξατε, λέει. Ποιος είστε; Μιλούσε με την ίδια εντάξει αγγλική μετάφραση του χαρτόδετου τόμου.

Εκείνος σκέφτηκε: Εδώ γίνεται η Αποκάλυψη. Ύστερα, συνειδητοποιώντας ότι αυτός ήταν το πρόσωπο στο οποίο είχε απευθυνθεί εκείνη, είπε: Συγγνώμη. Είμαι ο Σίντνυ Κούγκελμαςς. Είμ' απ' το Σίτυ Κόλλετζ. Διδάσκω εκεί φιλολογία. Στη Νέα Υόρκη; Στο κέντρο. Εγώ - μανούλα μου!

Η Έμμα Μποβαρύ χαμογέλασε σαγηνευτικά κι είπε: Θα πάρετε ένα ποτό; Ένα ποτηράκι κρασί, ίσως;

Ο Κούγκελμαςς σκέφτηκε: Είναι πανέμορφη. Τι τέλεια αντιδιαστολή με τον τρωγλοδύτη που 'χε παντρευτεί! Αισθάνθηκε ξαφνικό πόθο να πάρει στην αγκαλιά του αυτή την οπτασία και να της πει ότ' ήταν η γυναίκα που ονειρευόταν σ' όλη του τη ζωή.

Ναι, λίγο κρασάκι ναι, είπε βραχνά. Λευκό. Όχι, κόκκινο. Όχι, λευκό. Κάντε το λευκό.

Ο Σάρλ θα λείψει όλη μέρα, είπ' η Έμμα με τη φωνή όλο παιχνιδιάρικα υπονοούμενα.

Μετά το κρασί, βγήκανε για έναν περιπατάκο στην όμορφη γαλλική εξοχή. Πάντα ονειρευόμουνα ότι κάποιος μυστηριώδης ξένος θα παρουσιαζόταν και θα μ' έσωζε απ' τη μονοτονία αυτής της ηλίθιας βουκολικής πραγματικότητας, είπ' η Έμμα σφίγγοντάς του το χέρι. Προσπεράσανε ένα εκκλησάκι. Μ' αρέσουν τα ρούχα που φοράς, ψιθύρισε. Δεν έχω ξαναδεί όμοια εδώ γύρω. Είναι τόσο ... τόσο μοντέρνα.

Λέγεται πρόχειρο κουστούμι, είπ' εκείνος ρομαντικά. Το πήρα στις εκπτώσεις. Απότομα τη φίλησε. Την επόμενη ώρα οι δυο τους γερνάνε κάτω από 'να δέντρο και ψιθυρίζανε ο ένας στον άλλο και λέγανε με τα μάτια πράματα βαθιά, όλο νόημα. Ύστερα ο Κούγκελμαςς ανακάθισε. Είχε θυμηθεί μόλις ότι είχε ραντεβού με τη Δάφνη στο Μπλουμινγκντέηλ. Πρέπει να πηγαίνω, της είπε. Μη στενοχωριέσαι όμως, θα ξαναγυρίσω.

Το ελπίζω, είπ' η Έμμα.

Την αγκάλιασε με πάθος, κι οι δυο τους τράβηξαν για το σπίτι. Κράτησε το πρόσωπο της Έμμας μες στις παλάμες του, την ξαναφίλησε κι ούρλιαξε: Οκέυ, Πέρσκυ! Πρέπει να 'μαι στο Μπλουμινγκντέηλ κατά τις τρεισήμισι!

Μ' ένα ευκρινές ποπ, ο Κούγκελμαςς ξαναβρέθηκε στο Μπρούκλυν.

Λοιπόν; Σε κορόιδευα, ε; ρώτησε ο Πέρσκυ θριαμβευτικά.
Άκου Πέρσκυ, προς το παρόν έχω αργήσει στο ραντεβού με το κάτεργο της ζωής μου στη Λέξινγκτον Άβενιου, αλλά πότε μπορώ να ξαναπάω; Αύριο;

Με τις ευλογίες μου. Φέρ' το εικοσαδόλαρο εσύ κι άσ' το σε μένα. Και κοίτα μη σου ξεφύγει πουθενά.

Ναι, θα πάρω το Ρούπερτ Μάρντοχ
[2].

Ο Κούγκελμαςς άρπαξ' ένα ταξί κι έφυγε βιαστικά για την πόλη. Η καρδιά του χόρευε σ' αναμμένα κάρβουνα. Είμ' ερωτευμένος, σκεφτότανε, και κατέχω κι ένα μυστικό υπέροχο. Αυτό που δεν ήξερε ήταν ότι την ίδια στιγμή ακριβώς μαθητές σε χίλιες σχολικές αίθουσες απ' τη μια άκρη της χώρας στην άλλη λέγανε στους καθηγητές τους: Ποιος είναι αυτός ο τύπος στη σελίδα 100; Ένας φαλάκρας Εβραίος φιλάει τη Μαντάμ Μποβαρύ; Ένας δάσκαλος στο Σιού Φωλλς της Νότιας Ντακότας, αναστέναξε και σκέφτηκε: Αχ, Θεέ μου, τι παιδιά, με την άσπρη και το LSD τους. Τι φτάσανε να φαντάζονται!

Η Δάφνη Κούγκελμαςς βρισκότανε στο τμήμα αξεσουάρ μπάνιου του Μπλουμινγκντέηλ, όταν κατέφτασε ο Κούγκελμαςς λαχανιασμένος: Πού γύρναγες; του πέταξε. Τεσσερισήμισι είναι.

Έμπλεξα με την κίνηση,
 είπ' ο Κούγκελμαςς.

Ο Κούγκελμαςς επισκέφτηκε την επομένη τον Πέρσκυ, και σε λίγα λεπτά ξαναβρισκόταν ταχυδακτυλουργικά στη Γιονβίλλ. Η Έμμα δεν μπορούσε να κρύψει τη συγκίνησή της που τον ξανάβλεπε. Οι δυο τους περάσανε μαζί ώρες, γελώντας και συζητώντας για τις διαφορετικές ζωές τους. Πριν φύγει ο Κούγκελμαςς, κάνανε έρωτα. Θεούλη μου, το κάνω με τη Μαντάμ Μποβαρύ! μουρμούρισε μόνος του ο Κούγκελμαςς. Εγώ, που 'μεινα αγγλικά στο πρώτο.

Οι μήνες περνούσανε, ο Κούγκελμαςς επισκεπτόταν συχνά τον Πέρσκυ και δημιούργησε μια στενή και παράφορη σχέση με την Έμμα Μποβαρύ. Φρόντιζε πάντα να με χώνεις στο βιβλίο πριν τη σελίδα 120, είπε μια μέρα ο Κούγκελμαςς στο μάγο. Πρέπει να τη συναντάω πάντα πριν μπλέξει με κείνο τον τύπο, το Ροδόλφο.

Γιατί;
 ρώτησ' ο Πέρσκυ. Δεν μπορείς να του τη φέρεις;

Να του τη φέρω; Αυτός είναι τσιφλικάς, γαλαζοαίματος. Τέτοιοι τύποι φλερτάρουνε είκοσι τέσσερις ώρες το εικοστετράωρο, κι όλο ιππασίες σου 'ναι και τα παρόμοια. Για μένα, είναι σαν εκείνες τις φάτσες που βλέπεις στις σελίδες στα γυναικεία περιοδικά. Με κούρεμα Χέλμουτ Μπέργκερ. Για κείνη όμως, είναι κελεπούρι.

Κι ο άντρας της δεν υποψιάζεται τίποτα;

Αυτός, πέρα βρέχει. Αυτός είν' ένας κακομοίρης γιατρουδάκος που 'χει πέσει πάνω και στο πρώτο ηφαίστειο. Αυτός ετοιμάζεται να πάει για ύπνο στις δέκα, κι εκείνη φοράει τα γοβάκια του χορού. Τι να σ' τα λέω τώρα ... Αριβεντέρτσι προς το παρόν.


Και γι' άλλη μια φορά ο Κούγκελμαςς μπήκε στην καμπίνα και μονοστιγμής βρέθηκε στην έπαυλη των Μποβαρύ στη Γιονβίλλ. Τι κάνει το ζουζουνάκι μου; είπε στην Έμμα.

Αχ, Κούγκελμαςς, αναστέναξε η Έμμα. Τι τραβάω, η καρδούλα μου το ξέρει. Χτες βράδυ, την ώρα του δείπνου, η Προσωπικότης το 'ριξε στον ύπνο στη μέση του επιδορπίου. Εμένα καίγετ' η ψυχή μου για το Μαξίμ και το μπαλέτο, και στα καλά του καθουμένου εισπράττω ροχάλισμα.

Ησύχασε, γλύκα μου. Εγώ 'μαι τώρα εδώ,
 είπε ο Κούγκελμαςς αγκαλιάζοντάς την. Τ' αξίζω, σκεφτότανε, ενώ μύριζε το γαλλικό άρωμα, της Έμμας, με το πρόσωπό του βυθισμένο στα μαλλιά της. Αρκετά υπέφερα. Αρκετά κατέθεσα στους ψυχαναλυτές. Έψαξα μέχρι εξαντλήσεως. Είναι νέα κι ώριμη, και να 'μαι μαζί της μερικές σελίδες μετά το Λεόν και πριν το Ροδόλφο. Με το να παρουσιαστώ στα κατάλληλα κεφάλαια, μπήκα σφήνα στην κατάσταση.

Η Έμμα, μην αμφιβάλετε, ήταν το ίδιο ευτυχισμένη με τον Κούγκελμαςς. Διψούσε ως τότε για συγκινήσεις, κι οι διηγήσεις του για τη νυχτερινή ζωή του Μπρόντγουαιη, για σπορ αμάξια και Χόλλυγουντ κι αστέρια της Τιβί, συναρπάζανε τη νεαρή Γαλλίδα καλλονή.

Πες μου πάλι για τον Ο.Ζ. Σίμπσον, τον ικέτευε εκείνο τ' απόγευμα, καθώς το ζευγάρι σουλάτσαρε κοντά στην εκκλησία του Αββά Μπουρνιζιέν.
Τι να πω άλλο; Ο τύπος είναι κι ο πρώτος. Τα 'χει διαλύσει όλα τα ρεκόρ. Μέγας τριπλαδόρος. Άπιαστος .

Και τα Όσκαρ; 
είπ' η Έμμα με καημό, θα 'δινα τα πάντα να κερδίσω ένα.

Πρώτα πρέπει να προταθείς.

Το ξέρω. Μου τα 'χεις εξηγήσει όλα. Εγώ όμως είμαιπεπεισμένη ότι μπορώ να γίνω ηθοποιός. Βέβαια, θα 'θελα να πάρω κάνα δυο μαθήματα. Με το Στράσμπεργκ ίσως. Μετά, αν έβρισκα τον κατάλληλο μάνατζερ -

Θα δούμε, θα δούμε. Θα μιλήσω στον Πέρσκυ


Εκείνο το βράδυ, όταν ο Κούγκελμαςς γύρισε σώος στο διαμέρισμα του Πέρσκυ, έριξε την ιδέα να φέρουν την Έμμα να τον επισκεφτεί στη μεγαλούπολη.

Άσε να το σκεφτώ λίγο, είπ' ο Πέρσκυ. Ίσως τα καταφέρω. Έχουνε γίνει και πιο τρελά πράματα. Βέβαια, αμφότεροι δεν ήταν σε θέση να σκεφτούνε τίποτα πιο τρελό.

Πού στο διάλο μου χάνεσαι συνέχεια; γάβγισε η Δάφνη |Κούγκελμαςς στο σύζυγό της όταν αυτός γύρισε αργά σπίτι εκείνο το βράδυ. Μπας κι έχεις εγκαταστήσει καμιά καθαρή πουθενά;

- Ναι, απ' αυτούς είμαι, είπ' ο Κούγκελμαςς βαριεστημένα. Ήμουνα με το Λέναρτ Πόπκιν. Αναλύαμε τη σοσιαλιστική γεωργία στην Πολωνία. Τον ξέρεις δα τον Πόπκιν. Όλο γι' αυτό το θέμα μιλάει.

Τι να σου πω, πολύ παράξενος μου 'χεις γίνει τελευταίως
, είπ' η Δάφνη. Απόμακρος. Ένα σου λεω, κοίτα να μην ξεχάσεις τα γενέθλια του πατέρα μου. Το Σάββατο είναι.

Ναι, ναι, μην ανησυχείς, 
είπ' ο Κούγκελμαςς τραβώντας για το μπάνιο.
Θα 'ναι όλο μου το σόι. Θα 'ναι και τα δίδυμα. Κι ο ξάδελφός μου ο Χάμις. Πρέπει να φέρεσαι πιο ευγενικά στο Χάμις - σε συμπαθεί.

Μάλιστα, τα δίδυμα,
 είπ' ο Κούγκελμαςς κλείνοντας την πόρτα του μπάνιου και σβήνοντας μαζί τον ήχο της φωνής της γυναίκας του. Έγειρε πάνω στην πόρτα και πήρε βαθιά ανάσα. Σε λίγες ώρες, συλλογίστηκε, θα βρισκόταν πάλι στη Γιονβίλλ, πάλι, πάλι με την αγαπημένη του. Κι αυτή τη φορά, αν πηγαίνανε όλα καλά, θα 'φερνε την Έμμα πίσω, μαζί του.

Στις τρεις και τέταρτο τ' άλλο απόγευμα, ο Πέρσκυ ξανάκανε τα μαγικά του. Ο Κούγκελμαςς παρουσιάστηκε μπρος στην Έμμα, χαμογελαστός κι ανυπόμονος. Οι δυο τους πέρασαν μερικές ώρες στη Γιονβίλλ με τον Μπινέ και μετά ξανανέβηκαν στην άμαξα των Μποβαρύ. Ακολουθώντας τις οδηγίες του Πέρσκυ, σφίχτηκαν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, κλείσανε τα μάτια, και μέτρησαν ως το δέκα. Όταν άνοιξαν τα μάτια, η άμαξα σταμάταγε στην πίσω πόρτα του Πλάζα Χοτέλ, όπου ο Κούγκελμαςς, πολύ οπτιμιστικά, είχε κλείσει απ' το πρωί μια σουίτα.

Κοντεύω να τρελαθώ! Είναι υπέροχα, όπως τ' ονειρευόμουνα, είπ' η Έμμα και στροβιλιζόταν ευτυχισμένη στην κρεβατοκάμαρα, αγναντεύοντας την πόλη απ' το παράθυρό τους. Να το Φ.Α.Ο. Σουώρτς[3]. Κι εκεί το Σέντραλ Πάρκ, και το Σέρρυ[4] ποιο είν' απ' όλα; Α, να το -το 'δα. Είναι καταπληκτικό.
Πάνω στο κρεβάτι βρήκε κουτιά απ' του Χάλστον και του Σαν Λωράν. Η Έμμα ξετύλιξε ένα πακέτο και κοίταξε πώς της πάει ένα μαύρο βελούδινο παντελόνι, κρατώντας το μπροστά στο τέλειο σώμα της.

Το ανσάμπλ με το παντελόνι είναι του Ραλφ Λώρην, είπ' ο Κούγκελμαςς. Θα σε κάνει την πρώτη γκόμενα. Άντε, γατούλα μου, νομίζω πως τ' αξίζω ένα φιλάκι.

Ποτέ δεν ήμουνα πιο ευτυχισμένη! τσίριξε η Έμμα καθώς στεκόταν μπρος στον καθρέφτη. Ας βγούμε, πάμε στην πόλη. Θέλω να δω το Κόρους Λάιν και το μουσείο Γκούγκενχαϊμ κι εκείνο το μάγκα τον Τζακ Νίκολσον που μου κοπανάς συνέχεια. Παίζεται κανένα απ' τα καλά του;

Μου 'χει φύγει το καφάσι, έλεγε ένας καθηγητής στο Στάνφορντ. Πρώτα ένας περίεργος τύπος ονόματι Κούγκελμαςς, τώρα η κυρία την κοπάνησε απ' το βιβλίο. Ε, φαίνεται ότι με τα κλασικά έργα έτσι γίνεται: Μπορείς να το ξαναδιαβάζεις χίλιες φορές και ν' ανακαλύπτεις πάντα κάτι καινούριο.

Οι εραστές πέρασαν ένα γουηκέντ στα σύννεφα. Ο Κούγκελμαςς είχε πει στη Δάφνη ότι θα λείψει σ' ένα συνέδριο στη Βοστώνη κι ότι θα γυρίσει τη Δευτέρα. Απολαμβάνοντας κάθε στιγμή, αυτός κι η Έμμα πήγανε σινεμαδάκια, φάγανε στην Τσαϊνατάουν, περάσανε δυο ώρες σε μια ντισκοτέκ, και κοιμηθήκανε παρακολουθώντας ένα έργο στην Τιβί. Κοιμηθήκανε ως το μεσημέρι της Κυριακής, κάνανε τη βόλτα τους στο Σόχο, και κοιτάξανε ξελιγωμένα διασημότητες στο Ηλέιν'ς. Παραγγείλανε χαβιάρι και σαμπάνια στη σουίτα τους το βράδυ της Κυριακής και κουβεντιάζανε μέχρι τα χαράματα. Εκείνο το πρωινό, μες στο ταξί που τους πήγαινε στο διαμέρισμα του Πέρσκυ, ο Κούγκελμαςς σκεφτότανε: Είχε ξεθεωθεί, αλλά χαλάλι. Δεν μπορώ να τη φέρνω εδώ πολύ συχνά, για πού και πού όμως θα Άναι ευχάριστο κοντράστ με τη Γιονβίλλ.

Στου Πέρσκυ, η Έμμα σκαρφάλωσε στο ντουλάπι, τακτοποίησε προσεκτικά γύρω της τα πακέτα με τα καινούρια της φορέματα, και φίλησε τον Κούγκελμαςς τρυφερά. Σε μένανε την άλλη φορά, είπε μ' ένα κλείσιμο του ματιού. Ο Πέρσκυ χτύπησε τρεις φορές πάνω στην καμπίνα. Τίποτα δεν έγινε.

Χμμ, είπ' ο Πέρσκυ, ξύνοντας το κεφάλι του. Ξαναχτύπησε, το τρικάκι όμως δεν έπιανε. Κάτι πρέπει να 'ναι λάθος, μουρμούρισε.

Πέρσκυ, θ' αστειεύεσαι! φώναξε ο Κούγκελμαςς. Είναι δυνατό να μη δουλεύει;
Ηρέμησε, ηρέμησε. Ακόμα είσαι μες στο κουτί, Έμμα;

Ναι.


Ο Πέρσκυ ξαναβάρεσε - δυνατότερα αυτή τη φορά.
Εδώ είμ' ακόμα, Πέρσκυ.

Το ξέρω, χρυσή μου. Μην κουνιέσαι καθόλου.

Πέρσκυ, πρέπει να τη στείλω πίσω! 
ψιθύρισε ο Κούγκελμαςς. Είμαι παντρεμένος άνθρωπος, κι έχω μάθημα σε τρεις ώρες. Δεν είμαι προετοιμασμένος για τίποτα περισσότερο από 'να διακριτικό δεσμό προς το παρόν.

Δεν το καταλαβαίνω,
 μουρμούρισε ο Πέρσκυ. Πιάνει πάντα αυτό το τρικάκι.

Δεν μπορούσε όμως να κάνει τίποτα. Θα μου πάρει λίγη ώρα, είπε στον Κούγκλεμαςς. Θα το λύσω τελείως το μηχάνημα. Θα σου τηλεφωνήσω αργότερα.

Ο Κούγκελμαςς στοίβαξε την Έμμα σ' ένα ταξί και την ξαναπήγε στο Πλάζα. Στο τσακ πρόλαβε το μάθημά του. Έφαγε όλη του τη μέρα τηλεφωνώντας, πότε στον Πέρσκυ πότε στη μαιτρέσσα του. Ο μάγος του 'πε ότι ίσως χρειαζόντουσαν κάμποσες μέρες για να βρει τη βλάβη.

Πώς ήταν στο συνέδριο; τον ρώτησε εκείνο το βράδυ η Δάφνη.

Υπέροχα, υπέροχα, είπ' εκείνος, ανάβοντας ένα τσιγάρο απ' τη μεριά του φίλτρου.
Τι συμβαίνει; Είσ' ανήσυχος σαν γάτα..

Εγώ; Χα, ας γελάσω. Είμαι ήρεμος σαν καλοκαιριάτικη νύχτα. Θα βγω απλώς να πάω μια βολτίτσα.
 Βγήκε περπατώντας ήρεμα απ' το σπίτι, άρπαξε ένα ταξί, και τράβηξε γραμμή για το Πλάζα.
Μεγάλη αναποδιά, είπ' η Έμμα. Ο Σάρλ θα με ψάχνει.

Θα τ' αντέξουμε μαζί όλα, γλυκιά μου
, είπ' ο Κούγκελμαςς. Ήταν χλομός και κάθιδρος. Την ξαναφίλησε, φουλάρησε ως τ' ασανσέρ, έβαλε τις φωνές στον Πέρσκυ από 'ναν τηλεφωνικό θάλαμο στη ρεσεψιόν του Πλάζα, και κατάφερε με χίλια βάσανα να φτάσει σπίτι πριν τα μεσάνυχτα.

Κατά τον Πόπκιν, οι τιμές του κριθαριού στην Κρακοβία ουδέποτε ήταν τόσο σταθερές όσο σήμερα, απ' το 1971 και εντεύθεν, είπε στη Δάφνη, και χαμογελούσε ασθενικά καθώς χωνότανε στο κρεβάτι.

Ολόκληρη η βδομάδα πέρασε στο ίδιο στιλ.

Το βράδυ της Παρασκευής, ο Κούγκελμαςς είπε στη Δάφνη ότι γινότανε κι ένα άλλο συνέδριο και θα πήγαινε, αυτή τη φορά στις Συρακούσες. Πήγε γραμμή στο Πλάζα, αλλά το δεύτερο γουηκέντ δεν είχε καμιά σχέση με το πρώτο. Ξαναβάλε με στο μυθιστόρημα ή παντρέψου με, είπε η Έμμα στον Κούγκελμαςς. Εντωμεταξύ, θέλω να πιάσω μια δουλειά ή να σπουδάσω τίποτα, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη διάλυση απ' το να παρακολουθείς Τιβί όλη μέρα.

Θαύμα, μας χρειάζονται και τα λεφτά, είπ' ο Κούγκελμαςς. Ξοδεύεις δυο φορές το βάρος σου σε ρουμ σέρβις.

Γνώρισα έναν παραγωγό, εκτός Μπρόντγουαιη βέβαια, χτες στο Σέντραλ Παρκ, κι είπε ότι μπορεί να του 'κανα σ' ένα πρόγραμμα που 'χει, 
είπε η Έμμα.

Ποιος είν' αυτός ο καραγκιόζης; ρώτησε ο Κούγκελμαςς.

Δεν είναι καραγκιόζης. Είναι πολύ ευαίσθητος και καλός και χαριτωμένος. Τον λένε Τζεφφ Ταδεδείνα, κι είν' υποψήφιος για το βραβείο Τόνυ.

Αργότερα εκείνο τ' απόγευμα, ο Κούγκελμαςς εμφανίστηκε στου Πέρσκυ πιωμένος.

Ηρέμησε, του 'πε ο Πέρσκυ. Πας για εμφραγματάκι.
Ηρέμησε. Ο κύριος λέει να ηρεμήσουμε. Εδώ έχω εγκαταστήσει ένα φανταστικό πρόσωπο σε δωμάτιο ξενοδοχείου κι η γυναίκα μου με παρακολουθεί με ντέτεκτιβς.

Οκέυ, οκέυ. Το ξέρουμε ότι υπάρχει πρόβλημα.
 Ο Πέρσκυ σούρθηκε κάτω απ' την καμπίνα κι άρχισε να βαράει κάτι μ' ένα μεγάλο κλειδί.

Έχω γίνει θηρίο ανήμερο, συνέχισε ο Κούγκελμαςς. Γλιστράω σαν τον κλέφτη παντού, και με την Έμμα έχουμε σκυλοβαρεθεί ο ένας τον άλλο μέχρις εκεί που δεν παίρνει. Για να μην πω για τη λυπητερή του ξενοδοχείου που πλησιάζει τα κονδύλια του Υπουργείου Εθνικής Αμύνης.

Τι θες λοιπόν να κάνω; Αυτά τα 'χει ο μαγικός μας κόσμος, 
είπ' ο Πέρσκυ. Όλα δουλεύουν μ' ανεπαίσθητες διαφορές.
Ανεπαίσθητες, το μάτι μου. Εδώ ρέει καταρράκτης η Ντομ Περινιόν, και να το μαύρο χαβιαράκι που καταπίνει το ποντικάκι σου, άσε την γκαρνταρόμπα της, άσε που γράφτηκε στο θεατράκι της γειτονιάς και μου θέλει ξαφνικά επαγγελματικές φωτογραφίες. Κι από πάνω, κύριε Πέρσκυ, ο καθηγητής Φίβις Κόπκηντ που κάνει Συγκριτική Λογοτεχνία, και που με ζήλευε ανέκαθεν, με αναγνώρισε ως σποραδικώς εμφανιζόμενο, χαρακτήρα στο έργο του Φλωμπέρ. Απειλεί να το αποκαλύψει στη Δάφνη. Βρίσκομαι προ του φάσματος της χρεωκοπίας και της διατροφής. Προ της φυλακής. Αν συλληφθώ για μοιχεία με τη Μαντάμ Μποβαρύ, η γυναίκα μου θα με καταντήσει ζητιάνο.

Τι περιμένεις να σου πω; Δουλεύω μέρα νύχτα να το φτιάξω. Τώρα για τις διαστάσεις που 'χει πάρει το άγχος σου, εγώ σηκώνω τα χέρια. Είμαι μάγος, όχι ψυχαναλυτής.

Προς τ' απόγευμα της Κυριακής, η Έμμα είχε κλειδωθεί στο μπάνιο κι αρνιότανε ν' απαντήσει στις ικεσίες του Κούγκελμαςς. Ο Κούγκελμαςς αγνάντευε απ' το παράθυρο την πίστα του πατινάζ και σκεφτότανε την αυτοκτονία. Κρίμα που 'μαι σε χαμηλό πάτωμα, ειδαλλιώς θα το 'κανα επιτόπου. Κι αν την κοπάναγα για την Ευρώπη και ξανάρχιζα τη ζωή μου απ' την αρχή ... Ίσως να γινόμουν εφημεριδοπώλης, να πουλάω την Ιντερνάσιοναλ Χέραλντ Τρίμπιουν, όπως κάνανε ένα σωρό κοριτσάκια.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Κούγκελμαςς το σήκωσε μηχανικά.

Φέρ' τηνα, είπ' ο Πέρσκυ, Νομίζω πως το τακτοποίησα το μαραφέτι.

Η καρδιά του Κούγκελμαςς σκίρτησε. Μιλάς σοβαρά; είπε. Του 'δωσες και κατάλαβε;
Κάτι γινότανε με το μεταδότη. Πού να περάσει απ' το μυαλό μου.

Πέρσκυ, είσαι μεγαλοφυΐα. Είμαστ' εκεί στο άψε σβήσε. Σε λιγότερο.


Γι' άλλη μια φορά οι εραστές έσπευσαν στο διαμέρισμα του μάγου, και γι' άλλη μια φορά η Έμμα Μποβαρύ σκαρφάλωσε στην καμπίνα με τα πακέτα της. Αυτή τη φορά δεν υπήρξε φιλί. Ο Πέρσκυ έκλεισε τα πορτόφυλλα, πήρε βαθιά ανάσα, και χτύπησε το ντουλάπι τρις. Ακούστηκε εκείνο το καθησυχαστικό ποπ, κι όταν ο Πέρσκυ κοίταξε με τρόπο μέσα, το κουτί ήταν άδειο. Η Μαντάμ Μποβαρύ είχε ξαναγυρίσει στο μυθιστόρημά της. Ο Κούγκελμαςς εξέβαλε μέγα αναστεναγμό ανακουφίσεως και κόντεψε να ξεκολλήσει το χέρι του μάγου απ' τη χαρά του.

Αυτό ήτανε, είπε. Το 'μαθα το μάθημά μου. Αν ξανακερατώσω τη γυναίκα μου, να μου κοπεί το χέρι, όρκο κάνω. Ξαναταρακούνησε το χέρι του Πέρσκυ και σημείωσε στο μυαλό του να του στείλει καμιά γραβατίτσα δώρο.

Τρεις βδομάδες αργότερα, προς το τέλος ενός υπέροχου ανοιξιάτικου απογεύματος, ο Πέρσκυ άκουσε το κουδούνι της πόρτας του να χτυπάει. Ήταν ο Κούγκελμαςς, με μια ντροπαλή έκφραση στο πρόσωπό του.

Οκέυ, Κούγκελμαςς, είπ' ο μάγος. Τι τρέχει πάλι;

Ήρθα για μια τελευταία μικροχάρη, είπ' ο Κούγκελμαςς. Είναι τόσο θαυμάσιος ο καιρός, κι εγώ δεν είμαι πια παιδάκι, φοβάμαι ότι γερνάω. Άκου, έχεις υπόψη σου την Πάθηση του Πορτνόυ; Θυμάσαι τη Μαϊμού;

Η τιμή μου τώρα είναι είκοσ' πέντε δολάρια, εξαιτίας του πληθωρισμού, ξέρεις, αλλά σου χαρίζω το πρώτο ταξιδάκι δωρεάν, γιατί σε ταλαιπώρησα την τελευταία φορά.

Είσαι φίλος,
 είπ' ο Κούγκελμαςς τακτοποιώντας τις λίγες τρίχες που του 'χαν μείνει στο κεφάλι, ενώ ξανασκαρφάλωνε στο ντουλάπι. Δε θα 'χουμε προβλήματα αυτή τη φορά, ε;

Το ελπίζω. Αν και δεν το 'χω πολυχρησιμοποιήσει μετά το τελευταίο δυσάρεστο συμβάν.


Σέξ κι αίσθημα, είπ' ο Κούγκελμαςς από μέσα απ' το κουτί. Τι τραβάμε για ένα ωραίο μουτράκι.

Ο Πέρσκυ πέταξε μέσα έν' αντίτυπο της Πάθησης του Πορτνόυ και χτύπησε τρεις φορές στο ταβάνι της καμπίνας. Αυτή τη φορά αντί για το γνωστό ποπ, ακούστηκε μια πνιχτή έκρηξη που την ακολούθησε μια σειρά σπινθηρίσματα και μια βροχή αστεράκια. Ο Πέρσκυ πήδησε προς τα πίσω, τον βάρεσε μια καρδιακή, κι έμεινε στον τόπο. Η καμπίνα τυλίχτηκε από φλόγες, και τελικά ολόκληρο το σπίτι αποτεφρώθηκε.

Ο Κούγκελμαςς, ανυποψίαστος για την καταστροφή, είχε τα δικά του προβλήματα. Δεν είχε χωθεί στην Πάθηση του Πορτνόυ, ούτε σε κάν' άλλο μυθιστόρημα, αν θέλετε να μάθετε. Είχε εκτοξευτεί μέσα σ' ένα παλιό εγχειρίδιο, με τον τίτλο Επαναλήψεις Ισπανικών, κι έτρεχε να σώσει τη ζωή του πάνω σ' ένα γυμνό, βραχώδες έδαφος γιατί η λέξη tener (έχω) - ένα τεράστιο και μαλλιαρό ανώμαλο ρήμα - τον κυνηγούσε ανελέητα με τα κοκαλιάρικα πόδια του.
---

Γούντυ Άλλεν, Παρενέργειες, μετάφραση Σωτήρης Κακίσης, Αθήνα, Οδυσσέας, 1981, σσ. 49-64.---

Σημειώσεις

1. KNIGHTS of Pythias: Φιλανθρωπική αδελφότητα στην Αμερική.
2. O ιδιοκτήτης της New York Post, φύλλου ειδικού στα σκάνδαλα.
3. Μέγα κατάστημα παιχνιδιών.
4. (Τhe) - Sherry Netherlands: Ξενοδοχείο που χρησιμοποιούν οι σταρ.

Πηγή: ---http://www.greek-language.gr

Eκδικητικότητα, βία, μίσος: οι τρεις πυλώνες της ακροδεξιάς

 «Τσάκισέ τον», αλλά μόνο με τα λόγια;;
 
Του Δήμου Χλωπτσιούδη
Πηγή :TVXS, 30/1/14
Ο φασισμός χωρίς να αποτελεί νέο φαινόμενο, στον ΚΑ΄ φαίνεται να παίρνει νέες διαστάσεις. Παρά τα ιστορικά διδάγματα ένα μέρος των πολιτών τείνουν να τον αγκαλιάζουν πολιτικά και να τον στελεχώνουν. Παρά τα όσο βλέπουμε να αποκαλύπτονται σε ιστοσελίδες και ειδησεογραφικά δελτία, η δυναμική του να παραμένει ισχυρή. Και το φαινόμενο δεν είναι ελληνικό. Καταγράφεται σε όλη την Ευρώπη και άλλες χώρες. Στη χώρα μας απλά κατάφερε να εκπροσωπηθεί στη Βουλή λόγω της αδυναμίας της πολιτικής ελίτ να νομοθετήσει απαγορευτικά για ίδρυση και λειτουργία κομμάτων και φορέων με ρατσιστικό σκοπό. 


Η δημοκρατία όμως δεν είναι απλά ένα ηθικό πολιτικό σύστημα. Αποτελεί μια πολιτειακή πραγματικότητα που βιώνει τις αλλαγές των κοινωνιών και εξελίσσεται ή οπισθοδρομεί βάσει αυτών. Σε μία κοινωνία που καταρρέει ψυχικά και αναζητά μια νέα ταυτότητα, παράλληλα με τον αγώνα για επιβίωση, ο νεοφασισμός αποτελεί μία πρόταση.
Ακόμα και σήμερα 4 στους 10 πολίτες (που καλύπτει με διαφορές από όλους τους κομματικούς σχηματισμούς) δε θέλουν ή φοβούνται μία πρωτοβουλία που θα θέσει τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου. Ουσιαστικά μία ισχυρότατη μειοψηφία φοβάται την απαγόρευση.
Οι φόβοι σίγουρα δεν είναι αβάσιμοι ούτε και παράλογοι. Κάποιοι φοβούνται τη δημιουργία ενός προηγούμενου στο πολίτευμα απαγόρευσης κομμάτων με οποιαδήποτε αφορμή (σήμερα η αντικοινωνική βία, στο μέλλον ίσως η κινηματική δράση κατά του πολιτεύματος ή με αφορμή την τρομοκρατία μία ακροδεξιά κυβέρνηση να στραφεί εναντίον κομμάτων της αριστεράς). Και δυστυχώς το παρελθόν του ελληνικού πολιτικού βίου έχει να δώσει πολλά δείγματα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς και απαγορεύσεως κομμάτων.
Ένα άλλο τμήμα του πληθυσμού θεωρεί ότι ο φασισμός μπορεί να καταπολεμηθεί μέσα από το διάλογο (δεδομένου του προαναφερθέντος φόβου για τις απαγορεύσεις), γιατί η δημοκρατία ενυπάρχει στο διάλογο.
Σε όλες τις αιτιολογήσεις της άρνησης όμως παραβλέπεται ότι ο φασισμός δεν είναι μια απλή ιδεολογία. Αποτελεί μία υπαρκτή συνειδητή πολιτική αντίληψη (πράξη κι όχι θεωρία) με αντικοινωνικές ενέργειες που καταπατά θεμελιώδη ανθρώπινα και πολιτικά δικαιώματα. Οι απαγορεύσεις εκ των πραγμάτων αποτελούν το βασικό πυρήνα ενός πολιτεύματος και της λειτουργίας των κοινωνιών. Χωρίς τούτες δε αποτρέπονται βαρύτατα εγκλήματα και δεν προστατεύεται ο πληθυσμός από κακουργηματικές πράξεις.
Ο φασισμός διακρίνεται όμως από μία διττή φύση: αποτελεί πολιτική εγκληματική δράση, με ιδεολογικό υπόβαθρο το μίσος για τον Άλλο, το Διαφορετικό, τον Ξένο, τον Αριστερό. Και ως πολιτική εγκληματική στάση δεν αντιμετωπίζεται μόνο ποινικά. Άλλωστε, ο ιδεολογικός του πυρήνας μεταφέρεται σε μορφώματα και κομματικά σχήματα -όπως ο ιός αλλάζει ξενιστή. Ως ιδεολογία έχει εμποτίσει και τις τρεις ζώσες γενιές και εύκολα μία ποινική καταδίκη θα τις επιτρέψει να κινηθούν προς γειτονικούς χώρους, ακόμα κι αν δεν φτάνουν σε βίαιες ενέργειες.
Ας μην παραβλέπουμε φυσικά τις κοινωνικές κι οικονομικές συνθήκες που ενίσχυσαν το φασισμό στη χώρα μας. Το μεγάλο νεοφιλελεύθερο πείραμα στο νότο των ιδεολογικών συγκρούσεων (κοντά στην Ανατολή, δίπλα σε μετακομμουνιστικά εθνικιστικά κινήματα, σε καθεστώς νόμιμης αντιπροσώπευσης και λειτουργίας και με ένα ισχυρότατο παρελθόν ακροδεξιών αντιλήψεων) βρήκε λειτούργησε ως λίπασμα στα περιθωριακά φυτώρια του εθνικισμού (που συγχέει το μίσος με τον πατριωτισμό, τη βία με τον εθνισμό), του μίσους και της αντίδρασης. Εξάλλου, ανάλογη φασίζουσα αντίληψη διαπνέει και την πολιτική ελίτ της χώρας. Ο κυβερνητικός αυταρχισμός συμπλέκεται με τον οικονομικό φασισμό των νεοφιλελεύθερων επιλογών της, η βία, η καταπίεση και η εκδικητικότητα του κράτους (δικαστήρια, απολύσεις, καταστολή, υπερφορολόγηση) καταδεικνύουν την ακροδεξιά λογική της υπεράσπισης των πολιτικών επιλογών.
Η ακροδεξιά ρητορεία εναντίον μεταναστών, νεκρών και ζωντανών, η πολιτική προστασία προς τις δυνάμεις ασφαλείας όταν εμπλέκονται σε παράνομες ενέργειες σε βάρος των Άλλων (διαμαρτυρομένων, κοινωνικών κινημάτων, αντιεξουσιαστών, μεταναστών, προσφύγων), είναι χαρακτηριστικά ενός φασίζοντος τρομοκρατικού καθεστώτος. Και το χειρότερο είναι ότι η λογική αυτή διαχέεται σε όλο τον κοινωνικό πλάτος καθώς φαίνεται να υπερασπίζεται την εκδικητικότητα, τη βία, το μίσος, πάντα προς τον αδύναμο κρίκο.

Όταν ο κίτρινος διάβολος κάνει ποδήλατο

Τετάρτη, Ιανουαρίου 29, 2014

Το ζην επικινδύνως εξ απαλών ονύχων


Όταν η εμπνευσμένη τεχνική δίνει ζωή στην υψηλή Τέχνη


Rino Stefano Tagliafierro

Born in Piacenza, 1980. He lives and works in Milan.
Italian experimental animator and director Rino Stefano Tagliafierro studied at ISIA in Urbino and at IED - European Institute of Design in Milan.
His films have been included in the programmes of Sapporo Short Fest 2013, Atlanta Film Festival 2013, Night of Animation in Lille 2013, Video Art & Experimental Film Festival of NEW YORK 2013, New York International Children's Film Festival 2013, Festival International du film d'animation Annecy 2012, ESMI Awards at FIC - Buenos Aires, Ottawa International Animation Festival Ottawa 2012, Animanima 2012, Anim'est 2012, Festival del Cinema di Venezia, Cracow Film Festival, Bug Festival, among others.
Rino has made music videos for several bands including Four Tet, M+A, Mobbing,
Digitalism, Stumbleine, Orax. Among his major commercial collaborations: Lancia, BMW, Adidas, Antonio Marras,Kenzo.

Vacuum of god and there you go...

*Soap&Skin - Wikipedia, the free encyclopedia

 Vacuum of god

Gobbets of me
wrapped in tissue through the side blow
that had somehow slipped from you

Vacuum of god
and there you go

I nursed you like a crown
hanging upside down
half of a bit, - drown
My life weeping to your feet
on gallows of love

Tear a kiss
into a lie of bliss

Shouts with a voice you can't hear
for what you can't bear
from world's void juice
emptied by words

Vacuum of god
and there you go

From world's void juice
emptied by words


Πόλεμος κομμάτων με σχιζοφρενικά επιχειρήματα

 
***************************
Τετέλεσται...


Γράφει ο Τριαντάφυλλος Δραβαλιάρης drav@pegasus.gr
Πηγή: Ημερησία, 25-26/1/14
Για να ξέρουμε τι συζητάμε. Σε καμία από τις χώρες που δοκιμάζονται από την κρίση, αυτή δεν αποδόμησε σε τόσο μεγάλο εύρος και βάθος την ιδιωτική σφαίρα της οικονομίας. Γνωστή η απάντηση στο «γιατί», αλλά οι διαχειριστές της εξόδου από την κρίση, περί άλλα τυρβάζουν. Η απάντηση είναι ότι το ελληνικό μοντέλο ανάπτυξης υπήρξε κρατικοδίαιτο. Αποδιοργανώθηκε και κατέρρευσε από τη στιγμή που έκλεισαν οι πόρτες των αγορών. Κρατικοδίαιτο και εσωστρεφές.
Ακόμα και η μεγάλη έκρηξη της ανεργίας συνδέεται με αυτή την πραγματικότητα. «Λούφαζε» η ανεργία στο υπερδιογκωμένο ελληνικό δημόσιο και σε επιχειρήσεις χωρίς προοπτική που παρέτειναν το μοιραίο με επισφαλή δανεισμό. Τότε, βέβαια που «λεφτά υπήρχαν». Εκατοντάδες χιλιάδες κρυμμένοι άνεργοι που είχαν βρει απασχόληση ως stagier, συμβασιούχοι και εργαζόμενοι σε υπερδιογκωμένες ΔΕΚΟ και σε οργανισμούς (από αυτούς που διαρκώς και ποτέ δεν καταργούνται) με μηδενικό όφελος για την οικονομία.
Σε βαθύ ύπνο το πολιτικό προσωπικό εξόρκιζε ή εθελοτυφλούσε στις ραγδαίες αλλαγές που έφερνε η παγκοσμιοποίηση αδιαφορώντας για την ανύπαρκτη ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας. Το 2008 το έλλειμμα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είχε φθάσει στο 15% του ΑΕΠ, ενώ την περίοδο 2003-2008 οι άμεσες ξένες επενδύσεις στη χώρα μας αντιπροσώπευαν μόλις το 1%, με τον μέσο όρο των χωρών-μελών του ΟΟΣΑ να βρίσκεται στο 4%. Χωρίς τον φόβο της πολιτικής αστάθειας και σε εποχές άσχετες με την κρίση.
Η κρίση του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας βγάζει μάτι, αλλά παραμένει δυσδιάκριτη για άτολμους πολιτικούς που αρνούνται να θέσουν τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων. Ποιοι και γιατί κωλυσιεργούν τις προτεινόμενες από τον ΟΟΣΑ αλλαγές; Όσες συντεχνίες
προστατεύονται από ισχυρή κομματική εκπροσώπηση.
Τα περί τρόικας συνεπώς και «λάθος πολλαπλασιαστών» αποτελούν ασφαλώς μια ενδιαφέρουσα συζήτηση, όχι όμως άλλοθι για όσους αρνούμενοι να ζυμώσουν, δέκα μέρες κοσκινίζουν.
Πώς συμβαίνει μετά από τέσσερα χρόνια αιματηρής κρίσης να μην είναι σαφής στους πολίτες ο δρόμος εξόδου από αυτήν;
Πώς συμβαίνει οι μεν και οι δε να κατέχουν απόλυτες αλήθειες, χωρίς ποτέ να συζητούν επί του συγκεκριμένου; Η Ιρλανδία έχει κάνει ήδη επιτυχημένη έξοδο στις αγορές, η Πορτογαλία όπου συνέπραξαν στην αντιμετώπιση της κρίσης τα δύο μεγάλα κόμματα ακολουθεί και στη χώρα μας αυτό που συμβαίνει είναι ένας κομματικός ανταγωνισμός για το ποιος θέλει και ποιος όχι την τρόικα. Ωσάν το ελληνικό οικονομικό κραχ να ακολούθησε και να μην προηγήθηκε της έλευσής της. Ωσάν οι δικές της προτάσεις να μην αφορούν την υπέρβαση δικών μας αβελτηριών.
Με εικονικό εχθρό τους δανειστές οι πολιτικές δυνάμεις εικονομαχούν με σχιζοφρενικά επιχειρήματα. [...............]
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο:

Τετέλεσται... | αποψεις , αναλυσεις | Ημερησία

«Ένα μυστήριο κι αυτό, η παράδοση της Υγείας από τη Νέα Δημοκρατία, μετά το 2014, στους τρεις του ΛΑΟΣ(Γεωργιάδης, Βορίδης, Πλεύρης)»,... για να διαλύσουν το ΕΣΥ

  Πανηγυρίζοντας επί των ερειπίων του ΕΣΥ 4' 51" χρόνος ανάγνωσης Παντελής Μπουκάλας Η ΚΑΘΗΜΕ...