ΩΣΙΣ

     Ανδρέας Εμπειρίκος                   

                                                       ΩΣΙΣ 

 

'Εστω κι αν η γαλήνη απλώνεται στα χόρτα

Ουδέποτε τ' ανασαλέματα δεν παύουν
Αυτά μας ζουν και ζούμε εμείς εντός τους
Τα πρώτα ανασαλέματα τα πρώτα αρχέτυπα
Της ίδιας άλικης ορμής που προωθεί τις ώσεις
 



 Σπαθάτα χελιδόνια μες  στον ήλιο

 Και πουπουλένια νυχτοπούλια μες  στο σκότος

 

Θαρθούν τ' ανασαλέματα θαρθούν τα ρίγη                                           
                                          Κι' όταν ακόμα ακινητούν τ' αστέρια
                                               Στους βελουδένιους των βυθούς.