“Ο Έλλην, καθώς υπερέχει κάθε άλλο γένος κατά την μνησικακίαν, υπερέχει ομοίως και κατά την φιλαυτίαν (= υπερβολική αγάπη του εαυτού) . Κάθ’ Έλλην, και ο πλέον ευηθέστερος (=πιο αφελής) και ουτιδανώτερος (=πιο ασήμαντος), φαντάζεται τον εαυτόν του κατά πάντ’ αξιώτερον του άλλου και φρονιμώτερον. Διό και θέλει, ει δυνατόν, αυτός να προηγήται απ’ όλους, αυτός να τιμάται, αυτός να ερωτάται, αυτός να προστάζη, αυτός ν’ αποφασίζη. Διότι, κατά την φαντασίαν του, αυτός εννοεί, αυτός εξεύρει, αυτός είναι από γένος λαμπρόν, αυτός έχει τα δίκαια, αυτός είναι εις όλον τούτο το παν, αυτός μόνος και όχι άλλος· επειδή ο άλλος, όσον και αν είναι, είναι άλλος και αυτός είναι αυτός!”
Μιχαήλ Περδικάρης (1766- 1828), «Ρήγας
ή κατά ψευδοφιλελλήνων», 1811. Μιχ. Περάνθης, Ελληνική πεζογραφία, Β΄. Εκδόσεις
έργων Περάνθη, χ.χ. 324.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου