Μια όχι και τόσο απλή ιστορία
Στην πλαζ μιας Λουτροπόλεως τη συνήντησα,
με κάποια νταμ-ντε-κομπανί στην πάντα·
κι απρέ-σουπέ, κι άνευ πολλών διατυπώσεων,
της εσυστήθην σ’ ενός «Πάλλας» τη βεράντα!...
Μιλήσαμε αρκετά για πράγματ’ άσκοπα,
χωρίς καμιά απολύτως σημασία·
και κάπου-κάπου, δήθεν ακουσίως μας,
λέγαμε και καμιά παραδοξολογία!...
Κι όμως, ενόσω για τον έρωτα δεν είπαμε
μήτε κουβέντα, κι εχωρίσαμε σαν φίλοι,
τ’ άλλο το βράδυ, παραδόξως πως, παράφορα,
σε μια ντορμέζα, ενώσαμε τα χείλη!...
…Κι ύστερα, σε μιαν αμμουδιά, που εκείνη ολόγυμνη
φάνταζε σαν ανθός εξαίσου κρίνου,
στου πόθου τη νιρβάνα ναρκωθήκαμε,
ρουφώντας το χασίς της Πανσελήνου!
– Κι έπειτα… Δυστυχώς δεν έχει πλέον «Έπειτα»…!
την άλλη μέρα… εξαφανίστηκ’ αιφνιδίως…
– Κι εγώ, που μούχαν κάνει τότε τόση εντύπωση
τα σμαραγδένια μάτια της, κι ιδίως
οι τόσον εξεζητημένες πόζες της,
σαν μιας Μπριγκίτας Χελμ ομοίωμά της,
αφιερώνω τώρα το τραγούδι μου σ’ αυτήν, σ’ ΑΥΤΗΝ
που μήτε καν θυμάμαι τ’ όνομά της!...
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Αλεξανδρινή Τέχνη», Τόμ. 4,
αριθ. 9 (1930)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.ντορμέζα: ξενοδοχείο ύπνου (κυρίως για παράνομα "ζευγαράκια")
ΟΡΕΣΤΗΣ ΛΑΣΚΟΣ (1908-1992)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.ντορμέζα: ξενοδοχείο ύπνου (κυρίως για παράνομα "ζευγαράκια")
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου