ΠΡΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΑΡΧΗΓΟΥΣ ΠΟΙΗΜΑ ΔΙΔΑΚΤΙΚΟΝ

 ΟΝΟΜΑΧΙΑ

Δυο γάδαροι μαλώνανε σε ξένον αχυρώνα,

  δίνουν κλοτσές συχνές πυκνές,

  χαλούν τον κόσμ’ απ’ τις φωνές,

δαγκάνει ένας τ’ αλλουνού τ’ αυτιά και τη σαγόνα.

― Ποιος σου ’δωσε την άδεια δω μέσα να πατήσεις;

  φωνάζει ο μαυριδερός·

  και απαντά ο σταχτερός:

― Και συ με τι δικαίωμα ήρθες να με συγχύσεις;

Κι ενώ μπροστά τους είχανε πίτουρα και κριθάρι,

  άχυρο, βίκο και σανό,

  στήσαν καυγά αληθινό,

και δεν τολμά κανένας τους ούτε μεζέ να πάρει...

Κι απ’ τον πολύ το θόρυβο ο νοικοκύρης φτάνει·

  κρατάει ρόπαλο γερό,

  χωρίς να χάσει δε καιρό

τα δυο πλευρά τους μαλακά σαν την κοιλιά τους κάνει.

............................

Τους φίλιωσε η δυστυχιά, η πίκρα, το φαρμάκι,

  ένας τον άλλον χαιρετά,

  λένε πως ήσαν χωρατά,

κι επήραν τον κατήφορο και τρώνε θυμαράκι...

 Δημήτριος Γρ. Kαμπούρογλους (1852-1942)*, "Στίχοι και μύθοι διά τα παιδιά", Bιβλιοπωλείον της «Eστίας», 1904. 

*ΔΕΙΤΕ ΕΡΓΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ

Δημήτριος Γρ. Καμπούρογλου - BiblioNet