Η ΑΤΑΚΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ

ΑΝΟΙΧΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
28 ΚΟΡΥΦΑΙΩΝ ΙΡΛΑΝΔΩΝ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΩΝ
ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΤΟΥΣ,
ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΑ ΠΟΛΥ ΣΚΛΗΡΑ ΜΕΤΡΑ
ΠΟΥ ΠΗΡΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ
ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ.
Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ
ΣΤΙΣ 8/3/2010
ΣΤΟΥΣ IRISH TIMES
(WWW. irishtimes.com)

ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΓΕΡΟΝΤΑΚΟΥ: Πας συσχετισμός της Ιρλανδικής πραγματικότητας
με την ελληνική θα είναι κακόβουλος και ως εκ τούτου έωλος!...

«Καμία κοινωνία δεν μπορεί να ευδοκιμήσει
και να είναι ευτυχισμένη, όταν ένα μεγάλο
κομμάτι της ζει στη φτώχεια και τη μιζέρια».

Ανταμ Σμιθ (1723-1790), Σκωτσέζος φιλόσοφος,
από τους πρωτοπόρους στην επιστήμη
της πολιτικής οικονομίας

"Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ στρατηγική της κυβέρνησης αποτυγχάνει. Η κρίση εδώ είναι βαθιά και διαρκεί περισσότερο από αλλού. Η αγοραστική δύναμη των καταναλωτών έχει συρρικνωθεί. Η ανεργία και η μετανάστευση έχουν αυξηθεί απότομα.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ εφάρμοσε αντιπληθωριστική πολιτική, περιορίζοντας ιδιαίτερα τις δημόσιες δαπάνες. Το πιο καταστροφικό μέτρο ήταν η περικοπή μισθών στους χαμηλά αμειβόμενους. Οι αυξήσεις σε έμμεσους και άμεσους φόρους έπληξαν κυρίως τα μεσαία εισοδηματικά στρώματα. Τώρα που τη χρειάζεται η οικονομία μας, αγοραστική δύναμη δεν υπάρχει.

ΕΞΙΣΟΥ καταστροφικές ήταν οι μειώσεις σε δημόσιες επενδύσεις, τη στιγμή μάλιστα που αυτές, στον ιδιωτικό τομέα, αυξήθηκαν σημαντικά. Μπήκαν, έτσι, τα θεμέλια για χαμηλή ανάπτυξη, μελλοντική αύξηση του δημοσίου χρέους, με την ανεργία να παραμένει σε υψηλά επίπεδα και την ανισότητα όλο να μεγαλώνει.

ΑΝΤΙ να περιοριστούν με αύξηση της παραγωγικότητας και της αποτελεσματικότητας οι πραγματικές σπατάλες στον δημόσιο τομέα, η κυβέρνηση κατήργησε δημόσιες υπηρεσίες, έπληξε το βιοτικό επίπεδο εκείνων που δύσκολα τα βγάζουν πέρα, μείωσε τη ζήτηση εγχώριων προϊόντων και έκανε την εργασία πολυτέλεια.
ΑΥΤΕΣ οι πολιτικές, άδικες κοινωνικά, μειώνουν τη δυνατότητα της οικονομίας να αντιμετωπίσει το ολοένα και αυξανόμενο δημόσιο έλλειμμα. Χρειαζόμαστε και ζητάμε μια θεμελιωδώς καινούργια πολιτική. Μια «διπλή στρατηγική», που θα μεγιστοποιήσει την περιβαλλοντική και αειφόρο ανάπτυξη, θα φέρει ξανά θέσεις εργασίας, και θα συμβάλει στη μείωση του ελλείμματος.
ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και άλλο «έλλειμμα», πιο σοβαρό από το αυστηρά οικονομικό, που απαιτεί επειγόντως τη λήψη αποφασιστικών μέτρων. Είναι το «έλλειμμα της κοινωνικής μας υποδομής». Η εκπαίδευση στις πρώιμες παιδικές ηλικίες είναι πολύ φτωχή. Οι υπηρεσίες υγείας είναι υποδεέστερες από κάθε προδιαγραφή της Ε.Ε. Οι λίστες με εκείνους που περιμένουν βοήθεια από το κράτος για να βρουν μια αξιοπρεπή στέγη, όλο και μεγαλώνουν. Τα μέσα συγκοινωνίας είναι ανεπαρκή και υποχρηματοδοτούμενα. Η ανισότητα εισοδημάτων είναι προκλητική. Οι άνθρωποι που ζούνε στα όρια της φτώχειας πολλαπλασιάζονται χρόνο με τον χρόνο.

ΜΠΟΡΕΙ να προκαλεί έκπληξη που αντιμετωπίζουμε τόσα και τέτοια οικονομικά και κοινωνικά ελλείμματα έπειτα από 15 συνεχόμενα χρόνια οικονομικής άνθησης. Όμως, αυτά είναι σήμερα τα αποτελέσματα εκείνης της «άνθησης», που βασίστηκε στο μοντέλο της χαμηλής φορολογίας, της φτηνής εργασίας, της ελάχιστης επένδυσης των μεγάλων κερδών --μοντέλο που στόχευε σε γρήγορα οφέλη από την κερδοσκοπική δραστηριότητα ενός μικρού, αλλά και πανίσχυρου «χρυσού κύκλου» ανθρώπων.

ΜΟΝΟ ο εκσυγχρονισμός της οικονομικής και κοινωνικής μας βάσης μέσω ενός καλά υποστηριζόμενου επενδυτικού προγράμματος, μπορεί να κινήσει το «καινούργιο ξεκίνημα» που ζητάμε.

ΜΟΝΟΝ η ουσιαστική επένδυση στην Παιδεία και την εκπαίδευση, μόνον οι πρωτοποριακές ιδέες που θα βγαίνουν από σπουδασμένους και ευχαριστημένους από τη δουλειά τους εργαζόμενους, θα δώσουν κέφι και ώθηση στην κοινωνία, θα βοηθήσουν μακροπρόθεσμα στη μείωση των σπάταλων εξόδων και θα συμβάλουν, άμεσα, στην αύξηση της παραγωγής.

ΔΕΝ αντέχουμε άλλες περιττές και πολυδάπανες πολιτικές, ούτε και άλλες φλύαρες και αναποτελεσματικές πρακτικές της. Για την προαγωγή, όμως, της ηθικής στις δημόσιες υπηρεσίες και στην ατομική ευθύνη, χρειάζεται πράγματι να τιθασεύσουμε τους συλλογικούς πόρους των εργαζομένων μέσω μιας ανοικτής και έντιμης συμφωνίας μεταξύ όλων των «μετόχων» - μιας συμφωνίας που δεν θα φοβηθεί να βρει και να διορθώσει όλα τα κακώς κείμενα του παρελθόντος και παρόντος μας."

Από τη στήλη του Χρήστου Μιχαηλίδη,
"Το αναγνωστικό της τελευταίας σελίδας".
Ελευθεροτυπία, 10/03/2010