Σάββατο, Σεπτεμβρίου 26, 2009

ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΝΙΣΤΡΟ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ


ΗΔΥΠΑΘΕΙΑ

Στο χέρι κρατούσε ένα ρόδι ανοιγμένο,
ένα ρόδο πολύ ανοιχτό.
Στο πρόσωπό της είχε το στόμα
μισανοιχτό και τα χείλη ανοίγαν
στη θήκη γεμάτη χυμό
των δοντιών, τα ρόδινα ούλα
έφεγγαν, κοκκίνιζαν δίχως ντροπή,
όπως το σπαμένο ρόδι, τ' ανοιχτό ρόδο.

Οι ωραίες γυναίκες είναι
λουλούδια και καρποί μαζί.
Μη ζητάς πιο πολύ,
όταν η ζωή σού χαρίσει
το ένα και τ' άλλο.
Η ανάμνησή τους είναι
που ξυπνάει την αγιάτρευτη στέρηση.
Απ' αυτήν θρέψε την ακούραστη
ψυχή, ανθρώπινη,
της φαντασίας.


ΖΩΗ ΚΑΡΕΛΛΗ
[Χρυσούλα Αργυριάδου,
το γένος Πεντζίκη]

(1901-1998)

Δεν υπάρχουν σχόλια: